ΤΑ ΝΕΑ

Δεν αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού για να αλλάξει η οικονομία. Είναι κάτι που αποτυπώνεται αυτές τις ημέρες στον χώρο της εστίασης, όπου η μείωση του ΦΠΑ από το 24% στο 13% αποδείχθηκε δώρον άδωρον για τους καταναλωτές.

Εχει περάσει ένας μήνας από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου. Και μέσα σε μόλις έναν μήνα ο συναγερμός έχει χτυπήσει δυο φορές.

Η χώρα μας, λέει σχετική έκθεση, υποχώρησε το 2019 κατά μία θέση στην Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας. Πιο συγκεκριμένα, κατέβηκε στην 58η μεταξύ 63 χωρών, ενώ βρίσκεται πίσω από χώρες όπως η Ιορδανία, το Περού και η Κολομβία. Εξίσου απογοητευτικές είναι οι επιδόσεις της χώρας μας στους δείκτες οικονομικής αποδοτικότητας, κυβερνητικής αποτελεσματικότητας αλλά και επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας.

Ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας φαίνεται να υπέπεσε σε παράπτωμα με την παρουσία του στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κυβερνώντος κόμματος. Ο ίδιος δικαιολογήθηκε πως η φυσική του παρουσία δεν σχετίζεται με τις κομματικές του προτιμήσεις, αλλά με λόγους προσωπικής επόπτευσης των μέτρων φύλαξης. Αλίμονο, όμως, ο φακός έχει συλλάβει τον αρχηγό και σε συγκεντρώσεις του κυβερνώντος κόμματος στο Αγρίνιο και στην Ξάνθη. Επόπτευε άραγε τα μέτρα καθήμενος στην πρώτη σειρά;

Το ιστορικό χαμηλό στο οποίο διαπραγματεύονται τα ελληνικά ομόλογα αλλά και το ράλι ανόδου στο ελληνικό χρηματιστήριο, ως συνέπεια του αποτελέσματος των εκλογών, πιστοποιούν πως οι αγορές διάκεινται ευνοϊκά απέναντι στην προοπτική της κυβερνητικής αλλαγής. Από την αντίδραση πιστοποιείται ακόμη πως αυτό που προπαγάνδιζε η κυβέρνηση ως το δυνατό της χαρτί, δηλαδή η οικονομία, είναι στην πραγματικότητα ένα από τα πλέον αδύνατα σημεία της, εάν όχι το πιο αδύνατο.

Το αποτέλεσμα της κάλπης μπορεί να περιγραφεί μόνο ως συντριβή για την κυβέρνηση. Ηταν μια σαφής καταδίκη και μια αποδοκιμασία στην οποία δεν χωρούν πολλές ερμηνείες. Το μήνυμα της ευρωκάλπης ερμηνεύεται ως αίτημα πρόωρης προσφυγής στις εθνικές κάλπες.

Συνηθίζεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να γίνεται λόγος για την κρισιμότητα των εκλογών. Αυτές οι ευρωεκλογές όμως είναι πραγματικά κρίσιμες και, παρά τα εθνικά χαρακτηριστικά που λαμβάνει κάθε εκλογική αναμέτρηση, είναι ιδιαίτερα για το μέλλον της Ευρώπης.

Με την ανακοίνωση της αύξησης της εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τη δεύτερη μέσα σε δύο χρόνια, ο υπουργός Παιδείας απέδειξε οριστικά πως έχει παραδώσει τον ευαίσθητο αυτόν τον τομέα στην υπηρεσία της ψηφοθηρίας. Δεν θα ήταν δε υπερβολή να πει κανείς πως ποτέ στο παρελθόν η ρουσφετολογική αντίληψη δεν είχε διαποτίσει σε τέτοιο βαθμό την […]

Δεν θα ήταν μόνο το ελάχιστο μέτρο προστασίας, αλλά και το ελάχιστο χρέος απέναντι στους ανθρώπους που βίωσαν μια τέτοιου μεγέθους τραγωδία.

Ο Πρωθυπουργός χρησιμοποίησε το κότερο για να προστατεύσει την ιδιωτικότητά του. Ενα μέλος της κυβέρνησής του, για να σαγηνεύσει το Χόλιγουντ.

