Τατσόπουλος Πέτρος

Δεν συγκαταλέγομαι ανάμεσα σε εκείνους που εξιδανικεύουν το παρελθόν και θεωρούν ότι ο πολιτικός μας βίος έχει πάρει ανεπιστρεπτί την κατιούσα. Αλλωστε, όχι επισταμένη έρευνα, αλλά και μόνο μια πρόχειρη ματιά να ρίξουμε σε προγενέστερες ιστορικές περιόδους, θα διαπιστώσουμε ότι το παρελθόν συνδεόταν πάντοτε με τη νοσταλγία, το παρόν με τη σύγχυση και το μέλλον […]

Με αφορμή την πρωτόδικη καταδίκη του δημοσιογράφου Ανδρέα Παπαδόπουλου, οφείλουμε να επιδώσουμε τα συγχαρητήριά μας στη Χρυσή Αυγή για μία ακόμη νίκη στον άοκνο αγώνα της να διατηρήσει καθαρό το όνομά της από συκοφαντίες πανταχόθεν. Δεν έχουμε εσωτερική πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στη ναζιστική οργάνωση, αλλά μπορούμε με τα μάτια της φαντασίας μας να αντικρίσουμε […]

Αχρηστο φαγητό, πλαστικό φαγητό, σκουπιδοφαγητό. Οπως και αν επιλέξετε να αποδώσετε το junk food στα ελληνικά, δεν θα καταφέρετε να μεταφέρετε παρά μονάχα μια αμυδρή εικόνα από το όνειδος της σύγχρονης διατροφής. Αυτοί οι εκρηκτικοί μηχανισμοί που, αντί για καρφιά και βίδες, εμπεριέχουν λιπαρά και ζάχαρη σε φονικές ποσότητες, ευθύνονται σχεδόν για τα πάντα, από […]

Το γνώριζα αυτό το βλέμμα. Το είχα δει πολλές φορές στο παρελθόν. Το επίμονο, αδιάκριτο βλέμμα που δεν παύει να σε ακολουθεί, όπου και αν στρέψεις εσύ το δικό σου για να το αποφύγεις, σε όσα ταβάνια και σε όσα πλακάκια. Το βλέμμα που σημαίνει: «Αυτόν εγώ κάπου τον ξέρω». Γνώριζα και τι θα επακολουθήσει. […]

«Σφίξε την καρδιά σου, Αλέξη. Οποιος θέλει το σκοπό, θέλει και τα μέσα» ΡΟΔΗΣ ΡΟΥΦΟΣ Η χάλκινη εποχή Καθυστέρησα να έρθω σε επαφή με το λογοτεχνικό έργο του Ρόδη Ρούφου. Την εποχή της εφηβείας μου, τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, δεν μου περνούσε καν από το μυαλό να ξεφυλλίσω συγγραφείς όπως ο Αλέξανδρος Κοτζιάς, ο Νίκος […]

Iσως να μην υπάρχει στη νεότερη ιστορία μας άλλη χρονική περίοδος πιο ενδεικτική της εθνικής μας κυκλοθυμίας από το συγκλονιστικό τρίμηνο του 1920. Στις 28 Ιουλίου –με το ιουλιανό ακόμη ημερολόγιο –ο Ελευθέριος Βενιζέλος βάζει την υπογραφή του στη Συνθήκη των Σεβρών και φέρνει πιο κοντά από ποτέ άλλοτε την πραγμάτωση της Ελλάδας των Δύο […]

Είναι φανερό πια ότι και οι δύο πλευρές –τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση –διέβλεψαν στην ανακίνηση του Μακεδονικού μια χρυσή ευκαιρία. Η Νέα Δημοκρατία πίστεψε προς στιγμήν ότι είχε εντοπίσει τη μοιραία ρωγμή στο αρραγές οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Εξυπακούεται ότι υποτίμησε πως το οικοδόμημα είχε κατασκευαστεί ευθύς εξαρχής με […]

