Σεβαστάκης Δημήτρης

Η ευθύνη για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης ανήκει πρωτίστως στην κυβέρνηση. Οπως ακριβώς η διαχείριση των προηγούμενων φάσεων κρίσης ανήκε στην προηγούμενη κυβέρνηση. Και εμπρόθετα συνδέω τις μορφές κρίσης. Ανεξαρτήτως εάν δημιουργούνται από κοινές ή ανεξάρτητες αιτίες, ως αποτέλεσμα συνδυάζονται, αθροίζονται και εκπαιδεύουν πολιτικά και πολιτιστικά. Κάπως σαν την αρθρίτιδα στον καρπό που παθαίνεις […]

Η μισή Αμερική είναι αυτό που είναι και ο Τραμπ. Επομένως δεν θα νικήσει ποτέ η «άλλη» πλευρά, ακόμα κι αν επικρατήσει ο Μπάιντεν. Η ψήφος στον Μπάιντεν ήταν κυρίως αντι-Τραμπ. Η ψήφος στον Τραμπ είναι ψήφος στον Τραμπ. Στην κουλτούρα, στην αισθητική, στις συμπεριφορές. Ο Τραμπ με το ιδιόμορφο pop Art style αναπαράγει όχι […]

Απειλεί, πετάγεται, απαντάει, υβρίζει, προσβάλλει, μειώνει χώρες και λαούς. Ο Ερντογάν έχοντας πολιτευτεί επιμελώς με μια διεθνή «ανεμελιά», έχει καταφέρει να κτίσει το προφίλ του ηγέτη που δεν μασάει, που δεν καταλαβαίνει από διεθνοπολιτικές ισορροπίες, που αψηφά στρατηγικούς σχεδιασμούς και κανείς δεν τον πειράζει. Επίσης έχει καταφέρει να γίνει διεθνώς επισημάνσιμος. Φαίνεται σαν ο τύπος […]

Μακράς διάρκειας, «ατέλειωτος», μου είπαν κάτοικοι και πολύ ισχυρός σεισμός. Υπήρξαν ζημιές σε παλαιά οικήματα – το ακατοίκητο και παλαιό ξενοδοχείο Ακταίον στο Καρλόβασι, μάλλον έχει καταρρεύσει, στο Βαθύ υπήρξε άνοδος της στάθμης της θάλασσας στην παραλιακή, επίσης σε εκκλησία στη Δυτική Σάμο υπήρξε μερική κατάρρευση στέγης. Δεν υπάρχει εύκολη επικοινωνία, «ο συνδρομητής έχει πιθανόν το […]

Σε μια θεμελιωδώς δημοκρατική κοινωνία και όπως η γαλλική, δεν εξηγείται εύκολα η τερατωδία του αποκεφαλισμού του καθηγητή από τον 18χρονο. Ούτε ο ισλαμοφασισμός αρκεί για να ερμηνεύσει κανείς τη θηριωδία. Οπως επίσης ανεξήγητο παραμένει το γεγονός ότι πριν από λίγα χρόνια ο ακροδεξιός Σκανδιναβός Μπρέιβικ δολοφόνησε τα παιδιά στην κατασκήνωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σχετικά […]

Πολλοί ονειρεύονται την έκλειψη ή την κατάψυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στις περιγραφές σαν να εικονογραφούν κάτι που μοιάζει με το 1952,  με τον κυρίαρχο, τότε, «Ελληνικό  Συναγερμό» του Παπάγου και τα ρακένδυτα και πολυδιασπασμένα αριστερά και κεντρώα κομματικά γκρουπούσκουλα. Θα ήθελαν και μια  διάδοχη κατάσταση όπως αυτή που διαμόρφωσε η ΕΡΕ του 1956 και εφεξής. Μια […]

Με πρόφαση τη σημαντική δίκη και καταδίκη του νεοφασισμού της περιόδου μας (κάθε ιστορική περίοδος έχει τον δικό της φασισμό), μερικά παραδείγματα αποκαλύπτουν ενδιαφέρουσες πτυχές του φαινομένου. Ο Γιάννης Κάτρης έκανε μια διεισδυτική ανάλυση των ριζών, των αιτίων, των επιπτώσεων του νεοφασισμού στην Ελλάδα, κυρίως για τη δεκαετία 1960-1970. Ο οξύνους δημοσιογράφος των «ΝΕΩΝ», του […]

