Ραγκούση Πέπη

Στην πατρίδα μου τη Σύρο, τους λένε αγαθούς. Είναι εκείνα τα παιδιά που δεν μεγαλώνουν. Ακόμη και στην εμφάνιση, ψηλώνουν μεν, θεριεύουν αλλά στο πρόσωπό τους, στις εκφράσεις τους, κάποιες φορές και στις κινήσεις τους, κρατούν ακόμη το «χάραγμα» της παιδικής ηλικίας. Σαν να μη μπορούν ή να μη θέλουν να συμφιλιωθούν με την «πολλή […]

Διαβάζω αυτές τις ημέρες το καινούργιο μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Ηλιος με ξιφολόγχες» (εκδόσεις Πατάκη). Πρόκειται για μια συναρπαστική «διαδρομή» στη Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου που καταλήγει στο πογκρόμ και στη πυρκαγιά στο Κάμπελ. Και η οποία μου έδωσε μια ακόμη ευκαιρία για ένα ανεπίσημο γκάλοπ μεταξύ γνωστών και φίλων. Ελάχιστοι και μόνο όσοι έχουν, λόγω […]

Τη θυμάμαι εκείνη την ημέρα, σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια. Ισως κάπως περισσότερο λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας. Το τεύχος Οκτωβρίου του περιοδικού «Marie Claire» όπου δούλευα τότε, ήταν έτοιμο σχεδόν για τυπογραφείο -στα μέσα του μήνα κυκλοφορούσαν τότε τα μηνιαία περιοδικά με την ένδειξη του επόμενου. Η επικαιρότητα όμως μας επέβαλε να αλλάξουμε […]

Καινούργιο κασσελάκι μου και πού να σε κρεμάσω Πώς θα γινόταν σήμερα ένα ριμέικ της υπέροχης ταινίας «Τζένη Τζένη»; Κατ’ αρχάς, δεν θα είχε αυτήν την ανυπέρβλητη σκηνοθετική φινέτσα του Ντίνου Δημόπουλου. Και επίσης, έχω κάποιες αμφιβολίες για το αν οι σύγχρονοι κωμωδιογράφοι θα μπορούσαν να αναπαράγουν αυτό το «ακροβατικό» χιούμορ των Κώστα Πρετεντέρη και […]

Ναι, ξέρω, στην ταινία του Πάνου Κούτρα, γιγαντιαίο είναι ένα κομμάτι μουσακάς, αλλά την περασμένη εβδομάδα, στο μενού του κινηματισμού, διακινείτο ένα τάπερ με παστίτσιο. Το οποίο έβγαλε ένα ζευγάρι για να ταΐσει το παιδί του σε μπιτς μπαρ της Χαλκιδικής, αλλά ο σερβιτόρος τούς το απαγόρευσε και το ζευγάρι έκανε δριμεία καταγγελία στα social […]

Υπάρχουν γεγονότα που σε καθορίζουν ακόμη και αν, για οποιονδήποτε λόγο, τα κοιτάς από την «κλειδαρότρυπα». Διότι έτσι «είδα» εγώ το φεστιβάλ του Γούντστοκ που σαν σήμερα, πριν από πενήντα τέσσερα χρόνια, κορυφωνόταν. Πώς αλλιώς, δηλαδή, θα μπορούσα να το δω; Παιδί του Δημοτικού ήμουν, δεν είχα πατήσει ακόμη τα δέκα και στην Ελλάδα είχαμε […]

Ανήκω στη (θηλυκή) γενιά μίας πολύ σημαντικής και καθοριστικής μετάβασης. Αυτής από τις κούκλες – μωρά, στις κούκλες – γυναίκες. Και είμαι συνομήλικη με την Μπάρμπι. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μπήκε στο ράφι με τα παιχνίδια μου η πρώτη μου Μπάρμπι. Δεν θυμάμαι καν αν ήταν πριν αποκτήσω και άλλες […]

Νομίζω ότι θα εξελιχθεί και θα καταγραφεί ως κυρίαρχη τάση αυτού του καλοκαιριού. Αναφέρομαι στις αποδοκιμασίες, το κράξιμο, το γιούχα, την αποδόμηση (όλες οι λέξεις το ίδιο πράγμα περιγράφουν στην πραγματικότητα) θεατρικών παραστάσεων. Θεωρητικά, εντελώς θεωρητικά όμως, αυτό θα μπορούσε να είναι και υγιές. Μια ένδειξη ότι το κοινό είναι εκπαιδευμένο, ότι δεν «μασάει» από […]

Το σχόλιο έχει κάνει ήδη τον γύρο του Διαδικτύου. Βρετανός τουρίστας γράφει την εμπειρία του από την εκκένωση του ξενοδοχείου στο οποίο έμενε, τα βάζει κυρίως με την αεροπορική εταιρεία και περιγράφει πώς περπάτησε τέσσερα χιλιόμετρα, με ένα πεντάχρονο παιδί δίπλα του, μέσα σε καπνούς και στάχτες. Γνωστό τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που είναι πάντα «απίκου» […]

