Χωμενίδης Χρήστος

Εάν στις πιο κρίσιμες εκλογές εμφανιζόταν από το πουθενά ένας υποψήφιος που το προφίλ του απέχει παρασάγγας από του μέσου πολίτη, που ο πατέρας του προέρχεται  από την άλλη άκρη της γης, που το επίθετό του ακόμη-ακόμη είναι γλωσσοδέτης και οι περισσότεροι εγκαταλείπουν την προσπάθεια να το προφέρουν στη δεύτερη συλλαβή, αυτός ο υποψήφιος θα […]

Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ο Κάρολος συναντήθηκε με την Γκρέτα. Κανείς από όσους διάβασαν την είδηση δεν αναρωτήθηκε «ποιος Κάρολος;» – οι βασιλοπρίγκιπες δεν έχουν επώνυμο, εν πάση περιπτώσει δεν το χρησιμοποιούν, όπως δεν κουβαλάνε πάνω τους χρήματα με τη φάτσα τους ή με τη φάτσα της μαμάς τους, παρά μονάχα, λέει, όταν πάνε […]

Ειλικρινά δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποια πολιτική πράξη με συμβολικό φορτίο τόσο ισχυρό όσο η εκλογή της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το μήνυμα που στέλνει ως τις εσχατιές της ελληνικής επικράτειας είναι βαρυσήμαντο και εξαιρετικά χαρμόσυνο. Οι γυναίκες – το «μισό του ουρανού» – που μέχρι πριν από σαράντα μόλις χρόνια αντιμετωπίζονταν από τον νόμο […]

«Κάτσε πολύ προσεκτικά, πάρα πολύ απαλά! Ετσι… Αμα μπορείς, μην ακουμπάς καν την πλάτη σου πίσω… Μη ρίχνεις, εννοώ, το βάρος σου…». Τον κοίταξα παραξενεμένος. Υπάρχουν τζαναμπέτηδες ταξιτζήδες, έτοιμοι να αρπαχτούν με τον πελάτη έτσι κι ανοίξει μια χαραμάδα το παράθυρό του. Που τον προειδοποιούν σκαιότατα να μην τολμήσει να βαρέσει βγαίνοντας την πόρτα. Που […]

«Δεν βρέθηκε καν το πτώμα του. Αλλοι λένε ότι του την έδωσε κι ανέβηκε στο βουνό και τον έφαγαν τα θηρία. Αλλοι ότι τον φόλιασε ένας γείτονας – έτσι, από σκέτο γινάτι – και τον φούνταρε στη θάλασσα. Κάποιοι ισχυρίζονται πως τον φαρμάκωσε ο ίδιος ο προπάππους μας! Και τον παράχωσε, νύχτα, στο περιβόλι. Γιατί; Επειδή, λέει, […]

«…Την εποχή που χτίζαμε το εξοχικό μας στην πατρίδα του ανδρός μου, τη Σουβάλα, με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η Αγία Παρασκευή. Κουβεντιάσαμε σαν παλιές φιλενάδες… Στο τέλος δεν κρατήθηκα – “λύσε μου”, της λέω, “μια απορία. Εσύ, μεγάλη η χάρη σου, προστατεύεις τα μάτια. Εμείς στην οικογένειά μας έχουμε όλοι αετίσια όραση. Γιατί μου ‘ρθες […]

Οταν, προ πενταετίας, ένας φίλος τραγουδιστής μού αφιέρωσε από το πάλκο τον «Πενηντάρη», πειράχτηκα. Ενιωσα αδικημένος. «Εγώ είμαι μόλις σαράντα οκτώ!» διαμαρτυρήθηκα όταν ήρθε στο τραπέζι μας, έτοιμος – διά του λόγου το αληθές – να επιδείξω την αστυνομική μου ταυτότητα. «Ο Ζαμπέτας το έγραψε πριν κλείσει τα σαράντα πέντε…» μου επεσήμανε, με απολογητικό δήθεν χαμόγελο. «Ο […]

«Εγώ θα ήμουν, κύριε, στο Πολυτεχνείο;», «Εγώ;», «Εγώ;» Τον είχαμε βάλει στη μέση και τον καταιγίζαμε. Φιλόλογο τον είχαμε στο φροντιστήριο. Δεκαεφτάρηδες εμείς, τριαντάρης εκείνος. Νοέμβριος 1983. «Μην τον κοιτάτε που έχει αποσυρθεί και μονάχα ο Θουκυδίδης τον ενδιαφέρει. Τη νύχτα εκείνη παραλίγο να τον πατήσει το τανκ!». Ψάξαμε, βρήκαμε το όνομά του στον κατάλογο […]

«Ο ξάδελφός μου δέκα από τον Ιούνιο. Η γυναίκα του μόλις πέντε». «Εντάξει, η Σύλβια δεν έχει ανάγκη». «Μη το λες… Ο βενζινάς μας εφτά σε έναν χρόνο, με τόσο αργό ρυθμό χάνει τη γλύκα του, βαριέσαι… Ενώ ο κύριος που πηγαίνει βόλτα το κουτάβι του ενώ εσύ κατεβάζεις τη μικρή στο σχολικό, σαράντα!» «Σαράντα! […]

