Σεβαστάκης Δημήτρης

Σκέψη και λύπη Ο συνάδελφος εκ δεξιών εκνευρίστηκε (πονηρά): «Είναι μέσα στο σχέδιο πόλεως οι περιοχές. Μη συνεχίζετε να μιλάτε για αυθαίρετα». Από κει καταλαβαίνει κανείς την πλήρη ασχετοσύνη. Η κατοίκηση στον τόπο μας είναι σε συντριπτικό βαθμό αυτοσχέδια. Καμιά πολεοδομική, επιστημονική ρύθμιση, κανένας σχεδιασμός, δεν προηγείται της κατοίκησης, της χρήσης. Αντίθετα, κάποια στιγμή και […]

«Πρώτη προτεραιότητα του σχεδίου μας είναι η δημιουργία δουλειών μέσα απ’ την προσέλκυση επενδύσεων. Μέσα από ένα τσουνάμι ιδιωτικών επενδύσεων και εισροής κεφαλαίων στη χώρα» έχει πει ο κ. Μητσοτάκης. «Εάν με οποιονδήποτε τρόπο» συνέχισε «υπάρχει υπεραπόδοση άνω του στόχου 3,5% είτε μπορέσουμε να διαπραγματευτούμε μείωση στόχων, δική μου δέσμευση είναι ότι όποιος δημοσιονομικός χώρος […]

Χθεσινοί φανατικοί «μνημονιακοί», σήμερα φορούν φισεκλίκια, έχουν γίνει γενειοφόροι αντάρτες ενός ανελέητου αντιστασιακού αγώνα. Χθεσινοί πείσμωνες αντι-εθνικιστές, σήμερα κλαίνε για την καημένη πατρίδα που «παραδίδει τα ιστορικά της δίκαια». Καταγγέλλουν από τη θέση του όψιμου αντιμνημονιακού και εθνικο-ανεξαρτησιακού την κυβέρνηση για ασυνέπεια σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2014 . Σχεδόν αναπολούν τη ρητορική του […]

Η Νέα Δημοκρατία από ανασφάλεια και βουλιμία κολακεύει τον ακροδεξιό αναχρονισμό. Παγιδεύεται βεβαίως, εάν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή θα θέλει να ξεκαβαλικέψει το εθνολαϊκιστικό κύμα και να κάνει απερίσπαστη τις δημόσιες σχέσεις της στην Ευρώπη ή να εκπληρώσει τον κυβερνητικό πόθο. Κυρίως αν θελήσει να ξεφορτωθεί ό,τι αναγκάζεται να συνεταιριστεί για να καταλάβει την εξουσία […]

Η Ευρώπη δεν μπορεί να λύσει το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό. Ουσιαστικά κάνει πολιτικές αναβολών, μεταθέσεων προσπαθώντας να επιλύσει τη δύσκολη εξίσωση: ανθρωπιστικές παραδοχές και ευρωπαϊκό κεκτημένο, σεβασμός του διεθνούς δικαίου, ντε φάκτο διάρρηξη της ευρωπαϊκής συνέχειας με τις πολιτικές Βίσεγκραντ και δεξιάς ριζοσπαστικοποίησης μεγάλων τμημάτων πολιτών, με κέντρο το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό. Το τελευταίο φαινόμενο […]

Το αντιπολιτευτικό σύστημα κάνει αυτό με το οποίο εκπαιδεύτηκε: «Να πέσουν» και να τους φορτώσουμε τις πομπές μας. Το αντιπολιτευτικό σύστημα «καθαρίζει» και μηδενίζει το κοντέρ, διά της ήττας τού εκάστοτε κυβερνώντος. Η αντίθεση στη συμφωνία για το Σκοπιανό, πρωτίστως διά της παραποιήσεως, είναι μια τυπική διαδικασία (και μία ακόμα προσπάθεια) ανακατάληψης της απολεσθείσας εξουσίας. […]

