Ραγκούση Πέπη

Παρατηρώ τον Αλέξη Τσίπρα σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που υποτίθεται ότι παίζει το χαρτί της πολιτικής του επιβίωσης. Τον παρατηρώ, κυρίως, ανθρωπολογικά. Την τραυματισμένη του αλαζονεία – που εντελώς ανεπιτυχώς προσπαθεί να πλασάρει ως μετριοπάθεια -, την αμηχανία του που αποτυπώνεται στη γλώσσα του σώματος, τον τόνο της φωνής του που δείχνει πως ούτε ο […]

Ο Αλέξης Τσίπρας όχι απλώς αντέγραψε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον ξεπατίκωσε που λέγαμε μικροί. Ομως, ως ναρκισσευόμενο και εγωκεντρικό άτομο που είναι, περιορίστηκε στην ξεπατικοτούρα των εξωτερικών στοιχείων του επικοινωνιακού ταλέντου του πρώην ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, στη μίμηση της φωνής, των παύσεων, των χειρονομιών και των εκφράσεών του. Οχι στο «υλικό» αυτού του αόρατου νήματος […]

Πριν από έξι χρόνια ακριβώς έπεφτε το μαύρο στην ΕΡΤ. Και άνοιγε η αυλαία μιας «παράστασης» που άλλοτε γινόταν δραματική, άλλοτε έμοιαζε με κωμειδύλλιο, το συχνότερο όμως παρέπεμπε σε φαρσοκωμωδία και κάποιες φορές σε τσίρκο. Η αντίδραση για την προάσπιση της ελευθερίας και της ενημέρωσης ήταν άμεση και γενική. Κυλιόμενες συγκεντρώσεις έξω από το ραδιομέγαρο, […]

Είναι η αίσθηση που έχω αποκομίσει παρακολουθώντας συστηματικά, λόγω επαγγελματικού ενδιαφέροντος, τις απονομές καλλιτεχνικών βραβείων είτε πρόκειται για θέατρο – όπως στην προκειμένη περίπτωση – είτε για κινηματογράφο είτε για μουσική. Οτι, δηλαδή, τα τελευταία χρόνια μπαίνει στο πλάνο η διαφορετικότητα. Στα φετινά βραβεία Τόνι, αυτό εκφράζεται με τη βράβευση της Αλι Στρόκερ και της 87χρονης Ελεν […]

Στις 29 Ιουλίου θα κλείσει τα 94 χρόνια του. Ενας υπερήλικος με ψυχή εφήβου, σοφός και συγχρόνως ονειροπόλος – δυο ιδιότητες που, κατά κανόνα, η μία αναιρεί την άλλη. Αλλά ο Μίκης Θεοδωράκης είναι από τις προσωπικότητες που υπερβαίνουν τους κανόνες, που υπάρχουν για να μας θυμίζουν, ανάμεσα σε πάρα πολλά εξίσου σημαντικά, πώς σπάνε τα […]

Οι πολιτικοί έχουν αρκετά κοινά στοιχεία με τους ανθρώπους του θεάτρου. Για παράδειγμα, όπως οι πρώτοι δεν παραδέχονται εύκολα, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, την ήττα τους, έτσι και οι δεύτεροι δύσκολα θα συμφιλιωθούν με την ιδέα μιας παράστασης που δεν κόβει εισιτήρια. Και οι μεν και οι δε, λοιπόν, εφευρίσκουν δικαιολογίες τραβηγμένες από τα […]

Ηταν 1986. Εκείνοι και εκείνες που τώρα διανύουν την ηλικία της ακμής ήταν νεογέννητα ή δεν είχαν καν γεννηθεί. Ο δε Πρωθυπουργός πήγαινε στην έκτη δημοτικού που σημαίνει ότι δεν είχε μπει ακόμη στον χορό των καταλήψεων. Δεν είχαμε Ιντερνετ ούτε κινητή τηλεφωνία ούτε ιδιωτική τηλεόραση ούτε ιδιωτική ραδιοφωνία. Δεν υπήρχαν DVD αλλά εκείνες οι […]

