Σεβαστάκης Δημήτρης

Σε αυτό το συνέδριο ο Αλέξης Τσίπρας από πολυετής υιός έγινε πατέρας. Και τραυματίστηκε. Οι πολιτικές σχέσεις άλλωστε είναι εξαιρετικά αβαθείς. Δεν υπάρχει φιλία, ευγνωμοσύνη,  συντροφικότητα, δεν υπάρχει έλεος στη διεκδίκηση. Συνέβαινε πάντα και σε όλα τα κόμματα. Στις προεκλογικές ή προσυνεδριακές φάσεις οι σχέσεις πάντα εκτραχύνονταν, έφταναν σε ακρότητες. Στη δε Αριστερά, μόλις έληγαν […]

Οι ηθοποιοί να μην καταλαβαίνουν το κείμενο που εκφωνούν, να παρατονίζουν, να περιφέρονται αμήχανοι στη σκηνή  χωρίς καμία σκηνική δράση,  να μην υποπτεύονται καν ότι η δράση μπορεί να είναι η σιωπή, η στάση, εφόσον  επιδρούν στην ανάπτυξη του δράματος, ο σκηνοθέτης να μην ελέγχει τίποτα, ούτε να γνωρίζει πού θέλει να οδηγηθεί η παράσταση, […]

Στις YouTube ανθολογίες αποσπασμάτων από ποδοσφαιρικούς αγώνες, τα γκολ με ανάποδα ψαλίδια έχουν ηγεμονική θέση. Ανάποδο ψαλίδι σημαίνει να σουτάρεις προς τα νώτα σου, στρεφόμενος όχι κατά τον κατακόρυφο άξονα αλλά κατά τον οριζόντιο. Να έχεις την πλάτη γυρισμένη προς το αντίπαλο τέρμα και να εξουδετερώνεις τον αμυντικό με μια ζογκλερική κίνηση. Περιστροφή τροχαλίας σε […]

Η πολεμική που αναπτύσσεται για τον πανεπιστημιακό χώρο αδικεί τα κρισιμότερα ερωτήματα που θέτει η ευρωπαϊκή συγκυρία, ιδίως στην ελληνική παραφθορά της. Η μόρφωση δεν αφορά ένα επαγγελματικό, κλαδικό ερώτημα, ούτε είναι κάτι εγκιβωτισμένο σε μια στενή, γραμμωμένη πολιτική στόχευση. Γι’ αυτό βρίσκεται σχεδόν εκτός πολιτικής. Αλλά τότε τι είναι; Είναι κάτι χρήσιμο; Συνδέεται με […]

Στο παλιό ανέκδοτο, ρώτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Ακη Τσοχατζόπουλο, τι ώρα είναι, και αυτός απάντησε «ό,τι πεις εσύ πρόεδρε». Ισως όχι ακριβές, αλλά ενδεικτικό. Στα κόμματα βέβαια, το φαινόμενο theacher’s pet, εκτός από αηδιαστικό, είναι και εξαιρετικά επιδραστικό. Η ιστορία δεν γράφεται από τον ηγεμόνα, αλλά από τους αυλικούς. Το καθήκον τους είναι να […]

Ο κ. Βορίδης προσφέρει μια καλά αρθρωμένη κοινοβουλευτική / νομική ευστάθεια στη ΝΔ, και συγχρόνως κομματική νομιμοφροσύνη. Γιατί; Καλές οι συντηρητικές, δεξιές ιδεολογικές αναφορές και οι συνακόλουθες μικροαταξίες (όπως η αποχή από την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια), αλλά άνθρωπος που περιπλανήθηκε στους μικροχώρους της ελληνικής Ακροδεξιάς και επιτέλους έγινε αποδεκτός από το […]

Στις κάλπες προσέρχονται οι μισοί ψηφοφόροι. Ενα ακόμα μικρότερο ποσοστό τους ταυτίζεται με το κόμμα τους. Ολες οι μετρήσεις αυτό δείχνουν. Μια πολύ ισχυρή και καλοσχηματισμένη, ενσυνείδητη πάντως, απόσταση και από την εκλογική διαδικασία και από τους κομματικούς δειγματισμούς. Κρύα, ανόρεχτη και άπιστη ψήφος ορίζει την πολιτική σκηνή. Συγκροτεί ένα πολιτικό και εκτελεστικό οικοδόμημα μιας […]

