Ραγκούση Πέπη

«Συγγνώμη, κύριε, αλλά δεν υπάρχετε». Η υπάλληλος σε υπηρεσία του Δημοσίου ήταν κάθετη καθώς απευθυνόταν στον φίλο μας, γνωστό ηθοποιό. Και συνέχισε προσπαθώντας να του εξηγήσει τα ανεξήγητα. Το όνομά του δεν υπήρχε στα αρχεία. Εψαχνε και ξαναέψαχνε στο κομπιούτερ, διπλοτσεκάριζε συνωνυμίες. Τίποτα. «Και το περίεργο είναι πως δεν βρίσκω ούτε ότι έχετε πεθάνει». Σε […]

Στιγµιότυπο 1o: Η κόρη φίλης μου – «παιδί» του Δεκεμβρίου του 2008, τώρα κοντά στα 30 και εργαζόμενη σε μεγάλη εταιρεία – αλλάζει τη φωτογραφία της στα σόσιαλ μίντια με μία που καπνίζει επιδεικτικά κάτω από σήμα που απαγορεύει το κάπνισμα. Στιγμιότυπο 2o: Η πατέντα (μούφα ή αληθινή) κάποιου που με ένα σύστημα από καλαμάκια και τσιμπίδες […]

Τα λέγαμε τότε που διακινείτο η υποτιθέμενη υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για το Νομπέλ Ειρήνης. Οτι τα Νομπέλ δεν είναι Οσκαρ και οι υποψηφιότητες βγαίνουν στη δημοσιότητα μετά τη συμπλήρωση 50 ετών. Φέτος λοιπόν μαθαίνουμε για τα παρασκήνια του Νομπέλ Λογοτεχνίας του 1969 και τα ονόματα των υπόλοιπων υποψηφίων. Ονόματα μυθικά και δεν είμαι καθόλου […]

Από τη μια οι επίσημοι διπλωματικοί σχεδιασμοί, οι τακτικισμοί, δηλώσεις αξιωματούχων, φράσεις – πυροβολισμοί, λέξεις – πυροτεχνήματα, η καλλιέργεια εμπρηστικού ή εξισορροπητικού κλίματος. Από την άλλη οι ψαράδες του Αιγαίου. Δύο λαοί που οι συνθήκες τα έφεραν έτσι να μπαινοβγαίνει ο ένας στην Ιστορία του άλλου εδώ και πολλούς αιώνες, πολύ πριν από την Αλωση […]

Για πρώτη φορά από τον Δεκέμβριο του 1974, τότε που ο ελληνικός λαός αποφάσισε με δημοψήφισμα ότι θέλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι βασιλιά, η «μαία» βγήκε από την «αίθουσα τοκετού» της προεδρολογίας αναφωνώντας «κορίτσι!». Η πρόταση του κυβερνώντος κόμματος να είναι υποψήφια για αυτή τη θέση η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου πρόκειται για μια επιλογή με […]

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 (πιθανότατα και παλαιότερα) σπανίως θεατρική επιθεώρηση (δημοφιλέστατο είδος εκείνη την εποχή) δεν περιείχε τουλάχιστον ένα νούμερο «ψαρεμένο» από την κατάσταση που επικρατούσε – και εξακολουθεί να επικρατεί – στα δημόσια νοσοκομεία. Από την Ελεύθερη Σκηνή έως το Δελφινάριο και από τον Λαζόπουλο έως τον Ψάλτη. Πότε το αλαλούμ με τα […]

Είμαι «παιδί» της δεκαετίας του 1980. Τότε έζησα τη νιότη μου, έκανα τις υπερβάσεις μου, ενίοτε πλήρωσα και το τίμημά τους. Μια εποχή που η Ελλάδα έκανε τη μεγάλη της έξοδο από τη βαλκανική της εσωστρέφεια. Η αίσθηση της αυτοδιάθεσης, της ελευθερίας του λόγου και της επιλογής, η ανατροπή των παραδοσιακών ρόλων στην οικογένεια, την […]