«Δεν είναι δικό μας θέμα» μου είπε ο σύντροφος. Συζητούσαμε γύρω απ’ την αστάθεια στο Κίνημα Αλλαγής που αναδύεται με κέντρο το Σκοπιανό. Αλήθεια στους κραδασμούς της δύσκολης συμφωνίας οφείλεται η έρπουσα κρίση ενότητας του χώρου, στη νεοσυντηρητική και εξόχως πολιτικάντικη στροφή της Νέας Δημοκρατίας που πιέζει, ή κάπου αλλού; Και αφορά (στρατηγικά) τον ΣΥΡΙΖΑ […]

Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» η άποψη του συναδέλφου βουλευτή της ΝΔ κ. Φορτσάκη για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Κατά τον κ. Φορτσάκη, 200 είναι αρκετοί για τα πληθυσμιακά δεδομένα της χώρας. Παράλληλα, στο κείμενό του πρότεινε την απεξάρτηση της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία (οι βουλευτές δεν μπορούν να είναι και υπουργοί), μεικτό εκλογικό […]

Η κυβέρνηση πιέζεται από προβλήματα μεγάλης κλίμακας που συνόρθωσε ή συνάντησε. Τέταρτη αξιολόγηση, επεξεργασία του μεταμνημονιακού καθεστώτος σε συνδυασμό και με την ιταλική κρίση, Μακεδονικό, ελληνοτουρκικά, μεταρρυθμίσεις στο αυτοδιοικητικό πεδίο… Φυσικά πιέζεται και από τον οίστρο ενός αντιπολιτευτικού δογματισμού. Το «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της Κεντροαριστεράς θεωρείται από αρκετά στελέχη και διανοούμενους του χώρου […]

Με πρόφαση τη βία που ασκήθηκε στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. «Είμαι ό,τι έχω». Επομένως, «όταν πάψω να έχω, παύω να είμαι». Δηλαδή «η οντότητά μου είναι η περιουσία μου. Κυρίως οι ευδιάκριτες μαρτυρίες για την περιουσιακή μου ταυτότητα». Τα σπίτια, τα αμάξια, τα «φιρμάτα» ρούχα. Αυτή η ηγεμονική θεώρηση, με έξαρση τις δεκαετίες του […]

Η «Γειτονιά των καταφρονεμένων» είναι ένα αριστούργημα του Ακίρα Κουροσάβα που γύρισε το 1970. Είναι ένα έργο με παράλληλες μικρές, σκληρές ιστορίες που διαδραματίζεται σε μια παραγκούπολη, στον σκουπιδότοπο. Τα χαρούμενα ποπ χρώματα των βουνών, των κοιλάδων, των μονοπατιών, των λεωφόρων σκουπιδιών φωτίζουν το απόλυτο κοινωνικό σκοτάδι. Σε μια προσφυγική παραγκούπολη, στις παρυφές των Πετραλώνων, […]

Εάν δεν υπήρχε η ανασφάλεια που δημιουργεί στον τόπο μας ο Ερντογάν και η τουρκική επεκτατικότητα, ο ευρωπαϊσμός ως ιδεολογία θα βρίσκονταν σε μεγαλύτερη κρίση. Η περίοδος της χρεοκοπίας έχει αφήσει πολύ βαθιές ουλές στο σώμα σημασιών με τις οποίες εμπεδώθηκε η ευρωπαϊκή εμπειρία. Η προ 8ετίας χρεοκοπία ήταν ένα βαθύτατο ρήγμα στο αναπτυξιακό και […]

«Κλαίω γιατί δεν σ’ αγαπώ πια», είπε η Ζαν Μορό στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Η φράση αιφνιδιάζει. Στη διάρκεια της επώδυνης και νωχελικής «Νύχτας» (της σημαντικής ταινίας του Αντονιόνι, 1961), αποκαλύφθηκε η διάβρωση, το τέλος της σχέσης τους, δεν περιμένει όμως ο θεατής αυτό το τέλος να το επικυρώσει η γυναίκα. Ο σύζυγός της (ο Μαστρογιάνι) […]

