Ραγκούση Πέπη

Από τότε που η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως ανέφερε στο τέλος μίας ραδιοφωνικής συνέντευξής της ότι σκοπός του μαθήματος της Ιστορίας είναι να διαμορφώνει εθνική συνείδηση, πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια. Ακόμη και συμπορευόμενοι, κομματικά, με τη Νέα Δημοκρατία τής καταλόγισαν κορόνες που χαϊδεύουν εθνικιστικά αφτιά. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσε η υπουργός, άλλωστε η ίδια […]

«Γύρισε το κεφάλι, κοίταξε τ’ ανοιχτό παράθυρο που τώρα, με το φως, είχε γίνει ολότελα μαύρο. Σαν να συμβουλεύτηκε μια στιγμή το σκοτάδι. Υστερα έσκυψε στο γράμμα και πρόσθεσε: «Προαισθάνομαι, όχι: είμαι βέβαιος πως κάτι εξαιρετικό θα μου τύχει εδώ που ήρθα»». Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εφηβικό μυθιστόρημα του Αγγελου Τερζάκη «Ταξίδι με […]

Αυτά τα παιδιά των νησιών της άγονης γραμμής. Των απομονωμένων χωριών. Των ακριτικών σχολείων. Τα παιδιά που δεν έχουν με ποιον να παίξουν στο διάλειμμα. Τα παιδιά και οι δάσκαλοί τους. Οι μικροί ήρωες της ελληνικής Παιδείας. Σαν να έρχονται από μακριά. Από ιστορίες, διηγήσεις και φωτογραφίες μίας άλλης εποχής. Αυτά τα παιδιά που μπορεί […]

Νεφέλες του Αριστοφάνη σε μια εξαιρετική προσέγγιση από τον Δημήτρη Καραντζά, μια από τις καλύτερες παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού. Στο επινοημένο από τον σκηνοθέτη και τον Γιάννη Αστερή που έκανε τη μετάφραση κείμενο της Παράβασης, ο Νίκος Καραθάνος, ως αριστοφανικός Σωκράτης, αναφέρεται στους σχετικούς με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις θρύλους που πιάνουν το νήμα από τη […]

Οι δικοί του, οι φίλοι του, οι συνεργάτες του, οι θαυμαστές του, οι ακροατές του, ακόμη όμως και αυτοί που δεν τα βρήκαν ποτέ με το έντεχνο τραγούδι, που δεν ανήκαν στο κοινό του ενώθηκαν από χθες σε αυτόν τον κύκλο της θλίψης για τον ξαφνικό θάνατο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Γιατί άραγε; Διότι ήταν ένας […]

Τα χρόνια που πήγαινα εγώ σχολείο, και για πολλά αργότερα, οι σχολικές δραστηριότητες, εκτός διδακτέας ύλης, ήταν κατά κανόνα καλλιτεχνικές. Το θέατρο και η λογοτεχνία όμως ήταν οι πιο δημοφιλείς. Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στα «θεατρικά εργαστήρια» που στήναμε μέσα στις τάξεις και στην ανάγνωση του «Ζητείται ελπίς» από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαράκη, […]

Την εβδομάδα που πέρασε παρακολούθησα στο θέατρο Βράχων, τον «Οιδίποδα» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Λιγνάδη. Την επόμενη μέρα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σαν να υφάνθηκε μια αόρατη κλωστή που έδεσε όλους εμάς που, το προηγούμενο βράδυ, είχαμε δει την παράσταση. Ενα «Ημουν κι εγώ εκεί» που πολλαπλασιαζόταν επαναλαμβανόμενο, κάτι σαν συγκολλητική […]

Φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο να είσαι εγγονός του Τσόρτσιλ και να κάνεις πολιτική καριέρα στη Μεγάλη Βρετανία. Ακόμη και αν δεν έχεις το όνομά του, όπως ο 71χρονος βουλευτής των Συντηρητικών Νίκολας Σόουμς, του μοιάζεις όμως πάρα πολύ φυσιογνωμικά. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι και, μοιραία, θα αναδεικνύουν πάντα τον σπουδαιότερο βρετανό πολιτικό της […]

Τα πηλήκια, τα ξυρισμένα κεφάλια, τα σχολικά σήματα στο πέτο, οι ποδιές, η μέτρηση του μήκους της φούστας με τη μεζούρα, οι κορδέλες στα μαλλιά, οι κοτσίδες, οι κάλτσες μέχρι το γόνατο, οι φουφούλες στη γυμναστική, η επιτηδευμένη σεμνότητα, η εσωστρέφεια της περιφέρειας και του συνοικισμού, η γκρίζα ομοιομορφία. «Επαρχία, επαρχία, όλα τα σφάζεις. Λυσσάς […]

Με την ανακοίνωση της προβολής της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στην αίθουσα» στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ξέσπασε και ο αναμενόμενος διαδικτυακός και διαπροσωπικός «πόλεμος» μεταξύ των αντιφρονούντων. Ξεπλένει ο σκηνοθέτης τον Γιάνη Βαρουφάκη; Πρόκειται για αγιογραφία του πρώην υπουργού Οικονομικών; Εχουμε δικαίωμα, αν δεν έχουμε δει ακόμη την ταινία, να την κρίνουμε – το μοναδικό […]

