Τατσόπουλος Πέτρος

Κάθε εποχή καυχάται ή αισχύνεται για τη δική της «αθωότητα» και παρακολουθεί συνήθως εμβρόντητη το δικό της «τέλος». Εάν εξαιρέσουμε τις πολεμικές περιόδους, όπου τα όρια ανάμεσα στους ενηλίκους και τους ανηλίκους καταργούνται βάναυσα (για τι σόι «αθωότητα» να μιλήσεις σε ένα παιδί ή σε έναν έφηβο που έχει βιώσει τις ζοφερές ακρότητες του πολέμου;), […]

Ενα από τα μόνιμα επιχειρήματα των εμπόρων όπλων, το οποίο ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος θεωρεί αποστομωτικό, είναι πως τα όπλα δεν σκοτώνουν· οι άνθρωποι σκοτώνουν. Τα όπλα δεν πατούν τη σκανδάλη· οι άνθρωποι πατούν τη σκανδάλη κ.ο.κ. Το επιχείρημα, απατηλά ορθό, όπως κάθε σοφιστικό τέχνασμα, δεν σκοπεύει τόσο να αναδείξει το αυτονόητο  (μάλιστα, οι […]

Ενός σκανδάλου, μύρια έπονται. Μύρια αποκαλύπτονται, για την ακρίβεια. Τα προσωπικά δεδομένα (data) πενήντα εκατομμυρίων χρηστών του Facebook – από τις καταναλωτικές τους συνήθειες και τα ταξιδιωτικά τους απωθημένα έως τις οικολογικές τους ανησυχίες και τις ιδεολογικές τους εμμονές – δόθηκαν πεσκέσι στον Ντόναλντ Τραμπ προκειμένου να στοχοποιήσει καλύτερα και να εξατομικεύσει, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, […]

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το κλάμα. Πολύ κλάμα, βρε παιδί μου· πολύ κολλύριο. Να και κοντινά πλάνα να κλαίνε, να και μεσαία, να και μακρινά. Ως διεστραμμένος συγγραφέας που έκανε και δύο-τρία περάσματα από τον χώρο του σεναρίου σκέφτηκα ότι ο τούρκος συνάδελφος μπορεί να βρήκε έναν εύσχημο τρόπο για να […]

Δεν θυμάμαι ούτε ποια ήταν η προεδρεύουσα στην Ολομέλεια της Βουλής εκείνη την ημέρα, ούτε πια ήταν εκείνη η ημέρα, ούτε ο μήνας, ούτε η χρονιά… Θυμάμαι μονάχα έναν συνάδελφο βουλευτή να ωρύεται «Επί προσωπικού, κυρία Πρόεδρε!», την προεδρεύουσα να τον αγνοεί επιδεικτικά κι εμένα να σπεύδω να βγω από την αίθουσα πριν κατουρηθώ από […]

Στη συναρπαστική αυτοβιογραφική αφήγηση του Απόστολου Δοξιάδη «Ερασιτέχνης επαναστάτης» (Ικαρος, 2018) – ο ίδιος την αποκαλεί «προσωπική μυθιστορία» – συναπαντάμε ενίοτε σκίτσα του Σίντνεϊ Χάρις, ενός «γελοιογράφου που συχνά παρωδούσε εξαιρετικά τον μικρόκοσμο της επιστήμης, με ιδιαίτερη προτίμηση στα μαθηματικά». Στην πρώτη από τις γελοιογραφίες που παραθέτει ο Δοξιάδης βλέπουμε δύο καθηγητές μαθηματικών να στέκονται μπροστά σ’ […]

Εχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από τότε και ίσως να μη θυμάμαι με ακρίβεια όλες τις λεπτομέρειες· έχω συγκρατήσει πάντως την ουσία. Ηταν Οκτώβριος του 2013 και βρισκόμουν στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν· ένας από τους παρατηρητές κι εγώ του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις προεδρικές εκλογές. Προσχηματικοί παρατηρητές σε προσχηματικές εκλογές – τα πάντα […]

Στο βιβλίο «Εξωγήινοι – Η επιστήμη ρωτά: υπάρχει κάποιος εκεί έξω;», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τραυλός και στο οποίο θα χρειαστεί να επανέλθουμε με άλλη αφορμή, ο καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής Τζιμ Αλ Καλίλι έχει την έμπνευση να συγκεντρώσει ορισμένους από τους κορυφαίους της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας (αστρονόμους, βιοχημικούς, κοσμολόγους, ανθρωπολόγους, νευροεπιστήμονες κ.ο.κ.) και […]