Την εποχή που η κομμουνιστική Κίνα ήταν μια ανάδελφη χώρα και όχι ο πιο ανάλγητος καπιταλιστής με κομμουνιστικό ψευδώνυμο, όπως ξετσίπωτα είναι σήμερα, η Αλβανία του Ενβέρ Χότζα κορδωνόταν δίπλα της ως ένα από τα ελάχιστα φιλαράκια της. Κατά το κλασικό πια ανέκδοτο, ο Χότζα εμψυχώνει τους ρακένδυτους συμπατριώτες του: «Εμείς οι Αλβανοί και οι […]

Ο Αδαμάντιος Πεπελάσης –Διαμαντής για τους φίλους του –έφυγε πλήρης ημερών, στα 95 του χρόνια, τον Μάιο του 2017. Το μικρόσωμο επαρχιωτόπουλο από τη Γαστούνη θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες οικονομολόγους του εικοστού αιώνα και πολλοί συνδυάζουν την ακαδημαϊκή κι επαγγελματική του ανέλιξη με την αντίστοιχη του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλωστε ο Διαμαντής, τρία […]

Φανταστείτε μια δημοπρασία όπου ένας εκ των υποψήφιων αγοραστών ανεβάζει διαρκώς το «χτύπημα» –το bet, όπως θα λέγαμε στην πόκα ή στη ρουλέτα –δίχως να διαθέτει το αντίστοιχο αντίκρισμα σε πραγματικά περιουσιακά στοιχεία. Για την ακρίβεια, δεν χρειάζεται να το φανταστείτε. Το ζήσαμε το φθινόπωρο του 2016, κατά τη διαβόητη δημοπράτηση των αλήστου μνήμης τεσσάρων […]

Σε λίγες μέρες τα σιαμαία του Μαξίμου θα σβήσουν τρία κεράκια στην τούρτα τους. Είμαι σίγουρος ότι θα γιορτάσουν τα γενέθλιά τους με κάθε σεμνότητα, καθώς δεν θέλουν να προκαλέσουν το κοινό αίσθημα περισσότερο από όσο το προκαλούν καθημερινά. Αυτή όμως η αιδημοσύνη ουρσουλίνων καλογριών, το αυτάρεσκο κοκκίνισμα στα μάγουλα –«είμαι παρθένα και καμαρώνω» -, […]

Πριν απαντήσουμε σε αυτό το δύσκολο ερώτημα, πρέπει να προσδιορίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τη νεφελώδη έννοια «χοντράδα». Δεν εξυπακούεται ότι αυτό που είναι χοντράδα για σένα είναι χοντράδα και για μένα. Είναι χοντράδα, λόγου χάριν, άλλα να λες ότι θα κάνεις και άλλα να κάνεις; Εάν κρίνουμε από τη σπουδή της Εφης Αχτσιόγλου να […]

18 Μαΐου του 2009. Ο τελικός των «Μεγάλων Ελλήνων» στην τηλεόραση του Σκάι με οικοδεσπότη τον Αλέξη Παπαχελά. Από τους εκατό «Μεγάλους Ελληνες» που έχουν προκύψει με πανελλαδική ψηφοφορία, οι δέκα έχουν προκριθεί στον τελικό ήδη από την περασμένη άνοιξη. Στους δώδεκα μήνες που μεσολαβούν γυρίζονται και προβάλλονται αντίστοιχα δέκα πενηντάλεπτα ντοκιμαντέρ με διαφορετικό παρουσιαστή […]

Ο Σλοβάκος Βλαντιμίρ Κλεμέντις (1902-1952) ήταν μία από τις σπάνιες περιπτώσεις δημόσιων ανδρών που άφησαν το αποτύπωμά τους μέσω της λογοτεχνίας. Για την ακρίβεια, εάν δεν είχε μεσολαβήσει το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης (Εστία, 2011) του Μίλαν Κούντερα, πέραν ελαχίστων ειδημόνων κανένας άλλος δεν θα γνώριζε σήμερα ούτε πως ο Κλεμέντις είχε διατελέσει […]

