Σεβαστάκης Δημήτρης

Η επιλογή της Τουρκίας να «κατασκευάσει» (ή σκηνοθετήσει) μια συμφωνία με τη Λιβύη για τα θαλάσσια σύνορα είναι συνεπής με τη μακρά πολιτική της γειτονικής χώρας. Ενα νεφέλωμα διεκδικήσεων, ένας «θόρυβος» απαιτήσεων, πολλαπλές νομικοφανείς σοφιστείες, διάσπαρτες αμφισβητήσεις και πίσω από όλα ένα μιλιταριστικό τελικό επιχείρημα. Την Τουρκία δεν την ενδιαφέρει ακριβώς η νομική τεκμηρίωση των […]

Σύμφωνα με την κυβέρνηση θα κατασκευαστούν νέες δομές φιλοξενίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και την ενδοχώρα. Τόσοι πρόσφυγες, μετανάστες θα πάνε εδώ, τόσοι εκεί. Τότε θα είναι έτοιμη η τάδε δομή, τότε η δείνα. Πέρα από την άνιση διανομή (π.χ. προτείνεται δομή 5.000+ στη Σάμο των 33.000 κατοίκων και σε γειτονικό νησί, ισοδύναμο πληθυσμιακά, […]

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, συνέπεσε με την ανάπτυξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ετσι, η εξέγερση, με τη συνδρομή ελλήνων και ξένων κινηματογραφιστών και δημοσιογράφων, είχε την τύχη να εικονογραφηθεί και τα επόμενα χρόνια να διαχυθεί σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1967, χιλιάδες αριστεροί, δημοκράτες, εκτοπίστηκαν στη Γυάρο και εν συνεχεία […]

Ο μικρός Ιρανός χαρακώθηκε από κουκουλοφόρους. Η συμβολική απάντηση στο προσφυγικό, μεταναστευτικό φαινόμενο είναι η χοιρινή διακήρυξη συμπολιτών μας καθώς και η πολιτική κάλυψή της από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Ο κ. Χρυσοχοΐδης στην ευρωπαϊκή εξόρμησή του ομολόγησε πλήρη διαχειριστική αδυναμία, άρα περιέγραψε έμμεσα την κατάρρευση κάθε μεταναστευτικής πολιτικής, σε αντίθεση με τις προεκλογικές διακηρύξεις […]

Η βία που εκφράζεται με κάθε ευκαιρία, ιδίως στα social media, η διασπορά της λιντσαριστικής κουλτούρας, δείχνει ότι ο καθένας κινδυνεύει στον ιστό του κοινωνικού μίσους. Δεν υπάρχουν ασφαλείς και προφυλαγμένες ζώνες. Οι τιμωρητικές εκφράσεις δείχνουν ότι η επιθετικότητα προηγείται της αιτίας της. Προσφάτως αυτά που γράφτηκαν με αφορμή την περφόρμανς των κοριτσιών στην παρέλαση […]

Εδώ και δεκαετίες, οι παραγωγικές δυνάμεις, από το Ντιτρόιτ έχουν μετακινηθεί στη Σίλικον Βάλεϊ. Από τον προλετάριο και το «γερμανικό κλειδί» για μπουλόνια  στο χέρι, στον προγραμματιστή (και εν συνεχεία τον νέο χρηματιστή). Οι κοινωνικές συγκρούσεις, δηλαδή, έχουν ισχυρότερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά λόγω και της εκπληκτικής διεύρυνσης των μέσων πληροφορίας. Το «ταξικό μίσος» μπορεί να εκφράζεται […]

Ντίκενς. Ο γαμπρός εγκατέλειψε τη Μις Χάβισαμ την ημέρα που επρόκειτο να παντρευτούν. Εκτοτε η Μις ζει στο ερειπωμένο αρχοντικό με τις αράχνες να τυλίγουν τα έπιπλα, τα εδέσματα, να «ακινητοποιούν» την ημέρα του απραγματοποίητου γάμου της. Είναι μεν καθηλωμένη στο τραύμα αλλά και ενεργή: η θετή κόρη της Εστέλα έχει ανατραφεί ώστε να πληγώνει […]

