Πέπη Ραγκούση

Ενα από τα αγαπημένα μου παιδικά τραγούδια έλεγε «Στου Μανώλα την ταβέρνα έπεσε μια τουφεκιά. Μπαμ! Και τρυπήσαν τα βαρέλια και χυθήκαν τα κρασιά. Φσσς!». Μεγαλώνοντας, εκστασιαζόμουν με τη φωνή της Βίκυ Λέανδρος όταν τραγουδούσε «Once upon a time there was a tavern…». Και όταν μεγάλωσα, στην ταβέρνα του Σαμπάνη στα Πατήσια μαθαίναμε την αλφαβήτα […]

«Αυτοπροστασία ή καραντίνα» ήταν το μότο του Κυριάκου Μητσοτάκη στο διάγγελμα της Πέμπτης. Και πριν βάλει τελεία στη φράση του, η αντιπολίτευση του πληκτρολογίου ξεκίνησε τον διαδικτυακό καλαματιανό. «Μα πώς είναι δυνατόν να μεταθέτει την ευθύνη στους πολίτες;» και «Ζητάει από εμάς να κάνουμε αυτό που δεν έκανε η κυβέρνησή του» και άλλα διάφορα που […]

Σύμφωνα με τον αμερικανό συγγραφέα Τόμας Πίντσον, αν καταφέρεις να κάνεις τον άλλον να ρωτάει τις λάθος ερωτήσεις, δεν θα πρέπει να ανησυχείς για τις απαντήσεις. Θεωρητικά, είναι όλες σωστές. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα κόλπο, ένα τρικ της αντιπολίτευσης – όχι και πολύ ηθικό βέβαια – σε οποιαδήποτε χώρα και σε οποιαδήποτε συνθήκη. Φτάνει να […]

Ως εισαγωγή, ένα περιστατικό που συνέβη πριν από τρία τέσσερα χρόνια. Οταν ήδη το γκουγκλάρισμα είχε μπει για τα καλά στη ζωή μας έτσι ώστε η ξώφαλτση πληροφορία να αντικαταστήσει την ουσιαστική γνώση. Ενας φίλος με καταγωγή από την Κύπρο, λοιπόν, είχε ανεβάσει στον λογαριασμό του τον στίχο του κύπριου ποιητή Κώστα Μόντη «Οταν διάβασα […]

Δεν είναι μόνο οι γραφικές καρικατούρες των σόσιαλ μίντια. Ούτε μόνο ο Μπαλάφας, ο Κραουνάκης, ο Λέκκας, ο Θαλασσινός και κάποιοι άλλοι – κυρίως του έντεχνου. Οι θεωρίες συνωμοσίας, όπως συνηθίσαμε να λέμε το λάβαρο της μπουρδολογίας απέναντι στην τεκμηρίωση της επιστήμης, την αντιπαράθεση της υποκειμενικής γνώμης με την αντικειμενική γνώση, είναι πλέον ένα γενικευμένο φαινόμενο. […]

Στο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου «Φλόγα και άνεμος» – που μέσα από τον συγκερασμό μυθοπλασίας και αρχειακού υλικού «ζωντανεύει» τη θυελλώδη σχέση της Κυβέλης με τον Γιώργο Παπανδρέου – υπάρχει ένα κεφάλαιο με τίτλο «Βαλεντίνη». Πρόκειται για τη δισεγγονή της θρυλικής ηθοποιού που ο συγγραφέας την περιγράφει ως «Μια Ντολόρες ντελ Ρίο των Αθηνών». Η Βαλεντίνη Ποταμιανού […]

Οταν ήμουν μικρή, εκεί στα δέκα – δώδεκα, λέγαμε ανέκδοτα με τον Μπόμπο. Οι μεγαλύτεροι έλεγαν ανέκδοτα με τον Τοτό. Και οι νεότεροι με τον Λάκη. Θέλω να πω ότι η κάθε γενιά έχει τα δικά της ονόματα – φετίχ, τα δικά της ονόματα – αναφορές. Για παράδειγμα, σε εκείνη την ηλικία, ονειρευόμουν ότι με […]

Ξέσπασε, λέει, η Νεκταρία – στο facebook φυσικά. Και πολλοί διαδικτυακοί φίλοι της έσπευσαν να κοινοποιήσουν το ξέσπασμά της. (Μου κάνει εντύπωση ότι αυτές που ξεσπούν τα τελευταία χρόνια λέγονται Νεκταρίες και Μυρσίνες ή κάπως έτσι. Μια Καίτη, μια Μαίρη έχει να ξεσπάσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, από τη «Μαίρη Παναγιωταρά» δηλαδή). Η […]

