ΤΑ ΝΕΑ

Το σημερινό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» αποκαλύπτει με λεπτομέρειες τη νέα στρατηγική της κυβέρνησης στο πεδίο της οριοθέτησης των διαμαρτυριών σε καιρό πανδημίας. Μια αναπλαισίωση ευέλικτη, σύγχρονη που σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί μια βασική αρχή: την τήρηση των κανόνων από τους πολίτες και την περιφρούρησή τους. Ο νόμος είναι νόμος και καμία παράβαση δεν έχει νομιμοποιητικό πλαίσιο ειδικότερα σε κατάσταση πανδημικής κρίσης. Εξάλλου έχει προηγηθεί ένα νέο νομοθετικό πλέγμα εν πολλοίς συγχρονισμένο με τις νέες ανάγκες και συνθήκες. Υπό αυτή την έννοια η νέα τακτική των δυνάμεων ασφαλείας σε συνάρτηση με τις συναθροίσεις πολιτών συνδυάζει δύο νέα δεδομένα: τη βέλτιστη αποτελεσματικότητα και την ει δυνατόν μικρότερη συγκρουσιακή κάθε φορά έκβαση. Μια εξίσωση που έχει στον πυρήνα της ένα μείζον στοίχημα: την εμβάθυνση και αφομοίωση των νόμων και την οριοθέτηση των παρεκτροπών.

Σταθερότητα, συνεκτικότητα, αποτελεσματικότητα, επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων: οι στόχοι αυτοί συνοδεύουν κάθε κυβερνητικό ανασχηματισμό, αποκτούν όμως ακόμη μεγαλύτερη σημασία σε μια περίοδο κατά την οποία επικρατούν φόβος, σύγχυση και ανασφάλεια εξαιτίας του αόρατου εχθρού που εξακολουθεί να απειλεί την υγεία, την οικονομία, τις θέσεις εργασίας και την καθημερινότητά μας.

Αναφαίρετο δικαίωμα του εκάστοτε Πρωθυπουργού είναι ο ανασχηματισμός του κυβερνητικού σχήματος που ηγείται ο ίδιος. Το momentum επιλέγεται από τον ίδιο.

Οι συμβολισμοί είναι ισχυροί. Οι ημέρες των πρώτων δράσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 συμπίπτουν με τις ημέρες των πρώτων μαζικών εμβολιασμών κατά της πανδημίας. Και την 25η Μαρτίου, όταν θα τιμάμε τη συμβολική έναρξη της Επανάστασης, ελπίζουμε ότι η χώρα θα έχει αρχίσει να επιστρέφει στην πολυπόθητη κανονικότητα. Κοινό σημείο των δύο γεγονότων, φυσικά, η κατάκτηση της ελευθερίας.

Είναι κοινώς αποδεκτό πως η Πολιτική συχνά κρύβει τις μεγαλύτερες παγίδες στις λεπτομέρειες. Και μπορεί μια πολιτική δύναμη να έχει επικρατήσει στο μεγάλο αφήγημα και να χάσει τα πάντα στο επιμύθιό του. Πάρτε για παράδειγμα τα πεπραγμένα της ελληνικής κυβέρνησης.

Αν κάνουμε την ανασκόπηση της δύσκολης χρονιάς που πέρασε, μια από τις λίγες φωτεινές στιγμές της ήταν η αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία των ΗΠΑ. Η περιπέτεια που ξεκίνησε το 2016, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη αντί της Χίλαρι Κλίντον, κλείνει και επίσημα σε περίπου έναν μήνα. Η νέα σελίδα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μπορεί να αλλάξει την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στις ραγδαίες μεταβολές που έφερε το 2020 εγγράφεται και η τελική συμφωνία για το Brexit. Η προπαρασκευή της ελληνικής κυβέρνησης είναι επαρκής και οικοδομήθηκε καιρό, αν και το σημερινό μας σημείωμα θέτει μια άλλη διάσταση: Πόσοι αλήθεια έχουν αντιληφθεί

Λίγο πριν από το τέλος αυτής της παράξενης, δύσκολης και πένθιμης χρονιάς ήρθε η ελπίδα. Κι αυτή τη φορά είχε πρόσωπο.