Μοιάζει σαν το γνωστό κόλπο των ταχυδακτυλουργών. Ενας λαγός βγαίνει ξαφνικά μέσα από ένα καπέλο που, προηγουμένως, όλοι έχουν δει ότι είναι άδειο. Κανείς βεβαίως δεν πιστεύει ότι ο λαγός εμφανίστηκε από το πουθενά ως διά μαγείας ή χάρη στην υπερφυσική δύναμη του «μάγου». Τον χειροκροτούν όμως. Ιδιαίτερα τα πιτσιρίκια που δεν το έχουν ξαναδεί. […]

Οταν πρωτοάκουσα τη λέξη «οικολογία», υπέθεσα ότι θα ήταν κάτι σχετικό με την οικιακή οικονομία που, τότε, κάναμε στο σχολείο. Στην ουσία τους βέβαια δεν είναι άσχετες έννοιες αφού στο «νοικοκύρεμα», τη σωστή διαχείριση και την «κατανάλωση» με μέτρο προσβλέπουν και οι δύο. Ωστόσο εκείνη την προ σαρακονταετίας εποχή η λέξη ήταν άγνωστη. Σιγά σιγά […]

Το ξήλωμα του πουλόβερ που άρχισε εντυπωσιακά την περασμένη Κυριακή, χθες ολοκληρώθηκε. Και δεν έμεινε σχεδόν τίποτα. Τι κι αν επιστρατεύτηκαν πανταχόθεν μανταρίστρες μήπως και σώσουν κανέναν πόντο. Τρύπες, τρύπες παντού που ξεχειλώνουν και δεν γίνεται με τίποτα να μπαλωθούν. Στον ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να περάσουν αρκετά εικοσιτετράωρα για να αρχίσουν κάποιοι να ψελλίζουν ότι μπορεί […]

Με καταμετρημένο το 70% των σταυρών στα ευρωψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος συγκεντρώνει ήδη 420.000 και, όπως φαίνεται, πάει για μισό εκατομμύριο. Ρεκόρ για ευρωβουλευτή και γενικά για υποψήφιο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Οι λόγοι είναι προφανείς. Ωστόσο η εκτίμηση για τη γενναιότητα με την οποία δίνει τον αγώνα με την αναπηρία […]

Αντε πάλι με τα θεατροκινηματογραφικά μου, αλλά από το βράδυ των εκλογών ένας τίτλος έχει καρφωθεί στο μυαλό μου. «Βρίζοντας το κοινό». Θα πρέπει να ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’70 όταν είδα αυτήν την παράσταση στο Αντιθέατρο της Μαρίας Ξενουδάκη. Οι ηθοποιοί έβριζαν του θεατές όχι βέβαια για να τους προσβάλουν, αλλά για […]

Στην, εμπνευσμένη από διήγημα του Τολστόι, ταινία «Σαν Μικέλε» των αδελφών Ταβιάνι, ο αναρχικός Τζούλιο Μανιέρι ύστερα από μια αποτυχημένη εξέγερση οδηγείται στη φυλακή και την απομόνωση. Επειτα από πολλά χρόνια, πάνω στη βάρκα που τον μεταφέρει σε άλλη φυλακή, συναντά κάποιους παλιούς συντρόφους του. Μιλώντας μαζί τους και ενώ περίμενε ότι θα τον υποδέχονταν […]

Θα μπορούσαν. Εστω και αν φαινόταν υποκριτικό ύστερα από τόσα χρόνια μισαλλοδοξίας, αυταρχισμού και κατασκευής εχθρών. Θα μπορούσαν. Για να σώσουν τα προσχήματα. Αλλά δεν το έκαναν. Μέχρι την τελευταία στιγμή συνέχισαν στην ίδια γραμμή του διχασμού. Απαρέγκλιτα. Οτι φταίνε οι άλλοι. Τα ΜΜΕ, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, τα διαπλεκόμενα (εδώ γελάμε). Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας […]

Από τις 6.30 χθες το απόγευμα η κίνηση άρχισε να πυκνώνει έξω από το καινούργιο ξενοδοχείο Wyndham στην Πλατεία Καραϊσκάκη. Κλειστοί οι τριγύρω δρόμοι, αστυνομικοί – ένστολοι και με πολιτικά -, μηχανές, ένα λινκ τηλεοπτικών μεταδόσεων, καλώδια για παροχή ρεύματος και ένα ετερόκλητο κοινό που προσερχόταν κατά κύματα. Για τις 7 είχε ορισθεί η έναρξη της […]

Τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών ήταν, για τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη ήττα, η πρώτη σκουντούφλα σε μια πορεία διαδεχόμενων νικών που διήρκησε απρόσκοπτη για δέκα, σχεδόν, χρόνια. Μεγάλο διάστημα. Και για κόμμα και για άνθρωπο. Τόσο μεγάλο που μπορεί κάποιος να αρχίσει να πιστεύει ότι είναι ο master of the game ακόμη και όταν παίζει […]

Ενας; Δύο; Τρεις; Πόσοι κουβάδες μπογιά στους εξωτερικούς τοίχους της Βουλής; Πόσες πληγές στο σώμα της δημοκρατίας; Μέρες των Αναγακτισμένων μου θύμισε το θέαμα. Και αν τότε υπήρχε το ψευτοάλλοθι της χαμένης αξιοπρέπειας και ο λαϊκισμός του αντιμνημονιακού αγώνα, τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Αν κάτι χάσαμε μέσα σε αυτά τα χρόνια είναι την ανάγκη της […]

Το σκηνικό εδώ είναι η ίδια η ταινία. Μια πόλη δυστοπική, ανοχύρωτη ως προς την ασφάλεια των κατοίκων της, την παραβατικότητα, τη λειτουργία των θεσμών της. Συμμορίες λυμαίνονται ολοένα εξαπλούμενες περιοχές, γειτονιές ολόκληρες όπου η αστυνομία δεν μπορεί να επέμβει και όταν επεμβαίνει αφοπλίζεται και διαπομπεύεται. Είναι αυτές οι συμμορίες που απειλούν τους μόνιμους κατοίκους […]

Το θέμα της περασμένης εβδομάδας ήταν οι συνεδριάσεις της Βουλής με αφορμή την πρόταση μομφής κατά του Παύλου Πολάκη που ο Αλέξης Τσίπρας κοπτοέραψε σε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Και το θέμα των συνεδριάσεων, έτσι όπως διακινήθηκε στα μέσα ενημέρωσης και το Διαδίκτυο, ήταν οι αντεγκλήσεις μεταξύ Πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έριξαν […]

Φωτογραφία πρώτη: Καλοκαίρι 2014 στην παραλία Μουτσούνα της Νάξου. Ο προαλειφόμενος, τότε, για πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσπαθούσε να χώσει στην άμμο μια ομπρέλα (σαν αυτές που δίνουν δώρο τα καταστήματα καλλυντικών με αγορές τόσων ευρώ). Την ξέρω τη Μουτσούνα. Είναι από εκείνες τις οικογενειακές παραλίες με τις γιαγιάδες που πέφτουν στη θάλασσα φορώντας κάτι απροσδιόριστο […]

ΠΡΟΣΩΠΑ

Θυμήθηκα τη φωτογραφία με αφορμή την επέτειο, την Πρωτομαγιά, του θανάτου του Αλέκου Παναγούλη. Στην πραγματικότητα δεν την έχω ξεχάσει ποτέ. Την ανασύρω από τη μνήμη μου κάθε φορά που οι λέξεις μου φαίνονται πολύ κενές για να περιγράψουν την απαξίωση, την πρόθεση της ταπείνωσης, την απόπειρα του εξευτελισμού. Χούντα ήταν κι εγώ πολύ μικρή […]

Τι ωραία λέξη! Ευθιξία! Σαν διαβατήριο για μια άλλη εποχή. Ή για μια άλλη ηθική αφού, ουσιαστικά, οι εποχές και οι γενιές καθορίζονται και από την ηθική που τις διέπει. Χρόνια έχω να την ακούσω στον δημόσιο διάλογο. Φυσικό είναι αφού η έννοια της ευθιξίας προϋποθέτει μια απαραίτητη συνθήκη. Να νιώσει κάποιος ότι θίγεται. Οτι […]

Γυναίκες συγγραφείς λοιπόν ξαναγράφουν τα ομηρικά έπη προσπαθώντας να αναδείξουν, λέει, τη θηλυκή τους διάσταση και τις ηρωίδες τους που, χιλιάδες χρόνια τώρα, «στέναζαν» κάτω από το σανδάλι φαλλοκρατικών γουρουνιών όπως ο Ομηρος. Ή ο Αχιλλέας – δεν κατάλαβα και πολύ καλά. Λίγες μόλις μέρες πριν μάθαμε ότι από τη Βιβλιοθήκη της Βαρκελώνης αφαιρέθηκε η «Κοκκινοσκουφίτσα» […]