Χωμενίδης Χρήστος

Πόσο διαρκεί μία παράσταση; Το αποφασίζει ο σκηνοθέτης, ενίοτε και ο θεατρικός επιχειρηματίας. Πόσο διαρκεί ένα δείπνο έξω; Οσο χρειάζονται οι συνδαιτυμόνες για να πιούν, να φάνε και να χορτάσει ο ένας τη συντροφιά του άλλου. Αμ δε! Στα καλά εστιατόρια ισχύουν πλέον τα «time slots». Ελληνιστί ωρολογιακές ζώνες. Οταν τηλεφωνείς ή μπαίνεις στο Διαδίκτυο […]

«Why don’t we do it in the road?»  – «γιατί δεν το κάνουμε στον δρόμο;» – αναρωτιόντουσαν οι Μπιτλς στο αριστουργηματικό τους «λευκό» άλμπουμ. Ο Πολ Μακάρτνεϊ είχε εμπνευστεί, λένε, το συγκεκριμένο τραγούδι όταν αντίκρυσε σε ένα ταξίδι στην Ινδία δυό μαϊμουδάκια να ερωτοτροπούν εν μέση οδώ, αδιαφορώντας παγερά για όποιο ξένο βλέμμα. Στα τέλη […]

«Μπράβο και πάλι μπράβο στον Μίλτο Τεντόγλου… Προοιωνίζεται τι θα είναι για τον κάθε άνθρωπο ο λαϊκός αθλητισμός στη νέα σοσιαλιστική κοινωνία του αύριο. Στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο». Το παραπάνω εγκώμιο δημοσιεύτηκε πλάι σε νεκρολογίες αγωνιστών, προαναγγελίες συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων, ρεπορτάζ για την αντίσταση των Παλαιστινίων. Καλά όλα αυτά, ο Τεντόγλου όμως πού […]

Σήμερα έχω γενέθλια. Είμαι οκτώ χρόνια μεγαλύτερος από τη Μεταπολίτευση. Απέχω σαράντα τέσσερα χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, δεκαεφτά από τη μάχη του Γράμμου. Με ταχτάρισαν βρέφος άνθρωποι που είχαν γεννηθεί στα τέλη του 19ου αιώνα. Το Διαδίκτυο, η κινητή τηλεφωνία, η παγκοσμιοποίηση, η κλιματική αλλαγή αποτελούσαν κατά την πρώτη μου νεότητα άγνωστες έννοιες. Εγχρωμη […]

Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στους επίσημους εορτασμούς εθνικών επετείων. Ακόμα και όταν οι διοργανωτές τους έχουν τις ευγενέστερες προθέσεις, να ενισχύσουν την ιστορική μνήμη, να φέρουν τους νεότερους σε επαφή με το κοινό μας παρελθόν, το αποτέλεσμα συχνότατα τους προδίδει. Οι πράξεις των προγόνων μας εξιδανικεύονται σε σημείο να μοιάζουν ψεύτικες. Φανταστικά ανδραγαθήματα ημίθεων. Οι […]

«Η δική μας Μεταπολίτευση». Συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου για τα πενήντα χρόνια δημοκρατίας. Συμμετέχουν η Φαραντούρη, ο Νταλάρας, ο Μητσιάς. Το Ηρώδειο κατάμεστο. Τρεις – λάθος τέσσερις – γενιές. Από ογδονταπεντάρηδες μέχρι παιδάκια. Ατμόσφαιρα πότε δοξαστική, πότε κατανυκτική, πότε πανηγυριώτικη. Καθένας φέρνει τη ζωή του. Αναμνήσεις, εξιδανικεύσεις, πληγές χαίνουσες ή επουλωμένες. Ο οικοδεσπότης μάς φωτίζει […]

Λυπηρό γεγονός το κλείσιμο της «Αυγής». Πρωτίστως επειδή έμειναν – προσωρινά ελπίζω – άνεργοι οι άνθρωποι που εργάζονταν εκεί. Μην κρυβόμαστε ωστόσο πίσω από το δάκτυλό μας: ένα προϊόν, και πνευματικού ακόμα μόχθου, που η ζήτησή του είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή, μοιραία θα εκμετρήσει το ζην. Ο Νίκος Καρανίκας είπε κουβέντα σκληρή μα αληθινή. […]

Στους διαδρόμους του Εφετείου, ένας νέος, ταχέως ανερχόμενος ποινικολόγος πλησιάζει έναν ασπρομάλλη συνάδελφό του. «Ωραίο το κοστούμι σας, μετρ. Αλλά κάπως τριμμένο…», του λέει, χαμογελώντας του ειρωνικά. «Εμείς, ξέρετε, φορούσαμε κοστούμια από παλιά», τον αποστομώνει ο άλλος. Μου έχει μεταφερθεί ως αληθινό περιστατικό. Ακόμα ωστόσο και να μη συνέβη, συνοψίζει την ιστορία της δικηγορίας κατά […]

