Σκαμπαρδώνης Γιώργος

Οι τοίχοι υπήρξαν το πρώιμο Ιντερνετ, όπου ο καθείς έγραφε ότι του κατέβαινε στο κεφάλι – μόνο που κάποιοι πλήρωναν για άσπρισμα (και πληρώνουν) για να έρχεται ο πάσα ένας να βγάζει τον γκαϊλέ του μουτζουρώνοντας ό,τι απέμεινε καθαρό και λευκό. Κι αυτή τη βαναυσότητα, χάριν ευφωνίας, τη λέμε «γκράφιτι», παρότι σπάνια έχει κάτι το […]

Σ’ έναν δεν αρέσουν οι μάτσο και οι ετεροφυλόφιλοι. Δικαίωμά του – είναι ετεροφυλοφοβικός; Σε άλλον δεν αρέσουν οι γκέι. Δικαίωμά του – είναι ομοφοβικός; Ο άλλος φοβάται τις αράχνες και κάποιος άλλος σιχαίνεται τους αραχνοφοβικούς. Ο έτερος είναι γενικά μισάνθρωπος και δικαίωμά του – εξάλλου το λέει κι ο Καρυωτάκης: αν δεις άνθρωπο να […]

Φαίνεται, πλέον, πως σύντομα οι δύο γνωστοί πατριώτες που φιγουράριζαν με ολόσωμη κουκούλα, θα απαμφιεστούν αναγκαστικά. Θα αποφλοιωθούν και θα δούμε δημοσία το πρόσωπό τους, ανφάς και κατά κροτάφων (προφίλ). Πλούσια αμειφθέντες λόγω της σακούλας στο κεφάλι, παρότι καθόλου συμπαθείς ως εικόνα από την εποχή της Κατοχής και των κουκουλοφόρων χαφιέδων (εκεί παραπέμπει αναδρομικά το […]

Αποδείχτηκε ότι ένας νικηφόρος πόλεμος δεν είναι, πλέον, αποτέλεσμα της γενικής γιούργιας, ούτε της απλοϊκής ανδρείας, ούτε του αυθόρμητου ηρωισμού – κατ’ ουσίαν αυτά δεν έπαιζαν κυρίαρχο ρόλο σε καμιά σύγκρουση στην Ιστορία, ούτε καν την εποχή του Ομήρου. Ακόμα και τότε απαιτούνταν σωστή, επίμονη, προληπτική προετοιμασία, οργάνωση, ισχυροί σύμμαχοι, υπερέχων οπλισμός, διοίκηση, τόλμη και […]

Ολα τα εγχειρίδια πολέμου, από την αρχαία Ελλάδα ως την Κίνα και ως τη σύγχρονη στρατηγική, λένε πως κάνεις πόλεμο, ή δίνεις μια μάχη για να κερδίσεις, κι όχι για να αυτοκτονήσεις. Οι πάντες συμβουλεύουν να επιλέγεις εσύ τον συμφέροντα χώρο και χρόνο που θα συγκρουστείς κι εφόσον έχεις πιο ισχυρό στράτευμα, ή κάποιο άλλο […]

Ο Λέων Τορνίκιος, συγγενής του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μονομάχου (από το 1042 ως το 1055 μ.Χ.) είχε καταδικαστεί ως ύποπτος συνωμοσίας και εκάρη με το ζόρι μοναχός, αλλά τον άφησαν να ζει ελεύθερος στην Κωνσταντινούπολη. Ενα βράδυ όμως δραπέτευσε, πήγε στην Αδριανούπολη, συγκέντρωσε μέγα στράτευμα, γύρισε, πολιόρκησε την Πόλη και εισήλθε νικητής, ενώ ο […]

Παλιότερα, στα φοιτητικά χρόνια, τότε που ο Ανδρόνικος έκανε τις ανασκαφές και τις μεγάλες, παγκόσμιας σημασίας αποκαλύψεις του στη Βεργίνα, έβγαιναν οι γνωστές οργανώσεις και έλεγαν: εδώ ο λαός πεινάει κι ο Καραμανλής δίνει λεφτά στον Ανδρόνικο για ανασκαφές; Τώρα ακούς κάτι ανάλογο: γιατί να δίνουμε τόσα δισ. στα Rafale; Να τα δώσουμε για να […]

Απ’ τη μία υπέστη συντριπτικό, διδακτικό πλήγμα, ο ναρκισσισμός του Κασσελάκη. (Ακολουθεί η κατάθλιψη). Απ’ την άλλη επαληθεύτηκε πάλι αυτό που γράφει ο Μάριος Χάκκας: «Στο τέλος πάντα έρχονται οι αχώνευτοι». Διότι, τουλάχιστον με τον Στέφανο γέλασε λίγο το χειλάκι του κόσμου, άλλαξε το μουντρούχο, μοχθηρό ύφος της παράταξης, περάσαμε καλά κι αυτοί καλύτερα, κάτι […]