Αυτό που εκδηλώνεται ως αιμάτινη σύγκρουση είναι αυτό που υποκρύπτεται. Τσαμπουκάδες, βεντέτες, εκβιασμοί είναι το επιφαινόμενο αυτού που είναι υπαρκτό. Πολυετής αθλιότητα, εμπόλεμες ή συμμοριτικές συγκρούσεις, κυκλώματα και δίκτυα, παράγουν βία, βία, βία. Καθοδηγημένη ή πηγαία, είναι υπαρκτή, μακρόσυρτη, εύρωστη, απελπιστική σίγουρα. Υπάρχουν μεγάλες πολιτιστικές διαφορές μεταξύ των προσφύγων που καταλήγουν συχνά, σε δραματικά αποκλίνουσες […]

Η Τουρκία εισβάλει στη Συρία σε συνεννόηση με τους μεγάλους παίκτες της περιοχής. Η χλιαρή λύπη, η ανησυχία, οι προτροπές για εγκράτεια, οι δηλώσεις ουδετερότητας και μη ανάμειξης αποκαλύπτουν μια πολύμηνη εργασία συνεννοήσεων, που έχει επεξεργαστεί και περαιώσει η Τουρκία, αποκαλύπτει ένα περίπλοκο παζλ αμοιβαιοτήτων που επιτρέπει τα εξής: Φαινομενικά, διαμορφώνεται ο χωρικός διάδρομος μέσα […]

Οι μεγάλες, ανεξέλεγκτες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές συμβάλλουν στην ανώμαλη προσγείωση της κυβέρνησης στην πολυσύνθετη και συχνά απροσπέλαστη πραγματικότητα. Το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι ότι πρέπει να απολογηθεί στους παράγοντες του κομματικού της βαθέος κράτους ή σε εκτός ελέγχου τοπικούς αρχηγίσκους, που καλλιέργησαν την εικόνα ότι το Προσφυγικό το δημιούργησαν οι «ιδεοληψίες» του ΣΥΡΙΖΑ ή […]

Τα άκομψα και συχνά βίαια διαδικτυακά σχόλια με πρόφαση την απολύτως δίκαιη ονομασία του σταθμού του μετρό, με το όνομα του Παύλου Μπακογιάννη, κακοποίησε το ιστορικό πρόσωπο, διατάραξε ευρείες πολιτικές παραδοχές της μεταδικτατορίας και ανέκοψε τη διάθεση της πόλης να διαπραγματευτεί τις ενοχές της. Η δε (πάλι σε διαδικτυακά σχόλια) αντιδιαστολή, με την πρόταση του […]

Παραπέμποντας τον κύριο Παπαγγελόπουλο και όχι τον Αλέξη Τσίπρα, γίνεται προσπάθεια να φθαρεί ο δεύτερος διά του πρώτου, χωρίς όμως να πριμοδοτηθεί στο συλλογικό θυμικό – όπως συνέβη το 1989 με τον Ανδρέα Παπανδρέου. O χειρισμός σχολιάζεται ως μέγα κυβερνητικό τέχνασμα: στο κάδρο, χωρίς ηρωοποίηση. Περίπου αυτή είναι η τακτική που, εκτός από μια κουρασμένη φαντασία, […]

O «Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» ως τίτλος χαρτοφυλακίου μάλλον είναι προβληματικός, αφού παρερμηνεύεται, αλλά μήπως η επιλογή του απηχεί ένα υπαρκτό πρόβλημα; Εχω γράψει επανειλημμένα, μάλιστα και στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας, στα «ΝΕΑ», για την πολιτιστική ανασφάλεια που διεγείρει η έννοια του Μεταναστευτικού – Προσφυγικού και που εκφράζεται με τον «Ορμπανισμό», τον «Σαλβινισμό» κ.λπ. Είτε […]

Τώρα που αυξάνονται οι ροές και διαψεύδονται οι ισχυρισμοί για αποτελεσματική πολιτική, έναντι της «ιδεοληπτικής» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εξαιρετικά εύκολο να αντιστρέψει κανείς τη χαιρέκακη και συχνά εμπαθή αντιπολίτευση της ΝΔ προς την παρελθούσα κυβέρνηση, πάνω στο θέμα του Προσφυγικού. Δύο μήνες μετά τις εκλογές και την επιλογή της «αποτελεσματικότερης πολιτικής», οι ροές αυξάνονται δραματικά, […]