Αύριο εικοσιένας συμπολίτες μας θα λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα για την ερχόμενη τουλάχιστον πενταετία. Θα απαλλαγούν και από το ελάχιστο βιοποριστικό άγχος. Θα μπορούν να διαβουλεύονται και να αποφασίζουν για το κοινό μας μέλλον χωρίς να τους απασχολούν πεζά προβλήματα, όπως πόσα λεφτά έχουν στην τσέπη τους. Πόσο αμείβονται οι ευρωβουλευτές; 7.853 ευρώ είναι […]

«Του χρόνου, του παράχρονου, θα ξεκινήσω τη δική μου δουλειά. Με συνεταίρους – εννοείται – αλλά χωρίς αφεντικό. Ως τα τριάντα μου θα έχω κατασταλάξει πού θέλω να ζω. Για Ελλάδα το βλέπω, δεν αποκλείεται όμως και καμιά Ισπανία. Ή ακόμα και να μείνω εδώ. Ιδανικά να πάω στην Καλιφόρνια. Ως τα τριάντα πέντε θα […]

Το τριήμερο συνέδριο που οργάνωσε ο Κύκλος Ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου υπό τον γενικό τίτλο «Η Καμπύλη της Μεταπολίτευσης» υπήρξε στα αλήθεια εξαιρετικό. Αι γενεαί πάσαι, από εβδομηνταπεντάρηδες μέχρι εικοσιπεντάρηδες, ξεδίπλωσαν προφορικά αλλά και μουσικά και κινηματογραφικά τον τελευταίο μισό αιώνα μας. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου ως Φωκίων Καπνίδης, σπαρταριστή περσόνα που έχει ο ίδιος πλάσει, […]

«Πού επιτρέπεται κανείς να καπνίζει στη Νέα Υόρκη;» ρώτησα τη Σίρι, το τζίνι του κινητού που όλα τα ξέρει. «Μέσα στο σπίτι εάν δεν το απαγορεύει ο κανονισμός του κτιρίου. Και στο αυτοκίνητό σου εφόσον δεν επιβαίνουν ανήλικοι». «Πουθενά αλλού; Ούτε στα πάρκα;». «Πουθενά». Εφτυσα τον κόρφο μου που το έχω, εδώ και οκτώ χρόνια, […]

Τα πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ονειρεμένα. Το φυσικό περιβάλλον, οι εγκαταστάσεις, το ανθρώπινο δυναμικό αγκαλιάζουν, ενθαρρύνουν κάθε παιδί «φανατικό για γράμματα», που λέει και ο Καβάφης. Θέλεις να εγκύψεις στην τεχνητή νοημοσύνη, στη ρομποτική; Στη Φιλαδέλφεια, το 1945, κατασκευάστηκε ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής. Είχε διαστάσεις δωματίου, λειτουργούσε με λυχνίες, τον χειρίζονταν αποκλειστικά σχεδόν γυναίκες, […]

Το αεροπλάνο που διασχίζει τον Ατλαντικό είναι ό,τι συγγενέστερο σε χρονομηχανή. Απογειώνεσαι από την Αθήνα στις δέκα το πρωί και προσγειώνεσαι στη Βοστώνη στις δύο το μεσημέρι. Ταξίδευες όμως επί εννέα ώρες. Λείπουν πέντε ώρες. Πού πήγαν; Εννοια σου, θα τις ξαναβρείς στον γυρισμό. Τότε ο χρόνος σου θα διασταλεί. Και αν δεν επέστρεφες από […]

Ο κύριος Χιραγιάμα σηκώνεται κάθε πρωί αξημέρωτα. Κάνει ρολό το λεπτό του στρώμα – δεν έχει κρεβάτι –, πλένει τα δόντια, ψαλιδίζει το μουστάκι του, ποτίζει τα φυτά στα οποία έχει παραχωρήσει το δεύτερο δωμάτιο του μικρού σπιτιού του. Φοράει τη φόρμα του, παίρνει το φορτηγάκι του κι ακούγοντας κασέτες ροκ και σόουλ κατευθύνεται προς […]

Το έχουμε δει και ξαναδεί και ξαναδεί, νήπια ήμασταν και ασπρίζουν πλέον τα μαλλιά μας. Η επίσημη Εκκλησία είτε παραεκκλησιαστικές οργανώσεις είτε τσούρμα απλώς «ευλαβών» να γίνονται πυρ και μανία επειδή ένα έργο τέχνης χλευάζει –λέει– την πίστη τους. Να εξαπολύουν ιερό αγώνα εναντίον του. Να καταριούνται τον δημιουργό του. Να παίρνουν ενίοτε τον νόμο […]