Μακάρι να μην υπήρχε αναζωπύρωση του κορωνοϊού (ευτυχώς, η πνευμονολόγος Αναστασία Κοτανίδου μας καθησύχασε ότι δεν πρόκειται για δεύτερο κύμα). Μακάρι ο αριθμός των κρουσμάτων να είχε την προ διμήνου φθίνουσα πορεία και σήμερα τα νούμερα να ήταν μονοψήφια ή να πανηγυρίζαμε το «κανένα κρούσμα» ενώ το «κανένας θάνατος» να είχε παγιωθεί. Μακάρι να μην […]

Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, σε έναν παροξυσμό παρελθοντολαγνείας, έβγαλε το απόλυτο καλοκαιρινό της γκάτζετ – για έναν ανεξήγητο λόγο τα καλοκαίρια ευδοκιμεί το φαινόμενο. Τον Εμφύλιο. Σε 3D puzzle με 150 κομμάτια για «παιδιά» από 9 έως 99 ετών. Υπάρχει ένα θέμα γενικά με τις νεολαίες των κομμάτων. Αποπνέουν μια «ντουλαπίλα». […]

Υπάρχει μια περιρρέουσα αντίληψη, ενδόμυχη και μη διατυπωμένη. Οταν κάποιος που δεν έχει καταφέρει πολλά στη ζωή του, τα βάζει με έναν επιτυχημένο, αντανακλάται επάνω του κάτι από την επιτυχία και τη λάμψη του άλλου. Οσοι μάλιστα επιδίδονται συστηματικά σε αυτήν την τακτική, το θεωρούν μαγκιά. Μπορεί να ισχύει όταν ο διάσημος και επιτυχημένος, έχει […]

Εγινε την περασμένη Παρασκευή στο Προεδρικό Μέγαρο η καθιερωμένη δεξίωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Και, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι προβολείς έπεσαν στα outfit των κυριών που παραβρέθηκαν. Κουτσομπολιό; Οπως θέλουμε ας το πούμε, εξάλλου η συγκεκριμένη εκδήλωση δεν προσφέρεται για βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις. Αλλά και, ως κουτσομπολιό, απολύτως δικαιολογημένο. Η σημειολογία […]

«Τι έγινε, τελικά, με την υπόθεση με το βιτριόλι;» με ρώτησε προχθές μια φίλη μου. Ποια υπόθεση; Ποιο βιτριόλι; Α, ναι. Αυτό που είχε ρίξει η 35χρονη στην 34χρονη. Ή μήπως η 34χρονη στην 35χρονη; ‘Η, εν αγνοία του, πέτρα του σκανδάλου δεν ήταν κάποιος 40χρονος. Πόσω ετών ήταν εκείνη από τη Θεσσαλονίκη που απήγαγε […]

Δύο χρόνια μετά, δεν θυμάμαι καν αν ήταν μία αίσθηση σε παρόντα, τότε, χρόνο ή προέκυψε εκ των υστέρων, όταν τα γεγονότα «πήραν φωτιά». Σαν να ξέραμε όμως, από νωρίς το απόγευμα εκείνης της ημέρας, ότι κι αυτή η 23η Ιουλίου θα γινόταν ένα «χρονόσημο» στη συνείδησή μας. Για δεύτερη φορά στη σύγχρονη Ιστορία μας. […]

«Παρ’ όλα όσα συμβαίνουν πρέπει να σταθούμε με ψηλά το κεφάλι» είπε πριν από τρεις ημέρες στο κεντρικό δελτίο του Mega ο νέος μητροπολίτης Ιμβρου και Τενέδου Κύριλλος. Και πρόσθεσε: «Η Αγία Σοφία είναι ιδέα, δεν μπορεί να περιοριστεί σε τέσσερις τοίχους. Είναι μέσα στην καρδιά μας. Στην ψυχή μας». Η ενθρόνισή του επρόκειτο να […]