Είναι πλέον φανερό. Στα τέσσερα και πλέον χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

«Οι παροχές γίνονται με λεφτά που δεν υπάρχουν». Η δήλωση αυτή ευρωπαίου αξιωματούχου στα «ΝΕΑ» αρκεί για να καταδειχθεί ο κίνδυνος ενός νέου εκτροχιασμού, το κόστος του οποίου θα κληθούν να καταβάλουν οι έλληνες πολίτες σε υπερπολλαπλάσιο βαθμό.

Οι κομματικές φιέστες που στήνει η κυβέρνηση κάθε τρεις και λίγο στη Θεσσαλονίκη για το μετρό της πόλης συνιστούν προσβολή για τους Θεσσαλονικείς.

Η δημοκρατία είναι το μοναδικό καθεστώς που επιτρέπει στους εχθρούς της να την υβρίζουν. Καμία δημοκρατία δεν μπορεί όμως να επιτρέπει στους εχθρούς της να την υπομονεύουν.

Οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί: περισσότεροι από 570.000 εργαζόμενοι, λένε τα στοιχεία της ΓΣΕΕ, αμείβονται με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα, ενώ οι αμοιβές άλλων 250.000 δεν φτάνουν καν τα 250 ευρώ. Τα στοιχεία δείχνουν ακόμη ότι οι κοινωνικές παροχές είναι μειωμένες κατά 21,7% σε σχέση με το 2009 και το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών κατά 33,7% σε σχέση με το ίδιο έτος.

Είναι πολλαπλώς ωφέλιμη η πρωτοβουλία κάποιων πανεπιστημίων να βραβεύσουν καθηγητές που κρίθηκαν άξιοι είτε με την ψήφο των φοιτητών τους είτε επειδή με το έργο τους συνέβαλαν στην ανάδειξη του πανεπιστημιακού ιδρύματος στο οποίο ερευνούν και διδάσκουν. Είναι ωφέλιμη επειδή παρά την εργώδη προσπάθεια που κατέβαλε η κυβέρνηση να αμαυρώσει την έννοια της αριστείας, τα […]

Εχει ειπωθεί ότι το δημοψήφισμα για το Brexit στη Βρετανία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Αλλά οι άνεμοι που φύσηξαν ανεξέλεγκτα δεν παρέσυραν μόνο το «Νησί» μακριά από την Ευρώπη. Φαίνεται να κονιορτοποιούν και το πολιτικό σύστημα των δύο παραδοσιακών κομμάτων, των Συντηρητικών και των Εργατικών, αναδεικνύοντας σε κυρίαρχη μορφή έναν εθνικιστή και λαϊκιστή πολιτικό, τον Νάιτζελ Φάρατζ. Η Βρετανία, με άλλα λόγια, δεν ζει ένα σοκ μόνο στις εξωτερικές της σχέσεις. Ζει ένα αναλόγου μεγέθους και στο εσωτερικό της.

Σε όποιον παρακολουθεί στοιχειωδώς τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη περιοχή, η κλιμάκωση των προκλήσεων της Αγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Το μείγμα των μεγαλοϊδεατικών φιλοδοξιών της τουρκικής ηγεσίας και της δραματικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η τουρκική οικονομία ήταν βέβαιο πως θα αποδεικνυόταν κάποια στιγμή εκρηκτικό.

Ο κώδωνας κινδύνου που έκρουσε ο αντιπεριφερειάρχης της Κρήτης για την επάρκεια ισχύος στο σύστημα ηλεκτροδότησης του νησιού ηχεί σαν συναγερμός για την επάρκεια των υποδομών στη χώρα μας γενικότερα.

Ο κανόνας είναι παλιός όσο τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα. Και λέει πως οι κατέχοντες την εξουσία δεν μπορούν να έχουν όποια σχέση θέλουν με τους ιδιώτες, ούτε να μπαίνουν σε διαδικασίες δούναι και λαβείν. Δεν μπορεί, για να αναφερθούμε στο μείζον ζήτημα των τελευταίων ημερών, ο Πρωθυπουργός της χώρας να φιλοξενείται στη θαλαμηγό ιδιώτη και ο ιδιώτης να λαμβάνει από τον Πρωθυπουργό αξιώματα, να προμηθεύεται διπλωματικά διαβατήρια ή να προτείνεται ως μέλος σε διεθνείς οργανισμούς όπως είναι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή.

Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Και δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κυβέρνηση λειτουργεί πλέον υπό το κράτος του πανικού μπροστά στον καταιγισμό των αρνητικών γεγονότων που συνοδεύουν τη θητεία της το τελευταίο διάστημα.

Το συμπέρασμα των ειδικών του ΟΗΕ στην έκθεση που είδε χθες το φως της δημοσιότητας είναι σαφέστατο: η καταστροφή του πλανήτη θα γίνει αναπόφευκτη εάν δεν αλλάξουμε τα μοντέλα παραγωγής και κατανάλωσης.

Η κυβέρνηση επιδίδεται σε έναν αγώνα μέχρις εσχάτων για να αλλάξει την ατζέντα. Κι ο λόγος είναι σαφής. Είναι το φάντασμα της βαριάς ήττας σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που πλανάται πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου, είναι ο φόβος ότι η καταδίκη από τους πολίτες θα έχει τη μορφή της εκλογικής συντριβής.

Δεν θα χρειαζόταν πριν από μερικούς μήνες να ασκηθεί κανείς στη μαντική τέχνη για να προβλέψει πως αργά ή γρήγορα η Αγκυρα θα προχωρούσε σε ενέργειες που θα της εξασφάλιζαν μια θέση στο ενεργειακό τοπίο του Νότιου Αιγαίου. Ενας τέτοιος σχεδιασμός ήταν αυτονόητος για μια σειρά από λόγους. Ενας τέτοιος λόγος είναι η εξαιρετικά δυσχερής κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η τουρκική οικονομία και ο ολοένα και πιο ορατός κίνδυνος να καταρρεύσει. Ενας δεύτερος, η αντίληψη που ενσαρκώνει κατεξοχήν ο τούρκος πρόεδρος περί μιας Τουρκίας που θα έχει ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης.

Συμπληρώνονται εννέα χρόνια από τη διάπραξη ενός από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Εννέα χρόνια από τότε που, παρεισφρέοντας σε ένα οργισμένο πλήθος, ασυνείδητοι δολοφόνοι εκτόξευσαν βόμβες μολότοφ σε μια τράπεζα οδηγώντας στον θάνατο τρεις νέους ανθρώπους. Αλλά η επέτειος δεν είναι θλιβερή μόνο επειδή έχασαν τη ζωή τους η 32χρονη Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια. Είναι και επειδή το έγκλημα της Marfin παραμένει ένα έγκλημα κατ' εξακολούθηση.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει μια σειρά από μέτρα που καμία από τις προηγούμενες δεν είχε διανοηθεί ποτέ να ψηφίσει. Ενα τέτοιο είναι η δέσμευση της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο, ένα δεύτερο η μείωση των συντάξεων, ένα ακόμη η μείωση του αφορολογήτου.

Είναι προφανές πως κανένα έθιμο, είτε συνδέεται με τη λαϊκή παράδοση είτε με μια μεγάλη θρησκευτική γιορτή, δεν μπορεί να αποτελεί κίνδυνο για τη ζωή.

Είναι ο Πρωθυπουργός που δήλωσε στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» πως δεν πρόκειται να κάνει προεκλογική πολιτική «ελεημοσύνης» - δηλαδή παροχών. Είναι ο υπουργός Οικονομικών που διατείνεται πως η χώρα ανέκτησε, χάρις στον ίδιο προφανώς, την αξιοπιστία της ανάμεσα σε εταίρους και δανειστές. Και είναι ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών που συναντήθηκαν χθες το πρωί στο Μέγαρο Μαξίμου για να συζητήσουν τον νέο κύκλο παροχών.

