Ραγκούση Πέπη

Η ζωή του από το Ρέθυμνο και τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων έως την κορυφή του ελληνικού επιχειρείν ως ηγέτης της Motor Oil

Ακριβώς όπως το λέει το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα σε στίχους Πυθαγόρα. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Μια επικίνδυνη πορεία πάνω στη ραχοκοκαλιά του ελληνικού λαού. Θυμόμαστε πώς ξεκίνησε. Σαν το ιππικό που κάλπαζε για να μας απαλλάξει από έναν ζυγό που επινοήθηκε ώστε να […]

Κατά κανόνα, τους διάσημους ανθρώπους τους γνωρίζεις καλύτερα μέσα από προσωπική επαφή μαζί τους. Η δημόσια εικόνα τους είναι πιο λουστραρισμένη, πιο «λεία», με πιο στρογγυλεμένες τις γωνίες της, κρύβει τις ρωγμές και τα ραγίσματά τους. Ο Γιάννης Μπουτάρης που πέθανε προχθές, έσπαγε αυτόν τον κανόνα. Η δημόσια εικόνα του ήταν διάφανη, τη «μοίρασε» απλόχερα […]

Το θέμα «τρέχει» εδώ και είκοσι, περίπου, μέρες. Κι έχω ξαναγράψει γι’ αυτό. Αλλά μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και χειρότερο. Μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα κακογραμμένο σενάριο, γεμάτο υπερβολές, άλματα λογικής, εξωπραγματικούς χαρακτήρες, τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις και συνθήκες που δεν συνάδουν ακόμη και με ακραίες μορφές της πραγματικότητας. Η ζωή […]

Θα την ψήφιζαν οι γυναίκες. Θα την ψήφιζαν οι Αφροαμερικανοί. Θα την ψήφιζαν οι Λατινοαμερικανοί. Θα την ψήφιζαν οι μετανάστες. Τελικά, ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Που δεν κέρδισε απλώς την Κάμαλα Χάρις. Σάρωσε. Τα πήρε όλα, ακόμη και τη λεγόμενη λαϊκή ψήφο, κάτι που δεν είχε καταφέρει ούτε στην πρώτη του εκλογή το 2016. Και […]

Το τεύχος του έγκυρου περιοδικού είναι αφιερωμένο στη φετινή θεατρική σεζόν. Στο εξώφυλλο μια αίθουσα θεάτρου με ιταλική σκηνή και ο τίτλος που λέει «170 παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε». Καταλαβαίνω ότι οι συντάκτες του θέματος ήθελαν να προβάλουν όσο το δυνατόν περισσότερες θεατρικές δουλειές, να βοηθήσουν αυτούς που, με πενιχρά μέσα, προσπαθούν να […]

Ηταν τέτοιες μέρες πριν από δεκαέξι χρόνια. Την παραμονή των εκλογών στις ΗΠΑ, φύγαμε αργά το βράδυ από την εφημερίδα, πήγαμε στο σπίτι για ένα μπάνιο και ξαναγυρίσαμε, ακόμη και όσοι δεν ήμασταν απαραίτητοι, πολύ πριν ξημερώσει. Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ήταν βέβαιη και θέλαμε να ζήσουμε όσο πιο κοντά στην «πηγή» το μεγάλο […]

Βλέπουμε τις φοβερές σκηνές, ακούμε τις φοβερές ειδήσεις, αρθρώνουμε ένα «τς, τς, τς», βγάζουμε και έναν αναστεναγμό και περνάμε στο επόμενο θέμα. Οι πιο, ας πούμε, συνειδητοποιημένοι θα αναλύσουν στη συνέχεια την κλιματική αλλαγή, θα κρούσουν καμπανάκια κινδύνου, θα εκπέμψουν σήματα κινδύνου, θα εγκαλέσουν τις κυβερνήσεις να κάνουν κάτι. Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά, […]

