Ραγκούση Πέπη

Διαβολικά έργα τέχνης, σατανικοί στίχοι, βλάσφημοι καλλιτέχνες, πιστοί με αγιαστούρες έξω από κινηματογράφους, σταυροί που τους κραδαίνουν στον αέρα σαν κοντάκια όπλων. Σκαλοπατάκια που οδηγούν στις κορυφές του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, όλων των δογμάτων, όταν ανακαλύπτουν τον εχθρό στα έργα τέχνης. Αν μπαζώσουμε όμως, ως κοινωνίες, τα σκαλοπατάκια, η πρόσβαση στην κορυφή θα […]

Το πλοίο της γραμμής Κωνσταντινούπολη – Μασσαλία έπιασε Πειραιά. Η Μαρία Παπαδοπούλου κατέβηκε να ξεμουδιάσει. Ο τελικός προορισμός της ήταν το γαλλικό λιμάνι όπου με τα τρία της παιδιά θα έκανε μια καινούργια αρχή. Ο σύζυγός της, ξυλουργός στο επάγγελμα, την είχε εγκαταλείψει. Και τα καλομαθημένα αγόρια της, για να πληρώνουν το σχολείο τους, έβγαιναν […]

Πώς είναι τα χρώματα στις πρώτες έγχρωμες ταινίες; Τι τόνος πράσινου ήταν το φουστάνι της γιαγιάς που, αφού γνώρισε μέρες δόξας σε βεγγέρες, κατέληξε ξεσκονόπανο; Εκείνα «τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια» που λέει το παραδοσιακό τραγούδι αναφέρεται στις αποχρώσεις του μοβ που ξέρουμε σήμερα; Αν αποπειραθεί κάποιος να απαντήσει περιγραφικά σε τέτοιες ερωτήσεις, […]

Ηταν αναμενόμενο αν κάποιος έχει μάθει να αφουγκράζεται και να αποκωδικοποιεί τους κραδασμούς της γυναικείας ψυχολογίας. Το κύμα καταγγελιών παρενόχλησης που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα και τις σεξουαλικές επιθέσεις του Χάρβεϊ Γουάινστιν, αφού κορυφώθηκε ως το νούμερο ένα τρεντ στη διεθνή ειδησεογραφία και προκάλεσε τη δημιουργία και τη γιγάντωση κινημάτων που καλούν τα […]

Ειδήσεις και παραλειπόμενα, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, που την τελευταία εβδομάδα μπήκαν από τις πόρτες, τα παράθυρα και τους φεγγίτες της επικαιρότητας. Στις Χρυσές Σφαίρες δέκα μαύρα φουστάνια και άλλα τόσα ολόμαυρα σμόκιν «χολιγουντοποιούν» μια κίνηση που από καταγγελία σκανδάλων μεταλλάχθηκε σε ένα είδος νεομακαρθισμού. Ενα μιντιακό λαϊκό δικαστήριο που μόνο με καταγγελίες αλιευμένες από […]

«Εκείνο το κρύο πρωινό του Ιανουαρίου του 2015, η τριαντάχρονη Εφη, βγαίνοντας από το σπίτι της, έριξε μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη της. Ηταν όμορφη και το ήξερε αν και η ίδια ποτέ δεν χρησιμοποίησε την ομορφιά της ως όπλο. Τα δικά της «πυρομαχικά» ήταν η αριστεία της στο πτυχίο Νομικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο […]

Η είδηση μάς ήρθε πριν από λίγες μέρες μαζί με τον καινούργιο χρόνο. Μια πρωτιά που, ασυνείδητα, την ξέραμε, την υποπτευόμαστε εδώ και καιρό. Τη διακρίναμε στα καινούργια σχήματα λόγου που εφευρίσκουμε για να απαντήσουμε στην κοινότοπη, καθημερινή ερώτηση «Τι κάνεις; Πώς είσαι;». Το «Καλά, μια χαρά» –που, παλαιότερα, λέγαμε αβίαστα ακόμη κι αν τα […]

