Παναγιώτης Σωτήρης

Η πρόσφατη απόφαση γερμανικού δικαστηρίου που καταδίκασε διαδηλώτρια για το σύνθημα «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα», χαρακτηρίζοντάς το αντισημιτικό επανέφερε στο προσκήνιο μια συζήτηση που κρατάει χρόνια. Η επιχειρηματολογία γνωστή: το σύνθημα αυτό θεωρείται ότι παραπέμπει στην ύπαρξη μόνο ενός παλαιστινιακού κράτους σε όλη την έκταση της ιστορικής Παλαιστίνης (αυτή που παραδοσιακά περιγράφεται ως […]

Παρότι κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ούτως ή άλλως στην κοινωνία είναι εμπεδωμένη η αντίληψη ότι «μας ακούνε», εννοώντας ότι στην πράξη το απόρρητο των επικοινωνιών καταστρατηγείται διαρκώς, ιδίως από τη στιγμή που έχουν εξελιχθεί ιδιαίτερα οι τεχνικές δυνατότητες καταγραφής, εντούτοις υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στη «διάχυτη αίσθηση» και την τυπική επικύρωση ότι αυτό […]

Η ιδιαίτερη επιμονή να παρουσιαστεί η Μεταπολίτευση ως μια περίοδος πρωτίστως επιστροφής στην «ομαλότητα» ή ακόμη και στην «ησυχία», που χαρακτηρίζει αρκετούς από τους απολογισμούς που γίνονται με αφορμή την πεντηκονταετία από την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αποτυπώνει μια ιδιαίτερη απροθυμία να υπογραμμιστεί ένα βασικό στοιχείο που σφράγισε την περίοδο μετά την πτώση της χούντας: […]

Παρότι ο μαζικός τουρισμός υπήρξε μια κοινωνική κατάκτηση, καθώς προϋπέθεσε την κατοχύρωση των αδειών μετ’ αποδοχών και μία βελτίωση της οικονομικής θέσης μεγάλου μέρους της κοινωνίας, εντούτοις ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζεται ως κατάρα από τους ανθρώπους που ζουν σε βασικούς προορισμούς και οι οποίοι αισθάνονται ότι πλέον το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο από τα όποια […]

Η μαζική κινητοποίηση εντός και εκτός Γαλλίας ενόψει του δεύτερου γύρου των εκλογών για τη γαλλική Εθνοσυνέλευση και του ενδεχομένου η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση να πετύχει απόλυτη πλειοψηφία και να σχηματίσει κυβέρνηση, δείχνει ότι υπάρχουν αντανακλαστικά. Είναι δε πιθανό να αποτρέψει το ενδεχόμενο να επιτευχθεί αυτή η πλειοψηφία που θα συνιστούσε μια τεράστια οπισθοχώρηση ιδίως […]

Για χρόνια το Κέντρο προβλήθηκε ως ένας πολιτικός μονόδρομος. Μετά και την κρίση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ο συνδυασμός ανάμεσα στη φιλελεύθερη δημοκρατία, τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και τις παραλλαγές του ατλαντισμού παρουσιάστηκε ως αναπόφευκτος ιστορικός ορίζοντας. Οτιδήποτε άλλο κατατάχτηκε στην κατηγορία του επικίνδυνου «άκρου» ή του απειλητικού «λαϊκισμού». Γι’ αυτό, άλλωστε, συνδυάστηκε συχνά με έντονη […]

Η ελληνική κοινωνία είναι μια οργισμένη κοινωνία. Μπορεί να μη βιώνει την ακραία επισφάλεια της περασμένης δεκαετίας, ή να αντιμετωπίζει τρομακτικά υψηλή ανεργία, μπορεί να υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι «κυκλοφορεί περισσότερο χρήμα», αλλά παρ’ όλα αυτά είναι οργισμένη. Το κόστος ζωής υπονομεύει την όποια αύξηση των εισοδημάτων και διαμορφώνει μια συνθήκη όπου με υψηλότερους […]

Λίγα πολιτικά σχέδια για την αναμόρφωση του σύγχρονου κόσμου επένδυσαν τόσο και στην παρουσίαση, ρητορικά τουλάχιστον, ενός οράματος για τον κόσμο όσο η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλωστε, καυχιέται ότι είναι η πιο προχωρημένη εκδοχή διακρατικής συνεργασίας, με κοινούς θεσμούς (ορισμένους αιρετούς) και εκχώρηση πλευρών κυριαρχίας με αποκορύφωμα το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ. Και όμως, την ίδια […]