Πολιτιστικός αναρχισμός. Η πρώτη εντύπωση απ’ το σπίτι-ατελιέ του Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην Κριεζώτου, όταν, αφού δωρήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, μεταβλήθηκε απ’ τον Αγγελο Δεληβορριά σε μουσείο ουσιαστικά της γενιάς του ’30. Δείγματα μεγάλης ζωγραφικής, λαϊκά χρηστικά αντικείμενα, σχέδια σκηνικών, δισκάκια 45άρια, Ρίτσος, Τάσσος, Γκίκας, Μόραλης. Εκθεση μιας συλλογής σημείων, έργων, γραπτών, εικόνων, που μέσα στο νέο […]

Ο λαός αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην αυτοσυντήρηση, την επιθυμία εθνικής ασφαλείας και την ώση προς ένα εξισορροπητικό «γαμοσταύρισμα», μια χειρονομία επιθετική, μια μπουνιά «στον Τούρκο». Ο κόσμος θέλει να ανταποδώσει στις εθνικιστικές κορόνες των γειτόνων, να αντιγυρίσει στις πολιτικές αναθεωρητισμού και καταπατήσεων. Από την άλλη, σκέφτεται τη φυλαγμένη με τόσους ιστορικούς κόπους προσωπική ησυχία. Ιδίως μετά […]

Κομμουνιστοσυμμορίτες, κομμούνια, προδοσία, εθνοπροδότες… Αναβιώνει μια εμφυλιοπολεμική γλώσσα. Μια γλώσσα – φάντασμα που σηκώνεται μεσάνυχτα και τριγυρνάει στο FB ή στις ιστοσελίδες μιας πρωτόγονης και ανασφαλούς ακρότητας. Παίρνω αφορμή από το «λούσιμο» στον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας Κώστα Μπακογιάννη για τη δήλωσή του σχετικά με τον θάνατο του Βασίλη Πριόβολου, του Καπετάν Ερμή. Εξακολουθεί να διεγείρει […]

Λίγο πριν το «Δεύτε λάβετε φως» σβήνουν τα φώτα. Στο ημίφως καταλαβαίνει κανείς πόσο ρεαλιστική είναι η βυζαντινή ζωγραφική, ιδίως η Κρητική Σχολή. Στις εκκλησιαστικές εικόνες, μικρά και εύστοχα αγγίγματα του καλλιτέχνη, με λευκό, στις κορυφές των όγκων, οργανώνουν τέλεια τα σχήματα των προσώπων, των σωμάτων που μετέχουν στο δράμα. Το ίδιο συμβαίνει στον ημίφωτο […]

Το θέμα της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – Κινήματος Αλλαγής μου είναι οικείο. Εχω δημοσιεύσει αρκετά κείμενα στη θεματολογία, όχι από απλή εμμονή αλλά γιατί το πολιτικό πεδίο που συν-ορίζουν οι δύο δυνάμεις, νομίζω ότι επιτρέπει μια ισχυρή μεταρρυθμιστική ώση. Οι όμοροι χώροι συστήνουν μια ιδεολογικά συνεκτική και οιονεί δεσπόζουσα επικράτεια. Η αυτονόητη προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ και Κινήματος […]

Το Ελληνοσκοπιανό είναι πλευρά του ελληνοτουρκικού προβλήματος. Εννοώ ότι σε μεγάλο βαθμό είναι προκύπτον ζήτημα από τον πολύπλευρο και μόνιμο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Εχουν πολλαπλώς αναλυθεί από ειδικούς τα πολιτικοκοινωνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά της ερντογανικής Τουρκίας και επίσης έχουν εντοπιστεί οι μόνιμες αλλά δυναμικά εύπλαστες στρατηγικές επιλογές της. Οπως έχουν […]