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων λειτουργεί ως κομματικό και όχι ως θεσμικό, όπως θα όφειλε, όργανο. Η ανακοίνωση που έβγαλε προς υπεράσπιση της συντρόφου του Πρωθυπουργού για τον τρόπο που σχολιάστηκε η συνέντευξή της θυμίζει γράμμα περσινής πεισμωμένης αρραβωνιαστικιάς. Με κόνξες, ειρωνείες, οξύμωρα σχήματα, αναφορές σε «λεβέντες που […]

Φέτος, η απονομή των βραβείων Χρυσές Σφαίρες ήταν από αυτές που θα μείνουν στην ιστορία του θεσμού. Στο μέλλον, στα σχετικά αφιερώματα, θα γίνεται λόγος «για εκείνη τη χρονιά που η τελετή δεν είχε το γκλάμουρ της σόουμπιζ αλλά ήταν μία ευκαιρία να καταγγείλει το Χόλιγουντ τη σεξουαλική κακοποίηση στην κινηματογραφική βιομηχανία, γι’ αυτό και […]

Το φανταζόμουν ότι κάπως έτσι θα γινόταν αλλά είχα την ελπίδα ότι θα διαψευστώ. Οτι όλοι αυτοί που ήταν στα κάγκελα ζητώντας πίσω την αξιοπρέπειά τους (λες και μπορεί να σου πάρει ή να σου δώσει αξιοπρέπεια κάποιος άλλος, πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό) το εννοούσαν πραγματικά. Και ότι πίσω από τις περήφανες […]

Ακουγα πριν από λίγες μέρες ένα ρεπορτάζ για την πρεμιέρα του ευρώ στην Ελλάδα την 1η Ιανουαρίου του 2002. Ελεγαν ότι εκείνο το βράδυ πάρα πολλοί άλλαξαν χρόνο μπροστά στα ΑΤΜ περιμένοντας να πάρουν στο χέρι τους τα πρώτα νέα χαρτονομίσματα. Θυμάμαι όμως ότι άλλο ήταν το θέμα εκείνη την Πρωτοχρονιά. Περισσότεροι από εφτά στους […]

Θα θυμάστε ότι πριν από τρεις μήνες ο Διονύσης Τσακνής παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της ΕΡΤ. Οχι για λόγους δεοντολογικούς –καταγγέλλοντας, για παράδειγμα, έστω και εμμέσως, την κυβερνητική προπαγάνδα ή τις αθρόες προσλήψεις –αλλά επειδή δεν τα βρήκαν με το νέο διοικητικό συμβούλιο στη μοιρασιά των καθηκόντων. Ετσι λοιπόν ξαναγύρισε στις μουσικές σκηνές […]

Μπήκε στη ζωή μας, σε ευρεία κλίμακα, μαζί με τα διαφημιστικά σποτ των φετινών γιορτών. Ενας νέος όρος για μια παλιά αναφορά. Unboxing και unboxers. Κατά λέξη μετάφραση, «αποσυσκευασία» και «αποσυσκευαστές». Κυρίως τεχνολογικών γκάτζετ. Οι μυημένοι το ξέρουν εδώ και δέκα, περίπου, χρόνια από τότε δηλαδή που κυκλοφόρησε στο YouTube το πρώτο βίντεο στο οποίο […]

Αυτό ήταν, τέλειωσε. Ενας χρόνος που μου φάνηκε ότι πέρασε βιαστικά και αγχωμένα αλλά όχι ακριβώς γρήγορα. Λες και τα γεγονότα των τελευταίων δώδεκα μηνών στοιβάχτηκαν μέσα σε στενές μέρες και μας πήγαν καρότσι μέχρι την πίσω πόρτα της χρονιάς που μόλις πέρασε. Που διχασμένους μάς βρήκε και διχασμένους μάς άφησε. Το πρότζεκτ των τελευταίων […]