Παρόλο τον ειδησεογραφικό «επεκτατισμό» της Τουρκίας με τη νέα ανάφλεξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (η γειτονική χώρα παράγει διαρκώς ειδήσεις ), υπάρχει μια άλλη σημαντική εκκρεμότητα. Η απόφαση για την πολύκροτη δίκη της Ακροδεξιάς, αναμένεται και μάλιστα συνθέτει, μια πολύπλευρη πολιτική συνηγορία. Ολες οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, επιθυμούν τη βαθιά και ευρεία καταδίκη. Εντούτοις είναι […]

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, όπως και η ΕΕ διά της γερμανικής θεωρήσεως, θέλουν να ενταφιάσουν το ελληνοτουρκικό πρόβλημα. Εν μέρει, δεν θέλουν φασαρίες στη «βάρδια» τους, δεν θέλουν την αναταραχή που θα επιφέρει η ανατροπή ή η απομάκρυνση μιας μεγάλης χώρας, της Τουρκίας. Θέλουν ησυχία, να περάσει η θητεία τους, να μείνουν τα πράγματα […]

Η κυρία Καρντάσιαν αποφάσισε να μποϊκοτάρει το Facebook, στο οποίο, κατά το CNN, ανήκουν το Instagram και το WhatsApp, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διάδοση «μίσους, προπαγάνδας, παραπληροφόρησης». Από τα πλάγια της είδησης έμαθα ότι η κυρία Καρντάσιαν έχει περίπου 200 εκατομμύρια «ακολούθους». Παρεμπιπτόντως, να σημειώσουμε ότι ο Τραμπ διέσχισε το αμερικανικό σπίτι και καρφώθηκε […]

Κάθε νέα ανάρτηση για τον  σκοτεινό πρωταγωνιστή του Big Brother ήταν λεκτικά οξύτερη και πιο θυμωμένη από την προηγούμενη. Ο ορισμός ενός σίγουρου και κοινής παραδοχής άκρου, «διασώζει» τα ενδιάμεσα άκρα, καθιστά πιο αόρατες τις συνηθισμένες, καθημερινές ακρότητες. Το τελικό και ευδιάκριτο κακό (αυτός που το εκστομίζει ή το πράττει), περιθάλπει το διάσπαρτο, μη ευδιάκριτο, […]

Από το ταμπούρι, το πολιτικό πολυβολείο βάλλει κατά του εχθρού. Τα non papers αποτελούν τα επιθετικά στερεότυπα για να βρεις κατακέφαλα τον αντίπαλο. Αναπόδεικτος λόγος που προϋποθέτει τον ακόλουθο – αναγνώστη. Εναν αναγνώστη που είναι μαζί σου, ό,τι και να γίνει. Που δεν ακούει, δεν διαβάζει, δεν αμφιβάλλει, αλλά πιστεύει, ακολουθεί, πλειοδοτεί. Στην όχθη των […]

Ορισμένοι θεωρούν ότι η ανανέωση της Αριστεράς μπορεί να έρθει μέσα από τη συντριβή της. Αλλοι αναπολούν την παλαιότερη «αγνότητά της», όταν, αμέτοχη στην πολιτική διοίκηση, μπορούσε να αποτελεί μια αραιή εκφώνηση. Οι πιο απορριπτικές φωνές χρησιμοποιούν μια διλημματική κατασκευή: «φωταδιστές» Vs «σκοταδιστών». Οπου, όσο καλός είναι ο Μητσοτάκης, τόσο κακός ο Τσίπρας, όσο καλή […]

Θα το χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα: η τουρκική ηγεσία ανακατεύει με επιμέλεια την τράπουλα. Κάνει διαρκή «αποκέντρωση» των τεχνικών πολιτικής πίεσης προς την Ελλάδα. Πολλαπλασιάζει τα μέτωπα, τις διεκδικήσεις. Δημιουργεί επιχειρησιακό κόστος και λαϊκή ανασφάλεια. Η τεχνική της Αγκυρας, όμως, δυσκολεύει και την πρόβλεψη, δηλαδή τη στρατηγική ανάλυση. Εχοντας μια ευρύτατη γκάμα τεχνικών στρατιωτικού, πολιτικού, συμβολικού […]

Εχουν οι πνευματικοί άνθρωποι το μαζικό ή ειδικό κύρος ώστε να πείσουν; Μπορούν να παρασύρουν; Ή μήπως η δημοφιλία μιας άλλης τάξεως τους κατατροπώνει; Οπως για παράδειγμα ένας ημερήσιος τιποτολόγος του Facebook, του Twitter; Εχει νόημα το διάβημα στήριξης των ελληνοκυπριακών θέσεων, όπως αυτό που δημοσίευσαν οι 25 Βρετανοί στους «Times», με βάση την πολιτική […]

