Ραγκούση Πέπη

Εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου του 1992, στα γραφεία του περιοδικού «Ταχυδρόμος» – στην οδό Κορνάρου, έναν μικρό δρόμο που ενώνει την Ερμού με την Καραγεώργη Σερβίας – επικρατούσε η συνηθισμένη ατμόσφαιρα της παιδικής χαράς. Ημασταν ακόμη στα χρόνια της αθωότητας, τότε που η δουλειά μας ήταν η «ατέλειωτη εκδρομή» μας και οι ατάκες «πετούσαν» πάνω από […]

Οι λέξεις και οι έννοιες Τη λέξη την ακούω και τη διαβάζω όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό. Ως «λαϊκό» αίτημα, ως ανάγκη, ως προϋπόθεση για να προχωρήσει η κοινωνία. Ακόμα και όταν τη βλέπω γραμμένη είναι σαν να ακούω τον συριγμό στην εκφορά της. Κάθαρση. Ως έννοια, είναι πολύτιμη. Ως λέξη, είναι, πολλές […]

Στην αρχή της θεατρικής σεζόν 2019 – 2020, οι εισπράξεις των θεάτρων έδειχναν μεγάλη κάμψη. Θυμάμαι τις συζητήσεις που προσπαθούσαν να εξηγήσουν αυτήν την πτώση. Δύο ήταν οι επικρατέστεροι λόγοι. Οτι το καλοκαίρι κρατούσε πολύ και ο θεατής δεν είχε όρεξη, με 22 βαθμούς Νοέμβριο μήνα, να κλειστεί σε μία θεατρική αίθουσα. Ο άλλος, η […]

Ανθρώπινα Εδώ και ένα μήνα ο χώρος του θέατρου «συγκλονίζεται από καταγγελίες που αφορούν σε σεξουαλική κακοποίηση και λεκτική ή σωματική βία» – για να ακολουθήσω κι εγώ τα κλισέ. Πρόκειται για υπόθεση που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τη μαγιά, την καλή, της μπίρας, για σειρά στο Netflix. Εχει κλειδαρότρυπα, έχει αποκαθήλωση ειδώλων, έχει μυστικά […]

Ο μικρομεσαίωνας των μικρομεσαίων Κορωνοϊός; Ποιος κορωνοϊός; Ποια πανδημία, ποιες ΜΕΘ; Ποιο lockdown; Ποιον νοιάζουν όλα αυτά τις τελευταίες μέρες; Ούτε καν τα δελτία ειδήσεων. Κάπου, προς τη μέση γίνεται λόγος για κρούσματα, νεκρούς και «ορίζοντα διαχείρισης» (και αν δεν ήταν ο τόνος της φωνής των παρουσιαστριών και παρουσιαστών που γίνεται πιο έντονος και υποδηλώνει ανησυχία, […]

Η υπόθεση πέρασε από το περασμένο Σάββατο στα χέρια της Δικαιοσύνης, ο Δημήτρης Λιγνάδης θα απολογηθεί αύριο, εισαγγελέας και ανακρίτρια θα αποφασίσουν αν θα προφυλακιστεί για τις κατηγορίες για βιασμό κατά συρροή που τον βαραίνουν. Αυτά συμβαίνουν – και καλώς συμβαίνουν – στις αστικές δημοκρατίες. Στα χωριά πάλι – παλιά, πολύ παλιά – συνέβαινε κάτι άλλο όπως έλεγε προχθές […]

Οταν βλέπουμε στο σποτ του υπουργείου Υγείας να συναντιούνται υπό βροχή η Μάρω Κοντού και ο Γιώργος Κωνσταντίνου στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, κάπου μέσα μας αναρωτιόμαστε αν μπάζει νερά το σπιτάκι του ζεύγους «Κοκοβίκου» κι αν έχει χαλάσει ο «θερμοσίφουνας»

Παλιά, πολύ παλιά ανέκδοτα Το ανέκδοτο είναι τόσο παλιό – μη πω ότι ανάγεται στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου – που δεν θυμάμαι παρά μόνο την κατάληξή του. Ηταν το «Κι εσείς καταπιέζετε του μαύρους» που, υποτίθεται ότι, έλεγε ένας Σοβιετικός σε έναν Αμερικανό στο τέλος κάποιου διαλόγου. Το ανέκδοτο λοιπόν ξεχάστηκε, έμεινε όμως η φράση του […]

