ΤΑ ΝΕΑ

Η εξουσία κάνει πολλές φορές κυνικούς εκείνους που την ασκούν.

Θα έκανε λάθος να πιστέψει κανείς ότι οι εκλογές που διεξάγονται αύριο στο κρατίδιο της Βαυαρίας είναι μια βαυαρική ή έστω γερμανική υπόθεση και μόνο.

Ο Πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός του εταίρος κάνουν λάθος εάν νομίζουν ότι τα παιχνίδια εξουσίας που παίζουν αφορούν τους ίδιους και μόνο ή τον στενό τους κύκλο. Παίζοντας από τις θέσεις ευθύνης που έχουν, παίζουν στην ουσία με τις τύχες της χώρας. Σε μια δύσκολη συγκυρία όπως αυτή μάλιστα υποχρεούνται να λάβουν το ταχύτερο δυνατό τις αποφάσεις τους.

Εύκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τι θα έλεγαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ εάν οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση καλούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναπτύξουν μόνιμες στρατιωτικές βάσεις σε πλείστες όσες πόλεις της Ελλάδας. Πόσες οργισμένες ανακοινώσεις θα έβγαιναν, πόσες δηλώσεις περί «αμερικανόδουλων» θα γίνονταν, τι υπαινιγμοί περί εθνικής προδοσίας θα αφήνονταν, πόσες σόλες θα έλιωναν σε διαδηλώσεις.

Το χάος α λα ιταλικά υπενθύμισε πόσο εύθραυστη είναι η ελληνική οικονομία. Το μπρα ντε φερ ανάμεσα στη Ρώμη, την τρίτη οικονομία της ευρωζώνης, και τις Βρυξέλλες υπενθύμισε επίσης ότι σε μια μάχη γιγάντων τα πρώτα θύματα είναι όσοι έχουν μείνει απροστάτευτοι στο πεδίο της μάχης ακόμη κι όταν δεν συμμετέχουν σε αυτή.

Ως κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδείκνυε πάντοτε ιδιαίτερη ευαισθησία, ενίοτε δε και μαχητικά, στο θέμα των προσφύγων. Ως κόμμα της εξουσίας όμως απέδειξε πως η ευαισθησία εκείνη ήταν τουλάχιστον υποκριτική.

Η μαύρη Τετάρτη που έζησαν οι τράπεζες την περασμένη εβδομάδα έδειξε δυστυχώς πως η κυβέρνηση έχει μαύρα μεσάνυχτα ως προς τη δομή, τη λειτουργία και τις ανάγκες του τραπεζικού συστήματος.

Το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε πριν από δύο εβδομάδες στην ΠΓΔΜ είχε μια ιδιαιτερότητα: αν και αφορούσε την αλλαγή του ονόματος του γειτονικού μας κράτους, πουθενά δεν αναφερόταν το γεγονός αυτό στο ίδιο το ερώτημα.

Δυο ειδήσεις που παρουσιάζουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» υπογραμμίζουν ένα και μόνο γεγονός: ότι το βασικό πρόβλημα της χώρας και της οικονομίας της είναι η έλλειψη αξιοπιστίας.

Εχει ειπωθεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει αφήσει ούτε μία από τις κακές συνήθειες της Μεταπολίτευσης, αλλά και παλαιότερων περιόδων, που να μην έχει αντιγράψει. Και έχει ειπωθεί σωστά.

Δηλώνοντας χθες ότι «η Ελλάδα δεν έχει αποδεσμευτεί 100%», ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ αναφερόταν στις υποχρεώσεις που έχει η χώρα μας απέναντι στους εταίρους της και δανειστές της.

Δεν είναι μόνο εικόνες ντροπής αυτές που αποκαλύπτει η δημοσιογραφική έρευνα στον καταυλισμό της Μόριας. Είναι και εικόνες φρίκης. Γιατί δίπλα στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και την εξαθλίωση

Ο προϋπολογισμός του κράτους δεν είναι προεκλογικό φυλλάδιο. Κι όμως, σε προεκλογικό φυλλάδιο προτίθεται να τον μετατρέψει η κυβέρνηση, αφού, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στον ρ/σ 9,84, «θα υπάρχει και η βούληση της κυβέρνησης, που έχει να κάνει με ένα σενάριο που λέει ότι δεν θα υπάρχει περικοπή των συντάξεων».

