ΤΑ ΝΕΑ

Μοιάζουν η επιτομή της κινδυνολογίας τα όσα είπε χθες ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. «Αν πέσει η ΔΕΗ, θα πέσει η χώρα» δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

Δεν είναι μόνο το πολιτικό fair play που επιβάλλει τη θεσμοθέτηση ενός σταθερού εκλογικού συστήματος προκειμένου να μη γίνεται λάστιχο από την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία. Είναι και το συμφέρον του τόπου.

Η πρόθεση της κυβέρνησης να καθορίζουν τα ίδια τα πανεπιστήμια και όχι το υπουργείο Παιδείας των αριθμό των φοιτητών που θα δέχονται κάθε χρόνο απαντά σε μια βασική ανάγκη. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ανάγκη της αυτονόμησής τους. Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι.

Η αναστολή του ΦΠΑ στις μεταβιβάσεις αλλά και οι μειώσεις φόρων που θα ακολουθήσουν με το φορολογικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί έως το τέλος του μήνα μπορούν μόνο να χαιρετιστούν ως μέτρα ανακούφισης για εκείνο το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που σήκωσε τεράστιο φορολογικό βάρος. Πρόκειται για ελαφρύνσεις που έχει ανάγκη η οικονομία προκειμένου να κινηθεί με ταχείς και όχι αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι ανάσες αυτές είναι απαραίτητες όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση, αλλά και για μην περιπέσει η οικονομία σε τέλμα μετά την κρίση.

Συνήθιζε να λέει κάθε κυβέρνηση πως παρέλαβε καμένη γη από την προηγούμενη. Αυτή η κυβέρνηση απέφυγε τον πειρασμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως πως είναι πολλά τα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας. Πως η προηγούμενη κυβέρνηση παρέδωσε μαζί με τα κλειδιά της εξουσίας και μερικές καυτές πατάτες που μαρτυρούν πως η μετεκλογική ευφορία δεν θα διαρκέσει και πολύ.

Εγινε από την πρώτη στιγμή απολύτως διακριτός ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο νέος Πρωθυπουργός τη διακυβέρνηση της χώρας σε σχέση με τον προκάτοχό του. Μια μάλλον χαλαρή αντίληψη για τις κυβερνητικές ευθύνες μοιάζει να δίνει τη θέση της σε ένα απαιτητικό σχέδιο για την αποδοτικότητα της νέας κυβέρνησης. Η επιείκεια απέναντι σε φίλους δείχνει να αντικαθίσταται από μια κάποια αυστηρότητα απέναντι σε συνεργάτες. Δεν φαίνεται να είναι οι φιλικοί δεσμοί που ορίζουν τις επιλογές των προσώπων, αλλά η αξιολόγησή τους.

Με τις χθεσινές εκλογές φαίνεται να κλείνει ένας κύκλος, ένας οδυνηρός κύκλος, που άνοιξε πριν από σχεδόν μία δεκαετία, με τη χρεοκοπία της χώρας μας. Τη μακρά αυτή περίοδο η διαχείριση της οικονομικής κρίσης έγινε πιο δύσκολη σε σχέση με άλλες χώρες που βίωσαν ανάλογες κρίσεις, εξαιτίας του κύματος του λαϊκισμού που δυστυχώς ανέκοψε την […]

Οι αυριανές εκλογές δεν εξαιρούνται από τον κανόνα των εκλογικών αναμετρήσεων που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Είναι και αυτές κρίσιμες για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η χώρα τα επόμενα χρόνια, όπως κρίσιμες ήταν αντιστοίχως εκείνες του 2012 και του 2015.

Η αποτυχία του συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση έχει πολλές όψεις, οι οποίες είναι αλληλένδετες μεταξύ τους.

Οι εικόνες με τα κατεστραμμένα αρχεία είναι τουλάχιστον ντροπιαστικές για ένα κράτος που θέλει να λέγεται σύγχρονο.

