Ραγκούση Πέπη

Την προηγούμενη ημέρα είχε τα γενέθλιά του. Μόλις δεκαπέντε ετών. Ενα εφηβάκι, ένα παιδί. Το περασμένο Σάββατο ανέβηκε με τον πατέρα του στην ταράτσα του σπιτιού τους, στην Αλεξανδρούπολη, για να μεταφέρουν κάποια πράγματα. Φορούσε τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Και, φυσικά, είχε μαζί το κινητό του, συνέχεια του χεριού τους είναι σε αυτήν […]

Θεωρώ ότι υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο που ζει σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και στον πολίτη ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο πρώτος δεν χρειάζεται να ψάξει, να μάθει, να ενημερωθεί, να πληροφορηθεί, να εξακριβώσει το οτιδήποτε. Δεν υπάρχει ανάγκη να «δουλέψει» ως πολίτης. Παρά μόνον αν θέλει να ανατρέψει το καθεστώς. Σε αυτήν την […]

Περίμενα να κοπάσουν οι αντιδράσεις. Το οποίο και έγινε. Οχι διότι ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα, αλλά επειδή έτσι το έχουμε εμείς στην Ελλάδα. Φωνάζουμε για να εκτονωθούμε, κάνουμε αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια για να δηλώσουμε «παρών», άντε να κατεβούμε και σε καμία διαδήλωση για να βγάλουμε τη σέλφι τού «ήμουν κι εγώ εκεί». And that’s all, […]

Καρναβάλια Να μην έχουμε παράπονα, θα ρίξει φωτιά ο Καρνάβαλος να μας κάψει. Διότι δεν θυμάμαι πώς ακριβώς μας μπήκε το καρναβάλι, αλλά μας βγήκε πανηγυρικά και φαντασμαγορικά. Υπερπαραγωγή, λέμε τώρα, εφάμιλλη των καλύτερων βραζιλιάνικων. Πρώτα απ’ όλα είχαμε το υπερθέαμα της στράτευσης Κασσελάκη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέπλευσε στο στρατόπεδο και με τροχήλατο […]

Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Σταμάτης Φασουλής είχε γράψει και σκηνοθετήσει στη σκηνή του Παλλάς τη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, ερμηνεύοντας ο ίδιος τον ρόλο του έλληνα μεγιστάνα, μου είχε πει σε συνέντευξη στα «ΝΕΑ» ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ο επινοητής, ο πρόδρομος του Instagram. Φρόντιζε ώστε η ζωή του […]

«Ρεμπό, μουστάκια» θα έλεγε, στην ταινία «Κίτρινα γάντια», ο Σταυρίδης στον Φωτόπουλο αν χρησιμοποιούσε τον στίχο του «καταραμένου ποιητή» που αναφέρω σήμερα στον τίτλο (και που, παρεμπιπτόντως, είναι ίσως η πιο κλεμμένη, παραποιημένη και κακοποιημένη φράση της παγκόσμιας λογοτεχνίας – βλέπω σύγχρονους «συγγραφείς» να την οικειοποιούνται και να τη χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα και νιώθω ετεροντροπή). Πώς […]

Μα τι προβολές είναι αυτές. Προβολές φόβων, επιθυμιών και αναγκών πάνω σε ένα τόσο δα τραγουδάκι. Διότι ένα τόσο δα τραγουδάκι είναι το «Ζάρι» των εννέα δημιουργών και των πέντε θαλασσών – όχι, το τελευταίο είναι απ’ αλλού – με τη Μαρίνα Σάττι, η φετινή συμμετοχή της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον. Οπως τόσο δα τραγουδάκια είναι […]

Σχεδόν όλα όσα απειλούν την έννοια της δημοκρατίας, τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου έχουν, με κάποιον τρόπο, να κάνουν με τον όχλο. Τις συμπεριφορές, την ψυχολογία, τις αντιδράσεις και τους αυτοματισμούς του. Δεν υπάρχει ολοκληρωτικό καθεστώς που να μην καλλιέργησε τη συγκρότηση «ομάδων πολιτών» που λειτουργούν ως όχλος, να μην τις χρησιμοποίησε, να […]

