Χωμενίδης Χρήστος

Συμφωνώ κι επαυξάνω. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, γιορτάρες μέρες, ο νους μας πρέπει να πηγαίνει στους άστεγους. Στους άνεργους. Στους ασθενείς και οδοιπόρους. Κάντε μια βόλτα σε γηροκομεία, σε ορφανοτροφεία, σε δομές προσφύγων, είναι άραγε επισκέψιμες οι δομές των προσφύγων; – θα ρωτήσω τη γυναίκα μου… Αφιερώστε όμως, σας παρακαλώ, μία σκέψη και σε εμάς. Ποιοι είμαστε […]

Οι επιβάτες της πρωινής πτήσης για Θεσσαλονίκη, βλέπουν ανάμεσά τους έναν ηλικιωμένο κύριο με κίτρινα ξασμένα μαλλιά, δέρμα ξεροψημένο στο σολάριουμ, χαϊμαλιά στον λαιμό, κομποσκοίνια στους καρπούς, φόρμα σε χρώμα φυστικί κι αθλητικά παπούτσια με αερόσολες, που τον ψηλώνουν τρεις-τέσσερις πόντους. Το όλον του θυμίζει καρτούν – τσαλαπετεινό ή τρυποκάρυδο; Πρέπει να έχεις πενηνταρίσει για […]

Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, στις 23 Οκτωβρίου, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τίμησαν την επέτειο γέννησης του Μάνου Χατζιδάκι. Ποικιλοτρόπως. Οσοι αγαπούν αληθινά το έργο του ανέβασαν ένα τραγούδι ή ένα ποίημα ή ένα κείμενό του, από τα σχόλια ίσως που διάβαζε από μικροφώνου όταν ήταν διευθυντής του τρίτου προγράμματος. Οσοι τον γνωρίζουν επιφανειακά […]

Κραυγάζεις «Αλλάχου Ακμπαρ!» και ανατινάζεσαι. Ή αρχίζεις να πυροβολείς τους γύρω σου. Η πράξη σου εκτός από αποτρόπαια είναι και ολότελα παρανοϊκή. Πιστεύεις δηλαδή –το πιστεύεις ειλικρινά;– πως ένα υπέρτατο ον έχει το μάτι καρφωμένο επάνω σου, προσδοκά να εξοντώσεις μερικούς άπιστους για να του αποδείξεις την αφοσίωσή σου; Πολλοί σχιζοφρενείς ισχυρίζονται πως μία φωνή […]

Ακούω θέλοντας και μη μες στο ταξί την εκπομπή του ραδιοφωνατζή, ο οποίος παριστάνει τον υπερασπιστή των λαϊκών δικαίων. «Το Ισραήλ τιμωρείται για τα εγκλήματά του… Οι Παλαιστίνιοι εξεγέρθηκαν…». Μου έρχεται αναγούλα. Κάτω από τις ξύλινες διατυπώσεις, που τις φτύνει στο μικρόφωνο και στα αφτιά των ακροατών του, πίσω από τον μπερντέ της αντικειμενικότητας – […]

«Στο θέατρο δεν υπάρχει υπάρχει μέση κατάσταση» μου έλεγε ένας από τους σπουδαίους ηθοποιούς του καιρού μας. «Εάν η παράσταση είναι καλή, μαγεύεσαι. Εάν όχι, μαρτυράς». Ολοι μας έχουμε ως θεατές εμπειρία και από το ένα κι από το άλλο. Εχουμε «κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια» σε σκοτεινές αίθουσες ή κάτω από τον νυχτερινό καλοκαιριάτικο ουρανό. […]

Τέλη Απριλίου ξεκίνησα ένα μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο την Πανδώρα Σταφυλά. Μια πολύ νέα γυναίκα, που μπαίνει από το πουθενά στον δημόσιο βίο, που επιδιώκει να εκλεγεί βουλευτής (ή βουλευτίνα ή βουλεύτρια) για να αποκομίσει το πιο εξωφρενικό όφελος. Με ενέπνευσαν οι ίντριγκες και τα φαιδρά καμώματα, οι μάχες συμφερόντων και προσώπων, οι αγνές προθέσεις […]

Κάθε γενιά βαυκαλίζεται πως είναι η τελευταία. Οτι επί των ημερών της θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου. Οι πρώτοι χριστιανοί το είχαν δέσει κόμπο – δαχτυλίδι. Εφόσον ο Μεσσίας είχε έρθει, η Δευτέρα Παρουσία δεν θα αργούσε. Εχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια. Κι ακόμα περιμένουν να ανοίξουν τα μνήματα και οι ουρανοί, να κριθούν […]

«Βγάλτε με αρχηγό του κόμματος διότι εγώ είμαι ο μόνος που μπορεί να νικήσει τον Πρωθυπουργό…». Εχει ξαναειπωθεί κάτι τέτοιο στα ελληνικά πολιτικά χρονικά; Βεβαίως. Το 1984, ο Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν στο ζενίθ του. Η κυβέρνηση της «Αλλαγής» δικαίωνε τους «μη προνομιούχους» Ελληνες, έβαζε στο παιχνίδι τα παιδιά των ηττημένων στον Εμφύλιο, εκσυγχρόνιζε την κοινωνία […]

Ποια είναι η πιο αντιερωτική λέξη στα ελληνικά; Σε εμένα δεν χωράει αμφιβολία. Ο σύζυγος, η σύζυγος. Σημαίνει κυριολεκτικά εκείνον με τον οποίο ζεις υπό τον ίδιο ζυγό. Οπως τα ζώα που τα έζευαν για να οργώσουν, ακόμα και αν είχαν «άλλο μπόι, άλλο πόδι». Σαν τον κυρ-Μέντιο στην μπαλάντα του Βάρναλη που τον έβαλαν, […]

Θυμάμαι τον Αντώνη Σαμαράκη επειδή είναι Αύγουστος, ο μήνας που γεννήθηκε το 1919 και πέθανε το 2003; Επειδή ξανάπιασα το «Λάθος» του και επιβεβαίωσα ότι αντέχει σθεναρά στον χρόνο; Πως παραμένει ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό και βαθιά υπαρξιακό, μια ανατομία της ανθρώπινης κατάστασης πέρα από συγκυρίες; Η μεταφορά του στον κινηματογράφο το 1975, με πρωταγωνιστές τους […]

Δεν έχουν όλες μας οι παραλίες καταληφθεί από μπιτς μπαρ, δεν απευθύνονται μονάχα σε όποιους θέλουν και μπορούν να λούονται επί χρήμασι. Υπάρχουν και αμμουδιές απέραντες που έχουν χώρο για όλους και για όλα. Και για ξαπλώστρες και για πετσέτες. Και για εξωτικά κοκτέιλ και για μπίρες από το περίπτερο. Μεσήλικα ζευγάρια καλλιεργούν το πνεύμα […]

«Εχεις χάσει τη θέση σου, Μάκη! Κάνε τρία βήματα διαγωνίως μπροστά. Εσύ, Δημήτρη, θα ξεκινάς το τραγούδι ανάσκελα. Στο πρώτο ρεφρέν θα τινάζεσαι όρθιος. Το δεύτερο κουπλέ θα το απευθύνεις στους θεατές, στις μύτες των ποδιών σου. Πάμε πάλι, παιδιά μου! Μουσική»! Οι πρόβες γίνονται σε μια σχολή καράτε, στα Κάτω Πατήσια. Στους τοίχους μετάλλια […]