Τι ωραία που ήταν στις δεκαετίες του 1950, του 1960, του 1970. Τότε που, τα καλοκαίρια, τρέχαμε ξυπόλητοι στον δρόμο, κάναμε μπάνιο με το λάστιχο, παγώναμε τις μπίρες στην παγωνιέρα και στο νησί υπήρχε μόνο μία, άντε δύο ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεδάκια. Τα μαγαζιά που σήμερα είναι μπαρ και μπουτίκ στέγαζαν τσαγκαράδικα και σιδεράδικα. Κι […]

Οι υποθέσεις κι οι εικασίες περί του πού παραπέμπει ο κωδικός White Porscha είναι λίγο σαν το «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι», αλλά, τέλος πάντων, ο νόμος και η δεοντολογία επιβάλλουν να παριστάνουμε, κάποιες φορές, τους χαζούς. Δεν πειράζει, υπάρχει άλλωστε μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τον έξυπνο από τον εξυπνάκια, […]

Δύσκολοι καιροί για πρώην. Ειδικά όταν έχεις συστηθεί ως τιμονιέρης της δρακογενιάς και αποδεικνύεται ότι, τελικά, έπαιζες με τρενάκια σε «δωμάτια» ενηλίκων. Να θυμηθούμε τι έγραφε πριν από τέσσερα χρόνια, με αφορμή τα γενέθλια του Αλέξη Τσίπρα στις 28 Ιουλίου, ο Στέλιος Παππάς, πατέρας του ισχυρού άνδρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. «Η Ανατολή που ροδίζει / […]

Συνέβη πριν από λίγα χρόνια, καλοκαίρι καλή ώρα. Τελευταία εργάσιμη Παρασκευή του Ιουλίου, κατά τις τέσσερις το απόγευμα, στον δρόμο του Πειραιά που βγάζει στην προβλήτα 7, απ’ όπου τις επόμενες δύο ώρες θα απέπλεαν περισσότερα από οκτώ ακτοπλοϊκά. Η θερμοκρασία είχε χτυπήσει 45άρια και η κυκλοφορία κόκκινο. Σε ένα σημείο όμως είχε φρακάρει εντελώς. […]

Το έλεγε ο Λουί Αραγκόν, το υποστηρίζει και ο Τίτος Πατρίκιος. Οι μεταφράσεις των κλασικών έργων, είτε αυτά είναι θεατρικά είτε λογοτεχνικά, θα έπρεπε κάθε τριάντα χρόνια να αλλάζουν. Ο λόγος είναι προφανής. Μέσα σε αυτόν τον κύκλο του χρόνου αλλάζουν οι αναφορές της γλώσσας, το σημαινόμενο των λέξεων, ακόμη και οι σύγχρονοι ανθρωπότυποι στους […]

Σήμερα, 20 Ιουνίου, 16 λεπτά πριν από τις 10 το βράδυ, θα έχουμε στην Ελλάδα το θερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή ο ήλιος θα περνά από το ζενίθ, σε σχέση με τη χώρα μας. Μη μπερδευόμαστε με αστρονομικούς όρους. Με απλά λόγια, σήμερα είναι η μεγαλύτερη μέρα και η μικρότερη νύχτα του χρόνου. Αυτή που, στο δάσος […]

Ας μου συγχωρεθεί το βιωματικό κείμενο, αλλά κάποια πράγματα μόνο όταν τα ζήσεις μπορείς να συνειδητοποιήσεις τις πραγματικές διαστάσεις τους. Είχα την τύχη να πάω σε ένα σχολείο, το Αρσάκειο, όπου τα καλλιτεχνικά ήταν βασικό μάθημα. Και ωδική κάναμε, και ιστορία της μουσικής, και ελεύθερο σχέδιο, και βιογραφίες μεγάλων καλλιτεχνών και συγγραφέων. Από παιδί ήμουν, […]

«Τα γεγονότα αγαπητέ μου, τα γεγονότα». Η πασίγνωστη φράση αποδίδεται στον συντηρητικό πολιτικό Μακ Μίλαν, που διετέλεσε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας (1957 – 1963) όταν σε μια συνέντευξη, ο δημοσιογράφος τον ρώτησε τι είναι αυτό που φοβάται περισσότερο. Το γεγονός, σήμερα, είναι η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Ηταν η πρώτη φορά, στις ΗΠΑ, που λευκός αστυνομικός […]

