Σκαμπαρδώνης Γιώργος

Το κόμμα, όταν έσκασε ο Τσερνομπίλ, απέκρυψε, βέβαια, το γεγονός για κανένα μήνα με αποτέλεσμα την αδιανόητη φρίκη που περιγράφει η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς στο ομώνυμο βιβλίο της – η απόκρυψη έγινε από «πολιτική ωριμότητα». Κάποιοι δε ομοϊδεάτες, εδώ σ’ εμάς, πήγαν ακόμα παραπέρα, όταν αποκαλύφθηκε το μέγεθος της κόλασης και του ζόφου που προέκυψε, γράφοντας πως […]

Ο ιός κινείται με απρόβλεπτες και αλλεπάλληλες ντρίμπλες. Ανορθολογικά, ζωικά, τυφλά, αόρατα και υπερπολλαπλασιαστικά. Είναι ό,τι πιο ύπουλο και θανάσιμο μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κράτος, αλλά και ένας μεμονωμένος πολίτης. Παίζει ρόλο η συλλογική ευθύνη που όμως μπλέκεται με την ατομική σε μια δίνη μέτρων, τυχαιότητας, προφύλαξης, αλλά και καταστρατήγησης της κοινής λογικής – σαν να […]

Ισως να μην είναι πολύ γνωστό πώς φτιάχνεται το διάσημο πλέον κουλούρι της Θεσσαλονίκης: καταρχήν φτιάχνεις την τρύπα και μετά γύρω-γύρω, το κουλούρι. Αλλά το πιο σημαντικό είναι το αρχικό κενό – αυτό που λένε οι Ιταλοί «una buca inutile», δηλαδή μια ανωφελής τρύπα, η οποία δίνει σχήμα αλλά και νόημα στο κυκλικό, υπαρκτό κουλούρι. Κάτι […]

Δεν διέφυγε απ’ τον παρατηρητικό αναγνώστη ότι ο αγρότης της Φλώρινας (με δέκα υπό το μηδέν), ο μπακάλης της Σπάρτης, ο ντελιβεράς στη Χίο, η νοικοκυρά στη Ναύπακτο και ο λιμενεργάτης στην Αλεξανδρούπολη έναν και μόνο γκαϊλέ έχουν που δεν τους αφήνει να κοιμηθούν: αν αποφάσισε να αυτο-απαλλοτριωθεί ο Κουφοντίνας. Και επίσης τους τρώει τα […]

Ο δανός (πρώιμος) υπαρξιστής φιλόσοφος Σαίρεν Κίρκεγκωρ (1813-1855) έχει γράψει το διασημότερο βιβλίο για τη τεχνική της γοητείας με τίτλο «Το ημερολόγιο ενός διαφθορέα». Πρόκειται για μια νουβέλα όπου ένας διανοητικός Δον Ζουάν χρησιμοποιεί τους πιο ευφυείς (και ευγενείς) τρόπους, στη βάση μιας απόλυτα ελεγχόμενης πνευματικής στρατηγικής, για να γοητεύσει μια γυναίκα που επέλεξε και […]

Με τη λέξη ημι-πιτσιρικάς που χρησιμοποίησε ο κ. Βούτσης για τον τριανταπεντάχρονο γιο του ο οποίος εκσφενδόνιζε τρικάκια και τη γενική καζούρα που ακολούθησε, θυμήθηκα την ιστορία με τον αείμνηστο Μανώλη Γλέζο: κάποιος φίλος του πήγε σε μια κηδεία και ο Γλέζος τον ρώτησε μετά πόσων χρονών ήταν ο μεταστάς. Εκείνος απάντησε: εβδομήντα. Κι ο […]

Οταν πηγαίναμε πέμπτη – έκτη Γυμνασίου περνούσαμε επίτηδες μπροστά από το Καλαμαρί μόνο και μόνο για να δούμε τα κορίτσια που σχολούσαν και να ζαχαρώσουμε κανένα κοριτσίστικο γόνατο, ή τη μοβ του κλείδωση – κάποιες μαθήτριες σχολώντας ανέβαζαν λίγο την μπλε ποδιά, επίτηδες, από φυσιολογική φιλαρέσκεια. Το ίδιο σπανιοφανείς ήταν οι θηλυκοί αστράγαλοι και οι γάμπες. […]

Ο τσάρος Μέγας Πέτρος (1672-1725), αφού πρώτα περιόρισε την ισχύ των Βογιάρων (που ήταν η αμέσως πιο ευνοημένη τάξη μετά τους πρίγκιπες και ήθελαν να διακρίνονται από τους λοιπούς αφήνοντας διακριτά, μακριά  γένια), αμέσως μετά επέβαλε τον περίφημο και βαρύ «φόρο της γενειάδας». Δηλαδή όποιος Βογιάρος επέμενε να καλλιεργεί μακριά μπάρμπα θα έπρεπε να την […]

Επειδή όλα είναι συγκοινωνούντα δοχεία δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένα ποσοστό της τάξης του 30% (πάλι καλά) θα αρνηθεί να εμβολιαστεί, αν και αρκετοί αναρωτιούνται μήπως, ευρύτερα, το μερίδιο της άρνησης παγκοσμίως είναι θεαματικά μεγαλύτερο. Πιθανώς ναι, αλλά αν συνυπολογίσει κανείς τα ποσοστά των ποικιλιών της θρησκοληψίας, τις παλαβές πολιτικές […]