Ιστορίες ελληνικής τρέλας Πολύ πιθανόν να συμβαίνει και σε άλλες χώρες, στις καλύτερες ευρωπαϊκές, ωστόσο οι ιστορίες στο περιθώριο των εμβολιασμών και της «Επιχείρησης Ελευθερία» μοιάζουν σαν να τις έχουν εμπνευστεί και γράψει ο Νίκος Τσιφόρος, ο Δημήτρης Ψαθάς, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Κώστας Πρετεντέρης. Εχουν στοιχεία από φάρσα και εκείνο το είδος της κουτοπονηριάς […]

Χθες, για πρώτη φορά ύστερα από ένα, σχεδόν, χρόνο, δεν υπήρχε Covid, δεν υπήρχαν κρούσματα, δεν υπήρχαν διασωληνωμένοι και εντατικές. Υπήρχε μόνο το χιόνι – φρέσκο, άσπιλο και αμόλυντο. Σκέπασε τα πάντα. Αυτοκίνητα, κάγκελα, βεράντες, παγκάκια, θάμνους, δένδρα, ελληνοτουρκικά, καταγγελίες, νομοσχέδιο για την παιδεία, την απεργία πείνας του Κουφοντίνα, τους «κωλοδεξιούς» του Ξυδάκη, ακόμη και τους […]

Πόσο ελεύθερη είναι η ελεύθερη βούληση; Υποτίθεται ότι το Διαδίκτυο είναι ένα πεδίο ελεύθερης έκφρασης. Συγχρόνως όμως και ένα «πέλαγος» όπου ευδοκιμεί ένας καταφανής ολοκληρωτισμός. Το «κύμα» της λεγόμενης κοινής γνώμης. Ή, μάλλον, του κοινού θυμού. Και για να το προσδιορίσω ακόμη περισσότερο, της κοινής προβολής του θυμού που οι πραγματικές αιτίες του είναι τόσες […]

Η περασμένη ήταν μια εβδομάδα εκκωφαντικών κραυγών και υποχθόνιων ψιθύρων. Ενας αχταρμάς παραπλανητικών βίντεο, κακοχωνεμένου Ελύτη (αφού δεν το έχει, γιατί το γυροφέρνει;) και νέων «συνταγματικών ευρημάτων» όπως, για παράδειγμα, ότι η δημοκρατία τεκμηριώνεται στον δρόμο, στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια και όχι, ας πούμε, από τη λειτουργία των θεσμών της. Μια εβδομάδα όπου έγινε […]

Πρόσωπα

Η δημοσιογραφία και η Μπερλίνα Πολλά ακούμε τις τελευταίες μέρες περί δημοσιογραφικής δεοντολογίας, ειδικά μάλιστα από φίλους και παρατρεχάμενους της παράταξης που, όταν συγκυβερνούσε με το κόμμα του Πάνου Καμμένου, είχε σηκώσει υπέρ πάντων αγώνα να χειραγωγήσει, να φιμώσει, να κλείσει εφημερίδες και κανάλια που βάφτιζε «εχθρούς». Λοιπόν, για να εξηγούμαστε. Ενας δημοσιογράφος, στο πλαίσιο […]

Δέχομαι κι αναλαμβάνω Υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, κάτι χειρότερο από το λάθος – και, όχι, δεν θα αναφερθώ, διά της ανατροπής, στην πολυχρησιμοποιημένη και κακοποιημένη ρήση περί του ότι το λάθος είναι χειρότερο από το έγκλημα που άλλοτε αποδίδεται στον Ταλλεϋράνδο, άλλοτε στον Μπίσμαρκ και άλλοτε στον Τσόρτσιλ. Αυτό που μπορεί λοιπόν να είναι χειρότερο […]