Σέκερη, Σκουφά, Τσακάλωφ, Ξάνθου, Υψηλάντου, Αναγνωστοπούλου, Κουμπάρη, πλατεία Φιλικής Εταιρείας. Κοιτώντας το εξαίσιο δέρμα στα πλαγιασμένα ανατομικά υποδήματα, τα ασημένια μπιζού με στίξεις indigo blue, τα φιαλίδια αρωμάτων, τα έργα ζωγραφικής, τα καλοσχεδιασμένα αντικείμενα φωτιστικών, το ντιζάιν των καταστημάτων, περνώντας από τις γκαλερί, τα μπιστρό, τα καταστήματα πολυτελούς ένδυσης και υπόδησης, τις μικρές γωνίες με […]

Τον Αύγουστο του 1970 κατέφθασε ο Στιβ. Εστησε τη σκηνή του κάτω από ένα αρμυρίκι και κοιμήθηκε. Ολη μέρα βουτούσε στη θάλασσα. Είχε ξανθωπά γένια και μακριά μαλλιά. Ενας πιο ατημέλητος Λάκης Κομνηνός. Η πουριτανική και αντικομουνιστική χωροφυλακή είχε μια ιδιότυπη ανεκτικότητα στον σκηνίτη. Το βραδάκι πήγαινε στο καφεζυθεστιατόριον, έπινε ρετσίνα και έτρωγε ντοματοσαλάτα με […]

Στο «Κρύο της Τραπεζούντας», τη δυνατή ταινία του Μουσταφά Κάρα, μια οικογένεια ορεσίβιων τρωγλοδυτών, δυστυχεί. Ο οικογενειάρχης Μεχμέτ, προσπαθεί να βρει τη φλέβα ασημιού στα βουνά του Πόντου, για να ξεπεράσει φτώχεια, χρέη, καταφρόνια. Προσπαθεί να πιάσει την καλή, δέσμιος μιας βουκολικής αθλιότητας. Εύθραυστος, ευαίσθητος, αποτυχημένος, βυθίζει. Το αντίθετο από το πρότυπο μιας νεοοθωμανικής «νεωτερικότητας», […]

Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα μετακύλησε. Είμαστε στο 2010 οικονομικά και στο 2012-2015 πολιτικά. Η μορφή με την οποία εκδηλώνεται αυτή η αναχρονολόγηση και η «ανατροπή»  της οικονομικής και πολιτικής τάξης, είναι η διπλή σύρραξη. Μια σύρραξη εσωτερική και μια εξωτερική. Η πολεμική -ουσιαστικά – διάρθρωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, συνοδεύεται στο εσωτερικό από τις ασκήσεις εμπάθειας, […]

Οι CURE ήταν ένα θυελλώδες και λόγιο συγκρότημα του βρετανικού New Wave, με ισχυρή σκηνική  παρουσία, έξυπνο μακιγιάζ και γεροδεμένη αμφιβολία. Τους έβλεπα προχθές, γέρους, χοντρούς, κυρτούς, με τα κακομακιγιαρισμένα μάτια να ξεβάφουν από τον ιδρώτα. Οπως τα βαμμένα μαλλιά του  Ντερκ Μπόγκαρντ  στον «Θάνατο στη Βενετία» του Βισκόντι. Οι CURE και τόσοι άλλοι γεροέφηβοι, […]

Πώς παράγεται η πολιτική στη πατρίδα μας; Με πιέσεις και λέξεις. Ισχυρές ή δυναμικές ομάδες πιέζουν και παίρνουν την ευνοϊκή ρύθμιση. Αργότερα έρχεται μια άλλη κυβέρνηση ή ένας άλλος υπουργός και αναπροσανατολίζονται οι πιέσεις. Παίρνουν έτσι άλλη κατεύθυνση οι μοριοδοτήσεις, οι εύνοιες, οι δυσμενείς ρυθμίσεις, οι εργολαβίες. Κίνηση, πλαστικότητα, κινητικότητα. Συμπτώσεις, φιλικές σχέσεις, ενδιάμεσοι. Μια […]