«Η λογική ποτέ δεν θα κάνει έναν άνθρωπο να διορθώσει μια εσφαλμένη άποψη, την οποία σύμφωνα με τη λογική ποτέ δεν απέκτησε». ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΣΟΥΙΦΤ  Επιστολή σε έναν νέο κληρικό [1720]   «Ο Κατλέφσκι μάς εφοδίαζε όμως και με τα νεότερα πολιτικά ανέκδοτα, που τα ανήγγελλε με φωνή που έβγαινε δήθεν βεβιασμένα από τα σφιγμένα του […]

Συμπληρώνονται πενήντα δύο έτη από τον θρυλικό Μάη του 1968 και ποτέ άλλοτε δεν έδειχνε τόσο μπαγιάτικος όσο το πρώτο εξάμηνο του 2020. Θα έλεγε κανείς ότι πάσχει από πρόωρη γήρανση – μια διαδικασία που επιταχύνεται καθώς περνούν, όχι πια τα χρόνια και οι μήνες, αλλά οι βδομάδες, οι μέρες και οι ώρες. Ακόμη και το […]

Να ανοίξουν οι εκκλησίες. Γιατί να ανοίξουν οι εκκλησίες; Και ποιες να ανοίξουν; Να ανοίξουν οι καφετέριες. Γιατί να ανοίξουν οι καφετέριες; Και ποια να ανοίξουν; Να ανοίξουν τα θέατρα. Γιατί να ανοίξουν τα θέατρα; Και ποιοι να ανοίξουν; Να ανοίξουν οι κινηματογράφοι. Γιατί να ανοίξουν οι κινηματογράφοι; Και ποια να ανοίξουν; Να ανοίξουν τα […]

Τα παλιά τα χρόνια, πριν κατσικωθεί το γκουγκλάρισμα ανάμεσα στους αυτοματισμούς της καθημερινότητάς μας, η απόκτηση της γνώσης ήταν μια επίπονη υπόθεση. Εάν ήθελες να μάθεις κάτι, έπρεπε να ψάξεις να το βρεις – και όταν λέμε «να ψάξεις», δεν εννοούμε να πληκτρολογήσεις μια λέξη-κλειδί και να πατήσεις κατόπιν το «enter»· πιο κοντά θα βρεθείς στην […]

Ο Χένρι Μπάιρον Γουόρνερ πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 82 χρονών. Ο Τζέφρι Χάντερ, στα 42 του, υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία, έχασε τις αισθήσεις του και τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι. Ο Μαξ φον Σίντοφ μας άφησε τον Μάρτιο που μας πέρασε, πλήρης ημερών, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε για όποιον έχει καβατζάρει τα 90. Ο […]

Οι εξισώσεις είναι όπως τα σταυρόλεξα: μικρού, μετρίου και μεγάλου βαθμού δυσκολίας. Βεβαίως, εάν δεν είσαι εξοικειωμένος με τα μαθηματικά -τουτέστιν, η συντριπτική μας πλειονότητα – όλες οι εξισώσεις σού φαίνονται σαν σανσκριτικά κείμενα μεταφρασμένα στα σουαχίλι. Η παρούσα κυβέρνηση καλείται την εβδομάδα που διανύουμε να επιλύσει μια εξίσωση υπερθετικού βαθμού δυσκολίας. Το γεγονός ότι η […]

«Αυτό που ανησυχεί τους επιδημιολόγους περισσότερο απ’ ό,τι οι αρχαίες επιδημίες είναι οι σύγχρονες, που έχουν μετατοπιστεί, αναδομηθεί και επανεξελιχθεί λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Η ανησυχία τους έχει να κάνει κατά πρώτον με τη γεωγραφία. Προτού εισέλθουμε στη σύγχρονη εποχή, η απόσταση ανάμεσα σε ανθρώπινους πληθυσμούς λειτουργούσε σαν ασπίδα κατά των πανδημιών […]

Σε όλες τις πολιτισμένες δημοκρατικές χώρες, στη χορεία των οποίων θέλουμε να πιστεύουμε ότι εντάσσεται και η Ελλάδα, υφίσταται μια σαφής κάθετη διάκριση ανάμεσα στον έμπορο ηρωίνης και τον χρήστη – κατ’ επέκτασιν, μια αντίστοιχη διάκριση στην αντιμετώπισή τους εκ μέρους της πολιτείας. Ο χρήστης εκλαμβάνεται (και προφανώς είναι) αποκλειστικά ως ασθενής. Ανεξαρτήτως εάν εντάσσεται σε […]