Στην «Αναπαράσταση» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (την πλησιέστερη στον ρεαλισμό ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη), μια νέα γυναίκα ορεινής κοινότητας της Ηπείρου δολοφόνησε τον σύζυγο με τη βοήθεια του αγροφύλακα εραστή της. Τη μοιχαλίδα δολοφόνο, την Ελένη (Τούλα Σταθοπούλου), την οδηγούσαν οι χωροφύλακες προς το ημιφορτηγό της Χωροφυλακής μετά την εξιχνίαση. Οι μαυροντυμένες γυναίκες του χωριού, οι […]

Σε μια διακομματική και ελεύθερη συνεδριακή συνάντηση όπου συμμετείχα, υπήρξαν διιστάμενες απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη, η διακομματική συγκατάβαση, η συνεργασία, η ανάγκη υπέρβασης της πολιτικής πόλωσης, η ανάγκη για μια εθνική, κοινωνική συμφωνία, έρχεται στην επιφάνεια μόνο από την εκάστοτε συμπολίτευση γιατί τη συμφέρει η πίστωση χρόνου που της εξασφαλίζει. Απέναντι σ’ αυτή την […]

Ο Ερντογάν είναι στα όρια της τρέλας; Κάποιοι αναλυτές ισχυρίζονται: η διαρκής πολεμοκάπηλη κλιμάκωση της ρητορικής του, τα διάφορα μέτωπα που ανοιγοκλείνει υποδηλώνουν τη μεγάλη ψυχική αστάθεια. Εν τούτοις πίσω απ’ τους αυτοκρατορισμούς και τα συμπλέγματα, φαίνεται ότι υπάρχει ένα εύφορο πολιτιστικό υπόστρωμα σε μεγάλα λαϊκά τμήματα αλλά και σε τμήματα της ελίτ της γειτονικής […]

Υπάρχει πράγματι βαθιά διχοτόμηση στη χώρα; Η συζήτηση στη Βουλή για το σκάνδαλο εικονογράφησε (ακόμα μια φορά) το βαθύ χάσμα, τα μέτωπα, τη συχνά απαράδεκτη κοινοβουλευτική γλώσσα. Εντούτοις, η επιθετικότητα και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα δεν περιέχουν, ούτε ενσωματώνουν τα πραγματικά ρήγματα που διατρέχουν το πολιτικό και πολιτισμικό υπόστρωμα της χώρας. Η Βουλή δεν είναι μικρογραφία […]

Οντως βαραίνει το πολιτικό κλίμα από την υπόθεση Novartis. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στα αναφερόμενα ονόματα, όσο σε μια συλλογική, λαϊκή επιθυμία να βρεθεί «ένοχος». Ενας υπερένοχος – κλειδί, για τα πάντα. Το κοινό θέλει την απάντηση στην κεντρική του απορία: «Ποιος φταίει για την πτώση;». Ο τρόπος που οργανώνει τους πολιτικούς του κώδικες και […]

Κυκλοφόρησαν, σχετικά πρόσφατα, δύο βιβλία, η «Σοσιαλδημοκρατία σήμερα» (εκδ. Πόλις) του καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη και η «Χώρα που πληγώναμε» (εκδ. Ποικίλη Στοά) του βουλευτή και καθηγητή Θόδωρου Παπαθεοδώρου. Η αντιφατική εμπειρία της σοσιαλδημοκρατίας εκβάλλει στον τρόπο με τον οποίο διοργανώνεται απ’ τους σημερινούς αριστερούς, κεντροαριστερούς, κεντρώους η «μετα-νεοφιλελεύθερη» θεώρηση του κράτους και των μηχανισμών κοινωνικής […]

Το μεγαλύτερο μέρος των κομμάτων και των βουλευτών ουσιαστικά συμφωνεί με την κυβέρνηση ότι στο θέμα της FYROM, το κεντρικό πρόβλημα είναι ο αλυτρωτισμός και η ανιστορική μεγαλομανία. Οτι το όνομα είναι το έλασσον και όχι το γενεσιουργό. Οτι όσο υπάρχει εκκρεμότητα τόσο εξελίσσεται εις βάρος της χώρας, αφού παγιώνεται εθιμικά η άποψη μόνο της […]