Στα βιβλία που μας αρέσουν υπερβολικά, συμπεριφερόμαστε με δύο τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος είναι να τα διαβάζουμε απνευστί –εξού και οι Αγγλοσάξονες σκαρφίστηκαν τον όρο pageturner για τον συγγραφέα που σε αναγκάζει να παρατήσεις τους πάντες και τα πάντα ώσπου να τελειώσεις το πόνημά του. Πολύ λιγότερο συνηθισμένος αλλά οικείος στους μερακλήδες αναγνώστες είναι ο […]

Οσοι είχαν κάποτε την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Αλέξη Τσίπρα από κοντά μπορούν να σας διαβεβαιώσουν ότι ο Πρωθυπουργός μας είναι ένας ευχάριστος άνθρωπος. Δεν είναι καθόλου αυταρχικός. Οι αυταρχικές αποφάσεις που έχει πάρει αυτή την τριετία είναι μετρημένες στα δάχτυλα και μάλλον για ζητήματα ήσσονος σημασίας. Ο Τσίπρας είναι πνευματικό τέκνο μιας ανέμελης εποχής. […]

Σε σύγκριση με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν που σχεδόν όλοι έχουμε ακουστά, ελάχιστοι γνωρίζουμε τον Ανουάρ Αλ Αλουάκι. Αυτό από μόνο του αναδεικνύει τις φοβερές αδικίες στο star system της διεθνούς τρομοκρατίας, δεδομένου ότι ο «κακός βεζίρης» Αλουάκι μπορεί να μην κατάφερε να γίνει «χαλίφης» στη θέση του «χαλίφη» Λάντεν, αλλά έφθασε σε μιας αναπνοής […]

«Κύριε πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι. Από τη λογοτεχνία, από τον κινηματογράφο, από το θέατρο, αλλά και από την ίδια τη ζωή, όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με το δίδυμο του Καλού Αφεντικού και του Κακού Επιστάτη. Το Καλό Αφεντικό είναι πάντοτε γλυκομίλητο, ευπροσήγορο, καλοσυνάτο, νηφάλιο, καλλιεργημένο. Ο Κακός Επιστάτης είναι πάντα ο αγροίκος, ο βίαιος, ο απότομος, εκείνος […]

Η σύντομη απάντηση: ναι, είναι. Σαράντα τρία χρόνια μεταπολιτευτικής δημοκρατίας αποδεικνύουν ότι ο λαϊκισμός με μικρά διαλείμματα, μόνο και μόνο για να γεμίσει ξανά τις μπαταρίες του, είναι σταθερά τροπαιοφόρος. Απομένουν λοιπόν ακόμη καμιά πεντακοσαριά λέξεις για να ασχοληθούμε με το κατ’ εξοχήν ενοχλητικό ερώτημα: γιατί είναι; Η απλοϊκή προσέγγιση μάς λέει το αυτονόητο. Από […]

Τετάρτη, 23 Οκτωβρίου 2012. Στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου συζητείται η άρση ασυλίας τριών βουλευτών της Χρυσής Αυγής: του Γεωργίου Γερμενή, του Παναγιώτη Ηλιόπουλου και του Ηλία Κασιδιάρη. Απουσιάζουν ο φύρερ μπρελόκ, η σύζυγός του και ο υπαρχηγός του, η μετενσάρκωση του Γκέρινγκ που, άμα λάχει, καταθέτει στεφάνι και στο μνήμα του Μουσολίνι. Στα έδρανα κάθονται […]

Ο Μαρκ έκλεινε τα πέντε, εγώ τα δεκατέσσερα. Ο Μαρκ ήταν ένα κατάξανθο Εγγλεζάκι με φακίδες, εγώ ο τυπικός μεσογειακός μελαχρινός. Βρισκόμουν φιλοξενούμενος στο σπίτι του Μαρκ στο Μπρόαντστερς του Κεντ και αποτελούσα τρόπον τινά δυσνόητο αντικείμενο μελέτης για τον μπόμπιρα. Με περιεργαζόταν από το πρωί έως το βράδυ, λες και ήμουν κάποιο κτίριο Μπάουχαους […]