O θάνατος ομογενοποιεί και μερικές φορές ενώνει. Επομένως δεν μπορεί κανείς να αντιδιαστείλει τις θητείες και την πολιτική σύλληψη του Ζακ Ντελόρ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Οχι μόνο λόγω του κοινωνικού συνειρμού που διεγείρουν τα δύο ιστορικά πρόσωπα, αλλά γιατί η πολιτική σύλληψη του καθενός διέφερε και ως προς τη φάση, την ιστορική στιγμή και […]

Ο Τζάσπερ Τζονς (Jasper Johns) από το 1955 έχει δημιουργήσει αρκετές εκδοχές του έργου, με τίτλο «The Flag», που έχει ως θέμα τη σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών. Με χρωματικές ανατροπές, με αποχρωματισμούς ή αναθεωρήσεις της χρωματικής τάξης, χρησιμοποιεί τη σημαία ως μοτίβο, πάνω στο οποίο παρεμβαίνει. Εχει δημιουργήσει μια μακρά σειρά ακριβών και κερδοφόρων έργων, […]

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα και με τη βασανιστική προσωπική ασφυξία (πολιτική και εξωπολιτική) που αισθάνονταν πολλοί στον χώρο του «παλαιού» ΣΥΡΙΖΑ, η διάσπαση μοιάζει απελευθερωτική για όλα τα πρόσωπα του δράματος. Μπορεί ο καθένας να κατοικήσει τη δική του, σχεδόν ιδιόκτητη Αριστερά. Ετσι κι αλλιώς, αυτό συνέβαινε και στα χρόνια της συμπαγούς κομματικής […]

Είναι εύστοχο το επιχείρημα για την κομμένη στα δύο «Μόνα Λίζα» που χρησιμοποίησε στο BBC ο Πρωθυπουργός; Και είναι ευεξήγητη η αγενής αντίδραση Ρίσι Σούνακ; Στο δεύτερο ερώτημα, εάν μάλιστα συνδυαστεί με τη συνολική ανεπάρκεια και την έλλειψη πολιτικής καλλιέργειας του βρετανού πολιτικού, ναι, είναι ευεξήγητη, αν και απαράδεκτη. Στο πρώτο ερώτημα μάλλον θα μπορούσαν […]

Ο ΣΥΡΙΖΑ παράγει περισσότερα κείμενα στην κρίση του, απ’ ό,τι στην άνοδό του. Σήμερα βέβαια, το εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός της δεύτερης διάσπασης, με την αποχώρηση σημαντικών στελεχών, καταλαμβάνει όλη την ειδησιογραφία. Οσο όμως και αν έχουν ενδιαφέρον τα επεισόδια μιας κρίσης που μοιάζει αδιέξοδη, τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει τη συνολική οκνηρία που χαρακτηρίζει τον […]

Η διαλυτική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι είναι ένας κομματικός σχηματισμός, ανεπαρκής τεχνικά, ή ότι έχει συντελεστεί μια μετατόπιση του λαού προς τα δεξιά και επομένως η Αριστερά περισσεύει; Αεργη, παλεύει με τις σκιές της; Ή μήπως πρόκειται απλώς, για τη, συνηθισμένη στα κλειστά συστήματα εξουσίας, διαλυτική μάχη ομάδων, με ηγετίσκους και πάσης φύσεως παλατιανούς; […]

Η  αγιοποίηση ή η δαιμονοποίηση είναι μηχανισμοί, μάλλον απόκρυψης. Περίπου ανάμεσα σε αυτούς τους συναισθηματικούς, ιδεολογικούς πόλους εξακολουθεί να κινείται η περίπτωση του Κώστα Σημίτη, όπως τουλάχιστον φαίνεται από τα κείμενα και τα σχόλια που διήγειρε η εκδήλωση-αφιέρωμα στον τ. πρωθυπουργό, του «Δικτύου» και της Αννας Διαμαντοπούλου. Να ξεκινήσω από το τέλος: αφορά την Αριστερά […]