Απλά μαθήματα αστικής δημοκρατίας Την αστική δημοκρατία διέπουν κάποιοι θεμελιώδεις κανόνες. Κανόνες που προστατεύουν τη λειτουργία της και προστατεύονται από αυτήν. Μπορεί σε κάποιους να αρέσει, σε κάποιους άλλους να μην αρέσει, αλλά έτσι είναι. Τι να κάνουμε τώρα; Οι μεν θα πορεύονται με αυτούς τους κανόνες, οι δε θα έχουν υπαρξιακά θεματάκια και θα […]

Η ταινία του Φριτς Λανγκ «Fury» (ελληνικός τίτλος «Νέμεσις») είναι η πρώτη ταινία που έκανε ο σπουδαίος γερμανός σκηνοθέτης στις ΗΠΑ το 1936, όταν έφυγε από τη ναζιστική Γερμανία. Κεντρικός ήρωας, ένας υπάλληλος σε βενζινάδικο (Σπένσερ Τρέισι) που κατηγορείται ότι συμμετείχε σε απαγωγές και φυλακίζεται, παρόλο που η κατηγορία είναι άδικη. «Πρωταγωνιστής» της ταινίας όμως, […]

Μπορεί μία, δύο, πέντε, όσες καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποιητική συμπεριφορά, να καταλήξουν σε μικρούς ή μεγάλους διαδικτυακούς εμφύλιους; Φυσικά και μπορεί. Πολύ περισσότερο, όταν οι άνθρωποι, λόγω lockdown, περνάνε πολλές ώρες στο σπίτι τους, μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή ή τηλεφώνου και νομίζουν ότι από ‘κει διαφεντεύουν τον κόσμο. Μπορεί όταν η γενίκευση, […]

Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μάς πάει Δέκα μέρες έχουν περάσει από τότε που τα κύματα από το τσουνάμι του ελληνικού metoo πλημμύρισαν το ελληνικό θέατρο. Και, παραφράζοντας τον στίχο του ποιητή, λες και πέρασαν χρόνια πολλά μέσα σε λίγες μέρες. Καταγγελίες, μαρτυρίες, δηλώσεις, αντεγκλήσεις, κλήσεις, μηνύσεις, εξώδικα, κείμενα διαμαρτυρίας και συμπαράστασης, […]

Από το «μας καμαρώνουν» στο metoo Το ανέκδοτο κυκλοφορεί εδώ και πολλές δεκαετίες στον χώρο του θεάτρου. Από τις αρχές του 1980 όπου και ανάγεται το περιστατικό. Πολύ γνωστός θεατρικός παραγωγός που δεν ζει πλέον, βρισκόταν με νεαρή ηθοποιό στο γραφείο του σε κατάσταση, ας πούμε, ευφορίας. Το γραφείο του ήταν στον χώρο ενός από […]

Το μέλι και η μαρμελάδα Ηταν πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Κάποιο ιταλικό περιοδικό (μάλλον το Panorama) είχε ένα θέμα περί του τι είναι «αριστερό» και τι «δεξιό». Αναφερόταν, με χιουμοριστική διάθεση, σε τρόφιμα, ρούχα, αξεσουάρ, αντικείμενα, χορούς, πράγματα της καθημερινότητας δηλαδή. Θυμάμαι ότι το μέλι ήταν «αριστερό», ενώ η μαρμελάδα «δεξιά». Το καρό «αριστερό», […]

Θυμάμαι τον λόφο του Στρέφη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, μην πω από τα τέλη αυτής του 1970. Εχουν γίνει εκεί ουκ ολίγα εφηβικά και νεανικά ξεμοναχιάσματα (με κοινή συναίνεση βεβαίως, για να μην παρεξηγηθούμε σε αυτές τις περίεργες μέρες που ζούμε). Για μένα μάλιστα είχε κάτι «πιο» από τον Λυκαβηττό, τον έτερο […]

Ο αμερικανός φίλος Ο τίτλος είναι «κλεμμένος» από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Πατρίτσια Χάισμιθ (πρωτότυπος «Ripley’s Game») που το 1977 έγινε ταινία από τον Βιμ Βέντερς. Ο σαγηνευτικός ήρωας πολλών μυθιστορημάτων της αμερικανίδας συγγραφέως, ο Τομ Ρίπλεϊ, μπαίνει – και εδώ – στις ζωές των άλλων και με έναν αδιόρατο αλλά χειρουργικό τρόπο τις μεταλλάσσει. Αυτό δεν […]