Τα χρόνια περνάνε κι οι νύχτες γυρνάνε να καίει η φωτιά στην καρδιά, να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη να μείνουμε πάντα παιδιά, για κάθε ρυτίδα φυτέψτε ελπίδα και δώστε καρδιά στην καρδιά, να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη να μείνουμε πάντα παιδιά. Στίχοι: Κώστας Ρουβινέτης, μουσική: Γιώργος Μελέκης, ερμηνεία: Charms Κοντεύουν είκοσι […]

Ο Στίβεν Χόκινγκ, ο κορυφαίος βρετανός αστροφυσικός, το υπαινίχτηκε πάλι τις προάλλες. Μπορεί να κατέστρεψε τις φαντασιώσεις κάθε πιτσιρικά ανά την υφήλιο που αναμένει πώς και πώς την πρώτη συνάντηση με τους Εξωγήινους (από τότε που ο Σπίλμπεργκ σκαρφίστηκε τον ΕΤ, όλοι οι πιτσιρικάδες είναι πεπεισμένοι ότι οι Εξωγήινοι είναι πολύ γούτσου-γούτσου πλασματάκια) αλλά φοβάμαι […]

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι εκείνα τα κοφτερά μυαλά του 18ου αιώνα, οι Εγκυκλοπαιδιστές, είχαν και τη ναΐφ τους πλευρά. Ειλικρινά πίστευαν ότι αρκεί να διαδώσεις τη γνώση για να διαλύσεις την αμάθεια και τις δεισιδαιμονίες. Επ’ ουδενί δεν είχαν το σκοτάδι ικανό να αντεπιτεθεί στο φως και να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση από πριν. Να […]

Οι ψυχαναλυτές λένε ότι τα κινούμενα σχέδια είναι η πορνογραφία της παιδικής ηλικίας –εάν θεωρήσουμε ότι κάθε ηλικία έχει τη δική της πηγή απόλαυσης, συνήθως ακατανόητη, αν όχι αδιάφορη ή και απεχθή για τις υπόλοιπες ηλικίες. Με την ίδια περίπου λογική, κάθε εποχή έχει τις δικές της συντεταγμένες, τους δικούς της κώδικες, κάτι που τη […]

Μπορεί η δεσποινίς Ελενα Πετρέσκου να παράτησε το σχολείο στα δεκατέσσερά της, αλλά αυτή η ασήμαντη βιογραφική λεπτομέρεια δεν την εμπόδιζε κατόπιν να μαζεύει τα πτυχία σαν μαρουλόφυλλα. Μήπως ήταν κάποια sui generis ιδιοφυΐα, ένα χαρισματικό άτομο, όπως οι αναλφάβητοι αριθμομνήμονες; Απεναντίας. Ηταν σχεδόν ηλίθια –με επιφύλαξη για το σχεδόν. Ηταν όμως και μια προνοητική […]

«Ποτέ µην υπερτιµάς τη νοηµοσύνη των ψηφοφόρων σου». Αυτή είναι η στερεότυπη οδηγία που δίνει ένας σύµβουλος επικοινωνίας σε κάθε πολιτευτή που επιθυµεί να κολυµπήσει µε αξιώσεις στα θολά ύδατα του λαϊκισµού. Είναι αλήθεια πως, ακόµη και ο πιο αδαής πολιτευτής, εκείνος που δεν διαθέτει ούτε µια µονάδα υψηλότερο από το µέσο IQ των πολιτών […]

Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθημένους. Και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τας τραπέζας ανέστρεψε, και τοις τας περιστεράς πωλούσιν είπεν∙ άρατε ταύθα εντεύθεν∙ μη ποιείτε τον οίκον […]

