Θεολόγου Κώστας

Είχα την τύχη να δουλέψω από πολύ μικρός. Το καλοκαίρι πριν από το Γυμνάσιο στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, στο ζαχαροπλαστείο «Γαρδένια», μοίραζα νερά πάνω σε μεγάλο δίσκο. Ετρωγαν οι καθήμενοι λουκουμάδες φρέσκους, ζεστούς, λαχταριστούς, με μέλι και κανέλα, παγωτά με σαντιγί, σιρόπι τσέρι και μπισκοτάκια… Δίψαγαν. Χαιρόμουν που έβλεπα τους πελάτες να αγαλλιάζουν καθώς […]

Για να προχωράς στη ζούγκλα υπάρχουν ειδικές λάμες που λέγονται ματσέτε και με αυτές σκίζεις την πυκνή βλάστηση και ανοίγεις δρόμο. Στην ιεραρχημένη κοινωνία ή κοινότητα, για να πηγαίνεις μπροστά απλώς δεν πρέπει να μπαίνεις μπροστά σε κανέναν. Πρέπει να παραμερίζεις, για να πορεύονται όσοι έχουν σχέδια ιδιοτελή ή άλλα συμφέροντα ρητά ή, συνήθως, αδιευκρίνιστα. […]

Διακρίνω το τηλε-μάθημα (εν οθόνη) από το ένσαρκο μάθημα στο ταπί, στον «τάπητα» της τάξης. Χωρίς διάθεση για συντεχνιακή ή πολιτική αντιδικία, νομίζω ότι το «ένσαρκο» μάθημα έχει μοναδική ζωηράδα, εμπνευσμένη ενέργεια, διάδραση και μαθησιακή γονιμότητα. Τα μαθήματα στον τάπητα της τάξης δεν είναι απλές μπλαζέ διαλέξεις, εναλλαγές διαφανειών ή αλληλουχία σημειώσεων και βασικών εννοιών. […]

Η πολλή συνάφεια του κόσμου και οι πολλές κινήσεις ματαιώθηκαν με νόμο, αλλά οι πολλές ομιλίες – κυρίως virtual – συνεχίζουν να ταλανίζουν τη σκέψη και τις συμπεριφορές μας. Ακόμη και σε αυτές τις αμετροεπείς ομιλίες υπάρχει απόσταση τουλάχιστον μέτρου, διότι λαμβάνονται μέτρα ώστε να μετρηθούμε στο τέλος και να μη βρεθούμε λειψοί σε μεγάλο βαθμό. Το […]