ΤΑ ΝΕΑ

Κάθε χρόνο περίπου τέτοια εποχή, γινόμαστε για λίγο στο ίδιο έργο θεατές. Οι δηλώσεις των πόθεν έσχες των πολιτικών γίνονται κλασικές σελίδες ή και πυροδοτούν μικροπολιτικές στήλες και ερωτήματα, συχνά με αντιπολιτική χροιά.

Η διαδρομή του Κώστα Σημίτη στην πολιτική ζωή της χώρας δεν ξεκίνησε το 1996, όταν ανέλαβε τα ηνία της Ελλάδας και του ΠΑΣΟΚ μετά την αποχώρηση και τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Η παρακαταθήκη του, όμως, βασίζεται κυρίως σε όσα πέτυχε τα χρόνια που ακολούθησαν. Ο Σημίτης κατάφερε αυτό που δεν έχει μπορέσει ακόμα να πετύχει κανένας άλλος πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα, όσο δημοφιλής κι αν ήταν: να ολοκληρώσει δύο τετραετίες ως πρωθυπουργός, ηγούμενος μιας μεγάλης στροφής στο κόμμα του και στην ίδια τη χώρα.

Ενας από τους ακροδεξιούς που συμμετείχαν στην άγρια επίθεση στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο κέντρο της πόλης έριχνε σε ένα βαγόνι γεμάτο επιβάτες εύφλεκτο υλικό. Η σκηνή μοιάζει βγαλμένη από κάποια σειρά με συμμορίες αλλά δεν είναι. Συνέβη προχθές στο Μοναστηράκι ενώ συγκρούονταν φασίστες και αναρχικοί. Και δυστυχώς ήταν η πιο ανατριχιαστική από τις πολλές που εκτυλίχθηκαν σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας.

Οι αλλαγές στις διοικήσεις των δημόσιων νοσοκομείων, πρέπει απαρέγκλιτα να γίνουν με τον οδικό χάρτη σοβαρών μεταρρυθμίσεων που θα αναβαθμίζουν τη Δημόσια Υγεία. Η όλη τομή δεν είναι απλώς μια «σφήνα» στην αναδιάρθρωση του ΕΣΥ αλλά μείζον στόχος που θα περνάει από τη συνεχή αξιολόγηση των διοικήσεων και των φορέων και θα ελέγχει τους τακτικούς στόχους των οργανισμών. Δεν νοούνται εν έτει 2023, ούτε διοικητές που δεν θα έχουν γνώση του πεδίου, ούτε μια κάθετη και από τα πάνω, «καφκικού» τύπου, διαχείριση.

Σίγουρα κανείς, ούτε καν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δεν περίμενε οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι τόσο καταιγιστικές. Στους τέσσερις μήνες που μεσολάβησαν από τη δεύτερη εκλογική του ήττα μέχρι σήμερα, παραιτήθηκε ο αρχηγός του, εξελέγη διάδοχός του ένας σχεδόν άγνωστος νέος άνθρωπος που ήρθε από την Αμερική, προκλήθηκαν μεγάλες αντιδράσεις, δρομολογήθηκαν οι πρώτες διαγραφές και σήμερα το κόμμα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο αφενός να διασπαστεί, αφετέρου να χάσει τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Oι δύο απειλές είναι διαφορετικού χαρακτήρα, ο πρόεδρος Μπάιντεν το κατέστησε σαφές στο προχθεσινό διάγγελμά του. Η μία προέρχεται από ένα κράτος (τη Ρωσία), η άλλη από μια οργάνωση (τη Χαμάς). Στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει κίνδυνος να καταφύγει το θύμα (η Ουκρανία) σε ακρότητες που θα προκαλέσουν μαζικούς θανάτους αμάχων, ενώ στη δεύτερη είναι έκδηλη η ανησυχία ότι η απάντηση του θύματος (του Ισραήλ) στην πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση που δέχθηκε μπορεί να υπερβεί τα όρια.  