Οχι. Αυτή τη φορά δεν ήταν ένας ευρωπαίος ηγέτης ώστε να τον ξεγελάσουμε με την ανατολίτικη κουτοπονηριά μας για τον αμετακίνητο δυτικό μας προσανατολισμό. Δεν ήταν ο λαϊκιστής πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ώστε να ανακαλύψουμε όψιμα κάτι διαβολικά αγαθό στην αλλοπρόσαλλη εξωτερική του πολιτική. Δεν ήταν κάποιος εμίρης ή κάποιος κακομοίρης με φουσκωμένο πορτοφόλι ώστε […]

Το όχι και τόσο μακρινό 1966 η ζωή συγγένευε περισσότερο με τον πιο απόμακρο δέκατο ένατο αιώνα παρά με τον εγγύτερο εικοστό πρώτο. Καθένας από τους κοινούς τόπους της σύγχρονης καθημερινής μας ζωής –ο προσωπικός υπολογιστής, η κινητή τηλεφωνία –αποτελούσε ακόμη αντικείμενο της επιστημονικής φαντασίας. Η θεατρική έξοδος ήταν μέρος μιας ευρύτερης αστικής τελετουργίας. Θα […]

Πόσο βαθιά πρέπει να σκάψουμε για να φθάσουμε ώς τα έγκατα του τρόμου; Κανένας δεν μπορεί να μας απαντήσει με σιγουριά. Πολύ πριν ο άνθρωπος αρχίσει να γράφει, πολύ πριν ανακαλύψει τον χαλκό ή τον σίδηρο, είχε ανακαλύψει την ασυναγώνιστη δύναμη του τρόμου. Οι βιασμοί, οι εμπρησμοί, οι ανασκολοπισμοί, οι αποκεφαλισμοί και οι διαμελισμοί μετέδιδαν […]

Συχνά φέρνω στον νου μου το απάνθρωπο πεπρωμένο του Αρτέμη Μάτσα (1930-2003). Κοντός, άσχημος, με καταχθόνιο βλέμμα κι εριστική φωνή –ό,τι εγγύτερο στο λαϊκό στερεότυπο του καταδότη των Γερμανών. Πώς να σου περάσει από το μυαλό ότι ο σαδιστής δωσίλογος του σινεμά ήταν στην πραγματικότητα ένας ευαίσθητος και καλλιεργημένος άνθρωπος που, τον καιρό της Κατοχής, […]

Πάει καιρός, δεν θυμάμαι πια πότε –ου γαρ έρχεται μόνον –που έπεσε στα χέρια μου μια ευφάνταστη μελέτη. Εκεί διάβασα ότι, εάν υπήρχε μια ανθρώπινη κοινωνία με τον σημερινό τεχνολογικό πολιτισμό –ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο ανεπτυγμένη –αλλά με γενετικό προκαθορισμό το μέσο προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου να είναι τα επτακόσια χρόνια, αντί για τα εβδομήντα […]

Συνήθως αυτή η σκηνή περιλαμβάνεται τα τελευταία χρόνια στις παγκόσμιες ανθολογίες κινηματογραφικών ψυχολογικών θρίλερ. Προέρχεται από την ταινία Η έκτη αίσθηση (1999) του ινδο-αμερικανού σκηνοθέτη Μ. Νάιτ Σιάμαλαν. Είναι ένας φορτισμένος διάλογος ανάμεσα σ’ έναν παιδοψυχολόγο που τον υποδύεται ο Μπρους Γουίλις κι ένα οκτάχρονο αγόρι, έξοχα ερμηνευμένο από τον Χάλεϊ Τζόελ Οσμεντ (μια βασανισμένη […]

Το πρόσφατο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη έχει αρχίσει ήδη να δρέπει τους καρπούς του διαφημιστικού του ιδρώτα. Ο τίτλος της αγγλικής έκδοσης («BodleyHead», 2017) ήταν ειρωνικά συγκρατημένος, όσο κι ένα ελαφρύ μειδίαμα που δεν στερείται αυτοσαρκασμού: «Ενήλικες στο δωμάτιο». Παρέπεμπε ευθέως στη θρυλική ρήση, με την οποία η Κριστίν Λαγκάρντ έκλεισε στον Γιάνη (και στην […]