Αυτό που θαυμάζω στους Βρετανούς είναι η «βρετανικότητα». Το σθένος να κολυμπούν σε μια πολυμερή, πολυεθνική και συγχρόνως εξαιρετικά αυστηρή ταυτότητα. Το βλέπεις στην τέχνη και στον τρόπο που αναμετρώνται με τα εκφραστικά ιδιώματα. Στη «Δουνκέρκη» του Νόλαν π.χ. ή στη μονογραφία του Τσόρτσιλ («Η πιο σκοτεινή ώρα») από τον Ράιτ. Ενας άκαμπτος αφηγηματικός ακαδημαϊσμός […]

Γκρέμισαν το γλυπτό στο Φάληρο. Η αντίδραση κάποιων, επειδή κατά τη γνώμη τους συμβόλιζε το δαιμονικό, το κακό, κατέληξε στη βίαιη αποκαθήλωση. Υπάρχουν εφημερίδες, περιοδικά που η βασική τους ειδησεογραφία αφορά το δεισιδαιμονικό πέραν. Σημάδια, προφητείες, χρησμοί, τάματα ως πρωτοσέλιδα μιας σκοτεινής επικαιρότητας. Μια έξαρση δεισιδαιμονιών, μια γενική αστρολογική υποψία ότι επίκειται το κακό ή […]

Το έγγραφο των υπηρεσιών της Τραπέζης της Ελλάδος προς τον κ. Προβόπουλο τον Οκτώβρη του 2009, για τον «δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας», προσθέτει ακόμα ένα επεισόδιο στο μεγάλο και αντιφατικό κεφάλαιο των ενόχων. Επί μια οκταετία εκεί παίζεται το πολιτικό παιχνίδι, εκεί διανέμονται πολιτικοί ρόλοι. Διαβάζοντας απολογιστικά και ερμηνευτικά κείμενα οικονομικών παραγόντων με ποικίλες εμπλοκές […]

Εάν υπάρξει μια πλήρης συμφωνία, με αμοιβαία δέσμευση για το απαραβίαστο των ελληνοσκοπιανών συνόρων, με εξάλειψη αλυτρωτικών συνταγματικών διατυπώσεων, εάν αποκολληθεί δηλαδή το όνομα από αναθεωρητικά παρεπόμενα, δεν γίνεται ευκολότερη η διαπραγμάτευση; Γνωρίζουμε ότι ο βασικός μηχανισμός «προφύλαξης» είναι ο συσχετισμός δυνάμεων, το πλέγμα των συμμαχικών και διεθνών σχέσεων, η οικονομική ποιότητα και η θεσμική […]

Μέχρι τα φοιτητικά μου χρόνια, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ένιωθα μια χλιαρή χαρά. Η μέρα δεν είχε μεν την απόλυτη ισχύ της παραμονής των Χριστουγέννων, όπου ολόκληρες και ολόφρεσκες οι δεκαπενθήμερες διακοπές ήταν μπροστά σου, αλλά δεν είχε και την απελπισία των Φώτων όπου είχες τις διακοπές πίσω σου. Η Πρωτοχρονιά ήταν μια ζυγισμένη γιορτή, […]

Εάν τα κόμματα έχουν περιπέσει σε ένα πολιτικό πρωτογονισμό λόγω Μνημονίων, επιτροπείας κ.λπ., τότε τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά τους απλώς δεν υφίστανται. Η αναζήτησή τους είναι μάταιη, αφού η μπρουτάλ πραγματικότητα δεν επιτρέπει τον σχηματισμό ιδεολογικών πυκνωμάτων αλλά και τα ίδια τα κόμματα είναι ανίκανα να τα αφομοιώσουν. Αυτό που εμφανίζεται στην προσωπικότητα των κομμάτων ως […]