Θα ήταν λάθος να πιστέψει κανείς ότι η υπόθεση της Folli Follie αφορά την ίδια την εταιρεία ή μόνο όσους έχουν επενδύσει τα χρήματά τους στις μετοχές της. Κι ο λόγος είναι ότι αυτή είναι μια υπόθεση που ξεπερνά τα στενά εταιρικά όρια. Εχει ευρύτερες επιπτώσεις ή, με άλλα λόγια, είναι ένα σκάνδαλο που παράγει νέα σκάνδαλα.

Είναι σαν να ερρίφθη ο κύβος: με την απόφασή της να επιστρέψει τα αναδρομικά σε ενστόλους, πανεπιστημιακούς και γιατρούς έως το τέλος του έτους και σε μία δόση, η κυβέρνηση σχεδόν προσδιόρισε τον χρόνο των εκλογών.

Ο καπνός υπάρχει - αυτό μαρτυρά η έρευνα της ευρωπαϊκής υπηρεσίας για θέματα διαφθοράς σχετικά με τη διαχείριση των 1,3 δισ. ευρώ που διατέθηκαν για πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι φιλοξενούνται στη χώρα μας.

Γιατί ώς το 2021 και όχι ώς το 2031 ή το 2041; Γιατί, με άλλα λόγια, ο υπουργός Παιδείας προαναγγέλλει διορισμούς εκπαιδευτικών για την επόμενη τριετία και όχι για την επόμενη δεκαετία ή εικοσαετία; Απάντηση φυσικά δεν υπάρχει.

Είναι κάτι που επισημάνθηκε από την επομένη κιόλας της τραγωδίας στο Μάτι: οι άνθρωποι που έχασαν οικείους και περιουσίες δεν θα έπρεπε να ξεχαστούν. Δεν είναι μόνο η κοινωνία, είναι κυρίως η πολιτεία που όφειλε να συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο και κάθε μέσο στα θύματα αυτής της απίστευτης καταστροφής. Να στέρξει τους πυρόπληκτους, να τους […]

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με την κράτηση δημοσιογράφων έπειτα από μήνυση του υπουργού Αμυνας για ρεπορτάζ που δημοσίευσαν στην εφημερίδα τους, η χώρα υπέστη έναν διεθνή διασυρμό. Η Ελλάδα εμφανίζεται αίφνης ως μια χώρα όπου οι άνθρωποι του Τύπου διώκονται και η ελευθεροτυπία αμφισβητείται από την κυβερνητική εξουσία. Μια κυβερνητική εξουσία που ενώ προστατεύεται από την ασυλία, ζητεί τη φυλάκιση δημοσιογράφων.  

Η χώρα μας είναι μάλλον η μοναδική στην Ευρώπη όπου οι δημοσκοπήσεις γίνονται κομματικές παντιέρες και αντικείμενο διαμάχης από τις πολιτικές δυνάμεις: εκείνες που εμφανίζονται να κερδίζουν την αποδοχή της κοινής γνώμης πανηγυρίζουν, ενώ εκείνες που αποδοκιμάζονται σπεύδουν να τις αμφισβητήσουν.

Η μήνυση που κατέθεσε ο αδελφός της 27χρονης Ελισάβετ για τον θάνατό της από την πυρκαγιά στο Μάτι καταδεικνύει το απόλυτο χάος που επικρατούσε όχι μόνο κατά τη διάρκεια της καταστροφής αλλά και στη συνέχεια:

Η είδηση λέει ότι την ώρα που τα επιτόκια δανεισμού για τη χώρα μας βρίσκονται σε απαγορευτικά ύψη, η Κύπρος βγαίνει στις αγορές και δανείζεται φθηνά.

Η κυβέρνηση έχει αναγάγει το θέμα των περικοπών των συντάξεων σε μείζον γεγονός. Από τον τρόπο που το χειρίζεται, όμως, καθίσταται σαφές πως η βασική της έγνοια δεν είναι η επιβίωση των συνταξιούχων, αλλά η δική της

Παρά την περί του αντιθέτου πρόβλεψη του Συντάγματος, όπου αναφέρονται ξεκάθαρα οι προϋποθέσεις της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, η ημερομηνία των εκλογών έχει γίνει μέρος του πολιτικού παιχνιδιού. Ετσι, τα κόμματα της αντιπολίτευσης πιέζουν συνήθως για πρόωρες εκλογές, ενώ οι κυβερνήσεις αναλώνονται σε εκλογικούς σχεδιασμούς με την προσδοκία του μέγιστου πολιτικού οφέλους.