«Περισσότερη δημοκρατία!» Αυτός ήταν ο τίτλος του αφιερώματος των «ΝΕΩΝ» και του Project Syndicate για το 2020 που δημοσιεύτηκε το πρώτο Σάββατο της χρονιάς που κλείνει. Η ανερχόμενη δύναμη με την οποία ασχολούνταν οι περισσότεροι αρθρογράφοι ήταν η Κίνα. Και το δίλημμα που αντιμετώπιζαν πολλές χώρες ήταν προς ποια σφαίρα επιρροής να προσανατολιστούν: την κινεζική ή την αμερικανική;

Γνωρίζαμε από την αρχή πως η κατάσταση δεν είναι κανονική. Ξέραμε, δηλαδή, πως η τουρκική προκλητικότητα, όπως εξελίχθηκε τον τελευταίο χρόνο, λειτουργούσε για την Αγκυρα ως διαπραγματευτικό χαρτί, ως μοχλός εξελίξεων.

Γίνεται συχνά η σύγκριση της πανδημίας αυτής με πόλεμο. Υπάρχει σίγουρα ένα κοινό χαρακτηριστικό στις δύο αυτές καταστάσεις. Οσοι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά συμφωνούμε ότι, πάνω από όλα, πρέπει να τελειώσει, ακόμη κι αν έχουμε πολύ διαφορετικές απόψεις για τη στρατηγική, την ιεραρχία ή ακόμη και για το πώς θα ξαναχτίσουμε τη χώρα μας όταν έρθει η ειρήνη.

Η «D-Day» είναι πλέον προ των πυλών. Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα θα αρχίσει στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο εμβολιασμός για την Covid-19. Δύο πράγματα πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα.

Τα στοιχεία που θα διαβάσετε στο σημερινό ρεπορτάζ των οικονομικών σελίδων είναι αμείλικτα και δηλωτικά μιας συλλογικής συμπεριφοράς: στο διάστημα Ιανουαρίου - Οκτωβρίου η σωρευτική αύξηση των καταθέσεων του ιδιωτικού τομέα ήταν 12,8 δισ. ευρώ ή 8,9% σε σχέση με το τέλος του 2019

Με εξαίρεση την περίοδο από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές του 2000, όταν προετοιμαζόμασταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η σχέση της Ελλάδας με τις επενδύσεις δεν ήταν ποτέ η καλύτερη.

Η κύρωση του προϋπολογισμού από τη Βουλή είναι μια κορυφαία στιγμή για τη χώρα, αφού εμμέσως πλην σαφώς επικυρώνεται και η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, αλλά και το δικό της συνολικό σχέδιο. Πίσω όμως από τις γραμμές των βασικών ομιλιών όλες αυτές τις ημέρες και επίσης παραδοσιακά στον προϋπολογισμό, εντοπίζεται και η κοινωνική απεύθυνση του κάθε πολιτικού αρχηγού.

Πολύ συχνά, τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και οι υπουργοί του περηφανεύονται για τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της κυβέρνησης. Την περασμένη άνοιξη, ωστόσο, έδειξαν πως δεν φοβούνται τις ταμπέλες: τα χρήματα που ξοδεύτηκαν τότε για την στήριξη της οικονομίας κράτησαν ανοιχτές πολλές επιχειρήσεις. Το λοκντάουν που διανύουμε προβλέπεται πιο μακρύ σε διάρκεια και οι επιπτώσεις του ακόμα πιο σημαντικές.

H ελληνική κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη. Οι πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν σε δομές έχουν μειωθεί κατά 25% σε σχέση με την αρχή του χρόνου, ενώ οι αφίξεις από τα ανατολικά σύνορα της χώρας εμφανίζονται φέτος μειωμένες κατά 78% σε σχέση με πέρυσι.

Υπάρχουν δύο τρόποι να αναλύσει κανείς τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής που αφορούν την Τουρκία και συμπυκνώνονται στην εκ νέου αναβολή της επιβολής κυρώσεων για τη συμπεριφορά της.

Στις χθεσινές συζητήσεις των μόνιμων αντιπροσώπων ετοιμάστηκε ένα προσχέδιο συμπερασμάτων για τη σημερινή Σύνοδο Κορυφής  σύμφωνα με το οποίο η  Ευρωπαϊκή Ενωση θα διευρύνει τον κατάλογο των ατόμων και των επιχειρήσεων από την Τουρκία που θα υποστούν κυρώσεις για τις δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και θα εξετάσει τις επιλογές της τον Μάρτιο.  