Δεν εκπλήσσει πια ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Δεν εκπλήσσει ούτε το γεγονός πως με την επεξηγηματική δήλωση που έκανε μετά τον σάλο που ξέσπασε εμφανίστηκε αμετανόητος. Είναι όμως πολύ δυσάρεστη η έκπληξη από τη στήριξη που προσέφερε ο Πρωθυπουργός στον υπουργό του. Και είναι επειδή η στήριξη ξεπέρασε και αυτά ακόμη τα όρια της ταύτισης: ο Πρωθυπουργός δεν αποστασιοποιήθηκε ούτε κατ' ελάχιστο από την αθλιότητα που διέπραξε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που το πολιτικό σύστημα αναλώνεται σε ανούσιους διαξιφισμούς. Αντίθετα, τείνει να γίνει ο κανόνας την ίδια ώρα που η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με πολύ σοβαρά προβλήματα. Ενα από αυτά, και μάλιστα υπαρξιακού χαρακτήρα, είναι το δημογραφικό: όχι μόνο ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται χρόνο με τον χρόνο, αλλά επιπλέον ο μισός συντηρεί τον άλλον μισό. Οπως μάλιστα επισημαίνεται σε έρευνα του ΙΟΒΕ, η αναλογία αυτή εμφανίζει αυξητικές τάσεις, γεγονός που προμηνύει έντονες πιέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία.

Ο Πρωθυπουργός διαμαρτύρεται - και σωστά - για την κατηγορία της «προδοσίας» που του προσάπτει η εθνικιστική Δεξιά σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τι εννοεί όμως ο ίδιος όταν κατηγορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι στηρίζει έναν υποψήφιο για την προεδρία της Κομισιόν που είναι «ανθέλληνας»; Είναι πολιτικό επιχείρημα εντός του δημοκρατικού τόξου αυτός ο χαρακτηρισμός ή ένας χαρακτηρισμός απευθείας βγαλμένος από το οπλοστάσιο της Ακρας Δεξιάς την οποία υποτίθεται ότι μάχεται; Σε φιλέλληνες και ανθέλληνες χωρίζεται ο κόσμος;

Συνηθίζουμε να μιλάμε για «προσωπικά δεδομένα». Οπως φαίνεται όμως δεν είναι και τόσο προσωπικά. Στοιχεία που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει κανείς, όπως το σωματικό μας βάρος, η ύπαρξη κατοικιδίου κ.ά., καταλήγουν εύκολα στα χέρια εταιρειών οι οποίες τα πωλούν σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Η δημοκρατία μας ανήκει θεωρητικά στις λεγόμενες «ώριμες». Δυστυχώς όμως, δεν είναι τόσο ώριμη όσο επιβάλλει η γεωγραφική θέση και επιτάσσουν οι συνθήκες. Η χώρα μας είναι ίσως η μοναδική στην Ευρώπη όπου η ζωή κυριολεκτικά παραλύει πριν από τις εκλογές. Το κράτος δεν έχει συνέχεια, διοικείται σε ασυνέχειες. Η κρατική μηχανή παγώνει ενόψει της επερχόμενης αλλαγής. Και φυσικά, πρώτο θύμα αυτού του παραλογισμού πέφτει η οικονομία.

Μια πολιτεία κρίνεται κατεξοχήν από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους μελλοντικούς πολίτες της. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τα παιδιά. Από μια ευάλωτη ομάδα, της οποίας τα μέλη δεν είναι το ίδιο ευάλωτα: είναι διαφορετικό ένα παιδί να μεγαλώνει στην ασφάλεια και τη θαλπωρή μιας οικογένειας και διαφορετικό να μεγαλώνει χωρίς οικογένεια.

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στους αριθμούς. Σε ένα επάγγελμα με 40% ανεργία, λέει το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ», ένας στους τέσσερις αποφοίτους των πανεπιστημίων μας θα είναι στο μέλλον μηχανικός. Κι αυτό επειδή οι «πανεπιστημιοποιήσεις» των ΤΕΙ που αποφάσισε η κυβέρνηση δημιουργούν τον αριθμό - ρεκόρ των 36 πολυτεχνικών τμημάτων: 173% θα είναι η αύξηση στις Σχολές Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, 72% στις Σχολές Ηλεκτρολόγων Μηχανικών.