Και ένα και δύο και τρία, και εν, δυο, τρία. Και ελεβέ και τουρ ζετέ και αλονζέ και μπαλανσέ. Μην το ψάχνετε, όροι του μπαλέτου είναι. Διότι αν και μέχρι πρότινος μιλούσαμε για επαναστατική γυμναστική ομάδων «αντιεξουσιαστών» τύπου «πάμε επανάσταση;», αυτή η ιστορία με τις καταλήψεις μοιάζει με επαναστατικό μπαλέτο και ασκήσεις αντιεξουσιαστικής ρυθμικής γυμναστικής. […]

Πριν από λίγα βράδια, μια παρέα φίλων βρεθήκαμε σε ένα άτυπο εορταστικό ραντεβού το οποίο επαναλαμβάνεται τα τελευταία χρόνια. Ηλικιακά, καλύπταμε μια γκάμα που, ως προς τη χρονολογία γέννησης, ξεκινούσε από το τέλος της δεκαετίας του 1940 και τέλειωνε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Δεν υπήρξαμε όλοι μεταξύ μας κολλητοί. Διασταυρωνόμασταν σε ξέφρενες διακοπές, […]

Και αφού φάγαμε τη γέμιση των Χριστουγέννων και κόψαμε την πίτα της Πρωτοχρονιάς, στο ελληνικό Διαδίκτυο άνοιξε χώρος ώστε να πενθήσουμε και να οργισθούμε για τις πυρκαγιές στην Αυστραλία οι οποίες, σημειωτέον, μαίνονται εδώ και τρεις μήνες. Σίγουρα, τις τελευταίες μέρες φούντωσαν λόγω υψηλών θερμοκρασιών αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Αλλωστε, για να μην αυτομαστιγωνόμαστε, ακόμη […]

Το «έργο» έχει επαναληφθεί αρκετές φορές σε ταξίδια μου στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε χώρες που ο πολιτισμός και η ιστορία τους δεν μου είναι οικείος. Σέρνομαι να επισκεφθώ κάποια μνημεία, βαριέμαι. Να ακούσω για εποχές που δεν γνωρίζω, για θεούς και ήρωες περί των οποίων έχω από αμυδρά έως καθόλου ιδέα, να δω αρχιτεκτονικές και […]

Το λήξαμε ή είμαστε ακόμη στα μετερίζια για το αν η δεκαετία αρχίζει φέτος, αν μετράμε από το ένα ή από το μηδέν; Οπως και να το μετρήσουμε, από την Πρωτοχρονιά του 2010 μέχρι σήμερα έχουν περάσει στρογγυλά δέκα χρόνια… Ηταν αυτά τα δέκα χρόνια τα χειρότερα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας; Εξαιρουμένης της χούντας, ίσως και […]

Από τότε που άρχισε να καταγράφεται επίσημα η παγκόσμια ιστορία άρχισαν να αναφέρονται και αυτοί που, αργότερα, είπαμε κατάσκοπους. Το να θέλεις να μάθεις τα μυστικά του αντιπάλου σου, άλλωστε, αυτού που θεωρείς «εχθρό» είναι κάτι που παρατηρείται, στην εντελώς πρωτόγονη μορφή του, ακόμη και στη συμπεριφορά των ζώων. Πρόκειται για απολύτως φυσική συνθήκη επιβίωσης. […]

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με την προοπτική του μιλένιουμ να παίρνει διαστάσεις δημοσιογραφικής εμμονής, είχαμε αρχίσει να φτιάχνουμε λίστες. Μια από τις πιο δημοφιλείς ήταν αυτή με τα πράγματα που θα αποχαιρετούσαμε μαζί με τον 20ό αιώνα. Δεν θυμάμαι αν υπήρχαν σε κάποιες οι χριστουγεννιάτικες κάρτες. Αν δεν υπήρχαν, κακώς. Διότι με […]

Μπράβο στους μαθητές του Γυμνασίου Αγρας για το «αντιοξειδωτικό κρουασάν» που έφτιαξαν, για την ιδέα τους, την έρευνα, την προσπάθεια, το επίτευγμα και τη βράβευσή τους. Μπράβο γενικά στους νέους, στους πολύ νέους που προσπαθούν να κάνουν πραγματικότητα τις εμπνεύσεις τους. Αλλά… Και αυτό το αλλά δεν αφορά τους μαθητές από τη Λέσβο που μακάρι […]