Χθες ο Ολυμπιακός έγινε 99 ετών. Ενας «υπέργηρος» που μας κρατάει νέους. Ή μάλλον διατηρεί αναμμένη εκείνη τη φλογίτσα της καλοκρυμμένης εφηβείας. Μόνο στα γήπεδα ή μπροστά από την τηλεόραση όταν παίζει η ομάδα τους (η όποια ομάδα τους) έχω δει ανθρώπους, που στην κοινωνική ή επαγγελματική τους ζωή είναι «βαριά» και συγκρατημένα άτομα, να […]

Τα τελευταία χρόνια, η Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει το γυναικείο κίνημα σε μια αμήχανη, κατά τη γνώμη μου, στιγμή. Σαν να έχει σπάσει η φόρμα του και να επείγει η ανασύνθεσή του. Δεν είναι τόσο – ή, έστω, μόνο – ο στόχος του η ενδυνάμωση των γυναικών αλλά και η εκτόξευση μίσους εναντίον των ανδρών. […]

Τι ήταν αυτό που μας έλαχε προχθές; Να μη σε αναγνωρίζει ο πιο δικός σου «άνθρωπος», ο πιο πολύ κι από αδελφός σου που λέει ο λόγος; Να χτυπάς την πόρτα του και να μη σου ανοίγει; Να την ξαναχτυπάς και να σε ρωτάει «Ποιος είναι;». «Εγώ» να φωνάζεις και να κάνει ότι δεν σε […]

Εχω ακούσει – από τον πιο κοντινό της άνθρωπο, τη Μανουέλα Παυλίδου – πάρα πολλές ιστορίες γι’ αυτήν, αφηγήσεις και στιγμιότυπα που αποτυπώνουν την εκρηκτική προσωπικότητά της και που δεν φτάνει να περιγράψει η δημόσια εικόνα της Μελίνας Μερκούρη. Εχω, κατά κάποιον τρόπο, ζήσει την αύρα της. Το εξοχικό της σπίτι στην Επίδαυρο, αποδεικνύει έως […]

Τι γίνεται με αυτό το παιδί; Μας κάνει πλάκα; Κάνει πλάκα με τον εαυτό του; Ή μήπως «πειράματα» εκτροπής από αυτό που έχουμε συνηθίσει να εκλαμβάνουμε ως αυτονόητο; Για τον Μίλτο Τεντόγλου μιλάω. Που με ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο, το δέκατο, στην τσέπη του, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Γλασκώβη, απολογήθηκε για τον θρίαμβό […]

Από το 1897 έως το 1955, μέσα σε λιγότερα από εξήντα χρόνια, η Ελλάδα πλήρωσε φόρο αίματος σε δέκα πολέμους. Τον Ελληνοτουρκικό, τον Μακεδονικό Αγώνα, τους δύο Βαλκανικούς, τον Α’ Παγκόσμιο, την εκστρατεία στην Κριμαία, τη Μικρασιατική Εκστρατεία, τον Β’  Παγκόσμιο, τον Εμφύλιο και τον πόλεμο στην Κορέα. Χονδρικά, ένας πόλεμος κάθε έξι χρόνια – […]

Αμερικάνικο ή ελληνικό όνειρο; Ή μήπως αμερικάνικο όνειρο με ελληνική αξιολόγηση; Κάτι σαν cheesecake με τουλουμοτύρι Μυκόνου δηλαδή. Η περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη έχει και τα δύο. Το «τίποτα δεν είναι αδύνατον» των ΗΠΑ που σημαίνει, χονδρικά, ότι οι ικανότητες, η προσπάθεια και οι φαεινές ιδέες μπορούν να υπερβούν άλλου είδους οικονομικά ή ταξικά εμπόδια. […]

Τι είναι η χαρά; Και τι η ευτυχία; Είναι έννοιες ταυτόσημες, αναφέρονται στην ίδια κατάσταση; Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, ο συγγραφέας του εμβληματικού «Φύλακα στη σίκαλη», το έχει θέσει απολύτως παραστατικά. «Η πιο χαρακτηριστική διαφορά μεταξύ ευτυχίας και χαράς» λέει «είναι ότι η ευτυχία πρόκειται για στερεό, ενώ η χαρά για υγρό». Και το υγρό […]