Ραγκούση Πέπη

Υπάρχουν γεγονότα που σε καθορίζουν ακόμη και αν, για οποιονδήποτε λόγο, τα κοιτάς από την «κλειδαρότρυπα». Διότι έτσι «είδα» εγώ το φεστιβάλ του Γούντστοκ που σαν σήμερα, πριν από πενήντα τέσσερα χρόνια, κορυφωνόταν. Πώς αλλιώς, δηλαδή, θα μπορούσα να το δω; Παιδί του Δημοτικού ήμουν, δεν είχα πατήσει ακόμη τα δέκα και στην Ελλάδα είχαμε […]

Ανήκω στη (θηλυκή) γενιά μίας πολύ σημαντικής και καθοριστικής μετάβασης. Αυτής από τις κούκλες – μωρά, στις κούκλες – γυναίκες. Και είμαι συνομήλικη με την Μπάρμπι. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μπήκε στο ράφι με τα παιχνίδια μου η πρώτη μου Μπάρμπι. Δεν θυμάμαι καν αν ήταν πριν αποκτήσω και άλλες […]

Νομίζω ότι θα εξελιχθεί και θα καταγραφεί ως κυρίαρχη τάση αυτού του καλοκαιριού. Αναφέρομαι στις αποδοκιμασίες, το κράξιμο, το γιούχα, την αποδόμηση (όλες οι λέξεις το ίδιο πράγμα περιγράφουν στην πραγματικότητα) θεατρικών παραστάσεων. Θεωρητικά, εντελώς θεωρητικά όμως, αυτό θα μπορούσε να είναι και υγιές. Μια ένδειξη ότι το κοινό είναι εκπαιδευμένο, ότι δεν «μασάει» από […]

Το σχόλιο έχει κάνει ήδη τον γύρο του Διαδικτύου. Βρετανός τουρίστας γράφει την εμπειρία του από την εκκένωση του ξενοδοχείου στο οποίο έμενε, τα βάζει κυρίως με την αεροπορική εταιρεία και περιγράφει πώς περπάτησε τέσσερα χιλιόμετρα, με ένα πεντάχρονο παιδί δίπλα του, μέσα σε καπνούς και στάχτες. Γνωστό τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που είναι πάντα «απίκου» […]

Στο «10», το τελευταίο, ημιτελές μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση, υπάρχει μια συνομιλία μεταξύ του γιατρού Θανάση Κούγια και του δάσκαλου Βλάση Κορνούτου. Αριστεροί και δύο αν και διαφωνούντες ως προς το διακύβευμα της μετέωρης «επανάστασης», μιλούν για τη θεωρία των τριών χιλιάδων Μανδαρίνων. Αν δηλαδή τους έλεγαν ότι, πατώντας ένα κουμπί, θα σκοτώνονταν στην Κίνα […]

Κοίτα τώρα τι επέτειοι συνωστίζονται τη σημερινή ημέρα. Και τι συμβολισμούς υπαγορεύουν για τη χώρα μας. Σαν σήμερα, λοιπόν,το 1969, ο άνθρωπος (δηλαδή οι αστροναύτες Νιλ Αρμστρονγκ και Εντουιν Ολντριν) κάνει τα πρώτα του βήματα στο φεγγάρι. Τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα; Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, […]

Πέρα και πάνω από τους αλαλαγμούς και τα «μπαμ και μπουμ»  οι κουμπουριές για τους Σφήκες της Κιτσοπούλου, πιο δυνατά ακόμη και από τις φωνές των δημοσιογράφων που στέλνουν τα ρεπορτάζ τους από τα πύρινα μέτωπα, μια κραυγή ακούγεται εντός μου τις τελευταίες μέρες. Είναι εκείνο το σπαρακτικό «Μανούλα μου, σε σκότωσε». Δεν είναι ντοκουμέντο […]

Η είδηση έλεγε ότι πέθανε η Τζέιν Μπίρκιν. Ελεγε όμως ότι ήταν και 76 ετών. Μα είναι δυνατόν; Μεγαλώνουν οι γυναίκες σαν την Μπίρκιν. Μπαίνει ποτέ, ως πρώτος αριθμός στην ηλικία τους, το εφτά, το έξι, έστω το πέντε; Κάτι τέτοιες γυναίκες είναι πάντα κορίτσια. Ως κορίτσι έβλεπα κι εγώ την Τζέιν Μπίρκιν πριν από […]

Αντισυστημικός συστημισμός Να πω πρώτα απ’ όλα ότι δεν είδα την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο παρόλο που βρισκόμουν ελάχιστα χιλιόμετρα από το αρχαίο θέατρο της Αργολίδας. Και ο λόγος που δεν πήγα ήταν το τρέιλερ της παράστασης που προβάλλεται, εδώ και καιρό στην τηλεόραση. Με πήρε από τα μούτρα από την πρώτη κιόλας […]

ΠΡΟΣΩΠΑ

Τα φέραμε από ‘δω, τα πήγαμε από ‘κει, ψηφίσαμε, ξαναψηφίσαμε, διαφωνήσαμε, ξαναδιαφωνήσαμε, σχολιάσαμε, χαρήκαμε, γελάσαμε, πικραθήκαμε, κάναμε ό,τι κάναμε τέλος πάντων, ώρα να θυμηθούμε ότι έχουμε καλοκαίρι. Που νομίζω ότι το έχουμε ψιλοξεχάσει. Το 2019 είχαμε εκλογές Ιούλιο μήνα, 2020, 2021, ακόμη και πέρυσι ζούσαμε στον αστερισμό του κορωνοϊού. Αντε φέτος να το πιάσουμε πάλι […]

