Σκαμπαρδώνης Γιώργος

Και φοβηθέντες τα ονόματα, έβαλαν και επίθετα – γράφει ο Μιχάλης Κατσαρός. Να, ένα βασικό ζήτημα που θα αντιμετωπίσει σύντομα ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης που πιθανότατα θα εκλεγεί αύριο στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ: οι λέξεις και το νόημά τους. Και μη βιαστείτε να μυκτηρίσετε το θέμα, γιατί είναι σοβαρό – πάντα είναι σοβαρό όταν πρόκειται για λέξεις, […]

Εχει διαπιστωθεί: ανάγκα και θεοί πείθονται, αλλά όχι οι θνητοί. Είτε γιατί δεν καταλαβαίνουν την «ανάγκα», αρνούνται ότι υπάρχει, είτε γιατί δεν πείθονται σε καμιά περίπτωση, ακόμα και αν τους πείσεις. Πώς το έλεγε ο Φρανκ Ζάπα: Οι άνθρωποι συμφωνούν μαζί σου μόνο εάν συμφωνούσαν από πριν. Που σημαίνει: συχνά η αγάπη για την αλήθεια […]

Είπαμε να περάσουμε ήσυχα γεράματα, αλλά δεν. Στην αρχή μας κόψαν τη σύνταξη, βραχυτόμησαν το εφάπαξ και υποστήκαμε τα μνημόνια που ήταν κάτι σαν κλύσμα με ψαρόκολλα. Μετά ήρθε η Συριζίλα, και πάνω που γλιτώσαμε πλάκωσε η χλαπάτσα του ιού – άσε τις φυσικές καταστροφές, πλημύρες και φωτιές, και τον τούρκο δίπλα που ονειρεύεται τη Μύκονο […]

Ο σπαρτιάτης στρατηγός και ναύαρχος Λύσανδρος είναι ο πρώτος Ελλην που θεοποιήθηκε. Ο ίδιος μάλιστα (σε μια κρίση μετριοπάθειας),  έστησε χάλκινο άγαλμα του εαυτού του στους Δελφούς – καθώς γράφει ο Πλούταρχος. Ο Φίλιππος ο Β’ ο Μακεδών, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είχε οικοδομήσει προσωπικό ναό αυτολατρείας στην Ολυμπία. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια λιτανείας στην Αμφίπολη […]

Οι αρχαίοι έλεγαν πως όταν αρρωσταίνεις δεν διαλέγεις φίλο να σε θεραπεύσει, αλλά τον καλύτερο γιατρό. (Ιατρόν ου τον φίλον, αλλά τον ωφελιμώτερον εκλέγεσθαι.) Για ρετσίνα είναι καλοί οι κολλητοί, αλλά όταν πρόκειται για ζωή και για θάνατο, ψάχνεις να βρεις τον άριστο να σε εγχειρήσει. Και ο άριστος είναι απλώς καλός στην επιστήμη του […]

Μερικοί που μάλλον ίπτανται εκτός πλανήτου υποστηρίζουν ότι τώρα που ο Τούρκος μάς απειλεί πάνοπλος, η καλύτερη λύση είναι να αναπτύξουμε εντός Ελλάδος ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα και να μειώσουμε τη στρατιωτική θητεία στους τρεις μήνες. Που σημαίνει με άλλα λόγια να κατεβάσουμε ηρωικώς τα βρακιά και να ζητήσουμε απ’ τον Ερντογάν να ορμήξει κουβαλώντας μαζί […]

Ο γείτονας τα ‘παιξε με τις φρεγάτες. Τώρα δηλώνει πως ο δικέφαλος αετός, έμβλημα και σήμα κατατεθέν του Βυζαντίου, αποτελεί, πλέον, κτήμα των Τούρκων. Την επόμενη φορά ίσως δηλώσει χριστιανός και ΑΕΚτζής, ή ΠΑΟΚτζής. Είναι δε από καιρό φανερό κάποιοι από τους διπλανούς έχουνε ιππεύσει την κάλαμο και σχεδόν το έχουνε πιστέψει πως είναι απευθείας […]

Ο μέγας Μίκης θέλησε να πεθάνει «σαν κομουνιστής» και όχι «ως κομουνιστής». Σωστά το είπε. Εξάλλου οι κομμουνιστές είναι – υποτίθεται – άθεοι και συνήθως ενταφιάζονται με πολιτική κηδεία και όχι με δεκάδες μητροπολίτες και ιερείς. Σκέψου δηλαδή, επεκτείνοντας την σχετική λογική να δηλώσεις ότι θέλεις να πεθάνεις «σαν σταλινικός», ή, «ως σταλινικός» – τότε ίσως προστεί της […]

Η γάτα μία φορά πίνει ξίδι, όπως θα έλεγαν οι Γάλλοι νατουραλισταί. Αποκλείεται να ξαναπιεί, αν ήπιε μια φορά κατά λάθος. Διδάσκεται και δεν το ξανακάνει. Το ανάλογο συμβαίνει με όλα τα ζώα – ας πούμε όλα τα ζωντανά αποφεύγουν επιμελώς να φάνε φύλλα ή κλαδιά του δηλητηριώδους δέντρου ίταμος, απ’ τον οποίο οι αρχαίοι έφτιαχναν […]

Μέσα η θάλασσα ήταν θολή απ’ το πλαγκτόν και τις μυριάδες μέδουσες σαν τηγανητά αβγά – δεν ξέρω πόσο καιρό θα κάνω να φάω κανονικό τηγανητό αβγό. Αν συνυπολογίσεις πως κάθε μέρα κατουρούν εντός της πενήντα χιλιάδες παραθεριστές και την αρωματίζουν με τα αντηλιακά τους (και με άλλες ουσίες), τότε για να κολυμπήσεις πρέπει να φοράς […]