Η  εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι τόποι μακρόχρονης εξορίας. Είναι διαφορετικές ποιότητες δημοκρατικής αντίστασης; Ψάχνω φωτογραφίες από το στρατόπεδο πολιτικών εξορίστων στο Παρθένι Λέρου κατά την περίοδο 1967-1971. Δυσκολεύομαι πολύ. Ελάχιστα ίχνη. Μια πλάγια, μεταγενέστερη λήψη του κόλπου, χωρίς να φαίνονται οι παλαιές στρατοπεδικές εγκαταστάσεις, αρκετές σύγχρονες φωτογραφίες με το αεροδρόμιο και αρκετά ρεπορτάζ από […]

Δε προσφέρει καν ο ΣΥΡΙΖΑ σοβαρά εργαλεία πολιτικής αποδόμησής του. Αντίθετα φαίνεται ότι αρκείται στη γενναία αυτοέκπτωση. Γιατί; Είναι αυτό που του προσάπτουν οι θερμοί αντίπαλοι; Παιδί της χρεοκοπίας , «ανώριμο τέκνο της οργής» – για να παραφράσω τον Βάρναλη; Είναι ένα θνησιγενές πείραμα που αναπτύχθηκε στα νερά της οικονομικοθεσμικής κρίσης και τώρα ξεραίνεται; Και […]

Μου φαίνεται λογικό: η συνεργασία δεν είναι απλή αθροιστική συνένωση, ούτε αναπτύσσεται με τεχνικές κορυφής ή δημοσίων σχέσεων. Προηγείται η πιθανή σύμπλευση, ο πολιτικός συνδυασμός, επί του συγκεκριμένου. Στους χώρους δουλειάς, στους επιστημονικούς φορείς, στον αυτοδιοικητικό χώρο, στο εκπαιδευτικό πεδίο κ.λπ. Τα συγκεκριμένα προβλήματα συγκεκριμενοποιούν και τις θέσεις. Μια συνεργατική ποιότητα πάνω σε επιμέρους προβλήματα […]

Εχει όντως επικρατήσει ότι «η ουσιαστική δομή όλων των πολιτισμών βρίσκεται στο σημείο θραύσης», όπως λέει η Χάνα Αρεντ; Εχουν αναλυθεί από τον ισραηλινό, διεθνή και εγχώριο Τύπο όλες οι παράμετροι που συστήνουν το μεσανατολικό πρόβλημα και τον υπαρκτικό κίνδυνο που αντιμετωπίζει το Ισραήλ. Εχει διαμορφωθεί και μια σκηνή πολιτικών θεατών. Οταν όμως το μουσικό […]

Με την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τη συναισθηματική έκρηξη στα social media, πολλαπλασιάστηκαν και τα ενδιαφέροντα, ερμηνευτικά κείμενα. Εχει λοιπόν κι ένα καλό η κρίση. Διευρύνει και κωδικοποιεί μια σκηνή συγγραφέων – ερμηνευτών. Τα κείμενα μπορεί να ενοχοποιούν τον επεκτεινόμενο αρχηγισμό και την υποχώρηση των αριστερών χαρακτηριστικών (που κατά τη γνώμη των συγγραφέων, συντελέστηκε […]

Είναι διχοτομημένος ο ΣΥΡΙΖΑ ή απλώς λόγω της ήττας στις εθνικές εκλογές και λόγω των αναταράξεων από τις εσωκομματικές εκλογές, αντιμετωπίζει τώρα τα ευρύτερα προβλήματα φυσιογνωμίας που διατρέχουν ολόκληρη την Αριστερά; Γενικεύοντας βέβαια σε μια ιδεολογική στρατόσφαιρα, ίσως χάνεται το θρίλερ. Χάνεται το σεναριακά πολύ πιο ζουμερό στοιχείο των αντιμαχιών και αντιπαθειών που αναδύθηκαν στη […]

