ΤΑ ΝΕΑ

 Το γαλλικό δράμα βρίσκεται στις πρώτες του πράξεις, μια κι η Μαρίν Λεπέν δεν έχει κρύψει ότι απώτερος στόχος της είναι ο ίδιος ο Εμανουέλ Μακρόν. Τίποτα δεν προμηνύει μια εύκολη έξοδο από την παρούσα κατάσταση. Δυστυχώς, δεν πρέπει να αγωνιούν μόνο οι γάλλοι πολίτες για το μέλλον τους. Σε μια εποχή μεγάλων διεθνών αναταραχών, κι ενώ πολιτική σταθερότητα δεν υπάρχει ούτε στη Γερμανία, η ατμομηχανή της Ευρώπης, ο γαλλογερμανικός άξονας δηλαδή, φαίνεται πως για αρκετό καιρό δεν θα μπορεί να πιάσει καν μια μέση ταχύτητα προκειμένου να ανταποκριθεί στις γεωπολιτικές προκλήσεις. Κι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει την πολυτέλεια να παρακολουθεί απλά τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Η επιστήμη δεν πρέπει να αποκόπτεται από την κοινωνία και το σημερινό πλαίσιο στην Ελλάδα δίνει το έδαφος για μια διαρκή και δυναμική διάδραση με ξένα ιδρύματα υψηλού κύρους.

Η πολιτική αναταραχή στη Γαλλία απειλεί ολόκληρη την ΕΕ. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανησυχούν μήπως επιστρέψουν οι παλιές κακές ημέρες της κρίσης χρέους. Μέχρι και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει παραδεχτεί ότι υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο – εύλογα, αφού τη Δευτέρα, για πρώτη φορά στα χρονικά, η απόδοση των 10ετών ομολόγων της αυξήθηκε πάνω από το επίπεδο των αντίστοιχων ελληνικών τίτλων.

Είναι προφανές πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετέβαλαν τη ζωή στο σύνολό της και όχι απλώς την επικοινωνία των ανθρώπων. Το θέμα απασχολεί πια στο πεδίο των επιδράσεων και των επιπτώσεων όχι μόνο στην καθημερινότητα, μα και στον ψυχισμό και τον ελεύθερο χρόνο των πολιτών. Αναπόφευκτα θα επηρέαζε και τα παιδιά και μάλιστα σήμερα ο διάλογος και οι νομοθετικές τομές ζωηρεύουν σε μια σειρά χωρών και στην κατεύθυνση του περιορισμού και των ορίων. Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από παιδιά – ειδικότερα – ήδη έχει επιφέρει νομοθετικές αλλαγές με στόχο την προστασία των εφήβων από την έκθεση σε δυνητικούς κινδύνους του Διαδικτύου. Ακόμη και πρόστιμα σε πλατφόρμες προβλέπονται όπως στην Αυστραλία.

Οι εικόνες των καταστροφών στη Ρόδο είναι σοκαριστικές. Η βροχή που έριξε εκεί έφτασε το 75% του νερού που έπεσε πριν από λίγο καιρό στη Βαλένθια. Το δίκτυο και οι υποδομές του νησιού ήταν σχεδόν αδύνατο να απορροφήσουν αυτή τη βροχόπτωση, λένε οι επιστήμονες. Το ίδιο άσχημες ήταν οι συνέπειες του ακραίου φαινομένου και στη Λήμνο, όπου δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

H μία αιτία της κρίσης είναι οικονομική. Το έλλειμμα στον προϋπολογισμό της Γαλλίας αναμένεται να είναι φέτος υπερδιπλάσιο του ορίου που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας, το δημόσιο χρέος της χώρας είναι το τρίτο υψηλότερο στην ΕΕ ύστερα από εκείνο της Ελλάδας και της Ιταλίας και ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια κρίνεται ανεπαρκής για να ξεπεραστεί η κρίση. Οι αγορές λοιπόν ανησυχούν και η Γαλλία βρέθηκε αυτή την εβδομάδα στη δυσάρεστη θέση να δανειστεί για πρώτη φορά ακριβότερα από την Ελλάδα.