Στο «10», το τελευταίο, ημιτελές μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση, υπάρχει μια συνομιλία μεταξύ του γιατρού Θανάση Κούγια και του δάσκαλου Βλάση Κορνούτου. Αριστεροί και δύο αν και διαφωνούντες ως προς το διακύβευμα της μετέωρης «επανάστασης», μιλούν για τη θεωρία των τριών χιλιάδων Μανδαρίνων. Αν δηλαδή τους έλεγαν ότι, πατώντας ένα κουμπί, θα σκοτώνονταν στην Κίνα […]

Κοίτα τώρα τι επέτειοι συνωστίζονται τη σημερινή ημέρα. Και τι συμβολισμούς υπαγορεύουν για τη χώρα μας. Σαν σήμερα, λοιπόν,το 1969, ο άνθρωπος (δηλαδή οι αστροναύτες Νιλ Αρμστρονγκ και Εντουιν Ολντριν) κάνει τα πρώτα του βήματα στο φεγγάρι. Τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα; Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, […]

Πέρα και πάνω από τους αλαλαγμούς και τα «μπαμ και μπουμ»  οι κουμπουριές για τους Σφήκες της Κιτσοπούλου, πιο δυνατά ακόμη και από τις φωνές των δημοσιογράφων που στέλνουν τα ρεπορτάζ τους από τα πύρινα μέτωπα, μια κραυγή ακούγεται εντός μου τις τελευταίες μέρες. Είναι εκείνο το σπαρακτικό «Μανούλα μου, σε σκότωσε». Δεν είναι ντοκουμέντο […]

Η είδηση έλεγε ότι πέθανε η Τζέιν Μπίρκιν. Ελεγε όμως ότι ήταν και 76 ετών. Μα είναι δυνατόν; Μεγαλώνουν οι γυναίκες σαν την Μπίρκιν. Μπαίνει ποτέ, ως πρώτος αριθμός στην ηλικία τους, το εφτά, το έξι, έστω το πέντε; Κάτι τέτοιες γυναίκες είναι πάντα κορίτσια. Ως κορίτσι έβλεπα κι εγώ την Τζέιν Μπίρκιν πριν από […]

Αντισυστημικός συστημισμός Να πω πρώτα απ’ όλα ότι δεν είδα την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο παρόλο που βρισκόμουν ελάχιστα χιλιόμετρα από το αρχαίο θέατρο της Αργολίδας. Και ο λόγος που δεν πήγα ήταν το τρέιλερ της παράστασης που προβάλλεται, εδώ και καιρό στην τηλεόραση. Με πήρε από τα μούτρα από την πρώτη κιόλας […]

ΠΡΟΣΩΠΑ

Τα φέραμε από ‘δω, τα πήγαμε από ‘κει, ψηφίσαμε, ξαναψηφίσαμε, διαφωνήσαμε, ξαναδιαφωνήσαμε, σχολιάσαμε, χαρήκαμε, γελάσαμε, πικραθήκαμε, κάναμε ό,τι κάναμε τέλος πάντων, ώρα να θυμηθούμε ότι έχουμε καλοκαίρι. Που νομίζω ότι το έχουμε ψιλοξεχάσει. Το 2019 είχαμε εκλογές Ιούλιο μήνα, 2020, 2021, ακόμη και πέρυσι ζούσαμε στον αστερισμό του κορωνοϊού. Αντε φέτος να το πιάσουμε πάλι […]

Μετά είκοσι (σχεδόν) έτη Δεκαεννέα για την ακρίβεια, αναγεννημένοι την 4η Ιουλίου 2004. Η Ελλάδα «πετούσε» και, τότε, βρισκόταν στο ψηλότερο σημείο της ακμής της. Σε έναν μήνα θα άρχιζαν οι Ολυμπιακοί της Αθήνας. Η οικονομία έμοιαζε να καλπάζει και το βιοτικό μας επίπεδο νομίζαμε ότι είχε εκτοξευθεί. Η εποχή της αστακομακαρονάδας και του μεγάλου […]

Σε παραλίες σκουπιδοτόπων Πρώτα απ’ όλα θα διαβάσετε όλον τον στίχο από την «Πρωτομαγιά»  διότι πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνο γι’ αυτό. Πάμε λοιπόν: «Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ / μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό / όλα είναι τόσο τρομαγμένα […]

Πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Καθεμία και καθένας μπορεί να φοράει ό,τι θέλει και όπου θέλει, καθώς η έννοια όχι μόνο του καλού γούστου αλλά και της κομψότητας είναι και προσωπική και κάπως νεφελώδης. Και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες καθώς έχει να κάνει με καταβολές, με αισθητική κουλτούρα, με επιρροές από το περιβάλλον, με […]

Κοίτα όμως πώς τα φέρνει η ζωή, η τύχη και η Ιστορία. Σαν σήμερα, πριν από οκτώ χρόνια, ο μεγάλος και ίσως ο μόνος χαμένος των προχθεσινών εκλογών, ο άνθρωπος που ανέβηκε έναν λόφο και κατέβηκε ένα βουνό και μάλιστα κουτρουβαλώντας, ο Αλέξης Τσίπρας, ανακοίνωσε το δημοψήφισμα. Με το αφελές και νεφελώδες ερώτημα και τη […]