Θεολόγου Κώστας

Το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης είναι πολυπαραμετρικό και απαιτητικό για τον επίμονο και σκεπτόμενο σύγχρονο πολίτη. Για τους δασκάλους αποκτά πρόσθετη σπουδαία πολιτική και ηθική αξία, εφόσον συγκλονίζει το σχολείο και τις μεθόδους του όχι μονάχα στην παραδοσιακή και συμβατική τάξη, αλλά και στο ερευνητικό εργαστήριο. Στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο ασφαλώς δεν φοβόμαστε τις τεχνολογικές εξελίξεις· […]

Τα παιδιά μας είναι παρατημένα στη μοίρα τους, καθώς διαπαιδαγωγούνται κυρίως από την επαφή τους με τα ΜΚΔ και την απρόσκοπτη πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξ απαλών ονύχων. Παράλληλα, κοινωνικοποιούνται σε σχολεία με αδιάφορους για τα μαθήματα και για τον διπλανό τους εγωπαθείς συμμαθητές και με δικαίως φοβισμένους δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι δεν μπορούν να […]

Είχα περάσει μια φοβερή ιλαρά, το 1966 πρέπει να ήταν, και μάλλον είχα ξεκινήσει να πηγαίνω σχολείο στο 68ο Δημοτικό της Δ΄ Εκπαιδευτικής Περιφέρειας της Θεσσαλονίκης· το έλεγαν «εβραίικο σχολείο», επειδή βρισκόταν στον φτωχομαχαλά των εβραίων καπνεργατών, κάτω από το Κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής. Είχα γεμίσει σπυριά, με πονούσε το φως στα μάτια και ανέρρωσα […]

Πολύ συχνά ονειρεύομαι πως ξαναβρίσκομαι στον Αθω, στη Μονή Σταυρονικήτα, να δω τους αδελφούς εκεί και να προσκυνήσω την εικόνα του Αϊ-Νικόλα, προστάτη των ναυτικών της θάλασσας και των θαλασσοδαρμένων της στεριάς. Η Μονή Σταυρονικήτα υψώνεται σε βράχο, χτισμένη δίπλα στη θάλασσα, καταμεσής της πιο άγριας ακτής της Αθωνικής Πολιτείας, ανάμεσα στις Μονές Ιβήρων και […]

Φύσαγαν οι αληγείς άνεμοι της Πεντηκοστής ή του πενηνταήμερου εκείνη την άνοιξη του 1992 στο Μισίρι, όπου βρισκόμασταν, τα χαμσίνια, από το χάμσα, που πάει να πει πέντε στα αραβικά! Μύριζε το χαμσίνι, λοιπόν, όταν βγήκαμε από το αεροπλάνο. Ζεστό, ξηρό και αμμώδες αγέρι που αν σε πετύχει στην έρημο θα σε ραπίσει με τη […]

Οσάκις κάποιος γονιός ισχυρίζεται ότι έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει με το έφηβο παιδί του που τον κάνει ό,τι θέλει, τον ακούω με σκεπτικισμό, εφόσον το παιδί του δεν γεννήθηκε… έφηβος. Η συνήθης εξήγηση πίσω από αυτόν τον ισχυρισμό είναι πως στα προσχολικά χρόνια και στις πρώτες […]

Με ιδιαίτερη χαρά διδάσκω στο ένατο εξάμηνο της Σχολής μου το μάθημα της Περιβαλλοντικής Πολιτικής και Ηθικής. Συζητώντας γόνιμα με τους φοιτητές διερωτώμεθα κατά πόσο είναι εφικτό σε τούτο τον ανθρωποκεντρικό κόσμο να αποδεχόμαστε στο ηθικό σύμπαν μας κάτι άλλο πέρα από την αφεντιά μας, π.χ. τα ζώα. O ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σάντα Μπάρμπαρα […]

Μαχαλάς είναι η γειτονιά που ξέφτισε μαζί με τους δεσμούς των ανθρώπων που αποτελούσαν μια ομάδα και μοιράζονταν τους κοινόχρηστους χώρους του. Καθώς προχωρούσε  θριαμβικά, και με έμφαση μεταπολεμικά στη χώρα μας, η μοντέρνα εποχή, το κοινόχρηστο χάθηκε, διότι προτιμήσαμε τον αυτάρκη και αυτοϊκανοποιούμενο εαυτό σε ένα ατομικό μπουντρούμι, δηλαδή μια φυλακή, ένα ανήλιαγο υπόγειο […]

Αναρωτιέμαι αν είναι ατρόμητοι ή απλώς απελπισμένοι όσοι επιχειρηματίες δεν κόβουν αποδείξεις στο αποκορύφωμα της τουριστικής περιόδου· περιηγούμενος πόλεις και χωριά, το καταθέτω ως εμπειρία κατ’ εξαίρεση βέβαια και όχι ως κανόνα. Συνάμα κατανοώ πόσο δύσκολο είναι το επιχειρείν στη χώρα μας, που μαστιγώνει θεσμικά τους επαγγελματίες με την πολυνομία της, τη δημοσιονομική αστάθεια και […]

Ο διευθυντής του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου φοιτούσα μεταξύ 1972 και 1978, μοίραζε χαστούκια σε όσους ατακτούσαν στην πρωινή γραμμή για την προσευχή. Ο αείμνηστος φιλόλογός μας στο ίδιο Σχολείο, πολύτεκνος γονιός, Λεωνίδας Χ. μας είχε πει ότι η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος είναι μια σφαλιάρα την κατάλληλη στιγμή. Ενας άλλος φιλόλογός μας επίσης, […]

Ενα αγαπημένο βιβλίο που έχω μεταφράσει, η «Μεγαλομανία του Φρόυντ» (Καστανιώτη, 2002), το έγραψε ο καθηγητής Ψυχιατρικής Ισραελ Ρόζενφιλντ (Νέα Υόρκη, 1939). Σε αυτό το βιβλίο ο παιγνιώδης μυθιστοριογράφος σατιρίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά και ειρωνεύεται τη διαμάχη μεταξύ υποστηρικτών και επικριτών της φροϋδικής θεωρίας. Mε λίγα λόγια ο Ρόζενφιλντ αναιρεί τη θέση του Φρόιντ πως […]

Πάνε είκοσι χρόνια από το βιβλίο μου «Πολίτης και Κοινωνία στην Ευρωπαϊκή Ενωση» (Παπαζήση, 2005). Μελετούσα τις συλλογικές ταυτότητες και ξεκίνησα να το γράφω ως ευρωσκεπτικιστής. Κατά την ίδια περίοδο όμως, μεταξύ 2002-2003, εκπροσωπούσα το ΕΜΠ σε ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο Γραφείων Μεταφοράς Τεχνολογίας σε δημόσια ερευνητικά κέντρα και ΑΕΙ. Ταξίδεψα στην Ευρώπη μιλώντας αγγλικά και […]