Η επίσκεψη στην Αθήνα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε και η συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση επικαιροποίησαν όχι μόνο τους βαθείς δεσμούς της χώρας μας με την ιστορική Ατλαντική Συμμαχία αλλά και την αναγκαιότητα μιας νέας και διαρκούς στρατηγικής από μεριάς μας με στόχο τη διεύρυνση της επιδραστικότητας του ρόλου μας. Δεν είναι μόνο ότι η Ελλάδα είναι παραπάνω από 70 χρόνια μέλος του ΝΑΤΟ. Είναι πως συμβάλλει κατά πολύ και στις αμυντικές δαπάνες της Συμμαχίας αλλά και ότι παραμένει και διατηρείται ως η χώρα πραγματικός σταθερός πυλώνας στην ταραγμένη νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας. Κι αυτό έχει τεράστια σημασία στο σημερινό ρευστό περιβάλλον με την παράνομη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία από τη μια και την ταραγμένη Μέση Ανατολή από την άλλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους πανηγυρισμούς, είναι ένα εμφανώς διχασμένο κόμμα. Οχι μόνο γιατί μια νέα πολιτική δύναμη προέκυψε από τα σπλάχνα του αλλά κι επειδή τα ποσοστά που έπιασαν ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Παύλος Πολάκης μαρτυρούν πως όντως τα μισά μέλη του επιθυμούν να αρθρώνει ήπιο αντιπολιτευτικό λόγο και τα άλλα μισά προτιμούν τις κορόνες της διαμαρτυρίας κατά του «συστήματος».

Πολλοί στην ευρωπαϊκή ήπειρο προετοιμάζονται για το χειρότερο δυνατό σενάριο. Η Γερμανία, για παράδειγμα, σύμφωνα με την εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, έχει καταρτίσει ένα στρατηγικό σχέδιο χιλίων σελίδων για την αντίδρασή της σε περίπτωση που ξεσπάσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Δανία, Σουηδία, Φινλανδία και Νορβηγία έχουν μοιράσει φυλλάδια – χάρτινα ή ψηφιακά – στους πολίτες τους προκειμένου εκείνοι να γνωρίζουν τι πρέπει να αποθηκεύσουν και πώς πρέπει να αντιδράσουν σε περίπτωση πολέμου ή κρίσης.

Επιχειρήστε ένα τεστ στον ευρύ φιλικό κύκλο σας. Πόσοι από αυτούς/-ές έχουν οργανική σχέση με τα σωματεία / συνδικάτα / ενώσεις που τους εκπροσωπούν. Και πόση συμμετοχή έχουν σε αυτά, πόση εικόνα έχουν για τον τρόπο λήψης αποφάσεών τους, αν ξέρουν καν πώς αυτά λειτουργούν. Ευρύτερα δείτε την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος τα τελευταία πολλά χρόνια. Αποφάσεις ερήμην των ενδιαφερόμενων, χαμηλή συμμετοχή, άγονες απεργίες συχνά χωρίς αποσαφηνισμένους στόχους. Ακόμη συχνότερα οι απεργίες αυτές έχουν κόστος στους ίδιους τους εργαζομένους, συμβάλλουν σε απονεκρώσεις επιχειρήσεων, διαμορφώνουν τράφικ στους δρόμους και ολόκληρες πόλεις που δεν λειτουργούν. Εθιμοτυπικές απεργίες και στάσεις για να δικαιολογούν συχνά τον ρόλο επαγγελματιών συνδικαλιστών. Μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Μια τέτοια απεργία είναι προ των πυλών. Με αντίκτυπο ως συνήθως και στην ενημέρωση των πολιτών. Και πολλές ακόμη για τις οποίες λίγοι μιλούν και περισσότεροι σιωπούν. Μα η απεργία είναι ιερό δικαίωμα. Αναμφίβολα. Οταν όμως έχει περιεχόμενο και όρια. Και αντιστοιχεί όντως στις διαθέσεις των εργαζομένων.

Τα αποτελέσματα της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ είναι ήδη φανερά από το ποιόν των προσώπων που επιλέγει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος για να στελεχώσουν την κυβέρνησή του: ένας ακροδεξιός αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης, ένας τηλεπαρουσιαστής τοποθετείται υπουργός Αμυνας, ένας αντιεμβολιαστής διορίζεται υπουργός Υγείας. Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή της επιστροφής του Τραμπ, ένα γενικότερο δίδαγμα για όλες τις κυβερνήσεις, περιλαμβανομένης και της ελληνικής: η έλξη που ασκεί πλέον ο ακροδεξιός λαϊκισμός ακόμη και στη μεσαία τάξη.