Αν ήταν άνθρωπος, ένα παιδί, αυτές τις μέρες θα γινόταν 18. Θα ενηλικιωνόταν. Θα είχε περάσει τις παιδικές ασθένειες, τις εφηβικές αναταράξεις και θα ετοιμαζόταν να βγει στη ζωή. Με δύναμη από το παρελθόν, σιγουριά για το μέλλον και μια δόση υπεροψίας. Ηταν, βλέπετε, καλοί οι οιωνοί και το παραχαϊδέψαμε το «μωρό» στη γέννησή του. […]

Τις θυμάμαι μέχρι πριν από λίγα χρόνια ακόμη. Να στέκουν σαν διακοσμητικά στρατιωτάκια κάτω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Οι μεγάλες, οι «υπερπαραγωγές», μπροστά μπροστά για να κάνουν μπούγιο και οι πιο ταπεινές πίσω. Μιλάω για τις ευχητήριες κάρτες που ανταλλάσσαμε σωρηδόν αυτές τις μέρες. Με την τυποποιημένη (και τυπωμένη) ευχή «Αίσιον και ευτυχές το νέον […]

Δεν έχω δει την παράσταση «Απελπισίτο» του Λάκη Λαζόπουλου. Είδα όμως το προσωπικό και επαγγελματικό του «απελπισίτο» στην πρόσφατη συνέντευξη στη «Real News». Και μου φάνηκε τόσο καταλυτικό που, πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να του ευχηθώ να ξεπεράσει γρήγορα τη δύσκολη περίοδο που κατά ομολογία του περνάει. Διότι, μόνο σε συνθήκες μεγάλης πίεσης μπορώ […]

Τις έβλεπα σε συνοικιακό υποκατάστημα αλυσίδας σουπερμάρκετ. Συσκευασίες με λεπτές σαν τσιγαρόχαρτο φέτες από φασιανό, αγριογούρουνο, ελάφι καπνισμένο σε ξύλα φλαμουριάς (ή κάπως έτσι). Σε καλάθι στολισμένο με γκι για να ξεχωρίζουν από τους παρακατιανούς «γείτονες» –τα παριζάκια και τα ζαμπόν ωμοπλάτη. Και ταμπέλα σε σχήμα αστεριού που έγραφε : «Για το γιορτινό τραπέζι». Αυτόματα, […]

Πού είχαμε καταχωνιάσει μέσα μας, τα χρόνια πριν από το 2010, όλο αυτό το μίσος; Και τι άνοιξε τους κρουνούς του; Είναι απότοκο της οικονομικής κρίσης και της ανέχειας; Η φτώχεια σε κάνει πιο κακό άνθρωπο; Φταίει η αντιμνημονιακή ρητορική των ψόφων που καλλιεργήθηκε από τα δύο άκρα στις πλατείες των Αγανακτισμένων; Φταίει η έκπτωση […]

Από τα τόσα αρχαία γυναικεία ονόματα που προτιμούν οι new age γονείς ένα μόνο θεωρείται ταμπού. Ονομα σαν κατάρα, που προκαλεί «σκοτεινούς» συνειρμούς. Διότι ενώ ακόμη και το δυσοίωνο Κασσάνδρα ή το τραυματικό Ιοκάστη έχουν αποκατασταθεί στη σύγχρονη ονοματολογία, κανένα κορίτσι δεν το βαφτίζουν Μήδεια. Το όνομα έκλεισε τους λογαριασμούς του με τις κοινωνίες των […]

Τον Βασίλη Μπεσκένη δεν τον γνώριζα προσωπικά. Αλλά με τον ιδιόμορφο τρόπο με τον οποίο τα πρόσωπα που εμφανίζονται στην τηλεόραση «επεμβαίνουν» στη ζωή μας, με ξυπνούσε κάθε πρωί αφού, μόλις ανοίξω τα μάτια μου, πατάω το τηλεκοντρόλ. Οπως τον άκουγα, αγουροξυπνημένη συνήθως, δεν τον είχα απολύτως αποκωδικοποιήσει. Γενικά και αόριστα, μου ήταν συμπαθής. Οταν […]