«Χρειάζεσαι έναν θεό» έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στις «Ιστορίες του κυρίου Κόινερ». Στον ΣΥΡΙΖΑ, δύο ρεύματα ανταγωνίζονται, τα οποία αντιστοιχούν σε δύο λαϊκές επιθυμίες που φαίνεται ότι μορφοποιούνται. Η συγκεφαλαίωση του ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπεί η Εφη Αχτσιόγλου και το «Ζάπινγκ» που εκπροσωπεί ο Στέφανος Κασσελάκης. Στην περίπτωση της  Αχτσιόγλου έχουμε το πολυμερές ιδεολογικά όχημα και […]

Ανάποδα: η Κεντροαριστερά είναι ένας μάλλον γερασμένος, σίγουρα αόριστος και αντιφατικός πολιτικός προσδιορισμός. Εχει χάσει την εκφραστικότητά του, σε αντίθεση με τη ελαστικότητα που κάπως τη διατηρεί. Σωστή διατροφή, πολλές ώρες γυμναστήριο, εξασφαλίζουν τη φόρμα ακόμα και στους κουρασμένους ή ανενεργούς. Θέλω να πω ότι, στις νεότερες γενιές, όλοι οι όροι της πολιτικής χωροταξίας δεν […]

Δεν βρίσκεται το πρόβλημα μόνο στη φόρμα της Αριστεράς, αλλά στο ότι ενσωματώνει την ιστορική δυσμένεια. Αυτό που εκδηλώνεται ως αδυναμία, ανεπάρκεια, ιδεολογική καχεξία, είναι η εσωτερίκευση μιας ευρύτερης πολιτισμικής «Δεξιάς». Μιας διαμορφωμένης, νοοτροπιακής «Δεξιάς», μιας κουλτούρας «Δεξιάς». Τα εισαγωγικά τα χρησιμοποιώ ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για τα παραδοσιακά δεξιά σχήματα (και επομένως για τις […]

Η κρίση στην Αριστερά δεν επηρεάζει μόνο τα κόμματα, αλλά συστέλλει και τον ιδεολογικό της χώρο. Η αυξομείωση ποσοστών δεν αποτελεί τη μόνη κρισιακή έκφραση, αλλά η απομείωση του ζωτικού χώρου. Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Τι περιθώριο έχει όταν τα περισσότερα σημεία πολιτικής έμφασης, διεκδίκησης ή έστω εκφώνησης έχουν καταληφθεί από τη «Δεξιά»; Για παράδειγμα, […]

Το έγκλημα είναι η μαχαιριά στον οπαδό, είναι και η αδράνεια. Εγκλημα όμως είναι η επιχειρησιακή ανικανότητα ή κάτι αδιόρατο ανάμεσα στην υπηρεσία και την πολιτική ηγεσία; Κάποιος κόμπος που δεν επιτρέπει στις δυνάμεις ασφαλείας να παρέμβουν στους νεοφασίστες δολοφόνους ή κάποιος κόμβος που καλύπτει αυτή την ακινησία. Εγκλημα είναι και το να συνηθίζεις το […]

Σε αντίθεση με τον κινηματογράφο, η θεατρική παραγωγή μετά την πανδημία απέκτησε ορμητικό χαρακτήρα, ωσάν ο κόσμος να είχε ανάγκη τη σωματική επαφή και όχι τη φιλμική διαμεσολάβηση.  Πλήθη θεατών συνέρρεαν, σε μεγάλο πλήθος παραστάσεων. Το πλήθος δε των κριτικών αποτιμήσεων που δημοσιεύονται, ανεξαρτήτως της βαθύνοιας ή της περιγραφικότητας, ανεξαρτήτως της θέσης που παίρνουν απέναντι […]

Ενα από τα τεχνάσματα και όχι μόνο στην Επίδαυρο, που χρησιμοποιεί το μάρκετινγκ της λεγόμενης πρωτοπορίας του θεάματος και των τεχνών εν γένει, είναι να δημιουργεί «κίνημα». Να χωρίζει τους θεατές σε αποκαθηλωτές και οπαδούς. Με αυτή τη μεθοδευμένη και έξυπνη διχοτόμηση, αποκρύπτεται το πραγματικό πρόβλημα. Το έργο δεν κρίνεται από τα δομικά και μορφολογικά […]