Τα πρώτα σήματα καπνού των επιλογών Τραμπ προαναγγέλλουν Ψυχρό Πόλεμο με την Κίνα και σκλήρυνση της στάσης του στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όπως για παράδειγμα με τον «υπουργό απέλασης» που διορίζει και είναι ο σκληρός Τόμας Χόμαν. Μα και ο ίδιος ο μεγιστάνας Ιλον Μασκ, που συνήργησε στη νίκη Τραμπ, θα λάβει όπως όλα δείχνουν χαρτοφυλάκιο με τον ευφάνταστο τίτλο Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας, ρευστοποιώντας ακόμη περισσότερο τα όρια Πολιτικής και Επιχειρηματικότητας, αλλά και καθιστώντας το κράτος ακόμη περισσότερο συγκεντρωτικό με μείωση των ομοσπονδιακών υπηρεσιών στις ΗΠΑ. Το βέβαιο είναι πως με την ολοκλήρωση των προθέσεων Τραμπ και τη νέα ανθρωπογεωγραφία των επιτελών του θα έχει επιβεβαιωθεί το πραγματικά σκοτεινό και άγνωστο τούνελ της νέας ιστορικής εποχής.

Ο πλουσιότερος άνθρωπος της γης έχει πλέον αποκτήσει πρόσβαση που κανένας άλλος επιχειρηματίας δεν έχει κερδίσει στο παρελθόν – πρόσβαση εκεί που λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις οι οποίες επηρεάζουν τις εξελίξεις σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Οποιος πιστεύει ότι το φαινόμενο Μασκ δεν θα αναδιαμορφώσει τη διεθνή σκηνή, αυταπατάται. Οποιος βλέπει τον ερχομό μιας δυστοπικής εποχής στην οποία ένας μη εκλεγμένος μεγιστάνας θα παρεμβαίνει σε ό,τι συμβαίνει στο Οβάλ Γραφείο, όχι.

Οι εικόνες γηπέδου και αψιμαχιών, όχι μόνον δεν ομοίαζαν με κόμμα της Αριστεράς, αλλά είναι αμφίβολο αν οι εμπλεκόμενοι κόμιζαν στη μεταξύ τους μάχη κάτι από τις ιδέες ή την κουλτούρα αυτής – τουλάχιστον της ανανεωτικής ή της δημοκρατικής. Πιθανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να αναταχθεί και θα εκπνεύσει στον νέο ανταγωνιστικό πολυκερματισμό που αναδύεται στην πολιτική σκηνή, αριστερά της κυβέρνησης. Το ακόμη πιο λυπηρό θα είναι πως κανείς δεν θα μάθει τι πραγματικά πήγε στραβά.     

To βασικό είναι να μην υπάρχει ένταση. Κι αυτό σημαίνει να μη γίνονται εμπρηστικές δηλώσεις, να μην εκτοξεύονται απειλές και, το κυριότερο, να μη σημειώνονται παραβιάσεις. Επί όλων αυτών έχει υπάρξει αξιοσημείωτη πρόοδος τον τελευταίο χρόνο: υπεγράφη η Διακήρυξη των Αθηνών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συναντηθεί έξι φορές με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κυλούν σε «ήρεμα νερά». Οπως είπε χθες ο Γιώργος Γεραπετρίτης, «ακόμη κι όταν δεν βρίσκουμε λύσεις, συζητούμε, με συνείδηση της ιστορικής μας ευθύνης».

Ας μην ξεχνάμε πως οι φιλοτραμπικές δυνάμεις καταγράφονται όλο και πιο δυναμικά στη Γηραιά Ηπειρο και καραδοκούν ακόμη και να κυβερνήσουν. Ακόμη βαθύτερη βέβαια θα είναι η μάχη κατά του τραμπισμού ως ρεύματος και στην Ευρώπη που θα επιχειρήσει μια συνολική αναθεώρηση αντιδραστικού τύπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη μετανάστευση, την ίδια την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των οικονομικών και πολιτικών της επιτευγμάτων.

Η αναμέτρηση δεν κρίθηκε στον πόντο. Ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέφει στον Λευκό Οίκο ύστερα από μία τετραετία – είναι ο πρώτος εδώ και 120 χρόνια που πετυχαίνει μια τέτοια επάνοδο – έχοντας κερδίσει όχι μόνο τους απαραίτητους εκλέκτορες και τις πολιτείες – κλειδιά αλλά και τη λαϊκή ψήφο. Κι όχι μόνο. Εχει τον έλεγχο και […]

Το αντίθετο θα είναι μια ακόμη βολή στη μειωμένη αξιοπιστία και στο κύρος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μια περαιτέρω αιτία για την αποστροφή του κόσμου στα πολιτικά πεπραγμένα. Ολος ο τελευταίος χρόνος έχει διανυθεί για την Κουμουνδούρου σε εσωστρέφεια, εμφύλιο, αστεία και γκροτέσκα επεισόδια. Και μια εικόνα που απέχει πολύ από το να περιγραφεί ως κόμμα του δημοκρατικού τόξου με θεσμική και πολιτική σοβαρότητα και ωριμότητα.

