ΤΑ ΝΕΑ

Το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικό και αφορά τους αγώνες για τη Δημοκρατία, τις ατομικές ελευθερίες και την αποκατάσταση ενός περιβάλλοντος που είναι προϋπόθεση για προκοπή, κοινωνική ανέλιξη και ίση πρόσβαση στο πεδίο των ευκαιριών. Κι όμως για ορισμένους εδώ και χρόνια υπάρχει μια παρεξήγηση.

Μπροστά από ένα πληκτρολόγιο ενδέχεται να βγάλει κανείς ευκολότερα τον χειρότερο εαυτό του. Χάρη στην επίπλαστη αίσθηση σπουδαιότητας που προσφέρουν μερικές χιλιάδες likes κάποιοι άνθρωποι νιώθουν τόσο σημαντικοί ώστε να κοροϊδέψουν συνανθρώπους τους για τα κιλά τους.

Η σημερινή έρευνα των «ΝΕΩΝ» βγάζει συγκλονιστικά πορίσματα: Στα σκουπίδια καταλήγουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα περισσότεροι από 1,484 εκατ. τόνοι τροφίμων! Και αυτό σε μια περίοδο κρίσης, κατατάσσοντας μάλιστα τη χώρα μας σε μια από τις πιο σπάταλες διεθνώς.

Εχουν περάσει έξι χρόνια από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα. Κι όμως, όλοι συμφωνούν πως η παγκόσμια Σύνοδος που ξεκίνησε χθες στη Γλασκώβη είναι η τελευταία ευκαιρία του πλανήτη να σώσει τον εαυτό του - γιατί προφανώς από το Παρίσι κι έπειτα κανείς δεν έκανε «ό,τι χρειάζεται».

Τρία παιδιά και μία γυναίκα ανασύρθηκαν νεκροί από τη θάλασσα του Αιγαίου όπου βυθίστηκε η λέμβος στην οποία επέβαιναν

Είναι μια καλή ευκαιρία που προφανώς την έχουν συνδιαμορφώσει μια σειρά κινήσεων και στρατηγικών της ελληνικής πλευράς. Ο λόγος για τη Σύνοδο Κορυφής και το προνομιακό momentum για εμάς να θέσουμε μια σειρά ζητημάτων με πειθώ, άνεση αλλά και προοπτικές. Κι αυτό αφού στο πλευρό μας έχουμε εκτός του Μακρόν και του Ντράγκι και πρόσωπα όπως η Λαγκάρντ.

Διανύουμε όντως το τελευταίο μίλι της πανδημικής κρίσης αλλά αυτό πια έχει άμεση συνάρτηση με την ωριμότητα, τη συλλογική μας ευθύνη και τη σοβαρότητά μας ως κοινωνίας περισσότερο από ποτέ.

Το πέρασμα του «Μπάλλου» άφησε πίσω του, από την πρώτη κιόλας μέρα, σημαντικές καταστροφές. Αφησε όμως και εικόνες που θα τις θυμόμαστε για καιρό. Σαν κι αυτή των μαθητών που περπατούσαν πάνω σε μια γέφυρα από θρανία. Ή την άλλη των μικρών παιδιών που τα μετέφεραν στην αγκαλιά οι δάσκαλοι γιατί η τάξη τους πλημμύρισε. Αλλά κι εκείνη του λεωφορείου που μισοβυθίστηκε σε έναν υπογειοποιημένο δρόμο.

Κατά γενική ομολογία, πλέον δημιουργείται για τη χώρα μας μια μείζων γεωπολιτική ευκαιρία. Και η θρυαλλίδα αυτής είναι προφανώς η νέα αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία που επιπλέον κυρώθηκε από την Εθνική μας Αντιπροσωπεία κατά πλειοψηφία και ορθώς.

