Ραγκούση Πέπη

Αύριο είναι 25 Μαρτίου. Ε, και λοιπόν; Εντάξει, ξέρω. Θα φάμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά – από την περασμένη εβδομάδα έχουν αρχίσει τα ρεπορτάζ για την τιμή του, τη διαφορά του υγράλατου από τον άλλον (που δεν ξέρω ποιος ακριβώς είναι), γιατί τον λέμε «ψάρι του βουνού» και άλλα τέτοια. Στην τηλεόραση θα πέσουμε πάνω στον […]

Κάποτε ήταν ταμπού για τους ηθοποιούς του λεγόμενου «σοβαρού» θεάτρου να παίξουν στην τηλεόραση, ακόμη και στον κινηματογράφο (μεγάλη κουβέντα βέβαια τι σημαίνει «σοβαρό» θέατρο αφού έχουμε δει πολλές σοβαροφανείς «πατάτες» και πολλά «ελαφρά» αριστουργήματα – η τέχνη και το συναίσθημα ανθούν και στο «ευτελές»). Είναι γνωστό ότι όποιος ηθοποιός ή μαθητής του Κάρολου Κουν […]

Τι με πιάνει τώρα εμένα και έχω κάποιες απορίες, κάποιες ερωτήσεις, στις οποίες, εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχουν απαντήσεις. Σκεφτόμουν, για παράδειγμα, πώς ήταν η πολιτική όταν δεν πόνταρε τόσο όσο σήμερα στις επικοινωνιακές εντυπώσεις. Οταν δεν είχε, δηλαδή, τόσο έντονο το στοιχείο του show. Και για να υπάρξει show, απαραίτητη είναι και η ύπαρξη […]

Το χθεσινό πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» έγραφε για προετοιμασίες πολέμου στην Ευρώπη, εγώ όμως κάθε φορά που πρόκειται να βγω εκεί έξω αισθάνομαι την ανάγκη να φορέσω κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο, να ζωστώ με βόμβες και φισεκλίκια, να πάρω και το καριοφίλι – έτσι, για εφέ – και να είμαι έτοιμη για μάχη. Και όταν λέω […]

Υπάρχουν μέρες που το ημερολόγιο, με αφορμή μια επέτειο, σου δίνει την ευκαιρία να θυμηθείς και να συγκρίνεις πώς προσλαμβάναμε άλλοτε κάποιες έννοιες και πώς τώρα. Συνέβη με τον Νικόλα Ασιμο που έβαλε τέλος στη ζωή του, σαν σήμερα, το 1988 σε ηλικία 39 ετών. Με τα σημερινά κριτήρια θα τον λέγαμε αντισυστημικό, αναρχικό, ασυμβίβαστο. […]

Τι σημαίνει ήρωας; Κάποιος που αξίζει να διηγηθείς την ιστορία του. Και του Ωνάση αξίζει.

Μέσα στον ορυμαγδό των ειδήσεων, ελληνικών και διεθνών, των αλλόκοτων συμβάντων, των ακραίων συμπεριφορών, την απειλή ενός δυστοπικού μέλλοντος σε ό,τι αφορά τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας, την αμφισβήτηση των δεδομένων, την όξυνση των αντιθέσεων, τον «νέο κόσμο» των Τραμπ και Μασκ, εγώ έχω μείνει κολλημένη σε κάτι που αφορά τον «παλιό κόσμο». Και αυτά […]

Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τον Πειραιά στη δεκαετία του 1920. Τα «χνώτα» του είναι ανιχνεύσιμα στην ίδια την Ιστορία μας, στα ρεμπέτικα τραγούδια, στις «συνερμηνείες» του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, ακόμη και στους λογοτέχνες της γενιάς του ’30 – το μεγαλύτερο μέρος του «Γιούγκερμαν» του Μ. Καραγάτση είναι, στην πραγματικότητα, μια «πειραιογραφία» εκείνης της […]

Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τα Τέμπη την περασμένη Παρασκευή ήταν από τις πιο μαζικές που έχει ζήσει μεταπολιτευτικά αυτή η χώρα, ειδικά όσον αφορά την Αθήνα (αν και στην προσωπική μου μυθολογία, η κορυφαία συγκέντρωση έγινε στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, τότε που η κεφαλή της πορείας είχε φτάσει στην αμερικανική πρεσβεία κι εμείς, οι […]

Οταν την περασμένη εβδομάδα έγραφα για το αποτρόπαιο βίντεο που διαφήμιζε το TrumpGaza και που αναπαρήγε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν φανταζόμουν ότι θα το ξεπερνούσε, τόσο γρήγορα, η πραγματικότητα. Εκείνο, τουλάχιστον, ήταν προϊόν τεχνητής νοημοσύνης και, υποτίθεται, δεν είχε την επίσημη υπογραφή του Τραμπ. Αυτό όμως που είδαμε την Παρασκευή ήταν ένας άτεχνος παροξυσμός […]

Ξέρω ότι σήμερα στο Σύνταγμα, αλλά και σε πλατείες δεκάδων πόλεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, θα πάνε άνθρωποι που δεν έχουν κατεβεί ποτέ σε πορεία, δεν υποστηρίζουν την αντιπολίτευση, ψηφίζουν – και το πιθανότερο είναι ότι θα ξαναψηφίσουν – Νέα Δημοκρατία, δεν θέλουν να βροντοφωνάξουν «Μέχρι εδώ» ούτε να αμφισβητήσουν τη Δικαιοσύνη και πιστεύουν […]

Η είδηση πέρασε στους παράδρομους της ειδησεογραφίας. Δεν είναι από αυτές που φτουράνε στις κεντρικές λεωφόρους της. Και όμως, μοιάζει σαν να συμπυκνώνει τον κόσμο μας. Σαν να συμβολοποιεί, με τον πιο τραγικό τρόπο, αυτά που συμβαίνουν τώρα στον πλανήτη μας. Και να μας υπενθυμίζει άλλα που επιμένουμε να τα καταχωνιάζουμε και να τα ανασύρουμε, […]

«Γιατί εσείς αυτό αφού εμείς δεν το άλλο;». «Επειδή εσείς δεν το άλλο, γι’ αυτό εμείς δεν εκείνο». «Και αφού εμείς δεν εκείνο γιατί εσείς εκείνο;». «Ε, αφού δεν εσείς εκείνο κι εμείς δεν το άλλο». «Και αν εμείς εκείνο γιατί όχι κι εσείς το άλλο;». «Διότι εμείς και εκείνο και το άλλο ενώ εσείς […]

Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών έχει φέρει για μία ακόμη φορά στην επικαιρότητα ένα θέμα που θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί περιστασιακά και «δοθείσης αφορμής» που λένε, αλλά να υπάρχει μόνιμα στην ατζέντα μας ούτως ώστε κάποιοι – που είναι πολλοί – άνθρωποι εκεί έξω να μην παλεύουν μόνοι τους με τους […]

Το βιβλίο του Πρίμο Λέβι με τον τίτλο τον οποίο δανείζομαι σήμερα είναι, ίσως, η κορυφαία και η πιο συγκλονιστική λογοτεχνική καταγραφή του Ολοκαυτώματος (διδάσκεται στα ιταλικά σχολεία από τη δεκαετία του 1960). Ο συγγραφέας ήταν ένας από τους 650 ανθρώπους που στις 22 Φεβρουαρίου 1944 στάλθηκαν στο Αουσβιτς. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, τον […]