Οι φετινές εκλογές στην άλλη όχθη του Ατλαντικού δεν είναι μια ακόμη εκλογική μάχη όπως τόσες και τόσες που έχουν γίνει στο παρελθόν. Πρόκειται για μια σύγκρουση δύο κόσμων – το τσιτάτο δεν χρησιμοποιείται ως ρητορική υπερβολή, συνοψίζει την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στην ηγέτιδα δύναμη της Δύσης. Η μάχη ανάμεσα στη Δημοκρατική Κάμαλα Χάρις και στον Ρεπουμπλικανό Ντόναλντ Τραμπ είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια αναμέτρηση ανάμεσα στα δύο κόμματα. Είναι μια μάχη της φιλελεύθερης δημοκρατίας και των αρχών της με αυτούς που επιθυμούν να καταστρέψουν κάθε πτυχή της εκμεταλλευόμενοι τα προνόμια που εκείνη τους έχει εξασφαλίσει.  

Υπάρχουν δύο στοιχεία σε σχέση με τις αμερικανικές εκλογές της ερχόμενης Τρίτης, που κι από μόνα τους θα ήταν εντυπωσιακά – ο συνδυασμός τους όμως είναι σχεδόν τρομακτικός. Το ένα είναι πως πρόκειται για τις κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Και το άλλο πως σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι δύο υποψήφιοι είναι ακριβώς ισόπαλοι. Με άλλα λόγια, οι εκλογές που πιθανότατα θα καθορίσουν το μέλλον τόσο της αμερικανικής δημοκρατίας όσο και του πλανήτη μπορεί να κριθούν από μερικές χιλιάδες ψηφοφόρους της Πενσιλβάνια ή της Βόρειας Καρολίνας.

O αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προσκάλεσε τον κύπριο ομόλογό του Νίκο Χριστοδουλίδη στον Λευκό Οίκο. Αύριο, οι δύο άνδρες θα έχουν τετ α τετ στο Οβάλ Γραφείο, το πρώτο μεταξύ αμερικανικής και κυπριακής ηγεσίας εκεί από το 1996. Η πρόσκληση και μόνο επιβεβαιώνει ότι η Κύπρος διαδραματίζει πλέον κομβικό ρόλο στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για το Μεσανατολικό αλλά και πως το Κυπριακό βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή μετά την απόφαση του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να συγκαλέσει πολυμερή σύνοδο με στόχο να εξεταστούν οι προοπτικές επίλυσης του ζητήματος.

Το καθεστώς του προστατευόμενου μάρτυρα αποσκοπεί στη διευκόλυνση της διαλεύκανσης υποθέσεων με μεγάλη βαρύτητα, όπως είναι το οργανωμένο έγκλημα, το οικονομικό έγκλημα και η διαφθορά. Ενας μάρτυρας που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα αλλά φοβάται να καταθέσει καλείται να το κάνει με την προστασία του κράτους, την εγγύηση δηλαδή ότι δεν θα αποκαλυφθεί η ταυτότητά του.

Μια εταιρεία που δίνει τη δυνατότητα σε χρήστες να δημιουργούν δικά τους chatbots τεχνητής νοημοσύνης κατηγορείται από τη μητέρα ενός 14χρονου αγοριού στη Φλόριντα των ΗΠΑ ως υπεύθυνη για την αυτοκτονία του γιου της. Αποφάσισε να καταθέσει αγωγή εναντίον της επειδή θέλει να προειδοποιήσει τις οικογένειες με παιδιά στην εφηβεία για τους κινδύνους που κρύβει η «εθιστική και δόλια» τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης, ζητώντας τόσο από τους ιδρυτές της εταιρείας όσο κι από την Google να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η Βουλή όμως χθες ήταν σαν να μην έμοιαζε με τις προηγούμενες. Και η κυβέρνηση προφανώς έχει «διαβάσει» με σοβαρότητα τη φθορά της και την απομείωση της επιδοκιμασίας των πολιτικών της. Οι πυρκαγιές είναι ακανθώδες πεδίο όπως και άλλα κοινωνικά και όχι τυχαία απασχόλησαν τη χθεσινή συνεδρίαση με μια στρατηγική από τον Μητσοτάκη που συνοψίζεται στο: τομές και αποφάσεις. Δεν εξήχθη όμως μόνον αυτό χθες ως εικόνα και μήνυμα.