Εξήντα, περίπου, χρόνια πριν, το 1960. Στα γυρίσματα της ταινίας «Φαίδρα» του Ζιλ Ντασέν. Η Μελίνα Μερκούρη και ο Αντονι Πέρκινς έχουν μια σκηνή στο Βρετανικό Μουσείο, στην αίθουσα με τα γλυπτά του Παρθενώνα. Η διεύθυνση του μουσείου προτάσσει διάφορες απαγορεύσεις και, τελικά, το γύρισμα γίνεται υπό περιοριστικούς όρους. Από τότε μπήκε στο μυαλό και […]

Δεν ήμουν σίγουρη αν θα έπρεπε να γράψω για το φαινόμενο με το οποίο, για άλλη μια χρονιά, τράκαρα μετωπικά στις φετινές μου διακοπές. Το αποφάσισα όταν διάβασα ότι επανέκαμψε η ιλαρά στην Ελλάδα. Η χώρα μας είναι ανάμεσα στις τέσσερις ευρωπαϊκές στις οποίες εμφανίστηκαν, έπειτα από χρόνια, κρούσματα της νόσου, συγκεκριμένα 2.193 μέσα στο […]

Οταν ανακοινώθηκε ότι ο Κώστας Γαβράς θα μεταφέρει στον κινηματογράφο το βιβλίο του Βαρουφάκη «Ανίκητοι ηττημένοι» που αναφέρεται στις άγριες μέρες του πρώτου εξαμήνου του ’15, οι αρνητικές αντιδράσεις ανέβασαν ντεσιμπέλ. Ο διεθνής σκηνοθέτης μπήκε, για πρώτη φορά, στο στόχαστρο όχι για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της δουλειάς του (δεν είχαν αρχίσει καλά καλά τα γυρίσματα) […]

Εχω περάσει, πριν από το 1974, διακοπές στην Αμμόχωστο. Μνήμες παιδικές, κάποιες θολές, οι περισσότερες αποσπασματικές αλλά, έστω και ως «φωτογραφία», έντονες όπως είναι πάντα έντονες οι παιδικές καλοκαιρινές μνήμες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, θέρετρα σαν την Αμμόχωστο δεν υπήρχαν στην Ελλάδα. Τα πανύψηλα ξενοδοχεία κατά μήκος μίας παραλίας που, τότε, μου φαινόταν […]

Καλοκαίρι του 1969. Ακριβώς πενήντα χρόνια πίσω. Ο Νιλ Αρμστρονγκ είχε κάνει ήδη εκείνο το «μικρό βήμα για τον άνθρωπο, μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα». Αλλά ακόμη περισσότερο είχε ανοίξει η «περπατησιά» της φαντασίας μας. Που την τροφοδοτούσαν τα έντυπα της εποχής με τα δημοσιεύματα για το «διαστημικό σπίτι του μέλλοντος» όπου τα πάντα θα […]

Νομίζω ότι ήταν καλοκαίρι του 1986. «Ελλάς, γελάς, αγελάς» η επιθεώρηση της Ελεύθερης Σκηνής που παιζόταν στο θέατρο Παρκ. Δεν θυμάμαι πολλά νούμερα, ένα όμως είναι σαν να το είδα χθες. Η Μίνα Αδαμάκη και ο Γιάννης Μπέζος παρίσταναν ένα ζευγάρι που είχε πάει για διακοπές στην Κρήτη. Και είχαν ταλαιπωρηθεί όπως πολύ συχνά ταλαιπωρούνται […]

Στην οργανωμένη παραλία του νησιού το «μαγαζί» προσφέρει ανά δύο ξαπλώστρες, ένα μεγάλο μπουκάλι ανθρακούχο νερό, σε σαμπανιέρα παρακαλώ, μαζί με λεμόνια. Διψασμένη, με το που έφτασε ο δίσκος, άρπαξα το μπουκάλι για να πιω αλλά η κραυγή της 28χρονης φίλης με επανέφερε στην τάξη. «Αχ, μη το χαλάς» με πρόσταξε ελαφρώς εκνευρισμένη αφού ήδη […]

Αφορμή ήταν το βιου μάστερ μου που ανακάλυψα στον πάτο μιας κούτας. Από αυτές που υπάρχουν σε κάθε σπίτι, γράφουν απέξω «διάφορα» και μεταφέρονται κλειστές από μετακόμιση σε ανακαίνιση. Οι μεγαλύτεροι ξέρουν περί τίνος πρόκειται, οι νεότεροι ας γκουγκλάρουν να δουν τι ακριβώς ήταν αυτός ο μίνι προτζέκτορας για τα (παιδικά) μάτια μας μόνο. Γιατί, […]