Κάθε πόλεμος είναι συνώνυμος της φρίκης και αποτελεί ήττα για τον άνθρωπο. Μαζί του όμως επενεργεί και με πολλούς τρόπους στον κόσμο, πάντα μακροχρόνια και επώδυνα. Και γι' αυτό πέραν των γενικόλογων εκκλήσεων για ειρήνη, απαιτούνται και πρωτοβουλίες σε δύο επίπεδα: στο έμπρακτο σκέλος της κατάπαυσης του πυρός με διπλωματικές ενεργές κινήσεις. Στο ανθρωπιστικό μέρος που κάθε χώρα πρέπει να έχει στον σχεδιασμό της και στις προτεραιοποιήσεις της. Η Ελλάδα διά της κυβέρνησης και άρα της επίσημης διπλωματίας μας στέκεται ορθά και στα δύο πεδία. Η συνάντηση δε του Πρωθυπουργού με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας επιβεβαίωσε πως κινούμαστε στη σωστή όχθη της Ιστορίας και όλες οι πρωτοβουλίες μας έχουν την έγνοια των αμάχων και της διευκόλυνσης των οδών διαφυγής από τη Γάζα. Δεν είναι στενά απλώς και μόνον ανθρωπιστικό το εν λόγω δύσκολο θέμα. Είναι και απόδειξη πως ως πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή έχουμε μια άλλη ιεράρχηση των αξιών.

Τα προηγούμενα χρόνια, τα βήματα που γίνονταν στην Ανατολική Μεσόγειο δημιούργησαν μια επίπλαστη αίσθηση σταθερότητας και στη Μέση Ανατολή.

Τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε η Χαμάς το περασμένο Σαββατοκύριακο στο έδαφος του Ισραήλ σόκαραν όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά, δολοφονήθηκαν με άγριο τρόπο μέσα στα σπίτια τους ή την ώρα που διασκέδαζαν σε ένα υπαίθριο πάρτι. Δεκάδες ακόμη συνελήφθησαν ως όμηροι από τους παλαιστίνιους εξτρεμιστές, εξευτελίστηκαν σε προπαγανδιστικά βίντεο και η τύχη τους αγνοείται.

Είναι μια εμπειρία που έχουμε ζήσει δυστυχώς όλοι. Το τηλέφωνο χτυπάει και από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται η φωνή κάποιου ή κάποιας που προσπαθεί να προωθήσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία.

Προφανώς το εκλογικό σώμα είναι σε κόπωση λόγω της διαδοχικής κάλπης. Το τελευταίο όμως δεν είναι δικαιολογία για αποχή. Το πιο άμεσο στοίχημα για ενεργό συμμετοχή είναι ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών. Εδώ – και ενώ κρίνονται μια σειρά δήμων και περιφερειών – υπάρχει μια αίσθηση πως το εκλογικό σώμα θα απέχει ακόμη περισσότερο από τον πρώτο γύρο. Σε αυτό ας προστεθεί το ανησυχητικό και αρνητικό στοιχείο πως από τις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές του 2019 μειώθηκαν οι ψηφίσαντες κατά χιλιάδες στη χώρα. Κι όμως, οι κάλπες αυτές ούτε αμελητέες είναι ως προς την επενέργεια και  επίδραση στην καθημερινότητα της ζωής μας, ούτε υποδεέστερες σε σχέση με τις εθνικές εκλογές. Τo αντίθετο.

Το Σάββατο που μας πέρασε δεν αιφνιδιάστηκαν μόνο οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες από τη μεγάλης κλίμακας τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Αιφνιδιάστηκε και ολόκληρος ο πλανήτης που θεωρούσε ότι η προσέγγιση Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας – η οποία αναμενόταν να καταλήξει σε μια συμφωνία των δύο χωρών για εξομάλυνση των σχέσεών τους –  θα μπορούσε κάποια στιγμή να σταθεροποιήσει τη σχεδόν πάντα ασταθή Μέση Ανατολή.