Με την ομιλία του προέδρου της ΝΔ στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο έκλεισε ο κύκλος των επισκέψεων των πολιτικών αρχηγών στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Μαζί, λοιπόν, με την εμπορική ΔΕΘ που έκλεισε τις πύλες της χθες, έπεσε και η αυλαία της πολιτικής ΔΕΘ.

Ηλπιζε κανείς ότι η βαθύτατη κρίση που συνεχίζει να βιώνει η χώρα μας θα έκανε το πολιτικό σύστημα σοφότερο. Αντ' αυτού, είδαμε πολιτικές δυνάμεις να καταφεύγουν σε μεθόδους αναρρίχησης στην εξουσία οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τα αίτια που οδήγησαν στην κρίση.

Κάποιοι πολιτικοί έχουν περάσει πολλές φορές τα εσκαμμένα στους μεταξύ τους διαξιφισμούς. Εχουν προδώσει το πνεύμα του πολιτικού πολιτισμού, ασχημονώντας, προσβάλλοντας, ακόμη και υβρίζοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους, μετατρέποντας όχι μόνο τα τηλεοπτικά πλατό, αλλά ακόμη και την αίθουσα του Κοινοβουλίου σε αρένα. Να όμως που κάποιοι πολιτικοί επιδεικνύουν εσχάτως αυτή τη συμπεριφορά και απέναντι […]

Δεν είναι εκείνο το αλήστου μνήμης σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» που ξέχασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ξέχασε και την πολύ πιο πρόσφατη δέσμευσή της, το επιχείρημα στην ουσία που χρησιμοποίησε ως δικαιολογία, ότι από τους πλειστηριασμούς προστατεύεται η λαϊκή κατοικία. Μόνο και μόνο για να αποδειχθεί πόσο έωλος ήταν ο ισχυρισμός ότι οι πλειστηριασμοί αφορούν μόνο βίλες μπαταξήδων.

Ηταν λίγο πριν από τις εκλογές του 2015 όταν ο σημερινός Πρωθυπουργός προειδοποιούσε από το βήμα της Βουλής τους ξένους επενδυτές να μην επενδύσουν στη χώρα μας γιατί «θα χάσουν τα λεφτά τους». Από τότε έχουν αλλάξει πολλά - έχει αλλάξει και ο κύριος Τσίπρας όπως παραδέχθηκε ο ίδιος χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλαγή η οποία περιλαμβάνει ευτυχώς και την κατανόηση του γεγονότος πως η χώρα χρειάζεται επενδύσεις για να αναπτυχθεί η οικονομία της και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης προσφέρεται παραδοσιακά για φιλολαϊκές εξαγγελίες - αυτό είναι το νόημα του περίφημου «καλαθιού της ΔΕΘ». Αυτή τη φορά όμως δεν είναι η περίπτωση. Η παροχολογία, που τόσο έχει κατά το παρελθόν στοιχίσει στη χώρα, θα πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της εκεί όπου άνοιξε: στο βήμα του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου.

Η δηµοσκόπηση της Metron Analysis που πραγµατοποιήθηκε για λογαριασµό του ινστιτούτου ΙΝΕ της ΓΣΕΕ δεν αφήνει περιθώρια παρερµηνειών: εννέα στους δέκα πολίτες θεωρούν ότι η λιτότητα θα συνεχιστεί, οκτώ στους δέκα ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει έξοδος από τα Μνηµόνια. Το δηµοσκοπικό εύρηµα είναι σηµαντικό για έναν βασικό λόγο: όπως αποδεικνύεται, η συντριπτική πλειονότητα […]

Οταν τον Δεκέμβριο του 2014 ο σημερινός Πρωθυπουργός δήλωνε «εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν», ζούσε ακόμη στην εποχή της ομολογημένης αυταπάτης.