Ο Φρόιντ έθετε μια βασική προϋπόθεση για την ψυχοθεραπεία: «Κανείς δεν θεραπεύεται αν δεν θέλει να θεραπευτεί». Προέκταση του συλλογισμού: όποιος μπλέκεται με το Αφγανιστάν, τον τρώνε οι κότες. Δοκιμασμένο στην Ιστορία. Στις υποκοσμιακές συναναστροφές το λένε αλλιώς: «Εδώ πηδούμε αρσενικούς κι εσύ γυρεύεις νύφη». Οπως κι εδώ κι αλλού υπάρχει κόσμος που προτιμάει να […]

Στην Ελλάδα υπάρχουν τρεις τρόποι να συζητάει κανείς: η πολεμική (ή προπαγάνδα), η ανάλυση και ο πιο συνήθης που είναι «ό,τι θυμάμαι χαίρομαι». Κατά βάση δεν υπάρχει συζήτηση, η οποία για να γίνει σε ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο απαιτείται γνώση δεδομένων και κατοχή της τέχνης της συνομιλίας, κάτι που δεν είναι και το φόρτε μας, […]

Ελεγε ο συνδαιτυμόνας: – Δεν έχω δει ποτέ γύφτο με γυαλιά, χοντρή χωρίς γκόμενο και αριστερό χωρίς λεφτά. – Μη λες τέτοια, θα σε στολίσουν ως ρατσιστή. Εκείνος συνέχισε: – Γιατί, έχεις δει Ρομά με χοληστερίνη; Και πήγαινε λέγοντας. Ναι, αλλά κάτι τέτοια δεν είναι για να λέγονται, πρέπει να βάζουμε κόφτη, γιατί καραδοκούν οι κορεκτατζήδες και θα […]

Ζακέτα να πάρεις, ή ρακέτα; Μια ρακέτα τένις, κατά προτίμηση – στο πινγκ-πονγκ δεν φτάσαμε ακόμα σε κανέναν διάσημο τελικό, οπότε δεν μπορεί να υπάρξει μίμηση. Αλλά στο τένις, με τον Τσιτσιπά και τη Σάκκαρη να έχουν αγγίξει τον τίτλο στο Ρολάν Γκαρός είναι φυσικό να γεμίσει ο τόπος με φερέλπιδες τενίστες. Καλώς να συμβεί κι […]

Φίλοι στη Σουηδία μού λένε πως σε αυτή τη χώρα όταν βγαίνεις στη σύνταξη, την ίδια μέρα πηγαίνεις στον αρμόδιο δημόσιο οργανισμό, το δηλώνεις, ελέγχουν τα δεδομένα στο κομπιούτερ, και την άλλη μέρα το πρωί συνταξιοδοτείσαι – δηλαδή την πρώτη του μηνός μπαίνει στον λογαριασμό σου το εφάπαξ και η πρώτη μηνιαία δόση. Επιτόπου. Και αυτό […]

Περιμένω να λουλουδίσουν εντός μου τα αντισώματα, να αρχίσουν να κυκλοφορούν, να φωσφορίζουν, και να γίνω αλεξίσφαιρος. Εντάξει, μην υπερβάλλουμε, να αποκτήσω ανοσία – έστω 90%. Λίγο είναι; Να βγάλω αντισώματα, ή αντι-πτώματα, σε κάθε περίπτωση να γλιτώσω απ’ τους άτυχους ιοβλήτους, από τους παλαβούς, ή τους ψυχωτικούς, που αν, μικροί, δεν είχανε κάνει με το […]

Πας στο σουπερμάρκετ να ψωνίσεις μηλόξιδο, σαλάμι κι οδοντόκρεμες και είσαι υποχρεωμένος, άσχετα αν είναι πρωί, μεσημέρι ή βράδυ, να υποστείς και έναν καταιονισμό από Ρέμο, Γαρμπή, και λοιπά – συνήθως, βέβαια, και χειρότερη, νεοσκυλέ και λαϊκο- γαβ-γαβ μουσική, διότι οι καταστηματάρχες έχουν αποφασίσει να σε διασκεδάσουν με το ζόρι. Δεν γλιτώνεις αν δεν σε διασκεδάσουν […]

Βλέποντας ταινίες του  1970, γελάμε ειρωνικά με τον εαυτό μας παρατηρώντας πόσο γελοία ντυνόμασταν τότε, πριν από μόνο πενήντα χρόνια: κοντοκάβαλα παντελόνια καμπάνα, μεσάτα σακάκια με πλάγιες τσέπες, στενά πουκάμισα με γιακάδες-αεροπλάνα, πετσετί κάλτσες. Ασε τα χτενίσματα των γυναικών, κάτι μπανάνες και κάτι καούκες θαμνοειδείς, ενώ το θεαματικό μίνι αναπόφευκτα έκανε καριέρα σε ελάχιστες. Ηταν […]

Σκέψου το σενάριο: να μην είχαμε τον Πιερρακάκη και την άυλη συνταγογράφηση και να είχαμε στη θέση του κανέναν Γαβρόγλου που δεν ήξερε καν τι είναι το κομπιούτερ και να ανακάτευε τώρα τα χαρτούδια πάνω στο γραφείο του να βρει ποιος έχει σειρά να εμβολιαστεί. Και τι ξύλο της αρκούδας θα έπεφτε στα κέντρα εμβολιασμού […]