Το Κυπριακό απουσιάζει από αναλύσεις, ακόμα και από υπηρεσιακές απαντήσεις στον ιδιότυπο μιντιακό πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ωσάν να μην υπάρχει το κυπριακό «συγκείμενο» στις διακρατικές σχέσεις, να μην υφίσταται η Κύπρος ως δεσπόζουσα δικαιική παράμετρος. Οι απαντήσεις στους διάφορους επιθετικούς, αναθεωρητικούς ισχυρισμούς της Τουρκίας (π.χ. αποστρατιωτικοποίηση νησιών) δεν περιλαμβάνουν το μέγιστο […]

Περιγραφές προσκηνίων και παρασκηνίων εξαντλούνται στο ποιος θα είναι ο νέος ή η νέα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ή στο κατά πόσο θα αλλάξει ο συσχετισμός μεταξύ των κομμάτων της Κεντροαριστεράς ή τι ρόλο παίζει η διαγραφή του τάδε, πόσο θα διαρκέσει η «περίοδος Μητσοτάκη» (άρα πότε θα αρχίσουν να εκδηλώνονται οι δελφίνοι) κ.λπ. Ισως μια […]

Ανατινάζει τη στιγμή η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Και συναισθηματικά και πολιτικά. Απέναντι στο γεγονός θα υπάρξουν και μικροψυχίες και κριτική και συγκίνηση. Πολλά έγιναν κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του. Ρήγματα, ανατροπές, τολμήματα και λάθη. Πολλά επιτεύγματα δεν του πιστώνονται, πολλά λάθη τού χρεώνονται, υπάρχει άπλετος χρόνος να ξανακριθεί με όρους ιστορικής ψυχραιμίας. Η […]

Ο Μακρόν ήπιε μονορούφι μια μπίρα και κατηγορήθηκε για «τοξική αρρενωπότητα» και παραβίαση ενός υγιούς προτύπου συμπεριφοράς. Στη Γαλλία συμβαίνουν αυτά, όπου υποτίθεται η φιλελεύθερη, αντιπροσωπευτική δημοκρατία εμπλουτίζεται με ελευθεριακές παραδόσεις. Σε εκδοτικούς οίκους στις ΗΠΑ, δίπλα στους διορθωτές, τους επιμελητές κ.λπ. εγκαθίστανται οι αναγνώστες ασφάλειας και οι φροντιστές πολιτικής ορθότητας. Μην ξεφύγει κάτι από […]

Πατριδοκαπηλία. Και δεν είναι μόνο εξόφθαλμες περιπτώσεις του παρελθόντος, όπως του δικτάτορα Ιωαννίδη που «απειλούσε» εισβάλλοντας να πάει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, μετά το πραξικόπημα που ο ίδιος οργάνωσε στην Κύπρο, τη συνακόλουθη τουρκική εισβολή και την απόλυτη στρατιωτική αδράνεια Μπονάνου και δικτατορικού καθεστώτος. Υπάρχει μια πατριδοκαπηλία πλατιά, διαβρωτική και συνεχής. Καταλογίζουν στην Αριστερά μειωμένο εθνικό […]

Πρέπει να είμαστε συμφιλιωμένοι; Η φυγή τόσων χιλιάδων νέων επιστημόνων από τη χώρα μας, για το εξωτερικό και τις αναπτυγμένες χώρες, κατά τα χρόνια της κρίσης, τι αποκαλύπτει; Οτι είναι αμαθείς, ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ανεπαρκή ή ότι η ελληνική παραγωγική πραγματικότητα δεν τους χρειάζεται; Με απλή σκέψη και αναλυτική τιμιότητα κατανοεί κανείς το […]

Ανάμεσα στην ακρίβεια και την αυτοκρατορική φαντασίωση οι τούρκοι πολίτες επέλεξαν τη δεύτερη. Λοιπόν; Δεν νικάει πάντα η τσέπη στην εκλογική ιεράρχηση; Στον τόπο μας η Αριστερά πάντα πολιτευόταν με τα λεγόμενα «ψίχουλα» που δίνει το αστικό κράτος. Θεμελίωνε έτσι μεγάλο μέρος της ρητορικής της στη διεκδίκηση υψηλότερων οικονομικών καρπών για λογαριασμό του λαού. Προσαρμόστηκε […]