Πόσοι από αυτούς που σήμερα δηλώνουν αρνητικοί στο εμβόλιο, θα ήταν το ίδιο διστακτικοί αν ο κορωνοϊός ονομαζόταν πολιομυελίτιδα, ιλαρά ή ευλογιά; Γιατί σ' αυτές τις περιπτώσεις ο εμβολιασμός είναι πράξη προστασίας, ενώ στην περίπτωση του Covid-19 η επιστήμη δεν χαίρει της ίδιας εμπιστοσύνης; Η απάντηση κρύβει μια πικρή αλήθεια: εδώ και καιρό, ο εμβολιασμός εν γένει έχει πάψει να θεωρείται αυτονόητος.

Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα σε σχέση με την πιθανότητα επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το ένα είναι αν υπάρχει η απαιτούμενη συναίνεση στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η απάντηση είναι αρνητική. Είναι πιθανότερο να αποφασίσει το αμερικανικό Κογκρέσο κυρώσεις στην Αγκυρα για την αγορά των πυραύλων S-400 από το να τιμωρήσει την ερχόμενη εβδομάδα η ΕΕ την κυβέρνηση Ερντογάν για την προκλητική της συμπεριφορά στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι η συνταγματική δημόσιου σκοπού πρόβλεψη του κράτους να λαμβάνει μέριμνα για τη δημόσια υγεία επιτρέπει να διαγράφονται από τους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία τα παιδιά, σε περίπτωση κατά την οποία οι γονείς αρνούνται να τα εμβολιάσουν. Και πολύ σωστά έπραξε.  

Oι Ηνωμένες Πολιτείες είναι, ως γνωστόν, η χώρα όπου, αντίθετα με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ξέρεις σε ποιον να τηλεφωνήσεις αν χρειάζεσαι κάτι. Είναι επίσης η χώρα που χαρακτηρίζεται από τη συνέχεια της εξωτερικής της πολιτικής. Οι αποφάσεις που θα λάβει έτσι ο απερχόμενος πρόεδρος Τραμπ μέχρι την ημέρα που θα παραδώσει την εξουσία, όπως η επιβολή νέων κυρώσεων κατά της Κίνας, δεν θα ανατραπούν, σε πρώτο τουλάχιστον στάδιο, από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Μπάιντεν.

Είναι κοινός τόπος πως η κρίση της πανδημίας είναι πρωτόγνωρη όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για όλο τον κόσμο. Η αντιμετώπισή της και εδώ αναπροσανατολίζει τις πολιτικές, διαμορφώνει επείγουσες στρατηγικές, επιτάσσει ευελιξία και ένα νέο crisis management για τη διάσωση του πληθυσμού και τη στήριξη του ΕΣΥ.

«Επιθετική», «προκλητική», «απογοήτευση»: σε μια μετριοπαθή και χαμηλών τόνων πολιτικό όπως η Ανγκελα Μέρκελ, τέτοιες λέξεις αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο βάρος. Με τις δύο πρώτες, η γερμανίδα καγκελάριος χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Με την τρίτη, περιέγραψε τα δικά της αισθήματα για τα πενιχρά αποτελέσματα που είχαν οι προσπάθειές της για την αποκλιμάκωση της έντασης.

Σήμερα συμπληρώνεται ένας μήνας από τη μέρα που το νησί της Σάμου βρέθηκε αντιμέτωπο με το μένος του Εγκέλαδου. Κι όμως, οι κάτοικοί του συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα προβλήματα που προκάλεσαν στην καθημερινότητά τους τα 6,9 ρίχτερ, όπως αποκαλύπτει το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ». Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Τετρακόσιοι άνθρωποι ζουν ακόμη σε […]

Τι κοινό έχει ένας πιτσιρικάς από το Μπουένος Αϊρες με έναν παππού από τη Νάπολι; Ο πρώτος μεγάλωσε με ιστορίες για τον μεγάλο Μαραντόνα. Ο δεύτερος τον είδε με τα μάτια του να παίζει, να οδηγεί την ομάδα της καρδιάς του στην κατάκτηση δύο καμπιονάτο και ενός Κυπέλλου UEFA. Τι ενώνει έναν αριστοκράτη Βρετανό που ψήφισε υπέρ του Brexit με έναν ψηφοφόρο της Ανγκελα Μέρκελ από το Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου; Το 1986 και οι δύο είδαν τον Ντιεγκίτο, με θεϊκή παρέμβαση ή όχι, να τους στερεί το Μουντιάλ. Αν συμφωνήσουμε πως οι μύθοι είναι συλλογικά όνειρα, τότε ο Μαραντόνα κατάφερε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να μας κάνει να ονειρευόμαστε μαζί. Κι ας μην άντεξε το βάρος της αποστολής του.

