ΤΑ ΝΕΑ

Είναι αλήθεια πως όπου ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή. Αλλά είναι εξίσου αλήθεια πως ο πολιτισμός μιας χώρας δεν κρίνεται μόνο από τα σχολεία της. Κρίνεται και από τις φυλακές της. Δεν είναι μόνο στο εκπαιδευτικό της σύστημα που κρίνεται το επίπεδο της κοινωνίας και η λειτουργία της πολιτείας, είναι και στο σωφρονιστικό.

«Φτιάξτε τη στέγη τώρα που έχει ήλιο». Η φράση ανήκει στην Κριστίν Λαγκάρντ και, ως προτροπή, αποτυπώνει μια πραγματικότητα: η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί ταχύτατα και να υιοθετήσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να προστατεύσει την οικονομία - και μάλιστα όχι μια οικονομία που είναι στέρεη, αλλά μια οικονομία που κρέμεται από μια κλωστή.

Δεν έχει λόγο κανείς να αμφισβητήσει το έργο του αναπληρωτή υπουργού Ερευνας και Καινοτομίας - αντίθετα δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει το γεγονός ότι παρά την κρίση οι δαπάνες για την έρευνα έφτασαν σε ύψη - ρεκόρ.

Γίνεται ημέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο φανερό πως το σκάνδαλο Novartis είναι ό,τι και στον υπόλοιπο κόσμο: Ενα σκάνδαλο ιατρικό και όχι πολιτικό, ένα ιατρικό σκάνδαλο την ύπαρξη του οποίου έχει παραδεχθεί η ίδια η εταιρεία.

Από τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου γίνεται σαφές πως το Μέγαρο Μαξίμου δεν νίπτει τας χείρας του μόνο για τον Αρτέμη Αρτεμίου και τον Μανώλη Πετσίτη, αλλά και για το πολιτικό πρόσωπο που συνδέεται με αυτούς τους δύο και το οποίο δεν είναι άλλο από τον Νίκο Παππά.

Διαφημίστηκε από την αρχή ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, με τον υπουργό Δικαιοσύνης να συστήνει στους υποτιθέμενους εμπλεκομένους να προετοιμάσουν καλά την υπεράσπισή τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας να πέφτει θύμα πολιτικών επιδιώξεων. Είναι όμως η πρώτη φορά που βλέπουμε την Ανώτατη Εκπαίδευση να γίνεται βορά κομματικών φιλοδοξιών. Από αυτήν την άποψη, ο υπουργός Παιδείας δεν ακολουθεί απλώς την παλαιοκομματική πεπατημένη. Εγκαινιάζει ένα νέο είδος παλαιοκομματισμού που φυσικά δεν προμηνύει τίποτε καλό για την πολύπαθη εθνική Παιδεία.

Η πρώτη αντίδραση ήταν η αμηχανία. Η αμηχανία έδωσε σύντομα τη θέση της στη σιωπή. Αλλά με τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων να συνεχίζεται, ούτε η σιωπή κράτησε πολύ.

Ηταν πριν από λίγες ημέρες όταν η κυβέρνηση και ο φιλικός της Τύπος θριαμβολογούσαν για τη δήλωση του Πάπα πως αξίζει το Νομπέλ η φράση «τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάνω από τις συμφωνίες» του έλληνα Πρωθυπουργού. Οπως φαίνεται όμως, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι πάνω από τις εκλογικές σκοπιμότητες ούτε από τις ψηφοθηρικές λογικές. Αυτό μαρτυρά η παραίτηση του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο οποίος έκανε λόγο για «καίριο πλήγμα» στην ανεξαρτησία της Αρχής αυτής.

Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους η προσπάθεια διεμβόλισης της Κεντροαριστεράς από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε σε φιάσκο. Ενας λόγος, για παράδειγμα, είναι ότι ο πρωθυπουργός σοσιαλδημοκρατικοποιήθηκε χωρίς όμως να τιθασεύσει τον λαϊκιστή εαυτό του.