Μετά είκοσι (σχεδόν) έτη Δεκαεννέα για την ακρίβεια, αναγεννημένοι την 4η Ιουλίου 2004. Η Ελλάδα «πετούσε» και, τότε, βρισκόταν στο ψηλότερο σημείο της ακμής της. Σε έναν μήνα θα άρχιζαν οι Ολυμπιακοί της Αθήνας. Η οικονομία έμοιαζε να καλπάζει και το βιοτικό μας επίπεδο νομίζαμε ότι είχε εκτοξευθεί. Η εποχή της αστακομακαρονάδας και του μεγάλου […]

Σε παραλίες σκουπιδοτόπων Πρώτα απ’ όλα θα διαβάσετε όλον τον στίχο από την «Πρωτομαγιά»  διότι πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνο γι’ αυτό. Πάμε λοιπόν: «Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ / μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό / όλα είναι τόσο τρομαγμένα […]

Πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Καθεμία και καθένας μπορεί να φοράει ό,τι θέλει και όπου θέλει, καθώς η έννοια όχι μόνο του καλού γούστου αλλά και της κομψότητας είναι και προσωπική και κάπως νεφελώδης. Και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες καθώς έχει να κάνει με καταβολές, με αισθητική κουλτούρα, με επιρροές από το περιβάλλον, με […]

Κοίτα όμως πώς τα φέρνει η ζωή, η τύχη και η Ιστορία. Σαν σήμερα, πριν από οκτώ χρόνια, ο μεγάλος και ίσως ο μόνος χαμένος των προχθεσινών εκλογών, ο άνθρωπος που ανέβηκε έναν λόφο και κατέβηκε ένα βουνό και μάλιστα κουτρουβαλώντας, ο Αλέξης Τσίπρας, ανακοίνωσε το δημοψήφισμα. Με το αφελές και νεφελώδες ερώτημα και τη […]

Οταν πριν από οκτώμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση (με τη συνεργασία των ακροδεξιών ΑΝΕΛ), μεγάλη κουβέντα άνοιξε για το κατά πόσο αυτό που, αυτάρεσκα, οι ίδιοι οι συριζαίοι ονόμασαν «αριστερή» θα ήταν, τελικά, παρένθεση ή ολόκληρο καινούργιο κεφάλαιο. Στις χθεσινές εκλογές όχι απλά οριστικοποιήθηκε ότι επρόκειτο όντως περί παρένθεσης, αλλά και ότι σε αυτήν […]

Το θυμάμαι εκείνο το πρωινό, σαν σήμερα πριν από είκοσι εφτά χρόνια ακριβώς, που ξυπνήσαμε με την είδηση του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε Διαδίκτυο ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ποστάρουμε RIP και να αλλάξουμε τις φωτογραφίες των «εξωφύλλων» μας με πορτρέτα του τεθνεώντος, τηλεφωνιόμαστε μεταξύ μας για να […]

Ανθρωποι στη θάλασσα Ο φίλος στη μικρή παρέα μας ήταν έξω φρενών. «Μα είναι δυνατόν; Να τρέχουν αποστολές από όλον τον κόσμο για να βρουν πέντε ματαιόδοξους πάμπλουτους που κλείστηκαν σε ένα υποβρύχιο για να δούνε από κοντά τους πολυελαίους του “Τιτανικού”; Και να γίνεται αυτό πρώτη είδηση στα δελτία; Γιατί, όταν, την ίδια στιγμή, […]

Βλέπω και ξαναβλέπω το βίντεο με την ας την πούμε συνομιλία μεταξύ της Προέδρου της Δημοκρατίας και των διαμαρτυρόμενων «νεολαίων» στην Καλαμάτα. Και κάθε φορά είμαι όλο και πιο σίγουρη ότι θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές πολιτικών επιστημών και επικοινωνίας. Και με αρκετές αφορμές, κάποιες εκ διαμέτρου αντίθετες. Πρόκειται για ένα μνημείο αμετροέπειας, προπέτειας, […]

Συμβαίνει με πολλά άτομα, είναι απολύτως μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Προσπαθώντας να διορθώσουν ένα λάθος, συνεχίζουν να κάνουν το ένα μετά το άλλο. Είναι σαν να τους καταπίνει μια «μαύρη τρύπα», σαν να παγιδεύονται σε μια συνθήκη, σαν το εφέ του πρώτου λάθους να τους στερεί τη στοιχειώδη διαύγεια ώστε να διακρίνουν το […]

Επειδή είμαι σίγουρη ότι στο σημερινό κείμενο θα παρασυρθώ από τα προσωπικά μου γούστα και θα ξεφύγω από το κυρίως θέμα, να ξεκαθαρίσω από την αρχή, ότι αυτό έχει να κάνει με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ως προς το πολιτικό του προφίλ, σε αυτήν την εφημερίδα, ήδη από χθες, τα έχουν πει άλλοι πολύ καλύτερα από […]

Το «αμάρτημα» της μητρός μου Η δήλωση του Σπύρου Πνευματικού περί «γραμμών» σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των καρκινοπαθών που τον έθεσε εκτός των ψηφοδελτίων της Νέας Δημοκρατίας, οι παλαιότερες της Αθηνάς Λινού περί ασθενών στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου όχι απλώς δεν ήταν η αιτία αλλά από σπόντα υπήρξαν και η αφορμή για το […]

Ζητώ συγγνώμη για το επιθεωρησιακό του σημερινού τίτλου (με έμπνευση από το «Αλλαγή κι απάνω τούρλα» της Ελεύθερης Σκηνής) που μοιάζει να είναι κάπως απαξιωτικό για την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας αλλά οι εκλογές του Μαΐου και οι επικείμενες του Ιουνίου έχουν κάτι από επιθεώρηση. Κυρίως ως προς τα πρόσωπα που αναδεικνύονται και τις δηλώσεις […]