Ο Μαραντόνα (Θεός σχωρέσ’ τον) είχε οργανώσει ένα ποδοσφαιρικό ματς για να μαζευτούν λεφτά και να χειρουργηθεί ένα φτωχό παιδί κι έτσι έγινε «φερετζές του φιλελευθερισμού». (Ή όχι;). Εν πάση περιπτώσει εμείς οι «Ηρακλειδείς» δεν βιώσαμε την εκδημία του ως σημαντική απώλεια, εφόσον ζει ο ασύγκριτα ανώτερός του Βασίλης Χατζηπαναγής. Για την Τούμπα επίσης, ευτυχώς […]

Αραγε, το να πεθάνεις απ’ τον ιό είναι συνταγματικό ή αντισυνταγματικό; Διότι αυτή είναι η κυρίως αγωνία κάθε ασθενούς στις ΜΕΘ: αν είναι συνταγματικό, δεν πειράζει, θα δεχτούν το μοιραίο ευχαρίστως. (Την πιο έγκυρη απάντηση την έχει ο Καρανίκας που έκανε διπλωματική στο συνταγματικό δίκαιο). Ε, λοιπόν, προ ημερών κάλεσα ηλεκτρολόγο στο σπίτι να φτιάξει […]

Σύμβουλος του κ. Ερντογάν, απ’ τον στενό κύκλο του όπου συναγωνίζονται σε φανφαρονισμούς, δήλωσε προ ημερών πως οι Τούρκοι είναι ευγενικό έθνος. Καμία αντίρρηση (δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη) αλλά πώς να ξεχάσουμε τις τρεις γενοκτονίες, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, τα Σεπτεμβριανά, την παράνομη κατοχή του 40% της Βόρειας Κύπρου κ.λπ.; Δήλωσε επίσης το εξής γλαφυρό: […]

Δεν διαφεύγει απ’ τον καλό αναγνώστη πως τις τελευταίες μέρες έχει προκύψει ένα οδυνηρό κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα: ότι η πανηγυρική απάλειψη της Χρυσής Αυγής  θα αφήσει κάποιους εξ ευωνύμων (οι οποίοι συνεργάστηκαν τέσσερα χρόνια με τον Καμμένο και υποθώπευαν τον Λαγό όπως επαληθεύει κι ο Κοντονής) σχεδόν άνεργους. Χωρίς υπαρκτό σκιάχτρο. Ομως είναι παρηγορητικό […]

Δεν θυμάμαι ποιος είπε με κυνισμό πως οι άνθρωποι ποτέ δεν ήταν ίσοι, αλλά ένα περίστροφο Κολτ τους εξισώνει όλους – με την έννοια ότι όποιος κρατάει το όπλο, ανεξάρτητα τι είναι, έχει και την εξουσία επί πιθανώς κοινωνικά ισχυρότερων. Το ίδιο συμβαίνει ανάποδα με τις αρρώστιες, τη φθορά και την κολυμβήθρα του τέλους. Η Αχερουσία […]

Περπατώντας στην Ανω Πόλη, βλέπω σε φρεσκοβαμμένο τοίχο το σύνθημα με τεράστια γράμματα: «Ταξικό μίσος». Μου κάνει εντύπωση και δεν μου κάνει ταυτόχρονα – το έχουμε όλοι ξαναδεί κι αλλού. Και η πρώτη ερώτηση που προκύπτει βλέποντάς το είναι ότι αυτός ο (πιθανότατα) νεαρός που το έγραψε δεν είχε άλλο στον νου του, δεν τον απασχολεί […]

Φέτος οι διακοπές, που λέμε, αυτή η παγκόσμια πλέον μικροαστική υστερία, ήταν μικρές, όμορφες, αναπόφευκτα λίγες. Αλλά καλύτερα έτσι, παρά να ζούσαμε πάλι αυτή την ετήσια, οικουμενική ψύχωση μιας με το στανιό υποτιθέμενης ευτυχίας: λεφούσια, στριμωξίδι της ξαπλώστρας, αβάσταχτα μπιτς μπαρ. Και βέβαια με την ανυπόφορη, ίδια, συνήθως λάτιν, ή με αδιάκοπα μπιτ μουσική που […]

Το ξανάπαμε: άλλο η ζωή και άλλο η πραγματικότητα. Η ζωή είναι δώρο που μπορεί να το έχει (με προθεσμία) ο καθείς, ενώ η πραγματικότητα, όλο αυτό το εξόχως περίπλοκο που συμβαίνει παγκοσμίως κάθε στιγμή, είναι κάτι όντως δύσκολο να προσληφθεί, να εσωτερικευτεί, να γίνει κατανοητό, ιδίως αν κάποιος αρνείται να το δεχτεί ή να […]

Προφανώς και κανείς λογικός άνθρωπος δεν θέλει πόλεμο. Αλλά και κανείς λογικός άνθρωπος όταν απειλείται η χώρα του, η εθνική της υπόσταση, δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, ούτε αρχίζει να αναρωτιέται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Κάθε λογικός άνθρωπος κάνει αυτό που έκαναν πάντα οι λαοί για να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, με αυτοσεβασμό, τιμή και […]