Ραγκούση Πέπη

Το έλεγε πριν από τρία χρόνια περίπου – σε ιδιωτική συζήτηση  – άνθρωπος «εκ των έσω» του ΣΥΡΙΖΑ, περιγράφοντας πώς το κόμμα του 4% κατόρθωσε να γίνει εξουσία. «Είναι σαν να κάθεται σε ένα καφέ μια φασαριόζικη παρέα μαθητών, στο διπλανό τραπέζι μια παρέα ωραίων κοριτσιών και τα αγόρια να αρχίζουν να φλερτάρουν τα κορίτσια χωρίς, αντικειμενικά, […]

ΤΙΤΛΟΣ Μίσος στο όνομα της αγάπης Τα τελευταία χρόνια είναι πολλά τα περιστατικά ειδεχθούς κακοποίησης και θανάτωσης ζώων. Συνέβαιναν και παλαιότερα, απλώς τώρα ουδέν κρυπτόν από το Διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης; Πιθανόν. Πάντως, από τη στιγμή που, πολύ καλώς, κοινοποιούνται σε τόσο ευρεία κλίμακα, δεν μπορεί παρά να απασχολήσουν την κοινωνία και την […]

Ο δεύτερος κύκλος της πολύ επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Αγριες μέλισσες» συνεχίζεται με ένα άλμα έξι ετών που μας πάει ντάλα δεκαετία του 1960. Και όπως είδαμε στα «προσεχώς», στο Διαφάνι έχουν πικ απ και χορεύουν σέικ. Το «Φεγγάρι από χαρτί» των Ρέππα – Παπαθανασίου που ξεκίνησε θριαμβευτικά την πορεία του στο Εθνικό Θέατρο λίγες μέρες […]

Στη λογοτεχνία, στο θέατρο, στη δραματουργία γενικά, ένας αρχετυπικός χαρακτήρας, πολύ συχνά απαραίτητος για την εξέλιξη του μύθου, είναι ο αδύναμος, ο μη προνομιούχος, ο απόκληρος, αυτός που δεν έχει πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Ακόμη και αν δεν υπάρχει επί σκηνής ή στο κείμενο, υπονοείται ώστε να προσδιορίσει εξ αντιδιαστολής τον δυνατό, τον έχοντα και […]

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ορφανό κορίτσι που ζούσε με τη μητριά και τις δύο ετεροθαλείς αδελφές του. Μιλάμε για πολύ κακές γυναίκες που φέρονταν απαίσια στην ορφανή και την έβαζαν να καθαρίζει συνέχεια τις στάχτες. Γι’ αυτό και την έλεγαν Σταχτοπούτα. Μια μέρα παρουσιάστηκε μπροστά της μια καλή νεράιδα που, με το […]

Χθες, βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου που δεν αναγνωρίζει κανένα ελαφρυντικό στα μέλη της Χρυσής Αυγής. Συνέπεσε με την 76η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Δεν χρησιμοποιώ τυχαία το ρήμα «συνέπεσε». Βεβαίως και η καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης αφορά όλη την Ελλάδα. Ωστόσο στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας είναι […]

Είναι γλυκό το ποτό της εξουσίας Στα χρόνια διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το κόμμα της Κουμουνδούρου συγκέντρωσε γύρω του – εμφανώς ή αφανώς, επίσημα ή ανεπίσημα – πρόσωπα και προσωπεία από όλο σχεδόν το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής τοιχογραφίας. Από τους ακροδεξιούς Ανελίτες (κάποιους μάλιστα φρόντισε να τους ενσωματώσει μετά τη, για τα μάτια του κόσμου, ρήξη) […]

Κοινωνικά τείχη Η σημερινή απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ενωμένη σε ένα μέτωπο εναντίον του μοναδικού ναζιστικού κόμματος στην Ευρώπη. Διότι περί αυτού πρόκειται. Και αν είναι στίγμα για τη χώρα το ότι αναπτύχθηκε στους κόλπους της κοινωνίας μας τέτοιο μόρφωμα, δεν μπορούμε, από την άλλη, να μην […]

Την άλλη φορά μαυροσκούφηδες Το «Πρώτη Φορά Αριστερά» του 2015 ήταν ένα πολύ δυνατό, με διαφημιστικούς όρους, σλόγκαν. Το «πρώτη φορά», γενικώς, καλλιεργεί στον καταναλωτή – ψηφοφόρο στην προκειμένη περίπτωση – μια αίσθηση προσδοκίας και του πασάρει το «τυράκι» της συμμετοχής σε κάτι καινούργιο. Θυμάμαι, ας πούμε, εκείνο το παλιό «πρώτη φορά σαμπουάν και κοντίσιονερ μαζί» που […]

Πριν από χρόνια, όταν ο Αμος Οζ είχε επισκεφθεί τη χώρα μας, στη συζήτηση, παρουσία κοινού, που έκανε μαζί του στο Μέγαρο Μουσικής ο Θανάσης Λάλας, ο ισραηλινός συγγραφέας περιέγραψε, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τη σχέση με τους αναγνώστες του. Θυμήθηκε πως όταν, κάποτε, μπήκε σε ένα γεμάτο κόσμο καφέ του Τελ Αβίβ πανικοβλήθηκε. Η […]