Το ιταλικό ρήμα mostrare σημαίνει εκθέτω. Εξού και mostra, δηλαδή έκθεση. Λέξη που την έχουμε αφομοιώσει και στην ελληνική γλώσσα, κυρίως με την έννοια της επίδειξης, της δημόσιας εικόνας και του εντυπωσιασμού. Με δυο λόγια, αυτό που φαίνεται και καθορίζει έναν άνθρωπο, ένα πράγμα, μια κατάσταση. Η πρόσοψη που, πολύ συχνά, κρύβει την πραγματικότητα. Και […]

Καλοκαίρι, κάπου προς τα πίσω της δεκαετίας του 1960. Μια παραλία στη Σύρο. Αναμνήσεις αποσπασματικές, εικόνες που τις διατηρεί περισσότερο η αίσθηση παρά η «φωτογραφική μηχανή» της μνήμης. (Ο Φελίνι, όταν διηγούνταν ιστορίες από τα παιδικά καλοκαίρια του και η μητέρα του τού έλεγε ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, της απαντούσε «Αφού έτσι […]

Το φετινό σποτ του ΕΟΤ δεν είχε ασβεστωμένα σοκάκια της Ανάφης και της Αμοργού. Ούτε ζευγάρια που κυνηγιούνται σε παραλία ή, έστω, ζωγραφίζουν μια καρδιά πάνω στην άμμο την ξανθή. Δεν έχει χορούς πανηγυριώτικους και κυκλωτικούς που να υπενθυμίζουν ότι στην Ελλάδα – τη χώρα που, σημειωτέον, έχει την παγκόσμια, ιστορική πατέντα του εμφυλίου πολέμου – «γινόμαστε […]

Θυμήθηκα αυτό το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, που του άρεσε μάλιστα να το τραγουδά ο ίδιος. «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» λοιπόν, αφού έκαναν σημεία και τέρατα, κυνηγήσαν τους αστούς και πετσοκόψαν τα κεφάλια από εχθρούς κι από πιστούς, τελικά «…δεν έχουν μνήμη / τους προγόνους τους πουλούν / και ό,τι αρπάξουν δεν θα μείνει […]

Πριν από λίγες εβδομάδες είχα ρωτήσει τον καλό της φίλο Θανάση Νιάρχο πώς είναι η Αμαλία Μεγαπάνου. «Μού λέει ότι είναι καλά αλλά έχω την εντύπωση ότι το λέει για να πιστέψουμε ότι είναι καλά» απάντησε. Η φράση του μοιάζει να φωτογραφίζει ένα ιδιαίτερο, σπάνιο και ακριβό είδος αξιοπρέπειας. Που δεν επιτρέπει, σε αυτόν τον […]

Καμπύλες. Που ανεβαίνουν, που φουσκώνουν, που εξακοντίζονται, που ισιώνουν. Τόσα τα κρούσματα, τόσα τα τεστ, οι νεκροί, οι διασωληνωμένοι. Τόσα τα ποσοστά, επί τόσων κατοίκων, επί απόλυτων αριθμών. Σαν τα πρωτάκια, προσπαθούμε να κατανοήσουμε το αλφαβήτα επιστημών με τις οποίες δεν είμαστε εξοικειωμένοι. Παρακολουθούμε τον ουσιαστικό λόγο της επίκουρης καθηγήτριας Επιδημιολογίας και Στατιστικής (δεν είχα […]

Πόσες μέρες έχουμε ήδη περάσει μέσα στο σπίτι; Δεκαπέντε; Είκοσι; Είκοσι πέντε; Εχει σημασία; Ούτως ή άλλως ο χρόνος έγινε πολτός. Οι Δευτέρες που μισούσαμε έγιναν σαν τα Σάββατά μας και, επειδή karma is a bitch, τα μελαγχολικά απογεύματα της Κυριακής μοιάζουν πλέον με εκείνα τα ξεσηκωτικά της Παρασκευής. Θυμάμαι την αποφασιστικότητά μας τις πρώτες […]

Η Ελόνα Αγκόλι ήρθε οικογενειακώς από την Κορυτσά της Αλβανίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 με το όνειρο μίας καλύτερης ζωής. Δηλαδή μίας, στοιχειωδώς, υποφερτής ζωής. Δεν γνωρίζω ιδιαίτερες λεπτομέρειες για την προσωπική της ιστορία αλλά όλες οι ιστορίες εκείνης της εποχής που ξεκίνησαν από κάποια αλβανικά κατσάβραχα, πέρασαν παράνομα τα σύνορα και συνεχίστηκαν […]