Ραγκούση Πέπη

Η είδηση είναι ότι στο τέλος αυτού του μήνα το ξενοδοχείο Χίλτον, στην Αθήνα, θα κλείσει. Για να ξανανοίξει στο τέλος του 2024. Σε αυτό το διάστημα δεν θα ανακαινιστεί απλώς. Θα ανακατασκευαστεί από την Ιονική Ξενοδοχειακαί Επιχειρήσεις ΑΕ της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου. Πάνω από 130 εκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν ώστε να υλοποιηθεί το πρότζεκτ που […]

Κακοφορμισμένες ιδέες Τη θυμάμαι τη λέξη από τα μικράτα μου. Την έλεγε η γιαγιά μου όταν χτυπούσα, ακόμη και αν επρόκειτο για γρατζουνιά από αυτές που δίνουν στα παιδιά την ευκαιρία να νιώσουν ενήλικες κοτσάροντας ένα δυσανάλογα μεγάλο τραυμαπλάστ (όσο μεγαλώνουμε μεγαλώνουν τα «τραύματα» και μικραίνουν τα «τραυμαπλάστ»). «Πρόσεξε» μου έλεγε «μην κακοφορμίσει». Μην «εκτραπεί», […]

Ο οργισμένος Βαλκάνιος Διάβασα το μυθιστόρημα του Νίκου Νικολαΐδη «Ο οργισμένος Βαλκάνιος» στην πρώιμη νιότη μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πια πολύ καλά την υπόθεση. Μόνο τον Φάνη, έναν «ιππότη των δυτικών προαστίων», που μάρσαρε στον δικό του κόσμο, καβάλα στη μηχανή του. Θυμάμαι όμως ότι, τότε, με είχε ενθουσιάσει. Και κράτησα τον […]

Από την εποχή του… Χαριτοδιπλωμένου Η κατάληψη «Στέκι στο Βιολογικό» στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έγινε πριν από 34 χρόνια. Δηλαδή το 1987, άντε 1988. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν τότε 20 ετών, ο Αλέξης Τσίπρας 14 στα 15 (μόλις είχε οργανωθεί στην ΚΝΕ) και ο Νίκος Ανδρουλάκης πήγαινε στην Τετάρτη Δημοτικού. Ο δε Κυριάκος Πιερρακάκης στο νηπιαγωγείο. […]

Σχεδόν τριάντα χρόνια Ο Σάκης Ρουβάς, ως καλλιτέχνης, δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Αλλά ήδη, στην παραπάνω φράση υπάρχει μια «γκρίζα ζώνη». Δεν νομίζω ότι ο ίδιος θεώρησε ποτέ τον εαυτό του καλλιτέχνη όσο κι αν κόπτονταν κάποτε – τότε που ήθελε να κατακτήσει το αρχαίο δράμα – ότι η «ψυχή» μπορεί να αντικαταστήσει και το ταλέντο […]

Ολα τριγύρω αλλάζουνε… Με τη μάσκα στο ένα χέρι και τα αποτελέσματα του τεστ στο άλλο. Κινητό, κλειδιά, πορτοφόλι και φύγαμε. Για πού; Για κάτι «σαν ρεβεγιόν», τελικά πολύ καλύτερο από τα πάρτι που, ακόμη και στα χρόνια της κρίσης, μας έδιναν μία ψευδαίσθηση ευμάρειας και κοσμοπολιτισμού. Αυτό που ο Τομ Γουλφ περιέγραψε στο ομότιτλο […]

Η υπεραξία του ανέκδοτου Κάποτε ήταν πολύ της μόδας τα ανέκδοτα. Πιτσιρίκια εμείς τότε, νιώθαμε ότι μπαίνουμε στον κόσμο των μεγάλων όταν καταλαβαίναμε τα ανέκδοτά τους και γελούσαμε με αυτά (κάποιες φορές μάλιστα γελούσαμε και χωρίς να τα καταλαβαίνουμε). Δεν ξέρω πώς μία λέξη που σημαίνει κάτι που δεν έχει εκδοθεί, κάτι ανεπίσημο κατά κάποιον […]

Την προπαραμονή των Χριστουγέννων, για λίγες ώρες, στον μικρόκοσμο του Διαδικτύου και των προσωπικών μας συναναστροφών, δεν υπήρχε ούτε Covid, ούτε μετάλλαξη Ομικρον, ούτε καν η δαμόκλειος σπάθη της πιθανότητας να αλλάξουμε χρόνο χωρίς κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, δηλαδή μπουζουξίδικα – μιλάμε για την απόλυτη εθνική καταστροφή, μην πω μεγαλύτερη και από τη Μικρασιατική. Το ένα και […]

Ψηφιακά Χριστούγεννα… Εσείς πού κάνατε ρεβεγιόν την παραμονή των Χριστουγέννων; Πού φάγατε ανήμερα; Οπου και να πήγαμε, ό,τι και να κάναμε η αναλογική γιορτινή πραγματικότητα (τουλάχιστον της συντριπτικής πλειοψηφίας) συντελέστηκε μέσα στον ψηφιακό κόσμο των σόσιαλ μίντια. Τόσο που, τελικά, αναρωτιέμαι ποιος από τους δύο κόσμους είναι πιο πραγματικός. Της αληθινής ζωής μας ή του […]