Την προηγούμενη φορά, ο αντισυστημικός λόγος πήγαζε από την οικονομία και απειλούσε τη δημοκρατία. Αυτή τη φορά, πηγάζει από την πανδημία και απειλεί πρωτίστως, αλλά όχι αποκλειστικά, τη δημόσια υγεία. Κοινά γνωρίσματα των δύο καταστάσεων το μίσος, ο φόβος, οι θεωρίες συνωμοσίας, η περιφρόνηση της λογικής - και η βία.

Εχει περάσει ακριβώς ένας χρόνος από την ημέρα που η ελληνική Δικαιοσύνη εξέδωσε την απόφαση της καταδίκης και των 18 πολιτικών στελεχών της Χρυσής Αυγής. Η πολιτεία έκανε το χρέος της στέλνοντας στη φυλακή ως εγκληματική οργάνωση την ηγετική ομάδα του κόμματος.

Τυπικά η προεκλογική περίοδος της Κεντροαριστεράς δεν έχει ξεκινήσει ακόμη. Αυτό θα γίνει την Κυριακή που έρχεται, όταν θα κατατεθούν ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής οι υποψηφιότητες των επίδοξων προέδρων. Ωστόσο, επί της ουσίας η μάχη για την καρέκλα του αρχηγού του ΚΙΝΑΛ διεξάγεται ήδη.

Εδώ και μία εβδομάδα έχει φουντώσει ξανά η συζήτηση περί πρόωρων εκλογών - παρότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε να διαψεύσει τα σενάρια εμφατικά, λέγοντας ότι θα ήταν ένας τακτικισμός κι εκείνος δεν τους συνηθίζει. Οσοι δεν πείστηκαν από την κατηγορηματική δήλωσή του υποστηρίζουν πως το πακέτο μέτρων ύψους 3,5 δισ. ευρώ που ανακοίνωσε από το Βελλίδειο υποδηλώνει ότι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία πριν από τη λήξη της κυβερνητικής θητείας. Το υποδηλώνει, συνεχίζουν, γιατί υπήρξε ανέκαθεν πάγια τακτική των ελλήνων πρωθυπουργών να στρώνουν εκλογικό χάλι με γενναιόδωρες παροχές στους ψηφοφόρους.

Το Γ' Θερινό Τμήμα του ΣτΕ απέρριψε αιτήσεις νοσοκομειακών γιατρών και διοικητικών υπαλλήλων νοσοκομείων που ζητούσαν να εκδοθεί προσωρινή διαταγή με την οποία θα πάγωνε ο υποχρεωτικός εμβολιασμός τους.

O καλπασμός του Ολαφ Σολτς, εφόσον συνεχιστεί τις επόμενες εβδομάδες και μεταφραστεί σε πρωτιά των σοσιαλδημοκρατών στις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου, καταρρίπτει δύο μύθους. Ο πρώτος είναι ότι η Κεντροαριστερά πνέει τα λοίσθια. Και ο δεύτερος, ότι η συνύπαρξή της με την Κεντροδεξιά τής δίνει τη χαριστική βολή.

«Σώστε τα!» Η κραυγή των γυναικών του Αφγανιστάν που πετούν τα παιδιά τους πάνω από τον τοίχο του αεροδρομίου της Καμπούλ στους αμερικανούς στρατιώτες, οι οποίοι με τη σειρά τους βάζουν τα κλάματα, είναι μια γροθιά στο στομάχι πολλών. Του προέδρου Μπάιντεν, πρώτα απ' όλα, που χρεώνεται μια χαώδη αποχώρηση και μια εξευτελιστική ήττα. Της Δύσης, που εγκαταλείπει τους Αφγανούς και, κυρίως, τις Αφγανές στην τύχη τους. Ολων μας, που ελπίζουμε βαθιά μέσα μας οι Ταλιμπάν να έχουν αλλάξει, να έχουν εξευγενιστεί, να έχουν ωριμάσει.

Οι φωτιές που έχουν εκδηλωθεί τις τελευταίες ημέρες σε όλη την Ελλάδα δεν ήρθαν από το πουθενά. Ούτε αποτελούν προϊόντα μη ελεγχόμενων καταστάσεων, όπως είναι για παράδειγμα οι σεισμοί.