Θα προξενεί πάντα εντύπωση η ταχύτητα με την οποία εξαφανίστηκε η ευαισθησία των έστω και κατ' επάγγελμα ευαίσθητων. Και η εντύπωση θα γίνεται όλο και πιο αλγεινή όταν έρχονται στο φως νέα στοιχεία: 83.000 οικογένειες έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα μόνο το 2017 λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τη ΔΕΗ.

Σε μια οποιαδήποτε δημοκρατία του κόσμου, η εκλογική επίδοση του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν στις δημοτικές εκλογές έπειτα από τόσα χρόνια κυριαρχίας θα ήταν απολύτως φυσιολογική. Η Τουρκία όμως δεν είναι κανονική δημοκρατία.

Γίνεται όλο και πιο σαφές ημέρα με την ημέρα πως ο Πρωθυπουργός δεν αποφεύγει τις εκλογές επειδή αντιστέκεται με επιτυχία στο γαργαλητό, αλλά επειδή δεν θέλει να γευτεί το πικρό ποτήρι της ήττας, ακόμη περισσότερο το πιο πικρό της συντριβής.

Είναι ασφαλώς οφειλόμενες οι τιμές που αποδίδει κατά το έκτακτο συνέδριό του το Κίνημα Αλλαγής στον Ανδρέα Παπανδρέου. Και είναι οφειλόμενες όχι μόνο επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης Κεντροαριστεράς.

Η Κίνα έγινε προ ημερών η πρώτη χώρα που μπλόκαρε την εισαγωγή προϊόντων από την Ελλάδα εφόσον η επωνυμία της εταιρείας ή των προϊόντων παραπέμπει στη Βόρεια Μακεδονία. Κι αυτό το μπλόκο μπορεί να είναι το πρώτο λιθαράκι ενός προβλήματος που θα δημιουργεί ο όρος «μακεδονικός» όχι σε ιστορικά ή ταυτοτικά πλαίσια, αλλά στο εμπόριο.

Η κρίση βρήκε τους περισσότερους από τους πολίτες της χώρας μας απροετοίμαστους. Οπως ήταν φυσικό, ανατράπηκαν σχέδια, προγραμματισμοί, όνειρα και φιλοδοξίες. Πολλά από αυτά τα σχέδια και τα όνειρα είχαν σχέση με την απόκτηση στέγης.

Ας δεχθούμε πως το Μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος ψήφισε, έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να καταπατήσει πολλές από τις αρχές που πρεσβεύει. Αν όμως η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε και το τελευταίο ίχνος του περίφημου ηθικού της πλεονεκτήματος είναι επειδή καταπάτησε αρχές που κανένας δεν της επέβαλε να καταπατήσει. Ποιος υποχρέωσε το κυβερνών κόμμα να συγκυβερνήσει πριν από τέσσερα χρόνια με την εθνικιστική Δεξιά; Και ποιος το υποχρεώνει σήμερα να συμπεριλάβει στο ευρωψηφοδέλτιό του όνομα το οποίο είναι συνυφασμένο με τη διαπλοκή και την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα;

Δεν είναι νοητό σε μια δημοκρατία να αποφεύγουν πολιτικοί τις δημόσιες εμφανίσεις φοβούμενοι ότι θα πέσουν θύματα προπηλακισμών. Ακόμη περισσότερο δεν είναι νοητό να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε εορτασμούς εθνικών επετείων - μια εθνική επέτειος είναι εξ ορισμού μια γιορτή ενότητας του έθνους και όχι διχασμού.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ κάνουν λόγο με επιστολή τους για «ακυβέρνητα καράβια», «δυσλειτουργίες», «περίγελους» και «βολέματα». Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα χρειάζονταν όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί για να ενεργοποιηθεί μια κυβέρνηση που προστατεύει το δημόσιο συμφέρον - θα αρκούσαν και πολύ λιγότερα.