Πριν από δώδεκα, περίπου, χρόνια, η ελληνικής καταγωγής και βραβευμένη με Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκη… έκλεψε, από μια βιβλιοθήκη στο Σικάγο, ένα βιβλίο. Ο τίτλος του «Some great Samaritans» (Κάποιοι σπουδαίοι Σαμαρείτες) και συγγραφέας του η Αμερικανίδα Εστερ Λαβτζόι, η μοναδική γυναίκα γιατρός που έμεινε στη Σμύρνη έως την τελευταία μέρα της […]

Η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ και ο Κώστας Βουτσάς Τι μπορεί να συνδέει την αγγλίδα «ρέκορντγουμαν» της παιδικής λογοτεχνίας και τον κορυφαίο έλληνα κωμικό; Οι εκτροπές της πολιτικής ορθότητας ή, για να το πω με απλές λέξεις, οι κορόνες της διαστρέβλωσης εννοιών, όπως, για παράδειγμα, η συμπερίληψη. Που στην απολύτως σωστή και δίκαιη προσπάθεια να καθιερώσουν αντιλήψεις […]

Με το πάτημα ενός κουμπιού Δεν ξέρω αν το έχει πει κάποιος σπουδαίος και τρανός, πρόκειται άλλωστε για κάτι αυταπόδεικτο. Οι μεγάλοι πολιτικοί διαμορφώνουν τις συνθήκες, δεν τις εκμεταλλεύονται απλώς – στη δεύτερη περίπτωση, είναι μοιραίο, κάποια στιγμή, να τις «λουστούν». Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι η απάντηση του βρετανού πρωθυπουργού Μακ Μίλαν (1957 […]

Ολα είναι πολιτική; Την περασμένη Τρίτη, ο Αντώνης Κανάκης, ο «αρχηγός των Αρβύλα», προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το κύμα δυσαρέσκειας που εισέπραξε όχι μόνο για το αξιόποινο «χόμπι» του συνεργάτη του Στάθη – για τον οποίον βούιζε η Θεσσαλονίκη όπως μαθαίνω – αλλά για τον τρόπο που το αντιμετώπισε ο τηλεοπτικός κήνσορας της ηθικής, βρήκε τη λύση. Να […]

Η υπεραξία της δημοσιότητας Αν τις τελευταίες τρεις μέρες πληκτρολογήσεις στις διαδικτυακές πλατφόρμες το όνομα «Στάθης», δεν θα προλάβεις να φτάσεις στο τελικό σίγμα. Θα έχει ήδη ξεπροβάλει το «Στάθης Παναγιωτόπουλος» και κείμενα ιδίου πάνω – κάτω περιεχομένου που ξεκινούν από παραφουσκωμένες, νοηματικά, λέξεις: «χαμός», «σοκ», «σάλος», ότι πάγωσε το σύμπαν, ότι έμεινε εμβρόντητη η […]

Ο χαμένος τα χάνει όλα Δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει στην Ελλάδα, τουλάχιστον όσα χρόνια ζω, κόμμα που η πορεία του στην πολιτική ζωή του τόπου να είναι ανάλογη με αυτήν ενός διάττοντα τηλεοπτικού σταρ. Δεν θυμάμαι επίσης κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει υποστεί τέτοιου μεγέθους «αντικυβερνητική φθορά». Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει καταφέρει και […]

Εχω μια παλιά καλή φίλη, γυναίκα καλόκαρδη, ευχάριστη, συμπαθής, με πολλές ικανότητες και δυνατότητες που διακατέχεται όμως από το σύνδρομο του loser. Η δική μου εξήγηση, μιας και την ξέρω από πιτσιρίκα, είναι ότι προσπαθεί να μοιάσει στον μεγαλύτερο αδελφό της. Ο οποίος πρόκειται για ένα εξαιρετικά ταλαντούχο και προικισμένο πλάσμα, έναν πανέξυπνο, πολύ καλλιεργημένο […]

Αυτός που έφυγε νωρίς Τη θυμάμαι εκείνο το απόγεμα της Παρασκευής πριν από επτά χρόνια. Ηταν η τελευταία φορά που μίλησα με τον Μένη Κουμανταρέα, μιας και η ζωή με είχε ευλογήσει να με συγκαταλέγει αν όχι στους φίλους του, στους ανθρώπους που έκανε παρέα. Αφορμή ήταν ένα κείμενό μου σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης […]

Με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Οι νικητές / Καρτούν», ο συγγραφέας εξηγεί τι συμβαίνει όταν ο κόσμος αναγκάζεται, «παρά τη θέλησή του, να σταθεί και να δει τη ζωή του»