Ο λαός ψηφίζει τα αντίγραφά του. Σύμφωνοι. Αλλά ποιος και τι είναι ο λαός; Είναι οι κανίβαλοι των social media ή οι κρυφοί και σιωπηλοί θαυμαστές τους; Είναι οι συνεσταλμένοι που δεν εκφράζονται ποτέ; Οι σχετικά λίγοι, ψύχραιμοι που θεμελιώνουν την κριτική τους ή οι «φίλοι», οι ομόκεντροι συνοδοιπόροι; Τα κόμματα χρησιμοποιούν τον πιο απολίτικο […]

Η άμυνα, τα κοψίματα, τα τάκλιν, τα τραβήγματα από την μπλούζα, οι τρικλοποδιές, καλό είναι να γίνονται στην περιοχή του αντιπάλου. Πριν αυτός επιτεθεί. Ιδίως για τον ανασφαλή, το λεγόμενο καταστροφικό ποδόσφαιρο φαίνεται ως μονόδρομος, «μήπως και καταφέρει να πάρει το παιχνίδι». Αυτό αποτελεί την ανεξίτηλη διδασκαλία ποδοσφαιριστών και προπονητών της Αλάνας ή της «Μπουντεσλίγκα, […]

Γκρεμίζονται αγάλματα που συμβολίζουν την αποικιοκρατία και τον ρατσισμό. Εχει συνταχθεί μάλιστα κατάλογος «προγραφών». Αραγε μετά από αυτό το «μοντάζ» των αγαλμάτων, η ιστορία θα αποκατασταθεί; Η εκκαθάριση μνημείων στις Ηνωμένες Πολιτείες, που πλησιάζει και την Ευρώπη, δεν αντικαθιστά την ιστορία με μια άλλη ιστορία, αλλά απο-εγγράφει, σβήνει. Δεν εισηγείται, εξαλείφει. Αλλωστε και η «αρνητική» […]

Ο κ. Ακάρ είπε ωμά: «Δεν είναι αριθμητικά κατάλληλο για την Ελλάδα να πολεμήσει με την Τουρκία». Προεκτείνοντας αυτή τη λογική, η Τουρκία δεν μπορεί να συγκρουστεί π.χ. με έναν μεγαλύτερο ή ισομεγέθη αντίπαλο. Και η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει. Πάντα η Τουρκία επιλέγει να συγκρουστεί με έναν αποδυναμωμένο αντίπαλο ή επιλέγει την «ενεργητική ουδετερότητα». […]

Εχω γράψει πολλές φορές για την Κύπρο που λιμνάζει ως διπλωματικό κεφάλαιο. Που μένει  ως ένα αδρανές πολιτικά και διπλωματικά, πεδίο, σκονισμένο, δίπλα  στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τα σοφίσματα των  τούρκικων ηγεσιών, μετά την τουρκική εισβολή του ΄74. Μια παρανομία, που σιγά – σιγά συνηθίζεται, που διαμορφώνει διεθνείς αλλά και εσωτερικές παραδοχές. Το Κυπριακό […]

Από τη στιγμή που ξέσπασε, προ δεκαετίας, η κρίση, το πρώτο πράγμα που περιέστειλε ένα νοικοκυριό ήταν τα πολιτιστικά έξοδα. Φυσικά. Το σουπερμάρκετ προηγείται της αγοράς βιβλίων ή μουσικών παραστάσεων. Η επιλογή αλλαντικών έναντι βιβλίων είναι προβλέψιμη σίγουρα, όμως είναι η απολύτως λογική; Ο κορωνοϊός ενέτεινε αυτή την τάση. Συγκέντρωση της κοινωνικής ζωής, της ζωής […]

Αυτό που γράφω δεν είναι το κεντρικό μου επιχείρημα, αλλά αυτό που μπορεί να καταλάβει και το πολιτικό στέλεχος που πιθανόν δεν έχει ανοίξει βιβλίο ή δεν έχει πατήσει το πόδι του στο θέατρο. Το να πίνει τη δέκατη μπίρα του, ένας ευπρόσδεκτος τουρίστας, κόκκινος κόκκινος, είναι σημαντικό. Δεν κάνει ίσως καλό στο συκώτι του, […]

Οταν ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος του ραδιοφώνου, η εκπομπή «Λιλιπούπολη», με τους σημαντικότατους συνθέτες, ηθοποιούς, κειμενογράφους που συμπεριελάμβανε, θεωρούνταν από αρκετά παραδοσιακά, ιστορικά δεξιά στελέχη ως κομμουνιστική εκτροπή. «Ράδιο Μόσχα» το αποκάλεσε κάποιος (τότε) κυβερνητικός κορυφαίος. Αυτή η αρχαϊκή και πρωτόγονη παλαιοδεξιά μοιάζει απλώς ρετρό σε σχέση με την εμπράγματη πολιτιστική […]