Από τη μια πλευρά, στα ΜΜΕ γίνεται, ορθότατα, προβολή των αριστούχων. Από την άλλη γίνεται, λανθασμένα, υποτίμηση των ΑΕΙ λόγω της εισαγωγής σε αυτά και παιδιών με χαμηλή βαθμολογία. Από τη μια γίνεται καταγγελία των συστημάτων εκπαίδευσης γιατί οδηγούν στην παπαγαλία και από την άλλη εκθείαση των υψηλών βαθμολογιών, που ακριβώς αυτά τα συστήματα παράγουν. […]

Η φωτιά στον Μεσόκαμπο Σάμου που μπήκε, ως συνήθως, σούρουπο έχει ελεγχθεί, σχεδόν έχει σβήσει. Πριν αρκετά χρόνια μια αντίστοιχη σιγόκαιγε επί μέρες νοτιοανατολικά, σχεδόν κοίμισε τις δυνάμεις, μέχρι να επιτεθεί ξαφνικά και να αποτεφρώσει την κατάφυτη οροσειρά (Καρβούνης) περνώντας από τη βόρεια πλευρά του νησιού. Πολλές, τεράστιες πυρκαγιές «δημιούργησαν» ένα εκπληκτικό κίνημα εθελοντών, με […]

Το παραδοσιακό κόμμα ως μορφή βιοπορισμού: εκτίναξη καριέρας, ευνοϊκή ανάθεση έργων, προφύλαξη από τις επιπτώσεις προσωπικών παραστρατημάτων, αέναος επανεκλογή ή σε περίπτωση αποτυχίας, αέναος διορισμός σε «θέση ευθύνης» κ.λπ. Τρυπώνουν στα κόμματα οι τύποι που απλώς παίρνουν, γιατί δεν μπορούν να διεκδικήσουν; Σχηματίζουν φατρίες που ενώνει η μισητή αλληλεξάρτηση και η εξαναγκασμένη αλληλοϋποστήριξη; Η εκάστοτε […]

Τις τελευταίες μέρες αχνοφαίνεται μια στροφή σε κείμενα «γενικού Ελληνισμού». Από την ανάλυση της «φιλελεύθερης θεραπείας» (διά πάσα αριστερή νόσο), πολλοί – αξιόλογοι – γραφείς, πορεύονται στην ανάλυση του «ψυχισμού» του Ελληνα. Λογικό. Τα σημάδια από τις επιλογές της κυβέρνησης δεν είναι πολύ ενθαρρυντικά. Παλαιοκομματισμός και κομματικοί διορισμοί οδηγούν σε αγρανάπαυση την καθαρολογία, που θεωρούσε ως έναρξη […]

Γιατί η κυβέρνηση, άκομψα και βιαστικά, αντικαθιστά τα στελέχη οργανισμών, υπηρεσιών, ακόμα και ανεξάρτητων αρχών; Γιατί θέλει να εγκαταστήσει ένα κράτος πάνω στο κράτος, μια υπερδιοίκηση πάνω στη διοίκηση; Γιατί τόση ανασφάλεια και μέριμνα ελέγχου; Κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για αυτά που πολύ μαζικά και βίαια πράττει η ίδια. Το διοικητικό σύστημα είναι το πιο ενεργό […]

Η πραγματική πόλη δεν είναι οι χαρτογραφικές κατόψεις και οι GPS ταξινομήσεις, αλλά είναι τα πάθη και οι επιθυμίες που χωροποιούνται. Τα πάθη και οι ιδιοτέλειες και οι ιδιοκτησίες και οι πολιτικές στοχεύσεις και η πλήξη και η εργασία και η φιλομάθεια και η αμάθεια. Πόλη είναι το τερατώδες καταναλωτικό θράσος και η πτωχευτική συντριβή. […]

Πλησίαζε το πλοίο στην Αίγινα, ήμουν στο γκαράζ για να προλάβω να βγω με τη μηχανή, πριν με καπνίσουν τα φορτηγά που μαρσάρουν. Ο ψηλός μιλούσε στο τηλέφωνο. «Ελα, φτάνω στο νησί να ξεκουραστώ λίγο. Εφαγα και τον σεισμό. Πανικός σου λέω. Ναι, ναι και πού ΄σαι, ήρθε ο καινούριος, πολύ πλάκα – από δω κύριε, […]