Η ανεύρεση του πτώματος ενός ακτιβιστή σε ένα πάρκο μπορεί ασφαλώς να οφείλεται σε αυτοκτονία. Ή σε δολοφονία για οικονομικούς ή ερωτικούς λόγους.

Δεν ήταν μόνο η χαρά για το νέο χρυσό μετάλλιο, αυτή τη φορά στο μήκος. Δεν ήταν μόνο η έκπληξη για έναν θρίαμβο που λίγοι τον περίμεναν. Ηταν και η συγκίνηση για τη σεμνότητα του Χρυσού Ολυμπιονίκη.

Η προφυλάκιση του Πέτρου Φιλιππίδη, που ακολουθεί εκείνη του Δημήτρη Λιγνάδη, δείχνει πρώτα απ' όλα ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου, όσο ισχυρός κι αν είναι, όσο γνωστός ή δημοφιλής κι αν είναι. Κι αυτό είναι ενθαρρυντικό γιατί αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, άρα οποιαδήποτε ή οποιοσδήποτε πέφτει θύμα βίαιων πράξεων θα πρέπει να μη διστάζει να το καταγγέλλει.  

Δεν ξέρει κανείς αν θα πρέπει να μιλήσει για σεξισμό, για χυδαιότητα ή για απέραντη ανοησία. Το βέβαιο πάντως είναι ότι το σχόλιο στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ για την εθνική μας τενίστρια, τον γιο του Πρωθυπουργού και την ΕΡΤ αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα τοξικού πολιτικού λόγου και έρχεται να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το πολιτικό κλίμα. Είχε προηγηθεί επίθεση πρώην υπουργού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε σημερινή υπουργό, με τον πρώτο να θεωρεί ότι θα γίνει πειστικότερος αν εμπλέξει στην επιχειρηματολογία του τα παιδιά της δεύτερης.

H Ελλάδα γερνάει - στο επίπεδο όχι μόνο του πληθυσμού, αλλά και του προσωπικού των δημόσιων υπηρεσιών, που δείχνει μερικές φορές να μην μπορεί να παρακολουθήσει τις τεχνολογικές εξελίξεις και να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ψηφιακού εκσυγχρονισμού της χώρας.

Οι πρωτεΐνες αποτελούν βασικά συστατικά στοιχεία κάθε ζώντος οργανισμού. Κάθε κύτταρο του σώματός μας είναι γεμάτο με αυτές. Και η κατανόηση της δομής τους έχει μεγάλη σημασία για την πρόοδο της ιατρικής. Γιατί όλες οι ασθένειες, από τον καρκίνο μέχρι την Αλτσχάιμερ, και φυσικά την Covid-19, σχετίζονται με τη δομή κάποιας πρωτεΐνης.

Τρία χρόνια μετά την καταστροφική φωτιά στο Μάτι, που στοίχισε τη ζωή 102 ανθρώπων, τρία είναι και τα μεγάλα ζητούμενα. Το πρώτο είναι να αποδοθούν ευθύνες για εκείνη την τραγωδία. Κάποιοι ολιγώρησαν, κάποιοι αποδείχθηκαν ανίκανοι ή κατώτεροι των περιστάσεων, κάποιοι παρακολούθησαν αμέτοχοι τις φλόγες να απλώνονται «ωσάν τον Ξέρξη», όπως αναφέρεται στο πόρισμα του ανακριτή. Υπήρξε αδιαφορία. Υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης. Υπήρξε υποκρισία. Για όλα αυτά, οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν.

To παιχνίδι του ήταν συγκλονιστικό, δικαίως υποκλίνεται όλος ο πλανήτης σε αυτόν τον «διαστημικό» παίκτη. Και οι δηλώσεις που έκανε μετά την κατάκτηση του τίτλου ήταν βαθύτατα συγκινητικές.

Δεν θα είναι εύκολο αλλά καθίσταται επείγον λόγω δυσμενών εξελίξεων στην Κύπρο και της προκλητικής φιέστας που ετοιμάζει ο Ερντογάν σε Βαρώσια και Αμμόχωστο.