Στη νέα του ποιητική συλλογή «Ο δρόμος και πάλι» που κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες (εκδόσεις Κίχλη), ο Τίτος Πατρίκιος έχει συμπεριλάβει το ποίημά του «Αντίπαλες δυνάμεις»: «Τόση δύναμη έχει η αλήθεια που μπορεί τελείως να νικάει και το πιο καλοστημένο ψέμα / Τόση δύναμη έχει το ψέμα που μπορεί να επανέρχεται και να πείθει παριστάνοντας […]

Σύμφωνα με μια εκδοχή της Ιστορίας (την αναπαράγει ο Μ. Καραγάτσης στην τριλογία του «Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου», «Αίμα χαμένο και κερδισμένο» και τα «Στενά του Μίχαλου» που, κορωνοϊού επιτρέποντος, θα δούμε στο Εθνικό Θέατρο) η αυτοθυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, δεν ήταν ακριβώς αυτοθυσία. Το 1825, ύστερα από την αποβίβαση στην Πελοπόννησο του στρατού […]

Ηταν επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και, συγκεκριμένα, την περίοδο του σκανδάλου της μονής Βατοπεδίου, που εγκαταστάθηκε στον δημόσιο λόγο η φράση περί νόμιμου και ηθικού. Την είχε πει ο Γιώργος Βουλγαράκης, ταυτίζοντας αυτές τις δύο έννοιες. Από τότε, η φράση «παίζει» πολύ αλλά, κυρίως, για να προσδιορίσει την αντιδιαστολή ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό. […]

Θεωρώ ότι η – συνειδητή – ανάγνωση βιβλίων είναι από τις πιο σημαντικές «σπουδές» που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Πιστεύω ακόμη ότι αν κάποιος έχει διαβάσει (ή δει σε καλές παραστάσεις) τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, τα περισσότερα έργα του Σαίξπηρ και τον Τσέχοφ, έχει τακτοποιημένα μέσα του όλα τα μυστικά του κόσμου. Δεν […]

Η είδηση υπόβοσκε τις προηγούμενες ημέρες και από το απόγευμα της Δευτέρας καταστάλαξε σε βεβαιότητα. Δεν απέμενε παρά η ανακοίνωση, στις έξι το απόγευμα, διά στόματος Νίκου Χαρδαλιά, ότι αναστέλλονται οι θεατρικές και μουσικές παραστάσεις στην Αττική για τις επόμενες – ποιος ξέρει πόσες; – μέρες. Φίλοι και γνωστοί, καλλιτέχνες και περί τον χώρο του θεάματος γενικώς, […]

Η πολιτική είναι και η διαχείριση των συμβόλων και οι λέξεις βρίθουν συμβολισμών. Διότι μπορεί μεν μια φωτογραφία να αντιστοιχεί σε χίλιες λέξεις αλλά και μια λέξη μπορεί να δημιουργεί συνειρμούς που παραπέμπουν σε χίλιες φωτογραφίες. Για παράδειγμα, η λέξη «αξιοπρέπεια» έπαιξε στην κορυφή τα μνημονιακά χρόνια. Εργαλειοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ακόμη ήταν ελάσσων […]

Η φωτογραφία του παλικαριού εμφανιζόταν στην οθόνη μου – όχι με ιδιαίτερη συχνότητα πρέπει να πω – καθώς σκρόλαρα ώστε να δω πώς αποτυπώνεται στο Διαδίκτυο και στην ηλεκτρονική ειδησεογραφία ό,τι σκόπευα να γράψω για σήμερα. Για τους πρόσφυγες, τη Μόρια, την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ή την ολική επαναφορά των σκληρών ριάλιτι εγκλεισμού; Θα μπορούσε να […]

Ελεγα κι εγώ να περιμένω να περάσει μια μέρα, να δω πώς θα εξελιχθεί το θέμα με τον βαρβατάνθρωπο παίκτη του ριάλιτι που δεν μπορεί να διαχειριστεί την τεστοστερόνη του και ριμάρει το «αδειάζω» με το «βιάζω». Να δω τι μορφή θα πάρει αλλά και πού και πώς θα διοχετευτεί ο κουρνιαχτός που σήκωσε ο […]

Τα απομεινάρια μιας ιδέας Στοιχείο πρώτο. Τα πιτσιρίκια μιας παρέας, όλα κάτω των δέκα ετών, λυσσομανάνε στην παραλία μία από τις τελευταίες μέρες του φετινού καλοκαιριού. Κάποια στιγμή, πιάνουν το τραγούδι ως ένα είδος υπόκρουσης στα ποδοβολητά και τα ακροβατικά τους. «Ω στα ματίνα, ω μπέλα τσάο, ω μπέλα τσάο τσάο, τσάο» – το Κάζα ντι […]