Ο Στέλιος Παππάς, πρόεδρος του ΟΑΣΘ, θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της συριζαϊκής διακυβέρνησης. Και ουσιαστικά και σημειολογικά. Γέννημα θρέμμα της Καισαριανής, στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού με σημαντική αντιδικτατορική δράση που τον έστειλε, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εξορία στη Γυάρο. Αλλά, παρεμπιπτόντως και πατέρας του υπερυπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά. Αν και ο […]

Υπάρχουν κάποια εγκλήματα που οι συγκυρίες συνηγορούν ώστε να περάσουν από την επικράτεια των ποινικά κολάσιμων πράξεων στον χώρο του μύθου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι, από την άλλη, υπάρχουν «απλές δολοφονίες» όπως είπε, πριν από λίγες μέρες στην απολογία του ο Ρουπακιάς. Καμιά δολοφονία δεν είναι «απλή». Ωστόσο υπάρχουν κάποιες – στην προκειμένη περίπτωση του […]

Την αρχή την έκανε ο Παύλος Πολάκης. Μόλις ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης αποκάλυψε ότι ο νόμος Κατρούγκαλου εξασφάλιζε σε κάποιους συντάξεις έως και 23.000 ευρώ τον μήνα (δηλαδή όσα, περίπου, παίρνει σε πέντε χρόνια ο δικαιούχος της εθνικής σύνταξης), κατήγγειλε από τα μετερίζια των σόσιαλ μίντια τα ψέματα και τις συκοφαντίες της νέας κυβέρνησης. […]

Στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» ραφτάδες ράβουν αόρατα ρούχα από αόρατα υφάσματα με αόρατες κλωστές. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ένα fashion victim της εποχής του, προσποιείται ότι τα βλέπει διότι τον έχουν πείσει ότι μόνο για τους χαζούς και τους τεμπέληδες τα ρούχα αυτά είναι αόρατα. Και αφού τα […]

Από τα πρώτα κιόλας 24ωρα της νέας κυβέρνησης, η αντιπολίτευση βρήκε το πρόσωπο που θα αγαπάει να μισεί για τους επόμενους μήνες. Η νέα υφυπουργός Εργασίας, η 32χρονη Δόμνα Μιχαηλίδου, «κέρδισε» τον ρόλο για έναν βασικό λόγο. Δεν είχαν τίποτα κραυγαλέο να της προσάψουν. Δεν ήταν «φορετή», δεν ερχόταν από το πουθενά όπως άλλες, συμπαθέστατες […]

Πριν από λίγες μέρες είχαμε μία διπλή επέτειο. 20 Ιουλίου, 85 χρόνια από τη γέννηση της Αλίκης Βουγιουκλάκη. 23 Ιουλίου, 23 από τον θάνατό της. Αντε, ο αστικός μύθος να αφαιρέσει κάνα δυο χρονάκια από τη χρονολογία γέννησης. Εχει σημασία; Ετσι κι αλλιώς η Αλίκη, σε όλη της τη ζωή, μία ηλικία έζησε. Της πρώτης […]

Ο όρος έχει επικρατήσει κυρίως στο θέατρο και παραπέμπει σε έναν τύπο αυτάρεσκου και κορδωμένου παλιάτσου, έναν γελωτοποιό που εκστομίζει βλακείες με πομπώδη τρόπο, άλλοτε εν γνώσει του άλλοτε εν αγνοία του. Πολύ συχνά είναι και αυτή καθαυτή η εμφάνισή του, οι μούτες και οι εκφράσεις του, που αποτυπώνουν την καμαρωτή φούσκα. Για παράδειγμα, ένας […]

Ο Παύλος Πολάκης είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός κλασικού ανθρωπότυπου που σε μικρές ή μεγάλες ποσότητες κατοικεί εντός πολλών σύγχρονων Ελλήνων. Σουλατσάρει στα ορεινά του θυμικού, βρίζει, «στολίζει», «νοικοκυρεύει» και ενδύεται την πραγματικότητα ως ένα κοστούμι ντουμπλ φας. Που φοριέται, δηλαδή, και από τις δύο πλευρές. Καταπατά τον νόμο όποτε γουστάρει και τον επικαλείται όταν τον […]

Λέγονται πολλά περί του πότε και πώς μετριέται το ψυχικό σθένος του ατόμου. Σε ποια αλώνια αναμετριέται ο καθένας με τους ίσκιους του. Κάτω από ποιες συνθήκες ένας μαζεμένος, μετριοπαθής, καθημερινός άνθρωπος υψώνεται πολύ πιο πάνω από το μπόι του. Και ποιες είναι εκείνες οι συγκυρίες που κάνουν τις καταχωρημένες, στην κοινή συνείδηση, ως «λαμπερές» […]

«Για σας είναι ένας χρόνος, για εμάς είναι μια μέρα»… Ηταν η φράση προς τις κάμερες συγγενούς θυμάτων της πυρκαγιάς στο Μάτι, στο μνημόσυνο για τους 102 νεκρούς που έγινε προχθές. Ενα μνημόσυνο που έτριψε στα μούτρα μας την ουσιαστική διάσταση του πένθους. Πολύ μακριά από τα «δεν ξεχνώ» και τα «σαν σήμερα» των σόσιαλ […]