Τατσόπουλος Πέτρος

Μια φορά έτυχε να μιλήσω με τον Πέτρο Κόκκαλη. Στο καμαρίνι ενός αγαπητού μου φίλου, του Αντώνη Καφετζόπουλου, ύστερα από μια θεατρική παράσταση. Πρέπει να σας πω ότι τον βρήκα εξαιρετικά συμπαθητικό. Δεν είμαι τόσο naive ώστε να μη γνωρίζω ότι το να βρίσκεις κάποιον «εξαιρετικά συμπαθητικό» στην πολιτική δεν σημαίνει σχεδόν τίποτε, παρότι στην […]

Δεν είθισται να ξεκινάμε την παρουσίαση ενός βιβλίου από μια υποσημείωσή του, όπου παραπέμπει σ’ ένα άλλο βιβλίο – στην περίπτωση όμως της μελέτης «Η Ακρα Δεξιά στην Ελλάδα» (Καστανιώτης, 2019), το πιο πρόσφατο πόνημα της Βασιλικής Γεωργιάδου, καθηγήτριας Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και διευθύντριας του Κέντρου Πολιτικών Ερευνών, αξίζει να κάνουμε μια εξαίρεση, μια […]

Εάν δεν με απατά η μνήμη μου, τελευταία φορά που μίλησα μαζί του ήταν το 2014· μία από εκείνες τις αμήχανες στιγμές που, στα παρασκήνια κάποιου τηλεοπτικού πλατό, περιμένεις να βγεις στον αέρα και αναγκαστικά «συγκατοικείς» σε έναν περιορισμένο χώρο και με άτομα που δεν θέλεις (και δεν θέλουν) να «συγκατοικήσεις». Ακόμη ήταν νωπή η […]

«Πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ’ όλα την αγάπη για τη χώρα σου. Εθνικισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ’ όλα το μίσος για τις άλλες». Η θρυλική ρήση του Σαρλ ντε Γκολ δεν χάνει τίποτε από το νόημά της εάν αντικαταστήσουμε τον πατριωτισμό με τη θρησκευτική ευλάβεια και τον εθνικισμό με τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Πίσω […]

Από μιαν άποψη ήταν ο μοιραίος μου άνθρωπος. Τον Νοέμβριο του 2013, όταν ήμουν ακόμη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο σκιτσογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος (δημοσίευε τα σκίτσα του στα «ΝΕΑ» εκείνη την περίοδο) στοχοποιήθηκε εκ μέρους της «Αυγής», διότι εκτιμήθηκε πως ένα από τα σκίτσα του ήταν «σεξιστικό» και έθιγε την Ιερή Αγελάδα τότε του ΣΥΡΙΖΑ, τη […]

Δεν ξέρω σε ποιον φωτεινό εγκέφαλο φύτρωσε για πρώτη φορά η ιδέα των κούφιων βιβλίων, αλλά και δεν διατηρώ την παραμικρή αμφιβολία πως, έτσι κι έσπευσε να κατοχυρώσει την πατέντα, θα κολύμπησε εφεξής στο χρυσάφι. Μπορεί βέβαια να μην ήταν τόσο διορατικός ή σβέλτος, η ιδέα του να διέρρευσε από δικές του ακριτομυθίες σε άλλους […]

Εχω αναφέρει ξανά το παράδειγμα στο παρελθόν, με διαφορετική αφορμή και διαφορετική στόχευση. Ισως να μην υπήρξε άλλη έρευνα, πιο ενδεικτική της νοοτροπίας μας και της ιδιοσυγκρασίας μας, από εκείνην που διενεργήθηκε σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης πριν από δυο – τρεις δεκαετίες. Σύμφωνα με τα πορίσματά της, η Ελλάδα είναι ταυτοχρόνως η […]

– «Κύριε καθηγητά, νομίζω ότι είμαι βλάκας με περικεφαλαία», είπε ο Φραντς, ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα έντονης περισυλλογής. «Ενας χοντροκέφαλος από την Ανω Αυστρία, ηλίθιος από την κορυφή ώς τα νύχια». – «Συγχαρητήρια! Η διορατικότητα είναι η μαμή της ανάρρωσης!» – «Για την ακρίβεια, μόλις τώρα αναρωτήθηκα τι σημασία έχουν οι χαζές μικρές ανησυχίες μου, μπροστά σε όλα […]

«Δεν θα τα πάμε καλά. Καθόλου καλά δεν θα τα πάμε». Ισως να μην υπάρχει ενήλικος της δικής μου γενιάς – αλλά και μεγαλύτερος, όπως και μικρότερος – που να μην ακούει κατά καιρούς ν’ αντηχεί αυτή η φράση από τα βάθη της παιδικής του ηλικίας. Εάν λειτουργούσε ως ιδανικό φόβητρο για τους απανταχού μπόμπιρες ήταν επειδή […]