Εβλεπα και ξαναέβλεπα τα δύο βίντεο που τα προέβαλλαν back to back για να επισημάνουν την αντιδιαστολή. Τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στα «τραπεζάκια έξω» των Αγανακτισμένων, να ρητορεύει για το γκρέμισμα του καπιταλισμού. Και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ως υπουργό Οικονομικών, να βαράει το καμπανάκι λήξης στον «ναό του καπιταλισμού» όπως αποκαλούν οι σύντροφοί του τη Wall […]

Σύμφωνα με έρευνα του Think Tank Pew Research Center που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα, ένας στους δύο Ελληνες (53%) εκτιμά ότι το βιοτικό επίπεδο στη χώρα είναι σήμερα χειρότερο σε σχέση με πριν από πενήντα χρόνια. Και μετά βίας ένας στους τρεις (28%) πιστεύει ότι είναι καλύτερο. Δεν μου κάνει εντύπωση αν σκεφτώ ότι στην […]

Σε μία μαύρη πολιτική κωμωδία, όπως το «Wag the dog» («Ο πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος») του Μπάρι Λέβινσον που θα αντλούσε έμπνευση από αυτήν την κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός θα είχε κερδίσει τη θέση του σε ένα τηλεπαιχνίδι με χορηγό γραφείο ταξιδίων. Ή θα συμπλήρωνε ταξιδιωτικά μίλια που θα εξαργύρωνε με μέρες παραμονή […]

Μοιάζει με κυνήγι μαγισσών που ξεκίνησε ως ζητούμενο της πολιτικής ορθότητας και κατέληξε σε new age υστερία. Μιλάω για την κατάχρηση της έννοιας του σεξισμού. Και πώς, από επιβεβλημένη ανάγκη καταγγελίας των διακρίσεων και των προκαταλήψεων σε σχέση με το φύλο (θεωρητικά έχει να κάνει και με τους άνδρες, πρακτικά αφορά περισσότερο τις γυναίκες), κατέληξε […]

Ενα από τα στοιχεία της έρευνας που δημοσίευσαν την περασμένη Παρασκευή «ΤΑ ΝΕΑ» για τις «ευέλικτες» μορφές εργασίας και τους «μισθούς» των 360 ευρώ είναι και ότι οι δύο στους τρεις Ελληνες πληρώνουν εκπρόθεσμα τους λογαριασμούς τους λόγω έλλειψης χρημάτων. Αλλη μια πανευρωπαϊκή πρωτιά φτώχειας –να τη χαιρόμαστε! Και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, βέβαια, δεν είναι […]

Το θέμα που δημιουργήθηκε με τις δηλώσεις της Μποφίλιου πήρε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές που θα άξιζε ο πολιτικός λόγος μίας τραγουδίστριας της οποίας η σχέση με την πολιτική φαίνεται ότι κινείται εντός ορίων βιντεοκλίπ. Συναισθηματική και ονειρική, με περισσότερο Κοέλιο στη φόδρα της παρά επιχειρήματα. Σιγά! Ούτε η πρώτη φορά είναι που η […]

Πριν από λίγες μέρες, με αφορμή την 73η επέτειο των Δεκεμβριανών, αγαπητός συνάδελφος και φίλος δημοσίευσε σε ιστότοπο ένα εξαιρετικά ψύχραιμο άρθρο, γραμμένο σε συμφιλιωτικό πλην όμως καθόλου αφελές πασιφιστικό πνεύμα. Περισσότερο αναφερόταν στο ότι, τόσα χρόνια μετά, δεν μπορούμε ακόμη να διαχειριστούμε και κουβαλάμε, ως ιδεολογικά βαρίδια, τα αδιέξοδα των παππούδων και των γονιών […]