Μόλις δίναμε την κόλλα με το γραπτό του τελευταίου μαθήματος, της τελευταίας μέρας της σχολικής χρονιάς, βγαίναμε σχεδόν με οδύνη στο προαύλιο. Τι να πρωτοκάνεις; Μπάνιο με τις συμμαθήτριες (επιτέλους τέλος στην ποδιά και την ερωτική καταστολή), μπάλα στο γηπεδάκι, υπακοή στη μάνα «να φέρεις ψωμί, καθώς έρχεσαι», ανεμπόδιστη ζωγραφική, τι; Είναι απίθανη και ασύλληπτη […]

«Το  άλλο, σοβαρότατο, ζήτημα είναι αυτό της κουράς». Παρασκευή απόγευμα, ομιλία του διοικητή στην αναφορά τάγματος. Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Ηταν πολύ σημαντικό δείγμα στρατιωτικής πειθαρχίας οι κουρεμένοι σβέρκοι. Νωρίτερα, στα γυμνασιακά μου χρόνια, μπαίναμε τα αγόρια στη σειρά και ο γυμνασιάρχης ήλεγχε τους σβέρκους. Επρεπε να υπάρχει μαλλί ενός εκατοστού και […]

Το έπος της μεταδικτατορίας χρειαζόταν μια σκηνοθεσία: την αντίσταση του ελληνικού λαού κατά της χούντας. Η πολιτική ανάταξη θα ήταν πιο λειτουργική, θα οδηγούσε τον κόσμο σε μια μεγαλύτερη κοινοβουλευτική πειθαρχία, εάν στηριζόταν σε ένα υπόστρωμα αντιστασιακής μυθολογίας. Οσο πιο απενοχοποιημένοι έμπαιναν οι πολίτες στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο, τόσο θα «προσχωρούσαν» σε αυτήν, τόσο θα […]

Οταν ξέσπασε η οικονομική κρίση το 2009, άρχισε να αναδύεται ένα λόγος οικονομικού ευσεβισμού. Πολλοί οικονομικοί παράγοντες της δεκαετούς (2000-2010) τρελής τραπεζικής επέκτασης (ήτοι των «θαλασσοδανείων») άρχισαν να μιλούν για την «ενάρετη ανάπτυξη». Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τους ίδιους σήμερα να έχουν άποψη για την εξυγίανση των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια. Το θέμα μου […]

Πέρα από κομματικές στοιχίσεις, αλλά με πρόφαση αυτές ακριβώς, αναπτύσσεται ένα είδος άμορφης βίας που δεν «ανέχεται», γενικώς, την αντίθετη άποψη, που ενοχοποιεί ακόμα και τα κίνητρα του πολίτη, ο οποίος πιθανόν έχει αποκλίνουσα θέση. Ο χάρτης στον οποίο απλώνεται αυτή η βία είναι κυρίως το FB, ενίοτε και το Τwitter. Από τη μια πλευρά, […]

Μήπως σιγά σιγά η πειθαρχία αντικαθίσταται από έναν δογματισμό της πειθαρχίας, από μια χωροφυλακίστικη εκδοχή της τάξης; Συνυπάρχουν δογματισμοί και απροσεξίες. Δεν μπορεί ένας μόνος και έρημος να τρέξει στο βουνό (γιατί μπορεί να κολλήσει Covid-19 από τα κυπαρισσόμηλα), μπορεί όμως ένας «νοικοκύρης» να πλακωθεί για τα παντζάρια, ανταλλάσσοντας πτυελίδια σε μια λαϊκή. «Γράφουν» τον […]

Ευτυχώς κλείσαμε τις πόρτες, προλάβαμε να αφήσουμε έξω το κακό. Τους φορείς του ιού, τις προσβεβλημένες χώρες, την επιείκεια των Ιταλών που επέτρεψε να αφηνιάσει ο Covid-19. Εμείς μέσα στη ζεστή και ασφαλή «πρόνοια». Ενα καλό «μέσα» κι ένα κακό «έξω». Μερικοί μάλιστα επεκτείνουν το σχήμα. Εξω είναι ο ιός αλλά και μερικοί κακοί, κομμουνιστές, […]