Κυκλοφορεί ως ρήση του Αϊνστάιν αν και πολύ αμφιβάλλω διότι κανείς δεν ξέρει πού, πότε και με ποια ευκαιρία το έχει πει. Πάντως η διακινούμενη αλήθεια λέει ότι η παράνοια είναι το να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα ενώ κάνεις τα ίδια πράγματα. Κι ας αφήσουμε στην άκρη την παράνοια μιας και αναφέρεται σε ψυχικές καταστάσεις. Ας […]

Σήμερα, 1η Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, η «ημέρα με το κόκκινο κορδελάκι». Θεσμοθετήθηκε το 1988, όταν η ασθένεια ήταν ακόμη σε έξαρση και η πορεία όσων είχαν νοσήσει προς τον θάνατο μονόδρομος. Τριάντα τρία χρόνια μετά και με την Covid να θερίζει, ποιος θυμάται σήμερα το ΑIDS; Εγώ – και δεν είμαι, […]

«Χθες το βράδυ συναντηθήκαμε […] στην ανατολική πλευρά του Φυσικομαθηματικού της ΣΘΕ. […] Γύρω στις 22:00 περίπου 30 άτομα με κουκούλες και γάντια στα χέρια, μας περικύκλωσαν απ’ όλες τις πλευρές, αποκλείοντας και μπλοκάροντάς μας από κάθε έξοδο και κατόπιν άρχισαν να μας φωνάζουν “μην τυχόν και σηκωθεί κανείς για να φύγει”. Στη συνέχεια, μια […]

Ο Ντενί Ντιντερό και η Black Friday Προχθές, Σάββατο, ήταν η παγκόσμια ημέρα αποχής από αγορές. Και την προηγούμενη ακριβώς η νέα εθνική μας γιορτή, η Black Friday, η οποία μια που ήρθε πριν από έξι χρόνια, μια που εγκαταστάθηκε και έγινε θεσμός στα καταναλωτικά μας ήθη. Και η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση […]

Ενός Σερβετάλη, μύρια έπονται Τι θα ήταν αυτή η εβδομάδα αν δεν είχαμε την εκκωφαντική (εντάξει, γράφουμε και καμιά λέξη παραπάνω για να γεμίσουμε τον χώρο παρασκευιάτικα) αποχώρηση του Αρη Σερβετάλη από το θέατρο όπου πρωταγωνιστούσε; Θα ήταν ακόμη μια εβδομάδα με τα τραγικά νούμερα της πανδημίας να μας παγώνουν και να μας κρατάνε στο […]

Σερβετελιάδας συνέχεια Το θέμα έχει «επικοινωνιακό ψωμί». Παίζουν σε αυτό ο κορωνοϊός, τα εμβόλια, οι αρνητές, ο δογματισμός και, κερασάκι στην τούρτα, η σώου μπιζ. Και μάλιστα στην εναλλακτική της εκδοχή που, όσο και να ‘ναι, ένα άλλοθι σού το δίνει. Σερβεταλιάδας συνέχεια λοιπόν και όλοι-ες αισθάνονται την ανάγκη να πάρουν θέση. Από την Αννα […]

Πεφτοσυννεφάκηδες Δείγμα (ή δήγμα) πρώτο: πριν από λίγες εβδομάδες, ενεπλάκη σε διαδικτυακή συζήτηση (πολύ καλά να πάθω) με τους υπεύθυνους μεγάλου, πολύ μεγάλου, χώρου παραστάσεων όπου – μέχρι να αρχίσουν να ισχύουν, από προχθές, τα νέα μέτρα – επιτρεπόταν η είσοδος και σε ανεμβολίαστους με rapid test. Οταν εξέφρασα την απορία γιατί «πρωτοτυπούν» αφού όλοι οι αντίστοιχοι […]

Σε μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν έξι σπουργίτες Λένε πως όσο πιο μικρό είναι το κληρονόμημα, τόσο πιο πολύ τσακώνονται οι κληρονόμοι. Αν κρίνω από το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚΟΚΙΝΑΛ, αυτοί που το λένε έχουν δίκιο. Σκάρτες δύο εβδομάδες πριν από τις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού και το τι γίνεται, δεν επιτρέπεται, […]

Το μετέωρο βήμα του παραλογισμού Ανατρέχω στην ειδησεογραφία των τελευταίων δέκα, περίπου, ημερών. Της πρώτης αλλά και της δεύτερης σελίδας – πολλές φορές τα «πρώτα» κρύβονται μέσα στα «δεύτερα». Διαβάζω για μια νοσηλευόμενη με κορωνοϊό που βούτηξε έναν σταυρό και, κραδαίνοντάς τον, άρχισε να κυνηγά τσίτσιδη τους γιατρούς μέσα στο νοσοκομείο. Για ασθενείς που αρνούνται να […]

Ο δικός μας παραμυθάς Ενα βραβείο για τον συγγραφέα, μία σημαντική διάκριση για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία είναι η απονομή του Βραβείου Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος στη «Νίκη» (εκδόσεις Πατάκη) του Χρήστου Χωμενίδη. Για το ίδιο το βιβλίο, που στην πραγματικότητα πρόκειται για την ιστορία ζωής της μητέρας του, τα έχουν γράψει άλλοι, καλύτερα από εμένα. Ο […]