Η ιστορική μείωση στην απόδοση του δεκαετούς ομολόγου δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ως προς τις προσδοκίες που καλλιεργούνται για την επόμενη ημέρα των εκλογών. Οι κάλπες φαίνεται να αποτελούν στα μάτια πολλών το ορόσημο όχι απλώς μιας κυβερνητικής αλλαγής, αλλά μιας επιστροφής στην κανονικότητα. Φαίνεται ακόμη να ανακτάται η εμπιστοσύνη στο διεθνές περιβάλλον για μια χώρα που απώλεσε δυστυχώς μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της.

Η συνεργασία της απερχόμενης κυβέρνησης με την Τράπεζα της Ελλάδος δεν ήταν τόσο αγαστή όσο απαιτούσαν οι περιστάσεις.

Για τους εταίρους μας στην ΕΕ, αλλά και για τον διεθνή Τύπο όπου αποτυπώνονται διαθέσεις και κλίμα, η επικράτηση του κόμματος της ΝΔ στις εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι δεδομένη. Ο νυν Πρωθυπουργός αποχωρεί από τη σκηνή και ετοιμάζεται να ανεβεί ο επόμενος για να γραφτεί ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της χώρας. Ενα […]

Οπως καταδεικνύουν τα ποιοτικά της στοιχεία, η δημοσκόπηση της MRB για «ΤΑ ΝΕΑ» παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Σε γενικές γραμμές ωστόσο επιβεβαιώνει την τάση που καταγράφεται το τελευταίο διάστημα.

Η έκθεση του ΣΕΒ που δημοσιεύουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που υποχρεώθηκε να ομολογήσει πλέον η ίδια η κυβέρνηση μετά τη βαριά της ήττα στις ευρωεκλογές. Πιστοποιεί ότι η μεσαία τάξη έπεσε θύμα μιας χωρίς προηγούμενο φορολογικής αφαίμαξης, οι στόχοι της οποίας ήταν μεν οικονομικοί, αλλά τα κίνητρα πολιτικά. Δεν ήταν, με άλλα λόγια, η οικονομική ανάγκη που οδήγησε σε αυτήν την επιλογή. Ηταν και μια συνειδητή πολιτική απόφαση τόσο με ιδεολογικά όσο και με μικροκομματικά χαρακτηριστικά.  

Η κοινή επιστολή που υπογράφουν δύο πρώην υπουργοί Παιδείας, δύο αναγνωρισμένοι πανεπιστημιακοί και ο πρώτος Συνήγορος του Πολίτη ζητώντας την κατάργηση του «κακώς σήμερα εννοούμενου ασύλου», θέτει στον πυρήνα του ένα πρόβλημα που προσβάλλει την ακαδημαϊκή ελευθερία και τελικά την ίδια τη δημοκρατία. Λέει στην ουσία πως δεν νοείται ελεύθερη διακίνηση της γνώσης και των ιδεών σε ένα περιβάλλον όπου απειλείται η ελεύθερη έκφραση σκέψης. Το κακώς εννοούμενο άσυλο, με άλλα λόγια, ακυρώνει την ίδια την έννοια του ασύλου. Η ελευθερία της σκέψης δεν διώκεται πλέον από την κρατική ή την εκκλησιαστική εξουσία, αλλά από φασίζουσες παραεξουσίες.

Τα σοβαρά επεισόδια στις φυλακές Κορυδαλλού ανάμεσα σε διάφορες ομάδες κρατουμένων, για τον τερματισμό των οποίων απαιτήθηκε η επέμβαση ισχυρών δυνάμεων της Αστυνομίας, καταδεικνύουν αν μη τι άλλο την εξαιρετικά προβληματική κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος. Οι συνθήκες που επικρατούν εντός των καταστημάτων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και απάνθρωπες, ενώ από τη συμμετοχή στα επεισόδια και κατηγορουμένων για εμπλοκή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς φαίνεται πως υπάρχει ώσμωση ανάμεσα στους λεγόμενους ποινικούς και την τρομοκρατία.

Δεν υπάρχει δικαιοσύνη όταν οι χρόνοι της απονομής της δεν είναι οι προσήκοντες. Τον βασικό αυτόν κανόνα για ένα κράτος δικαίου υπενθυμίζει η δίκη του κατά συρροήν δολοφόνου Νίκου Μεταξά στην Κύπρο.