Τον γνώρισα την πρώτη μέρα στην πρώτη μου δουλειά (μόλις είχα τελειώσει το σχολείο), στην εταιρεία Lyra. Ο ιδιοκτήτης της Αλέκος Πατσιφάς ήταν ο πρώτος που του είχε δώσει δισκογραφικό βήμα. Ηχογραφούσε τότε τον «Σταυρό του Νότου» και η αγάπη μου για τον Καββαδία ήταν η αιτία να δημιουργηθεί μεταξύ μας μια σχέση συνωμοτική. Κυρίως […]

Κάρτες. Σωροί από χριστουγεννιάτικες κάρτες. Over all αυτό είναι που θυμάμαι περισσότερο από τα παιδικά μου Χριστούγεννα. Ηταν η εποχή που αντάλλασσαν κάρτες φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, συνεργάτες, παλιοί συμμαθητές, παλιοί συμπολεμιστές. Ακόμη και αν επρόκειτο να συναντηθούν ή να μιλήσουν στο τηλέφωνο. Η κάρτα ήταν έθιμο, βρε παιδί μου. Η πρώτη που έφτανε στο σπίτι […]

Οταν τον περασμένο Απρίλιο έβλεπα τα στιγμιότυπα με εκατοντάδες ανθρώπους – όλων των ηλικιών, όλων των «χρωμάτων» και όλων των αναφορών – να προσεύχονται συντετριμμένοι και γονατιστοί απέναντι από τη φλεγόμενη Νοτρ Νταμ θυμήθηκα το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τζούλιαν Μπαρνς «Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια». Συγκεκριμένα τον υπότιτλο όπου λέει «Δεν πιστεύω στον θεό αλλά μου λείπει». […]

Μεγαλωμένη σε νησί – ή, τέλος πάντων, με τη νησιωτική κουλτούρα – άργησα κάπως να καταλάβω τη σπουδαιότητα, την αναγκαιότητα αλλά και το συμβολισμό της γέφυρας. Στην πραγματικότητα, οι γέφυρες είναι για τους στεριανούς ό,τι για εμάς τους νησιώτες τα καράβια. Ο τρόπος για να περάσεις απέναντι. Με αυτό το «απέναντι» να σημαίνει, σημειολογικά, ό,τι υπάρχει πέρα […]

Οταν, στην εφηβεία μας, διαβάζαμε την «Κόλαση των παιδιών», μια συλλογή αφηγημάτων της Λιλίκας Νάκου από την περίοδο της Κατοχής (το 1942 που η «Ελενίτσα» – συμπεριλαμβάνεται στη νεοεκδοθείσα ανθολογία του Θανάση Νιάρχου «…των δακρύων» – δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα της Λωζάνης» έγινε έρανος για τα παιδιά της Ελλάδας) πιστεύαμε, αφελώς, ότι αυτά δεν θα συνέβαιναν ποτέ ξανά […]

Ιδού ο Banksy έρχεται για άλλη μια φορά μέσω αντιπροσώπων. Στον καλλιτέχνη της street art με την ανεπιβεβαίωτη ταυτότητα θα μπορούσε να απονεμηθεί ένα μεγάλο βραβείο για την καλύτερη εκμετάλλευση των όρων του σύγχρονου μάρκετινγκ. Διότι σήμερα, την εποχή της απόλυτης έκθεσης, το να αποφεύγει κάποιος τόσο οργανωμένα τη δημοσιοποίηση έστω και μίας «κλεμμένης» φωτογραφίας […]

Τα πρώτα διασωζόμενα και ολοκληρωμένα έργα που γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Θυμόμαστε άραγε ποια είναι η πρώτη λέξη της Ιλιάδας; Η πρώτη επίσημα καταγραμμένη λέξη στα ελληνικά; Η λέξη «μήνις». «Μήνιν άειδε, θεά, Πηληϊάδεω Αχιλήος ουλομένην, η μυρί’ Αχαιοίς άλγε’ έθηκε…». Που στη νεοελληνική απόδοση σημαίνει «Ψάλλε, θεά, τον […]