Η ακτινογραφία των εισοδημάτων και των φόρων, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του 2018, αποτυπώνει μια πραγματικότητα για την οικονομία που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό.

Την έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών για τη δημόσια και την ιδιωτική δαπάνη στην Εκπαίδευση, δεν μπορεί παρά να την εκλάβει κανείς ως τεκμήριο αποτυχίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Με τη Συμφωνία των Πρεσπών οι κυβερνήσεις της Αθήνας και των Σκοπίων υποτίθεται ότι θα έλυναν ένα πρόβλημα δεκαετιών.

Η χώρα μας κατέχει ένα θλιβερό προνόμιο. Είναι η μοναδική στην Ευρώπη της οποίας οι πολίτες δεν έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν από χώρες της αλλοδαπής. Πρόκειται για μια αδυναμία που όχι μόνο προσβάλλει ένα κράτος το οποίο θέλει να λέγεται σύγχρονο. Στερεί και από τους Ελληνες αυτούς ένα βασικό δικαίωμα, το δικαίωμα στο εκλέγειν.

Σχεδόν αμέσως μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο σημερινός υπουργός Παιδείας ανήγγειλε την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δεν ήταν ο πρώτος και, θα ήθελε να ελπίζει κανείς με βάση το αποτέλεσμα, πως δεν θα είναι ούτε ο τελευταίος. Είναι όμως ο μόνος που, όλον αυτόν τον καιρό που υπηρετεί το αξίωμά του, σβήνει και γράφει στις πλάτες των μαθητών.

Με τη χθεσινή του ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, ο Πρωθυπουργός απέδειξε πως η μόνη πολιτική που υπηρετεί πιστά είναι αυτή του διχασμού και της πόλωσης. Ηταν διχαστικός ο λόγος του Πρωθυπουργού και βαθύτατα λαϊκιστικός, σε μια στιγμή που το ζητούμενο για τη χώρα είναι η πολιτική ομαλότητα.

Υπάρχουν δύο τρόποι να αξιολογήσει κανείς την πρώτη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μετά το τέλος του προγράμματος

Από το πάγωμα της εκταμίευσης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από το Eurogroup τεκμαίρεται πως κανένας, πλην της κυβέρνησης, δεν παρακολουθεί το κυβερνητικό αφήγημα περί επιστροφής στην κανονικότητα. Αποδεικνύεται ακόμη πως η χώρα και η οικονομία της παραμένουν δέσμιες της δυσπιστίας των δανειστών και πως ο Πρωθυπουργός, παρά την προθυμία που του καταλογίζει η αντιπολίτευση, δεν έχει καταφέρει στο ελάχιστο να αποκαταστήσει την αξιοπιστία για την απώλεια της οποίας έχει σε μεγάλο βαθμό ευθύνη και ο ίδιος.

Το εισαγγελικό πόρισμα για την πυρκαγιά στο Μάτι δεν εντοπίζει μόνο αίτια και υπευθύνους της τραγωδίας. Αποκαλύπτει και τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού. Και είναι, δυστυχώς, μια γύμνια σε όλα τα επίπεδα: η αλήθεια που αποτυπώνεται από την κορυφή της διοικητικής πυραμίδας, εκεί όπου βρίσκονται οι αιρετοί άρχοντες, έως το τέλος της, είναι πως στο βασίλειο της Δανιμαρκίας δεν υπάρχει απλώς κάτι σάπιο. Ολο το βασίλειο είναι σάπιο.