Ο Ταγίπ Ερντογάν υπέστη χθες μια ήττα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Η νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη είναι κατ' αρχάς για τον τούρκο πρόεδρο μια ήττα πολιτική. Είναι όμως και μια ήττα προσωπική. Πρώτον, επειδή ήταν ο ίδιος ο Ερντογάν που αμφισβήτησε το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Μαρτίου εκβιάζοντας με την ισχύ που διαθέτει την επανάληψη της διαδικασίας. Δεύτερον, επειδή ανέλαβε ο ίδιος μεγάλο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του κυβερνητικού υποψηφίου. Και τρίτον, επειδή η νίκη του Ιμάμογλου αυτή τη φορά ήταν μεγαλύτερη και πιο καθαρή από την προηγούμενη. Είχε δηλαδή χαρακτήρα προσωπικής αποδοκιμασίας απέναντι στον τούρκο πρόεδρο.

Σε σχέση με το μέγεθος που έχει η οικονομία της χώρας μας, η ΔΕΗ είναι ένας επιχειρηματικός κολοσσός. Και όπως συμβαίνει με όλους τους κολοσσούς του είδους, εάν αυτός καταρρεύσει, θα συμπαρασύρει ολόκληρη την οικονομία.

Ενα φάντασμα πλανάται πάνω από την Κύπρο: το φάντασμα των δύο κρατών. Το τέλος δηλαδή του ιδανικού της ομοσπονδιακής ενωμένης Κύπρου και η παγίωση της διχοτόμησης.

Η αναφορά που κατέθεσε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σχετικά με καταγγελίες που αφορούν παράνομες, άτυπες και βίαιες επαναπροωθήσεις προσφύγων, κυρίως τούρκων πολιτών, από την περιοχή του Εβρου, αφήνει μια πολύ πικρή γεύση. Το κόμμα που κυβερνά σήμερα είχε κάνει άλλοτε σημαία του την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατήγγελλε νυχθημερόν τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και απαιτούσε την παροχή κάθε βοήθειας στους αιτούντες άσυλο.  

Πριν ακόμη αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του επένδυσαν στο διχαστικό σύνθημα «Ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Αποδείχθηκε στη συνέχεια τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό το σύνθημα στην πράξη. Κορυφαίοι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, ανάμεσα στους οποίους τρεις πρώην πρωθυπουργοί, στοχοποιήθηκαν ως ένοχοι για διαφθορά. Η στοχοποίηση συνοδεύτηκε με τόνους από λάσπη. Συνειδήσεις σπιλώθηκαν και προσωπικότητες του πολιτικού βίου αμαυρώθηκαν.

Είναι κατανοητός ο πειρασμός της πολιτικής εκμετάλλευσης ενός γεγονότος και είναι ακόμη περισσότερο κατανοητός όταν μεσολαβούν λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Κανένας πειρασμός αυτού του είδους όμως δεν είναι κατανοητός όταν τα γεγονότα αφορούν εθνικά θέματα. Κανένας χειρισμός επικοινωνιακού χαρακτήρα δεν επιτρέπεται όταν τα γεγονότα ξεπερνούν τα σύνορα της χώρας.

Ο κόσμος είναι πλέον πολύ μικρός για να φαντάζει μακριά μας το επεισόδιο που σημειώθηκε στον Κόλπο του Ομάν με την επίθεση σε δύο δεξαμενόπλοια.

Στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει πάντα ένας κίνδυνος. Να τραβήξει τόσο πολύ κάποιος το σκοινί, ώστε αυτό να σπάσει. Είναι αυτός ακριβώς ο κίνδυνος που διατρέχει η περιοχή μας εξαιτίας του πρόεδρου της Τουρκίας.

Είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού να εξωραΐζεται η πραγματικότητα ή αντιστοίχως να περιγράφεται με μελανά χρώματα. Είναι χρέος όμως όλων των άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής να υπηρετούν με τη μέγιστη δυνατή αντικειμενικότητα την αλήθεια. Ανάμεσα σε αυτούς τους παράγοντες, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε κάθε χώρα, κατέχει ξεχωριστή θέση ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας.