Ηανάγκη διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ υπαγορεύεται από την αδύναμη οργανωτική δικτύωσή του; Και το να αντιγράφεις τη Νέα Δημοκρατία, να έχεις «δικούς σου» στα σωματεία, στους επιστημονικούς συλλόγους, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα σώματα ασφαλείας, στους αθλητικούς συλλόγους, στους συλλόγους «κυριών και δεσποινίδων» κ.λπ. αποτελεί την επικύρωση της «κοινωνικής σου γείωσης»; Μα αν κρίνουμε από τη Νέα […]

Η μετεκλογική περίοδος είναι μια ευκαιρία να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ χωρίς πολεμικά ανακοινωθέντα. Η παροδική πίστωση χρόνου επιτρέπει να γίνει εξυγιαντικός διάλογος εμβάθυνσης, χωρίς την πίεση της εκλογικής αυτοσυντήρησης και χωρίς τη διέγερση των συμπλεγμάτων διεμβολισμού και υφαρπαγής (μιας παρθενίας προ πολλού χαμένης). Ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την ισχύ του στον χώρο της […]

Νίκη είναι η συνέχεια, η ανθεκτικότητα, δηλαδή όσα σχετίζονται, κυρίως με το ιδεολογικό βάθος και όχι τόσο με την οργανωτική ή συμφεροντολογική συγκόλληση. Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι ακριβώς επειδή διαρρέει το κοινό ανάμεσα στις παρατάξεις, η νίκη και η ισχύς βρίσκεται κυρίως στην αντοχή. Πρέπει όμως κανείς να βρει τις ποιότητες αντοχής.  Αντοχή […]

Η Νέα Δημοκρατία έχει ένα μεταφυσικό οικονομικό πρόγραμμα που ουσιαστικά στηρίζεται σε υποθέσεις εργασίας και σενάρια. Λόγω του (κατά δήλωσή της) φιλικού προς την επιχειρηματικότητα προφίλ της, θα έρθουν επενδύσεις που θα επιτρέψουν την άντληση κεφαλαίων, ώστε να είναι δυνατή η φορολογική ελάφρυνση που υπόσχεται. Επίσης λόγω της (κατά δήλωσή της) αξιοπιστίας, είναι δυνατή η […]

«Καλύτερη φύλαξη συνόρων, ταχεία διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου, καλύτερες συνθήκες φιλοξενίας, διαφάνεια στη διαχείριση των κονδυλίων…». Αυτά είναι μερικά που διατυπώνουν, ως λύση του Προσφυγικού, πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας. Εχουν ξεπεραστεί βέβαια από την πραγματικότητα και κανενός είδους καθαρολογία δεν αρκεί να πείσει πολιτικό ακροατήριο, έστω προς στιγμήν, έστω και προεκλογικά. Το θέμα βέβαια […]

Πολλοί αναλυτές μιλούν για μεγάλη κρίση αντιπροσώπευσης. Οι θεσμοί δεν λειτουργούν, οι ποιότητες του πολιτικού προσωπικού είναι χαμηλές, η νομοθετική παραγωγή υπακούει στους λομπίστες, στα δικτυωμένα συμφέροντα κ.λπ. Το πολιτικό σύστημα, πονηρά και ευθυνόφοβα, εντοπίζει την κρίση μόνο, στον αντιπροσωπευόμενο, στον πολίτη. Το προφίλ του πολιτικού, του αντιπροσώπου, το αφήνει στην άκρη ή καταγγέλλει κάποια […]

Σε ποιο ερώτημα θα απαντήσουν οι εκλογές; Στο ερώτημα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης» όπως επιτάσσει ένα επικοινωνιακό life style; Στο ερώτημα ποια παράταξη (δηλαδή ποια σύνοδος συμφερόντων) ή ποια μορφή κράτους θα επικρατήσει; Ή στο, πλέον αναπάντητο, ποιο μοντέλο παραγωγής θα προταθεί; Δηλαδή ποια από τις μορφές παραγωγής αντιστοιχεί στις ανάγκες της χώρας και του λαού; […]