Αν και γεράσαμε επιτυχώς, όταν πάμε για μπάνιο  βοά ακόμα εντός μας η αποτρεπτική φωνή της μητέρας που λέει «Μην πας στα βαθιά», ή το γνωστό «κολύμπα μέχρι εκεί που πατώνεις», απ’ την εποχή που, μικροί, βουτούσαμε στη θάλασσα. Ηταν η φωνή μιας μάνας ή ενός πατέρα που δεν είχαν ιδέα από κολύμβηση, κι όταν […]

Μιας κι ένθερμοι (παρά τη ζέστη) οπαδοί του Τραμπ κολλάνε έναν επίδεσμο στο αφτί τους για να τιμήσουν ή να δοξάσουν τον αρχηγό, είναι λογικό πλέον να θυμηθείς τον ρόλο του ωτός στην Ιστορία – δεν είναι η πρώτη φορά δηλαδή, τώρα, με τον υποψήφιο αμερικανό πρόεδρο που τη γλίτωσε διότι η σφαίρα τον πήρε […]

Ο γάλλος τραγουδιστής-ποιητής Ζορζ Μπρασένς λέει πως «Αν βλέπεις έναν γέρο con (μαλάκα), τότε και νέος con ήταν». Το λέμε κι εμείς εδώ πέρα εν Ελλάδι: πως ένας που είναι con στη Γη, είναι και στο Φεγγάρι. Το χαρακτηριστικό μάλλον είναι εγγενές, κάτι σαν αυτοάνοσο νόσημα που δύσκολα θεραπεύεται – τα σκέφτεται κανείς όλα αυτά […]

Πάντοτε η έλευση του καλοκαιριού είναι μια ευεργεσία – κατά τη διάρκειά του εκλείπει, για λίγο, η πολιτική. Εξαφανίζονται και οι σοβαροί και οι Μαυρογιαλούροι. Μειώνεται η πίεση της παγκόσμιας παπάντζας πάνω μας και ο μήνας Αύγουστος ως γνωστόν δεν έχει ειδήσεις – ευτυχώς. Χαλαρώστε: Ηρθε και φέτος το κοντομάνικο καλοκαιράκι να γλιτώσουμε κάπως, να […]

Κάθομαι με έναν φίλο εδώ στην Επανομή (καλύτερα απ’ την Ipanema της Βραζιλίας) σε ένα μπαρ δίπλα στη θάλασσα και παρατηρούμε ό,τι προεξέχει. Επίσης σχολιάζουμε τις γυναίκες, τα νέα μαγιό κ.λπ. – μια και η πολιτική μάς έχει, πλέον, βαρύνει πολύ. Τέρμα, για σήμερα, η πολιτική. Πίνουμε Aperol Spritz και κοιτούμε επιμελώς, κυρίως τα κορίτσια, […]

Κυκλοφορούν συχνά γλαφυρές κοινοτοπίες περί του ότι στην πολιτική δεν παίζουν ρόλο τα πρόσωπα αλλά τα κόμματα, οι ιδεολογίες και τα προγράμματα – λίγο ως πολύ πρόκειται για μηχανιστικές ερμηνείες του στυλ «πατάς το κουμπί και βγαίνει η χοντρή». Οτι ένα γεγονός γεννιέται τυφλά, χωρίς να υπάρχει κρίση, επιλογή, βούληση και χωρίς την απόφαση συγκεκριμένου ανθρώπου. […]

Μπορεί η περίπτωση Κασσελάκη να κινείται στα όρια της ευτραπελίας, αλλά στην Ιστορία έχουνε συμβεί πολύ πιο παράδοξα – όπως η περίπτωση του βυζαντινού αυτοκράτορα Θεοδοσίου (715-717), τουλάχιστον με βάση αυτά που καταγράφει ο Νικηφόρος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (758-828) στο βιβλίο του «Ιστορία Σύντομος», εκδ. Κανάκη, μετάφραση Λίνας Κωσταρέλη. Είμαστε στην εποχή του αυτοκράτορα Αναστασίου (713) […]

Παρακολουθώντας αυτή τη ιστορία με την πτώση ελικοπτέρου και τον θάνατο του ιρανού προέδρου Ραϊσί, αναρωτιέσαι αίφνης τι όντως συμβαίνει. Τι μαθαίνουμε, τι καταλαβαίνουμε, πόση απάτη και παραπληροφόρηση υπάρχει – ή πόση αδυναμία και τετραπληγική ανικανότητα. Κοτζάμ πρόεδρος να σκοτώνεται ξαφνικά εξαιτίας της ομίχλης; Πού δηλαδή να γινόταν και πόλεμος. Το μυστήριο σκηνικό δίνει τροφή […]