Μοιάζει με το χρονικό μιας προαναγγελθείσας κρίσης. Από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη έως την Ουάσιγκτον, είναι πολλοί εκείνοι που προβλέπουν πως τίποτε δεν αποκλείει ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία έως το τέλους του καλοκαιριού. Το ερώτημα επομένως δεν είναι παρά ένα. Πώς μπορεί να αποτραπεί αυτή η δυσοίωνη εξέλιξη; Πώς μπορεί η βάσιμη ανησυχία να μη γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία;

Δεν ήταν οι λίγοι, αλλά οι πολλοί που σήκωσαν το βάρος της δευτερογενούς κρίσης την οποία προκάλεσε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κρίση. Ηταν οι πολλοί που κλήθηκαν να καταβάλουν το τίμημα για τους πειραματισμούς του πρώτου εξαμήνου του 2015, οι οποίοι κατέληξαν στην ταπεινωτική υπογραφή ενός τρίτου Μνημονίου. Και ήταν οι πολλοί που υπέστησαν μια πραγματική φορολογική αφαίμαξη όχι μόνο για να πληρώσουν τα λάθη της κυβέρνησης, αλλά και την πελατειακή πολιτική της.

Τι χαρακτήρισε όσο τίποτε άλλο την απερχόμενη κυβέρνηση; Δεν χρειαζόταν να περιμένει κανείς το τέλος του βίου της για να δώσει την απάντηση.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός ανήλθε στην εξουσία με την αλήστου μνήμης φράση «Go back madam Merkel». Στη φράση εκείνη συμπυκνώθηκε η επιθετική και αντιπαραγωγική, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, στάση του απέναντι στους εταίρους μας.

Αρκεί να κάνει κανείς μια απλή όσο και θλιβερή σύγκριση. Στην Πορτογαλία σύσσωμη η αντιπολίτευση αλλά και πολιτικές δυνάμεις του κυβερνητικού συνασπισμού τάχθηκαν υπέρ του αιτήματος των εκπαιδευτικών να τους δοθούν αυξήσεις. Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της χώρας αρνήθηκε με το επιχείρημα ότι μια τέτοια ενέργεια θα υπονόμευε σε αυτή τη φάση τόσο τη δημοσιονομική ισορροπία όσο και την αξιοπιστία της χώρας του. Εφτασε μάλιστα να απειλήσει με παραίτηση, αν και θα διεκδικούσε την ψήφο των συμπολιτών του τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Η ελληνική οικονομία είχε όλα τα φόντα για να πετάξει από ένα σημείο και μετά. Μπορούσε να πετάξει τόσο επειδή, πλην της Ιταλίας, αυτή είναι η τάση στην ευρωζώνη όσο και επειδή η έξοδος από την κρίση συνοδεύεται συνήθως από μια ισχυρή δυναμική οικονομικής ανάπτυξης.

Το συμπέρασμα δεν αφορά μόνο το κόμμα που κατατροπώθηκε στις εκλογές, αλλά κάθε κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει. Και λέει πως οι πολίτες δεν παραδίδουν πια λευκές επιταγές. Λέει ακόμη πως ψηφίζουν περισσότερο για να τιμωρήσουν αυτόν που φεύγει και λιγότερο για να επιβραβεύσουν αυτόν που έρχεται. Η ψήφος είναι προϊόν απογοήτευσης για την υπάρχουσα κατάσταση και όχι ελπίδας για τη διάδοχη.

Με τον χθεσινό δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών ολοκληρώθηκε η αποδοκιμασία της κυβέρνησης από το εκλογικό σώμα. Αποδείχθηκε επίσης ότι οι ψηφοφόροι, πέρα από τις όποιες προτιμήσεις σε πρόσωπα, απάντησαν αυτές τις δύο Κυριακές σε ένα και μόνο ερώτημα: Ναι ή όχι στην κυβέρνηση.