Είναι μία από αυτές τις ειρωνικές συμπτώσεις που πιστοποιούν ότι κάποιος εκεί ψηλά, εάν υπάρχει, τρελαίνεται με τις φάρσες τύπου Φερεντίνου. Η πιο πρόσφατη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, η «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς», μια μαύρη κωμωδία πιστή στο ανατρεπτικό ύφος των αδελφών Κοέν, προβαλλόταν στις κινηματογραφικές αίθουσες όταν οι τελευταίες κατέβασαν ρολά λόγω του κορωνοϊού. […]

Περισσότερο και από τον ίδιο τον εγκλεισμό, στρεσογόνο επίδραση έχει η απροσδιόριστη διάρκειά του. Αυτό μπορούν να σας το διαβεβαιώσουν διαχρονικά όλοι οι έγκλειστοι, από τον καιρό ακόμη που το στρες ήταν λέξη άγνωστη (όχι όμως και το βίωμά του). Τυπική είναι η περίπτωση του Μαρκήσιου ντε Σαντ (1740-1814) που πέρασε σχεδόν το εν τρίτον […]

Η υπογραφή Morris (καλλιτεχνική απόδοση του Maurice) εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1946 κάτω από τον πλέον διάσημο  καουμπόι της υφηλίου. Από τη στιγμή που τα πιο φημισμένα κινηματογραφικά γουέστερν ήταν «σπαγγέτι», γυρισμένα  στα πλατό της Τσινετσιτά, δεν θα πρέπει να μας ξενίζει και το γεγονός ότι ο δημιουργός του Λούκι Λουκ ήταν Βέλγος. Ο Maurice […]

Είμαι άσχετος από ποδόσφαιρο. Πάντοτε ήμουν άσχετος. Οταν ήμουν πιτσιρικάς, με έβαζαν τερματοφύλακα. Δεν με έβαζαν τερματοφύλακα επειδή ήμουν καλός τερματοφύλακας – ήμουν τρισάθλιος – αλλά επειδή, ως τερματοφύλακας, δεν μπλεκόμουν μέσα στα πόδια τους. Μεγαλώνοντας εκτίμησα ιδιαίτερα αυτή την πράξη ελέους εκ μέρους τους, σε μια ηλικία που δεν είναι δημοφιλής ο αλτρουισμός και, εν πάση […]

Η αλήθεια είναι ότι ο Ζέλικο Ραζνάτοβιτς (1952 – 2000) δεν είχε πολλές ευκαιρίες στη ζωή του. Αλήθεια είναι επίσης ότι φρόντιζε να τις δημιουργεί μόνος του. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε «αυτοδημιούργητο» – αν και από τους «αυτοδημιούργητους» που σπανίως διδάσκονται ως πρότυπα στα κατηχητικά. Κατά την εφηβεία του ξεκίνησε από πολύ χαμηλά την […]

«Δείτε ποιος μάς κάνει κήρυγμα για το διεθνές δίκαιο. Ξεδιάντροπα ρίχνουν δακρυγόνα σε χιλιάδες αθώους που συγκεντρώνονται στις πύλες τους. Δεν έχουμε υποχρέωση να εμποδίσουμε ανθρώπους να φύγουν από τη χώρα μας, αλλά η Ελλάδα έχει καθήκον να τους αντιμετωπίσει ως ανθρώπινα πλάσματα». ΜΕΒΛΟΥΤ ΤΣΑΒΟΥΣΟΓΛΟΥ Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αναμφίβολα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με αυτό […]

Ο Τζιοβάνι Μποκάτσιο (1313-1375), που εμείς τον εξελληνίσαμε σε Βοκάκιο, έβαλε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα ιταλικά γράμματα, ιδίως στο πέρασμά της από τη λατινική στη νεότερη ιταλική γλώσσα. Είναι γνωστός κυρίως για το «Δεκαήμερο», γραμμένο στη Φλωρεντία την περίοδο 1350-1355. Ο ίδιος ο Βοκάκιος ήταν μια μυθιστορηματική φυσιογνωμία: νόθος γιος ενός εμπόρου, εγκατέλειψε τόσο […]

«Η ομοφυλοφιλία αποτελεί τον κολοφώνα των αμαρτημάτων. Και για ποιο λόγο αποτελεί τον κολοφώνα, δηλαδή το αποκορύφωμα των αμαρτημάτων, πολύ πάνω κι από ειδεχθείς πράξεις, όπως ο φόνος π.χ.; Διότι συνιστά μία ευθεία ύβριν απέναντι στο πιο τέλειο δημιούργημα του Θεού που είναι ο άνθρωπος, ο οποίος κατ’ εντολήν του Τριαδικού Θεού επλάσθη “κατ’ εικόνα […]