Παλαβός Γιάννης

Μια ιστορία δραματική δεν υπάρχει ποτέ από μόνη της. Συνδέεται με απειράριθμα περιστατικά και με πάμπολλους ανθρώπους και αυτό ακριβώς μας αποκαλύπτει με το εξαίρετο κείμενό του ο πεζογράφος Γιάννης Παλαβός, σχολιάζοντας μια φωτογραφία του Δρομοκαϊτείου του 1949. Τόσο ουσιαστικά διαχωρίζοντας ότι ένας τόπος βασανισμού των ανθρώπων δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην – αν ανάμεσα στους ανθρώπους αυτούς υπάρχουν και πνευματικοί δημιουργοί – πως το έργο τους χρεώνεται στη σωματική τους περιπέτεια. Ταυτόχρονα όμως κι ένας βαθύς σεβασμός για το ανθρώπινο δράμα που όσο κι αν υπάρξει ως αφετηρία για μεγαλόπνοες συλλήψεις, παραμένει ουσιαστικά ανείπωτο