Είμαι παιδί παιδιού της Κατοχής. Που σημαίνει ότι μεγάλωσα με κατοχικές ιστορίες. Συμπεριλαμβανομένης και της απειλής ότι, αν δεν φάω όλο μου το φαγητό, θα ξαναγίνει Κατοχή και δεν θα έχω τίποτα να φάω, θα τρέφομαι με λαχανίδες και, στην καλύτερη, καμιά μπομπότα που ανάθεμα κι αν, τότε, ήξερα τι είναι. Και θυμάμαι να καταπίνω […]

Ακούμε εδώ και μέρες για τους θανάτους των τριών βρεφών στην Αμαλιάδα που μετά έγιναν τέσσερις και μετά έγιναν πέντε και μετά μάθαμε ότι παρ’ ολίγον να ήταν έξι. Και που όλα πέθαναν δίπλα στην ίδια γυναίκα, μητέρα των δύο από τα πέντε. Τι γυναίκα δηλαδή, παιδί κι αυτή στα 24 χρόνια της. Για την […]

Είναι μια μόδα των τελευταίων δύο χρόνων, αν το έχω τσεκάρει καλά. Νέα και λιγότερα νέα κορίτσια με πολύ μακριά νύχια. Πολύ μακριά όμως, τόσο που μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι ψεύτικα. Και συγγνώμη αν κατεβάζω το επίπεδο αλλά ψεύτικα νύχια στην εποχή μας; Θα μου πεις, στην εποχή μας είναι που ο καθένας […]

Η καθιέρωση της 28ης Οκτωβρίου ως εθνικής επετείου έγινε, έστω και άτυπα, από τον πρώτο κιόλας χρόνο.

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Υπήρξε ένα κάποτε που, στη χώρα μας, η 14η Φεβρουαρίου ήταν, απλά, η 14η Φεβρουαρίου. Ούτε Αγιοι Βαλεντίνοι ούτε γιορτές ερωτευμένων ούτε λουλούδια ούτε καρδιές ούτε αρκουδάκια. Αυτά τα μάθαμε όταν άρχισε να ανεβαίνει το βιοτικό μας επίπεδο, να ανοίγουμε το παράθυρό μας και να έχουμε θέα στην Ευρώπη. Βέβαια, υπήρχε […]

Την περασμένη εβδομάδα, εξοντώθηκε από τις ισραηλινές δυνάμεις ο Γιαχία Σινουάρ. Ο άνθρωπος που συνέβαλε και σχεδίασε το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου. Που διέταξε σφαγές, βιασμούς, απαγωγές αμάχων, και νέων, κυρίως, ανθρώπων, ακόμη και βρεφών. Που ο ίδιος είχε δολοφονήσει ανθρώπους (και Παλαιστίνιους) γι’ αυτό και είχε κάνει φυλακή. Που ήταν γνωστός ως ο «χασάπης […]

Αφορμή πρώτη: Διάβαζα πριν από μερικές μέρες ένα κείμενο του φίλου και, πλέον, «συγκάτοικου» στα «ΝΕΑ», Γιάννη Παπαδόπουλου. Αναφερόταν σε ένα πάρτι στο κλαμπ Ιλιον Plus στην πλατεία Βικτωρίας με θέμα τις διακοπές στην Ανάφη. Οι διοργανωτές του, ιδιοκτήτες μπαρ στις Μάντρες του κυκλαδίτικου νησιού (που εδώ και κάποια χρόνια έχει γίνει the place to […]

Στην προσωπική μου μυθολογία η 18η Οκτωβρίου έχει μια ιδιαίτερη δυναμική. Αυτή την ημέρα, το 1981, ψήφισα για πρώτη φορά. Επτά χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, το ότι ήμουν πια επισήμως ενεργός πολίτης με έκανε να αισθάνομαι ότι πορευόμουν κάμποσα εκατοστά πάνω από το έδαφος. Υπήρξε λοιπόν η καταληκτική ημερομηνία σε μια μάλλον βελούδινη ενηλικίωση, κάτι […]