Παππάς Ανδρέας

«Εισέβαλε ως ταύρος εν υαλοπωλείω», «το φυλάω ως κόρην οφθαλμού», «συμπεριφέρεται ως μαθητευόμενος μάγος», «άρχισε να τρέχει ως τρελός». Μάθαμε το ως (για το κατηγορούμενο) και, απ’ ό,τι φαίνεται, το βάζουμε και στα λάχανα. Προφανώς, «σαν ταύρος», «σαν τρελός» κ.ο.κ. Στη φράση πάντως «τον άφησε να περιμένει ως μα…κας» το πράγμα «παίζεται». Μάλλον το σωστό […]

Ο Τζορτζ Σάντερς, κινηματογραφικός αστέρας της περιόδου 1940-60, γνωστός και για την κομψότητά του, όταν αυτοκτόνησε – ή μάλλον αποχώρησε από τη ζωή – το 1972, σε ηλικία 66 ετών, άφησε ένα σημείωμα: «Dear World, I am leaving because I am bored. I feel I have lived long enough. I am leaving you with your worries in […]

Αγάπη, Πίστη, Ελπίδα, Εγκράτεια, Δικαιοσύνη, Μεγαλοθυμία, Καρτερία. Οι επτά χριστιανικές αρετές. Βουλιμία, Φιλαργυρία, Οκνηρία, Λαγνεία, Υπεροψία, Ζηλοφθονία, Οργή. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα – κατά τον χριστιανισμό πάντα. Και για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα, οι Επτά Νάνοι: Σοφός, Χαρούμενος, Υπναράς, Ντροπαλός, Συναχωμένος, Γκρινιάρης, Κουτούτσικος.

Γηράσκω (δυστυχώς) αεί διδασκόμενος (ευτυχώς): Lifestyle=βιοτροπία, doping=φαρμακοδιέγερση, skateboard=τροχοσανίδα, barcode=ραβδοκώδικας, username=χρηστώνυμο, password=διελευτήριο, workshop=εργομήγυρη, brainstorming=ιδεοθύελλα. Κάποια άλλη λέξη, ομοιοκατάληκτη, μου θυμίζει αυτό το τελευταίο. Όμως, ας μη τη γράψω, καλύτερα…

Σε εφορία, όπως μου το αφηγήθηκαν: «Επιστροφές θανόντων μόνο με τα παρακάτω δικαιολογητικά:…». Σκέψου ατυχία: να μπορείς να αναστήσεις «τον άνθρωπό σου» και να χαθεί επειδή λείπει, ας πούμε, το πιστοποιητικό πλησιεστέρων συγγενών.

Μετά το ολοκαύτωμα στο Μάτι ο επίσημος porte parole του Πυροσβεστικού Σώματος «ενημερώνει» από τηλεοράσεως. «Στις 3 μετά μεσημβρίας λάβαμε σήμα. Τα αεροπλάνα μπορούσαν να πετάξουν μόνο μέχρι μετά μεσημβρίας». Άτιμη γενική, πλανεύτρα εσύ πτώση!

Ο Σιγισμούνδος του Λουξεμβούργου (μέσα 15ου αιώνα), όταν κάποιος τού επεσήμανε ένα γραμματικό του λάθος: «Ego sum imperator Romanorum et supra grammaticam» (= «Εγώ είμαι αυτοκράτορας των Ρωμαίων και υπεράνω γραμματικής»). Να ένα καλό επιχείρημα για τον Αλέξη Τσίπρα.

Από πανηγυρικό λόγο υπουργίνας, με την ευκαιρία της 28ης Οκτωβρίου: «Πυκνή (sic) συγκίνηση ανάμεσα στα βουνά που πολέμησαν με πατριωτισμό εναντίον του φασισμού» [Ο λόγος για τους πεσόντες]». Μπράβο στα βουνά! Και δεν τους το ‘χα. Η αβάσταχτη βαρβαρότητα του πουπουδισμού και ο αναντικατάστατος ρόλος του όπου.

Wordsmith. Τι υπέροχος όρος για εκείνους που ξέρουν να βρίσκουν τις σωστές, τις καίριες λέξεις. Για τους τεχνίτες του λόγου και της γραφής, με άλλα λόγια. Κατά το goldsmith (= χρυσοτέχνης, χρυσοχόος, αυτός που επεξεργάζεται τον χρυσό) και το silversmith (= αργυροτέχνης, αργυροχόος). Ισως λεξιτέχνης, κατ’ αντιστοιχία. Το λεξιχόος θα ήταν εξεζητημένο.

Από σίριαλ με πρωταγωνιστές έλληνες μικροαστούς: «Δεν υπάρχει θέμα, πάρε τον χρόνο σου» (εκ του «take your time»). Αλλά και από κατάλογο με σοφές συμβουλές: «Αν σε κλοτσήσει ένας γάιδαρος, μην τον κλοτσήσεις πίσω» (εκ του «don’t kick him back»). Μπροστά, προφανώς, μπορείς να τον κλοτσήσεις όσο θέλεις. Δεν υπάρχει πρόβλημα.

Το 1968 ήταν συναρπαστική αλλά και «δύσκολη» χρονιά. Ηταν επίσης χρονιά που σημάδεψε τη γενιά μου. Στην Ελλάδα ήταν πρόσφατο το σοκ από την επιβολή της δικτατορίας, σταθεροποιημένης πλέον έπειτα και από το τραγελαφικό βασιλικό κίνημα του Δεκεμβρίου του 1967. Ωστόσο, τρέφαμε ακόμη τότε κάποιες ελπίδες (ή μήπως ήταν ευσεβείς πόθοι;) πως το καθεστώς της […]