Ο Μπόμπος και η Τουρκοκρατία Υπάρχει σε ανέκδοτο, υπάρχει και σε ατάκα. Στο ανέκδοτο, ο Μπόμπος, από το βιβλίο της Ζωολογίας, είχε διαβάσει μόνο για το σκουλήκι. «Ενα ασπόνδυλο ζώο που ζει σε τρύπες στο έδαφος…» και τα λοιπά και τα λοιπά. Στο διαγώνισμα όμως το θέμα ήταν η κότα. Οπότε, ο Μπόμπος έγραψε ότι […]

Πριν από μια εβδομάδα Από την περασμένη Δευτέρα, από τότε δηλαδή που επαναλειτούργησαν τα εμπορικά καταστήματα ύστερα από λουκέτο δυόμισι μηνών, ξεκίνησε η γκρίνια, η απαξίωση, η κοροϊδία, η ειρωνεία. Για όλους εμάς τους ανεύθυνους, τους επιπόλαιους, τους ματαιόδοξους, τους σαχλαμαράκηδες, τους κατωτέρας συνείδησης πολίτες, τους τιποτένιους τέλος πάντων που, εν μέσω πανδημίας, θα τρέχαμε […]

Κρουστά, πνευστά και έγχορδα Η είδηση ήταν από αυτές που διαβάζουμε συχνά – πυκνά τα τελευταία χρόνια. Ενα παρεάκι, εκμεταλλευόμενο την απουσία διερχομένων, λόγω lockdown, από την οδό Αδριανού στην Πλάκα, έκοψε τα προστατευτικά σίδερα στα παράθυρα του Διεθνούς Καλλιτεχνικού Κέντρου και Ωδείου Athenaeum που στεγάζεται εδώ και 22 χρόνια στον αριθμό 3 αυτού του […]

Θυμήθηκα το περιστατικό με αφορμή την επέτειο, στις 18 Ιανουαρίου, της γέννησης και του θανάτου του Βασίλη Τσιτσάνη αλλά και σε συνδυασμό με άλλα θέματα της περιρρέουσας ειδησεογραφίας. Ηταν το καλοκαίρι του 1985, έξι μήνες μετά το «φευγιό» του Τσιτσάνη, και έκανα τις συνεντεύξεις σε ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων επεισοδίων με θέμα τη ζωή και το […]

Το αγόρι του διπλανού τραπεζιού Η Φλαβέιν Καρβάλιο είναι σερβιτόρα σε εστιατόριο στο Ορλάντο της Φλόριντα. Μια γυναίκα που, όπως είπε, αγαπάει τη δουλειά της, νοιάζεται για τους πελάτες, είναι ευχαριστημένη όταν ευχαριστιούνται κι αυτοί το φαγητό που τους σερβίρει. Το ίδιο έκανε κι εκείνη την ημέρα όταν πρόσεξε πως ένα αγόρι που βρισκόταν στο […]

Μια εξίσωση χωρίς λύση Δέχθηκα την ερώτηση τρεις – τέσσερις φορές τις τελευταίες ημέρες. Με αφορμή, βέβαια, την υπόθεση Μπεκατώρου και με μια υπολανθάνουσα αμφισβήτηση για τις καταγγελίες της ολυμπιονίκου ή τον χρόνο που επέλεξε να τις κάνει. «Καλά, εσύ τριγυρνούσες από τα 18 σου δεξιά και αριστερά. Δεν έτυχε ποτέ να δεχθείς σεξουαλική παρενόχληση;». […]

Υπάρχει μια παραδοξότητα όσον αφορά εμάς τους δημοσιογράφους. Οι ημέρες που, λόγω ειδησεογραφίας, είναι για εμάς «ευτυχείς» επαγγελματικά, δηλαδή πλούσιες σε γεγονότα, είναι, κατά κανόνα, δυστοπικές για την κοινωνία. Θυμάμαι, αργά το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, όταν, στο παρά πέντε της εκτύπωσης, είχαμε «ξηλώσει» ένα τεύχος του περιοδικού στο οποίο δούλευα τότε για να […]