Πιθανώς οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις δεν το καταλαβαίνουν μα ο πολιτικός χρόνος για τη χώρα είναι κρίσιμος και καθοριστικός για την επόμενη δεκαετία.

Η βία κατά των γυναικών δεν έχει πατρίδα. Δεν έχει χρώμα, θρησκεία ή κοινωνική τάξη. Eχει όμως πάντα τον ίδιο αντίκτυπο για το θύμα και την κοινωνία που την ανέχεται. Στην πραγματικότητα, η βία εναντίον των γυναικών είναι ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά. Oσοι μαθαίνουν να γυρνούν από την άλλη για να μην έρθουν αντιμέτωποι με φαινόμενα λεκτικής, σωματικής και σεξουαλικής βίας είναι εκείνοι που δεν έχoυν μάθει ακόμα να αντικρίζουν το πρόσωπο του τέρατος, που δεν θέλουν να παλέψουν ενάντια στις αδυναμίες τους.

Ευσεβής πόθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ευρεία αντιπολίτευση της οποίας θα ηγείται ο ίδιος και θα εκταμιεύει μόνος χρησιμοποιώντας τους άλλους. Μια τακτική που επιχείρησε να ακολουθήσει με τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου - όπου και σύρθηκε πίσω από μια πρωτοβουλία του ΚΚΕ κατά της κυβέρνησης - και που όπως φαίνεται θέλει να επαναλάβει.

Ολες μας οι ελπίδες για την υπέρβαση αυτής της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, το ξέρουμε πια καλά, στηρίζονται στο εμβόλιο. Ή, καλύτερα, στα εμβόλια. Ευτυχώς τα νέα είναι καλά: η αποτελεσματικότητα τριών εμβολίων κινείται μέχρι στιγμής πάνω από το 90%, ενώ τις επόμενες εβδομάδες αναμένονται ανακοινώσεις και για άλλα. Αν δεν υπάρξουν ανατροπές, με το νέο έτος θα αρχίσουν και οι εμβολιασμοί. Βλέπουμε επιτέλους την έξοδο του τούνελ.

Ζούμε δύσκολους καιρούς, σε μια χώρα που πριν προλάβει καλά καλά να νιώσει ότι βγήκε από την κρίση των Μνημονίων, βυθίστηκε ξαφνικά, μαζί με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, στη βαθιά κρίση της πανδημίας, απέναντι σε έναν άγνωστο εχθρό. Εναν ιό που δεν απειλεί μονάχα την ανθρώπινη ζωή αλλά διακόπτει την οικονομική δραστηριότητα, βαθαίνει τις ανισότητες, δηλητηριάζει τις κοινωνίες και δοκιμάζει τις ψυχικές αντοχές των ανθρώπων.

Το τούνελ δεν είναι τελείως σκοτεινό, ένα αχνό φως έχει αρχίσει να φαίνεται. Σε εθνικό επίπεδο, με μια πρώτη εικόνα αναχαίτισης του κορωνοϊού στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και με τη διαπίστωση - όπως έγραψαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ» - ότι παρά τις εκατόμβες των νεκρών η Ελλάδα εξακολουθεί να τα πηγαίνει καλύτερα από τις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

H Αμερική και η Ρωσία σημειώνουν καθημερινά νέα ρεκόρ. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία στενάζουν. Η Γερμανία επιβάλλει αυστηρότερα μέτρα. Η Σουηδία αντελήφθη κι αυτή τη σοβαρότητα της κατάστασης. Και, βέβαια, η Ελλάδα θρηνεί κάθε μέρα δεκάδες νεκρούς. Μόνο οι ανακοινώσεις για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων προσφέρουν την ελπίδα ότι το επόμενο καλοκαίρι θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε σε κάποια κανονικότητα.

Οι νεκροί στην Ελλάδα από την πανδημία ξεπέρασαν τους 1.100. Ο αριθμός των διασωληνωμένων αυξάνεται διαρκώς και το σύστημα υγείας κινδυνεύει με κατάρρευση. Το δεύτερο κύμα έχει φτάσει στην κορύφωσή του και εξαρτάται από τη συμπεριφορά όλων μας το αν θα συνεχίσει να θερίζει τις επόμενες εβδομάδες ή αν θα ανακοπεί.