Ηταν πριν από λίγες ημέρες όταν υπουργός της κυβέρνησης, ειδικός υποτίθεται περί τα δημοσκοπικά, προέβλεψε την εκλογική εξαφάνιση της Κεντροαριστεράς. Το θέμα όμως δεν είναι πως ο υπουργός θα διαψευστεί στις κάλπες, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Το ερώτημα έθετε παλαιός και δικαιωμένος πολιτικός: Αφού υπάρχει αυτό το περίφημο μαξιλάρι των είκοσι και πλέον δισ. γιατί η χώρα θα έπρεπε να δανειστεί σε αυτή τη φάση από τις αγορές; Το ερώτημα είναι φυσικά ρητορικό. Και η απάντηση προφανής. Η κυβέρνηση αγόρασε πανάκριβα ένα πάμφθηνο προεκλογικό κόλπο. Θέλοντας να υπηρετήσει το αφήγημα της κανονικότητας και της οικονομίας που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές, η κυβέρνηση σπεύδει να δανειστεί από τις αγορές.

Αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά πως το προσκλητήριο του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντροαριστερά δεν βρίσκει ευήκοα ώτα. Η «απεύθυνση σε ένα πλατύ κάλεσμα», όπως είχε πει ο ίδιος, εξακολουθεί να πέφτει στο κενό και να μη βρίσκει σταθερό έδαφος για να πατήσει. Του στέρησαν και εξακολουθούν να του στερούν αυτή τη δυνατότητα τόσο η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ όσο και ο επικεφαλής του Ποταμιού που αρνούνται να ακολουθήσουν τον Πρωθυπουργό στις πολιτικές ή άλλες κυβιστήσεις του.

Πρόσωπα του υποκόσμου που επιλέγουν τη χώρα μας για να λύσουν τις διαφορές τους, χούλιγκαν που μετατρέπουν ένα κολυμβητήριο όπου διεξάγεται ένας αγώνας πόλο γυναικών σε κολαστήριο απειλώντας τις ζωές ακόμη και μικρών παιδιών, άλλοι που επιτίθενται με δεκάδες μολότοφ σε αστυνομικά τμήματα. Αλλά και μια πολιτεία που βρίσκεται σε εμφανή αδυναμία να αντιδράσει. Μια πολιτεία που δείχνει να έχει πέσει όμηρος της βίας δίνοντας την αίσθηση πως η χώρα βρίσκεται υπό διάλυση.

Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες φανερώνουν πως οι προσπάθειες της κυβέρνησης να αναστρέψει το εις βάρος της κλίμα πέφτουν συνεχώς στο κενό. Ούτε το αφήγημα της επιστροφής της κανονικότητας, ούτε οι παροχές συγκινούν τους πολίτες που στην συντριπτική τους πλειονότητα φαίνεται να έχουν λάβει ήδη τις αποφάσεις τους.

Η υγεία δεν είναι μόνο ύψιστο αγαθό, είναι και ένα από τα πλέον ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Χρήζει επομένως και από αυτήν την άποψη ιδιαίτερης προστασίας. Ακόμη περισσότερο επειδή στην ψηφιακή εποχή τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών μπορεί να γίνουν πολύ πιο εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης.

H έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονοµία δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασµό. Μεταξύ άλλων, οι θεσµοί ζητούν µείωση του αφορολογήτου, πάγωµα των ρυθµίσεων και ισοδύναµα µέτρα σε περίπτωση που η ελληνική Δικαιοσύνη αποφασίσει υπέρ της επιστροφής των αναδροµικών. Ο δρόµος, µε άλλα λόγια, παραµένει διπλά ναρκοθετηµένος: όχι µόνο η οικονοµία παραµένει δέσµια των πολιτικών λιτότητας, […]

Οι εκτεταμένες καταστροφές σε δρόμους και γέφυρες που προκλήθηκαν στην Κρήτη από το τελευταίο κύμα κακοκαιρίας δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: βασικές υποδομές της χώρας, όπως είναι το οδικό της δίκτυο, είναι πλέον απαρχαιωμένες. Οι αντοχές τους είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ασφάλεια των πολλών χιλιάδων πολιτών που εξυπηρετούνται καθημερινά από αυτές.