Πλάτων Τήνιος

Το Πάσχα είναι η εποχή των ασπασμών, των δώρων προς βαφτιστήρια, ενός γενικότερου κλίματος φιλαλληλίας. Σε αντίθεση με τη θεολογία, που εκθειάζει τον αλτρουισμό, τα οικονομικά μοιάζουν παραφωνία, χαρακτηρίζοντας τα τεκταινόμενα αφροσύνη, αποκλίσεις από τον ορθολογισμό και περιττή ματαιοδοξία. Στην καλύτερη περίπτωση, βλέπουν τον αλτρουισμό ως τυχαιότητα – ενέργειες που αυτοαναιρούνται, αφήνοντας την επιδίωξη του […]

Οι ανατροπές οικονομικής πολιτικής εξαγγέλλονται κατά ριπάς στις ΗΠΑ, με τελευταίο ορόσημο την «Ημέρα Ανεξαρτησίας» (Πρωταπριλιά+1). Ο στόχος – η  Χρυσή Εποχή – είναι σαφής, οι αντίπαλοι αδιαμφισβήτητοι, τα μακροοικονομικά ομιχλώδη. Παραδείγματα: «Πανέμορφοι» δασμοί επιβάλλονται, αναιρούνται και επανατοποθετούνται λίγο μετά. Το ότι, όταν υπάρχουν διεθνείς  αλυσίδες παραγωγής το πλήγμα στην Κίνα ή το Μεξικό «δαγκώνει» […]

Το τελευταίο διάστημα, αλλού αργόσυρτα και αλλού ακαριαία, σχηματίζονται κυβερνήσεις. Στον σχολιασμό της διαδικασίας στις ΗΠΑ, αλλά όχι μόνο, γίνεται αναφορά στο Σύνδρομο (ή Αποτέλεσμα) Ντάνινγκ-Κρούγκερ. Καθώς είναι σίγουρο ότι κανείς από τους δύο ψυχολόγους, ούτε ο Dunning ούτε ο Kruger, έχουν άμεση συμμετοχή σε όσα τους καταλογίζονται, προκύπτει το ερώτημα, τι είναι το σύνδρομο […]

Υπάρχουν δύο δρόμοι προς την Αγιοσύνη: Μπορείς να ανέλθεις χάρις σε κατάλληλες επαφές και μέσω μηχανισμών. Ο πιο ηρωικός είναι ως μάρτυρας, κατά προτίμηση με φωτογενή τρόπο. Οι υπεύθυνοι για τον προϋπολογισμό διευκολύνονται στην αγιοποίηση, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο: Η ετήσια άσκηση συγκεντρώνει τα αιτήματα, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, απαλλοτριώσεις και εξαγορές […]

Ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη ανάσα. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η μία μετά την άλλη βεβαιότητες καταρρέουν. Οι λιγότερο ψύχραιμοι φοβούνται ότι οι ασθενείς ελέγχουν τα κλειδιά του φρενοκομείου. Αλλοι νομίζουν ότι ο οδηγός του πλανητικού λεωφορείου, καθώς πέφτει ομίχλη, λύνει τα φρένα φλυαρώντας με την καλλίγραμμη εισπράκτορα. Χειρότερα ακόμη, στην ίδια ορεινή διαδρομή […]

Ο Μάριο Ντράγκι χτύπησε, για άλλη μια φορά, μια ηχηρή καμπάνα: Αν δεν ασχοληθεί η ΕΕ σοβαρά με μακροχρόνια θέματα ανταγωνιστικότητας, αλλάζοντας ουσιωδώς την καθημερινή λειτουργία της, αυτά που θεωρούν όλοι αυτονόητα θα σταματήσουν σε λίγα χρόνια να ισχύουν. Αντίστοιχη καμπάνα είχε κρούσει το 2019 η Επιτροπή Πισσαρίδη: αν δεν αλλάξουν ριζικά κάποια θέματα, η […]

Σε Γαλλία, Τουρκία και Ελλάδα η ηλικία συνταξιοδότησης είναι η ιερή αγελάδα της πολιτικής. Σε Σουηδία και Φινλανδία, κάτι που περνά απαρατήρητο

Η δύναμη των «αγορών» είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Εκείνες κατέρριψαν την αισιοδοξία του 2009, ρίχνοντας την Ελλάδα σε δέκα χρόνια μνημόνια. Στη Βρετανία ακύρωσαν το πρόγραμμα με το οποίο είχε εκλεγεί η νέα πρωθυπουργός εκπαραθυρώνοντας πρώτα τον Υπουργό Οικονομικών και, λίγο αργότερα, την κυβέρνηση ολόκληρην. Ανακύπτουν, συνεπώς, θεμελιώδεις απορίες: Ποιες είναι οι «αγορές»; Ποιες είναι οι […]

Κανείς δεν θέλει την ακρίβεια. Ολοι απεύχονται εξίσου τον πληθωρισμό. Μπορούμε να καταπολεμήσουμε το ένα χωρίς να προκαλέσουμε το άλλο; Καθώς ο κόσμος βγαίνει από την πανδημία, παντού εμφανίζονται κύματα ανατιμήσεων. Διακαής πόθος των υπουργών Οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών είναι αυτά να αποδειχθούν απλώς παροδικά και η πίεση στις τιμές να έχει κοπάσει το […]

Οι συντάξεις είναι το σκληρότερο χαρτοφυλάκιο. Ο λόγος είναι το χάσμα μεταξύ ιδεολογίας των λόγων και πραγματικότητας της ζωής. Οι πανηγυρικοί, οι υψιπετείς στόχοι που αναφέρουν οι κοινωνικοί εταίροι και ανθολογούν οι ομιλίες στη Βουλή αναφέρονται στην κοινωνική αλληλεγγύη, στις συντάξεις σαν το τσιμέντο που δένει την κοινωνική συνοχή. Η καθημερινή πραγματικότητα είναι: oυρές, ταλαιπωρία, […]

Τα τελευταία 40 χρόνια, το σίγουρο SOS θέμα για τους συντάκτες εκθέσεων για την οικονομία ήταν οι συντάξεις. Και πώς να μην είναι, όταν απορροφούν το μεγαλύτερο τμήμα της παραγωγής στην Ευρώπη, θίγουν την ανταγωνιστικότητα, ταλαιπωρούν τους πολίτες και υποδαυλίζουν την ανισότητα; H διεθνής μεταρρυθμιστική ορθότητα φροντίζει για μια καλή θέση στις συντάξεις σε κάθε […]