Η Σοβιετική Ενωση το 1989 κατέρρευσε και στέρησε την ελληνική Αριστερά από το εργαλείο με το οποίο αναγνώριζε τον εαυτό της και τους αντιπάλους. Τόσο η αριστερά του Κομμουνιστικού κινήματος, όσο η ανανεωτική, αλλά  και σοσιαλιστική εκδοχή της, έχασαν ένα «φάρο», στην «έρημο του – διωκτικού – πραγματικού». Κριτικά ή οπαδικά η ελληνική Αριστερά αναγνώριζε τον εαυτό […]

Για τη Νέα Δημοκρατία το (εσωκομματικό) σύνθημα τώρα είναι οι χαμηλοί τόνοι. «Σκάστε, μη φοβίσετε τον κόσμο και ξανασυσπειρωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ». Μετά από πολλά χρόνια έντασης και επιθετικότητας, προσπαθούν να βρουν κάτι που να μοιάζει ήπιο. Ευπρόσδεκτο, αφού έτσι πιθανόν να μπορέσει να ακουστεί επιχείρημα ή να φανεί δείγμα προγράμματος. Ξεφεύγουν βέβαια πολλά, όπως του […]

Οι «χαώδεις» δημοσκοπικές διαφορές επειδή παγιδεύουν τη Νέα Δημοκρατία, σχεδόν αναπότρεπτα, οδηγούν στις εικασίες για την εκλογική αξιοπιστία. Αλλιώς δεν θα είναι διαχειρίσιμη η διαφαινόμενη μη επίτευξή τους. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης νιώθει παγιδευμένο απ’ την ίδια του τη βεβαιότητα (με την οποία κάνει μασάζ εδώ και τρία χρόνια στον σκληρό πυρήνα των οπαδών […]

«Σε ποια κοινοβουλευτική ομάδα θα ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ;». Συνεργασία με την «Αναγέννηση» του Μακρόν, την Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Ομάδα S&D και φυσικά τις ομάδες της Αριστεράς και των Πρασίνων. Ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να βρει ένα κλειστό κλαμπ πολιτικής ασφάλειας και ομοφωνίας, αλλά να ανοιχτεί σε συνθέσεις για τα μεγάλα δημοκρατικά επίδικα. Η Ευρώπη […]

Οι προσωπικές επιθέσεις διασπούν, αποπολιτικοποιούν και εκτρέπουν. Είναι απολύτως αδιέξοδες και γι’ αυτό τεμπέλικες. Θορυβούν χωρίς να παράγουν. Αλλά στη φάση μιας τόσο υστερικής διεκδίκησης, όπως είναι η εκλογική επικράτηση, οι προσβολές, οι ενοχοποιήσεις, οι τσαμπουκάδες, εκτός από συνήθεις, μου φαίνονται και προτεινόμενες από επικοινωνιολόγους και ταχυδακτυλουργούς. Αλλιώς δεν εξηγείται η εμμονή της αξιωματικής, κυρίως, […]

Οι αφίσες και τα μπάνερ των υποψηφίων που έχουν αναρτηθεί σε όλες τις συνοικίες, τις κωμοπόλεις, τα κεφαλοχώρια, συνήθως έχουν χρώματα της πολιτικής καταγωγής του κάθε υποψηφίου, πόζες εμφατικές, μετωπικές ή με το βλέμμα ψηλά – οραματικά και εκφράζουν αδέξια και ξεπερασμένα την, ενίοτε, σκληρή διεκδίκηση μιας κόλασης. Η πόλη είναι ένα χωνί θηριωδίας και σύγκρουσης […]

Η αντιπολίτευση έχει άγχος. Φοβάται να πει έστω μισή θετική κουβέντα για κυβερνητική πολιτική, ακόμα κι αν συμφωνεί σε κάποια σημεία μαζί της. Κυριαρχεί «ο θάνατός σου η ζωή μου». Πράγμα που σημαίνει πως θεωρεί ότι ο βίος της κυβέρνησης εξαρτάται από τη δική της, την αντιπολιτευτική επιείκεια. Παλαιότερα το ονόμαζαν «δομική αντιπολίτευση». Είναι βέβαια […]