Ασφαλώς και δεν ήταν ο πρώτος που αναρωτήθηκε αν οι λέξεις έχουν το νόημα που συνήθως τους προσδίδουμε ή κάποιο νόημα, οποιοδήποτε, εν πάση περιπτώσει. Αυτό είναι το Ιερό Δισκοπότηρο που αναζητούν οι φιλόσοφοι ανά τους αιώνες – κι εκείνος μπορεί να ήταν δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, πιθανόν και περιστασιακός μυστικός πράκτορας, αλλά όχι, φιλόσοφος δεν ήταν. […]

Η Μελίσα ΜακΚάρθι δεν πήρε το Οσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Ούτε η Γκλεν Κλόουζ. Ούτε η Γιαλίτζα Απαρίσιο. Ούτε η Lady Gaga. Τα βουντού των ελλήνων οπαδών του Λάνθιμου έπιασαν τόπο, παρότι όχι ακριβώς. Μπορεί το Οσκαρ να μην πήγε στον λατρεμένο Giorgos απευθείας, αλλά πήγε στο next best thing, την έξοχη βρετανίδα πρωταγωνίστριά του […]

Ποια από τις δύο παρακάτω περιγραφές νομίζετε ότι αποδίδει πιστότερα τα εθνικά μας χαρακτηριστικά; Διαβάστε την πρώτη: «Αναγνωρίζω στους Ελληνες δύο πολιτικές αρετές: την αγάπη για την ελευθερία και το αίσθημα της ισότητας· πρέπει να προσθέσουμε και μια τρίτη: τον πατριωτισμό […] Τους αρέσουν τα μακρινά ταξίδια, οι τολμηρές επιχειρήσεις, η ριψοκίνδυνη κερδοσκοπία». Διαβάστε τώρα […]

Σύγχρονες έρευνες στον τομέα των νευροεπιστημών απέδειξαν ότι αυτή που μας αρέσει ν’ αποκαλούμε «μνήμη» είναι σε μεγάλο βαθμό – ενίοτε σε συντριπτικά μεγάλο βαθμό – μια… επινόηση. Μια κατασκευή. Στην καλύτερη περίπτωση, η διαρκής ανασκευή μιας αρχικής κατασκευής (η ανασκευή της ανασκευής εις το διηνεκές). Σε σχετικά πειράματα, πολλοί συνάνθρωποί μας που δεν είχαν ιστορικό μυθομανίας […]

Η αρχετυπική ιστορία, όπως την έχει διασώσει/μεταποιήσει ο Ηρόδοτος, είναι πασίγνωστη και στο διάβα του χρόνου έχουμε παρακολουθήσει να επαναλαμβάνονται αναρίθμητες παραλλαγές της, χωρίς να αλλοιώνεται το μεδούλι της. Ο Κροίσος, ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας, ονομαστός σε όλον τον αρχαίο κόσμο για τις κατακτήσεις του και τα αμύθητα πλούτη του, ζήτησε αυτάρεσκα από τον […]

Η απάντηση στο ερώτημα είναι προφανής, αν και όχι απαραίτητα σωστή. Η διεθνής κοινοβουλευτική εμπειρία υποδεικνύει ότι δυνατότερα γαβγίζει ο πιο αδύναμος. Εκείνος ωφελείται από την ένταση. Και στατιστικά να το πάρετε, πίσω από κάθε είδους «εκτροπή» από την κάθε είδους «νομιμότητα» (είτε επανάσταση τη βαφτίσετε, είτε πραξικόπημα, είτε εκλογικό αγώνα με όρους κοκορομαχίας) κρυβόταν […]

«Δεν υπάρχουν ηγέτες σήμερα». Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή την έκφραση, όταν δεν την έχουμε εκστομίσει εμείς οι ίδιοι; Ισως εκπλαγούμε μόλις διαπιστώσουμε πως ήταν η πιο τετριμμένη έκφραση σε κάθε εποχή – τουλάχιστον στα δημοκρατικά καθεστώτα: οι συγκαιρινοί απαξίωναν πάντοτε τους συγκαιρινούς και υπέφεραν από μιαν αθεράπευτη νοσταλγία, στα όρια της εξιδανικευτικής παράνοιας, για […]

Ο λόρδος Ακτον (1834-1902) δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα – μια ευγενική διατύπωση όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος είναι παντελώς άγνωστος. Μολαταύτα, δική του είναι η θρυλική ρήση που όλο και κάπου θα την έχει πάρει το αφτί σας: «Η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα». Ανάλογο σκεπτικό είχε κατά νου και […]