Νάτος λοιπόν ο Τραμπ ως Thanos από τους Εκδικητές. Στο παρελθόν είχε εμφανιστεί και ως Ρόκι. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί, δηλαδή, χρησιμοποιεί την ποπ κουλτούρα για να περάσει το πολιτικό του μήνυμα; Διότι έχει αναγνωρίσει την αδιαμφισβήτητη δύναμή της. Σωστό; Σωστό. Γιατί δεν το έκανε ο Ομπάμα; Διότι δεν το είχε ανάγκη αφού ήταν […]

Αυτή η ιστορία με τους πιθήκους που απεικονίζονται στις τοιχογραφίες στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, μου θυμίζει κάτι ταινίες του Εριχ φον Ντένικεν που βλέπαμε εκστασιασμένοι στη δεκαετία του 1970. Για αρχαίους αστροναύτες και θεούς ταξιδευτές του χρόνου που θα επιστρέψουν ή μπορεί και να μην έφυγαν ποτέ διότι, λέει, στο Μεξικό έχουν βρεθεί χαραγμένα κάτι […]

Οταν το 1974 τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Αμμόχωστο, στην Ελλάδα είχαμε χούντα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε γεννηθεί, ο Πιερ Τριντό (πατέρας του Τζάστιν) έκανε την πρώτη του θητεία ως πρωθυπουργός του Καναδά, η Μέριλ Στριπ έτρωγε πόρτα στα χολιγουντιανά κάστινγκ διότι τη θεωρούσαν άσχημη και ο Πελέ έπαιζε ακόμη ποδόσφαιρο. Σαράντα πέντε χρόνια […]

Από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας αναδείχθηκε σε βασικό παίκτη της αντιπολίτευσης, αναδύθηκε στα φωτογραφικά κλικ και η σύντροφός του Μπέτυ Μπαζιάνα. Αναμενόμενο. Οταν πρόκειται για έναν πολύ νέο αρχηγό κόμματος που αφήνει πίσω του ενδυματολογικά και συμπεριφορικά στερεότυπα, το κοινό θέλει να ανοίξει το πλάνο να δει και τη σύντροφό του. Και την είδε. […]

Η είδηση είναι ότι στο ιστορικό γεφύρι της Πλάκας που είχε καταρρεύσει από θεομηνία τον Φεβρουάριο του 2015, μπήκε ο κλειδόλιθος. Που σημαίνει ότι, επί της ουσίας, αποπερατώθηκε η αναστήλωσή του. Δεν είχα ξανακούσει τη λέξη «κλειδόλιθος». Εκτός του ότι μου αρέσει ηχητικά, εντυπωσιάστηκα από τη σημασία της. Μια σφηνοειδής πέτρα – κλειδί σου λέει, ο […]

Πριν από λίγες μέρες η μητέρα μίας φίλης θέλοντας να δηλώσει εμφατικά ότι είχε μείνει όλη την ημέρα στο σπίτι, μας είπε: «Δεν βγήκα ούτε για ψωμί». Η φράση αυτή χτύπησε σαν καμπανάκι στο μυαλό μου. Σαν να κλώτσησε τη μνήμη μου και την πήγε πίσω, σε μια εποχή κοντινή χρονικά αλλά πολύ μακρινή ως […]

Σε μια χώρα νησιωτική, με ακτογραμμή πολλών χιλιομέτρων και τόσο μεγάλη ναυτική παράδοση όπως η δική μας, τα τρένα δεν υπήρξαν ποτέ το πιο δημοφιλές μέσον μεταφοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και μετά τα μέσα του 20ού αιώνα, ταξίδια όπως Αθήνα – Θεσσαλονίκη, Αθήνα – Βόλος, Βόλος – Χαλκίδα γίνονταν με πλοίο. Τα τρένα και […]

«Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που ‘χει κάτι απ’ τις φωτιές. Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές». Το 1975 πρωτακούσαμε αυτό το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου από τον δίσκο «10 χρόνια κομμάτια». Με τον αντίλαλο της χούντας να φτάνει ακόμη ολοζώντανος, με το Πολυτεχνείο λιγότερο από δύο χρόνια πίσω μας. […]