Εξαιρετική η ομώνυμη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη και ίσως η καλύτερη κινηματογραφική ερμηνεία της Ελλης Λαμπέτη αλλά φοβάμαι ότι στη ζωή, τελευταίο ψέμα δεν υπάρχει. Γιατί το ψέμα μπορεί να έχει κοντά ποδάρια αλλά έχει ψηλή μύτη. Είναι ψηλομύτικο και ναρκισσιστικό. Το απαραίτητο προσόν του ψεύτη είναι άλλωστε η αυτοπεποίθηση. Αρχικά, απαραίτητη για να μπορεί […]

Σύμφωνα με τον νέο ΚΟΚ που ανακοίνωσε ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης (κατά τον οποίον κώδικα, να θυμίσω, ο βαθμός επικινδυνότητας της οδήγησης είναι ανάλογος με το εισόδημα του οδηγού), η μούντζα θα θεωρείται παράβαση ως αντικοινωνική συμπεριφορά και άσεμνη χειρονομία. Αλλά γιατί πάλι μισές δουλειές; Αν είναι να απαγορευτεί, να απαγορευτεί για όλους. Και […]

Ακόμη και στο προανάκρουσμα της πιθανότητας απαγόρευσης από την Ευρωπαϊκή Ενωση του γύρου και του κεμπάπ ξέσπασε μία διαδικτυακή επανάσταση που, έτσι όπως έδειχνε, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κίνημα αντίστοιχο με αυτό του «Δεν πληρώνω». Ηδη έχει προγραμματισθεί μία εκδήλωση διαμαρτυρίας για τις αρχές του χρόνου που πιθανολογώ ότι, παρόλο που η Κομισιόν διέψευσε […]

Πριν από δύο εβδομάδες ο Νότης Σφακιανάκης έκανε σε τηλεοπτική εκπομπή ένα κήρυγμα απροκάλυπτα φασιστικό και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τη δομή του λόγου. Με πολλά «έτσι πρέπει» και «επιβάλλεται» και χωρίς το παραμικρό ίχνος υποτυπώδους επιχειρήματος (όχι ότι υπάρχουν βέβαια). Πολύ σωστά οι κουβέντες του δεν αναπαράχθηκαν διότι, όσο αρνητικά και […]

Είναι από αυτές τις ερωτήσεις που επανέρχονται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους σαν ένα είδος κοινωνικού ψυχαναγκασμού, ανεξαρτήτως σε τι αναφέρονται. «Σας ήρθε ο ΕΝΦΙΑ;», «Πληρώσατε ΕΦΚΑ;» «Στολίσατε;». Και ο ΕΝΦΙΑ μας ήρθε και τον βάλαμε κάτω από τη φωτογραφία του παππού που μας άφησε το σπίτι και τον ΕΦΚΑ πληρώσαμε γιατί, αν μπορούσαμε ας κάναμε […]

Η λέξη αναδύθηκε από την επικαιρότητα των ημερών με αφορμή την ονομασία Κίνημα Αλλαγής για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Αλλά με αυτόν τον προβοκατόρικο τρόπο που οι λέξεις αυτονομούνται, υπερβαίνουν τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται και μένουν μετέωρες να ανεμίζουν σαν σημαιούλες προς την κατεύθυνση που σε πάνε οι συνειρμοί, το «αλλαγή» με οδήγησε […]

Τι πάω και θυμάμαι. Τους νυν υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, τότε «μπουρλοτιέρηδες» των πλατειών, να ουρλιάζουν «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Από τότε μέχρι το σημερινό «Κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη», η διαδρομή περνά μέσα από τις καρέκλες της κυβερνητικής εξουσίας με όχημα την αλαζονεία της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της. Και με άλλοθι το εργαλείο που […]