Καθώς ειδεχθείς πράξεις και εγκλήματα γενετήσια και άλλα πρωτόγνωρα για τη χώρα μας αποκαλύπτονται και σοκάρουν, μια συζήτηση που πρέπει να ανοίξει και να υπάρξει είναι για την πολιτική βούληση που έχει να κάνει με την αυστηροποίηση των ποινών. Παράλληλα, το να κλείσουν όλα τα πιθανά παράθυρα για ποινές που αφορούν αδικήματα για παράδειγμα βιασμών ή αιµοµιξιών είναι πρωταρχικό συλλογικό χρέος αν θέλουμε να λεγόμαστε ευνομούμενη κοινωνία και κυρίως μια κοινωνία που σέβεται τις γυναίκες. Τα αθροισμένα και πολλά εγκλήματα που αφορούν τις γυναίκες δε, αποτυπώνουν, πέραν της δομημένης και ριζωμένης πατριαρχικής χροιάς της κοινωνίας, και τη στρεβλή πρόσληψη που υπάρχει για εκείνες.

Ας το δώσουμε με ένα απλό σχήμα: όσο μέρος του πληθυσμού μένει ανεμβολίαστο, τόσο ο ιός βρίσκει τον χώρο να εξαπλώνεται, να μεταλλάσσεται, να αναπτύσσεται με τις γνωστές εφιαλτικές παρενέργειες.

Το τέλος των δικαιολογητικών για τη μεταβίβαση ακινήτων (έως τώρα απαιτούνταν τουλάχιστον είκοσι!) είναι μια θεσμική τομή που μόνον θετικά μπορεί να διαβαστεί. Δεν είναι μόνον πως ο πολίτης γλιτώνει κόστος και χρόνο. Δεν είναι μόνον πως και το κράτος βγαίνει κερδισμένο από αυτό.

Οσο η πανδημία αναζωπυρώνεται αλλά και είναι προ των πυλών οι νέες μεταλλάξεις, είναι κοινός τόπος πως το εμβόλιο είναι βασικό όπλο και μαζική γραμμή άμυνας για όλους και όλες.

Υπάρχουν τρεις αριθμοί που προκαλούν αίσθηση στα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της GPO που δημοσιεύουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ». Ο ένας αφορά τη συνολική αποτίμηση των πολιτών για το ως τώρα έργο της κυβέρνησης. Δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και δεκαπέντε μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, η κυβέρνηση συγκεντρώνει το 53,7% των θετικών απόψεων των πολιτών. Το ποσοστό αυτό είναι υψηλό τόσο από μόνο του, όσο και σε σχέση με τα ποσοστά αποδοχής προηγούμενων κυβερνήσεων στο ίδιο χρονικό σημείο της θητείας τους: τον Ιούνιο του 2017, το ποσοστό των πολιτών που έβλεπαν θετικά ή μάλλον θετικά την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν μόλις 13,1%!

Δεν υπάρχει πιο παρεξηγημένη λέξη από τη μεταρρύθμιση. Οι πολιτικοί που τις προανήγγειλαν ήρθαν αντιμέτωποι με δογματικά κομματικά ακροατήρια, που δεν ήθελαν να ακούσουν κουβέντα για οποιαδήποτε αλλαγή. Οσες φορές επιχείρησαν να ξεπεράσουν τις αντιδράσεις, βρέθηκαν μπροστά σε μια σκληρή αντιπολίτευση, έτοιμη να κερδίσει από τη φθορά της κυβέρνησης. Μόνο όταν αυτοί οι πολιτικοί δεν έκαναν πίσω, χωρίς να νοιάζονται για το πολιτικό κόστος, τα μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια γίνονταν νόμοι του κράτους. Ή, όταν έβρισκαν ένα μίνιμουμ συναίνεσης στα υπόλοιπα κόμματα, που αναγνώρισζα πως παρά τις όποιες αναταράξεις κάποιες μεταρρυθμίσεις είναι επιβεβλημένες.