Οι δημοσκοπήσεις δεν έπεσαν έξω. Η ΝΔ έκανε την Κυριακή το πρώτο βήμα για να βάψει και πάλι τον χάρτη στα γαλάζια. Οι πανηγυρισμοί των στελεχών της έχουν αιτία: μόνο σε μία περιφέρεια, στην ιδιότυπη Περιφέρεια Θεσσαλίας, το γαλάζιο χρίσμα απειλείται από υποψήφιο της αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ξεπεράσει επιτέλους – με το μικρότερο δυνατό κόστος – τη δύσκολη εσωκομματική του συγκυρία. Το οφείλει γιατί παρά το ποσοστό το οποίο έλαβε στην εθνική αναμέτρηση, παραμένει η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας. Και η εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος εξαρτάται άμεσα από μια λειτουργική και αποτελεσματική αξιωματική αντιπολίτευση. Ο θεσμικός ρόλος που του ανατέθηκε από τους πολίτες οι οποίοι τον ψήφισαν απαιτεί ταχύτατη ανασυγκρότηση – και φυσικά σοβαρότητα.

Το παραλυτικό χάος που παρατηρείται στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων, μετά την ιστορική απομάκρυνση του προέδρου της Βουλής με πρωτοβουλία του κόμματος από το οποίο προέρχεται, είναι μία ακόμα σταγόνα σε ένα ποτήρι γεμάτο απίστευτες ιστορίες από τις ΗΠΑ: από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, την εισβολή στο Καπιτώλιο, την παραπομπή του τέως προέδρου και τη δίκη του γιου του Τζο Μπάιντεν για ψευδή κατάθεση, η πολιτική ζωή στην Αμερική μοιάζει να βρίσκεται σε ισορροπίες αντισυστημικού τρόμου.

Οποιοι κι αν είναι οι λόγοι, πάντως, οι καταναλωτές καταλήγουν να πληρώνουν. Γι' αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο να μπει ένα φρένο επιτέλους. Πρόσφατα ανακοινώθηκαν νέα κυβερνητικά μέτρα, ενώ το αρμόδιο υπουργείο υπόσχεται εξονυχιστικούς ελέγχους και πρόστιμα στην αγορά προκειμένου να παταχθεί η αισχροκέρδεια. Είναι κάποια βήματα. Αλλά, δυστυχώς, η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι απαιτούνται και άλλα. Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει ό,τι χρειαστεί – για να θυμηθούμε την εμβληματική φράση του Μάριο Ντράγκι. Κι αυτό πρέπει να είναι αρκετό.

Λίγες ημέρες απομένουν για τις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών και τις εκατοντάδες υποψηφίους για τους δήμους και τις περιφέρειες, αλλά δεν μοιάζει με τίποτε το κλίμα προεκλογικό. Προφανώς η χώρα είναι σε εκλογική κόπωση εξερχόμενη από τη διπλή μάχη των εθνικών εκλογών – συν την κούρσα για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως οι κάλπες που έρχονται έχουν τη δική τους ειδική αξία για την καθημερινότητα των πολιτών και προφανώς η επενέργειά τους σε τομείς της ζωής δεν είναι αμελητέα. Για παράδειγμα από το έργο για έναν δρόμο που θα ολοκληρώσει ένας δήμος ή μια περιφέρεια μέχρι την κατά τόπους Πολιτική Προστασία, όλα αυτά επιδρούν βαθιά στην κανονικότητά μας.

Eίναι ασφαλώς ακόμη νωρίς. Μόλις τρεις μήνες έχουν περάσει από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και μόλις μία εβδομάδα από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λοιπόν λογικό οι ψηφοφόροι να τηρούν στάση αναμονής. Από τη μια πλευρά, δεν είναι ενθουσιασμένοι με τη διαχείριση των καταστροφών του καλοκαιριού από την κυβέρνηση.