Σύσσωμο το πανελλήνιο, όπως τουλάχιστον αντανακλάται στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, βουρλιζόταν επί δύο εικοσιτετράωρα από τα παρατράγουδα του «Τζόκερ». Σαν άλλον καημό να μην έχουμε – σαν άλλη ζωή να μην έχουμε -, αρπάξαμε ένα συμβάν του αστυνομικού δελτίου και το ξεχειλώσαμε στο μη παρέκει. Με τέτοιο στόμφο διατυπώναμε ερωτήματα απλοϊκά και αυταπάντητα ώστε […]

«Eτσι και κάνουν κάτι που εγώ, με τη μεγάλη και ασύγκριτη σοφία μου, θεωρήσω ότι είναι εκτός ορίων, θα τους καταστρέψω…».  Αν σας ρωτούσαν πριν από μια εβδομάδα από ποιανού το στόμα έχει βγει η φράση, ο νους σας θα πήγαινε στον Δρακουμέλ που αφρίζοντας κυνηγά τα στρουμφάκια. Είτε σε κάποιον εκδικητικό αρχαίο θεό. Τον […]

Οταν κάποτε έκανα εκπομπή στο ραδιόφωνο, είχα την τύχη – και την τιμή – να συνομιλήσω επί δύο ώρες με τη Νάνα Μούσχουρη. Η συνέντευξη μεταδόθηκε ζωντανά. Στο διάλειμμα χτύπησε το τηλέφωνο στο στούντιο. «Είναι ένας», μου είπε η τηλεφωνήτρια, «που έχει καλέσει τρεις φορές και απαιτεί να σου μιλήσει…». «Δώσε μου τον». Μου περνάει η κοπέλα […]

Πώς μοιάζουμε με ζώα τσίρκου! Οπως σαλτάρουν οι εκπαιδευμένες φώκιες κι αρπάζουν τα ψαράκια στον αέρα, έτσι κι εμείς τις ειδήσεις που μας βομβαρδίζουν ακατάπαυστα, πανταχόθεν. Τις χάβουμε βουλιμικά, τις καταπίνουμε αμάσητες. Οσο δε πιο καρυκευμένες είναι – τίγκα στο αλάτι, φουλ στα μπαχάρια -, όσο εντονότερα ερεθίζουν τους δακρυγόνους μας αδένες κι αναστατώνουν το στομάχι […]

Το βράδυ της κηδείας του Τάκη Σπυριδάκη είδα τυχαία στην τηλεόραση τον «Μεγάλο Λεμπόφσκι». Για όσους δεν την έχουν φρέσκια, πρόκειται για τη θρυλικότερη ταινία των αδελφών Κόεν. Για έναν παράδοξο, αριστοτεχνικό συνδυασμό τρελής κωμωδίας και φιλμ νουάρ. Με καταστάσεις που μολονότι εξωφρενικές πείθουν και συνεπαίρνουν τον θεατή. Με χαρακτήρες που θυμίζουν καρτούν και είναι […]

Το νέο έτος ξεκινάει – τυπικά – την 1η Ιανουαρίου. Τότε ωστόσο οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά νιώθουν ότι κάνουν μια καινούργια αρχή. Οχι. Ο καινούργιος χρόνος ταυτίζεται εντός μας με την εκπνοή του θέρους

Το διατυπώνω όσο πιο κατηγορηματικά μπορώ. Τάσσομαι υπέρ του γάμου μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου. Της ένωσής τους ενώπιον της πολιτείας, μακάρι και της εκκλησίας – άμποτε η εκκλησία να επιστρέψει στην αρχική της ρίζα, να θυμηθεί πως όλοι, όλοι ανεξαιρέτως, έχουμε πλαστεί κατ’ εικόνα του Θεού, ότι η οδός της σωτηρίας δεν είναι το δόγμα, […]

«Σου γράφω από το κρεβάτι. Είμαστε άρρωστοι μαζί με τη θεια σου, από γρίπη και εντερίτιδα. Αυτό είναι το επισφράγισμα μιας εξαντλητικής κούρασης, ενός ξεθεώματος που λέγεται ελαιομάζωμα. Πώς είναι δυνατόν δύο άτομα να μάσουμε τόσα ελιόδεντρα; Τη μέρα δουλειά και τη νύχτα η φροντίδα των παιδιών και των ζώων. Και σίδερα να ήμασταν, θα […]

Διαβάζοντας το δημοσίευμα των «New York Times» για την Ελλάδα στο φύλλο της 5ης Αυγούστου, το χείλι σου θα σκάσει στην έβδομη παράγραφο. Εκεί ο συντάκτης του, παρασυρμένος από το μένος εναντίον της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, αποκαλύπτει τη βαθιά ιστορική του άγνοια. «Η δικτατορία» σημειώνει «η οποία διήρκεσε από το 1967 μέχρι το 1973…». Ο,τι […]

Οπως διέπλαθαν την ηθική και την αισθητική των ανθρώπων κατά τον 19ο αιώνα τα μεγάλα μυθιστορήματα, κατά τον 20ό αιώνα οι ταινίες του Χόλιγουντ και της Τσινετσιτά (σε εμάς βεβαίως και της Φίνος Φιλμ), έτσι συμβαίνει σήμερα με τα τηλεοπτικά προϊόντα τα οποία δεν αποκαλούνται σίριαλ, μα σειρές. Που δεν μεταδίδονται στην τηλεόραση, αλλά στο […]

«Εσείς πού ήσασταν όταν ο άνθρωπος πάτησε το φεγγάρι;» «ΤΑ ΝΕΑ» έθεσαν το ερώτημα με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την προσσελήνωση του «Apollo 11» σε σαράντα έναν διακεκριμένους Ελληνες που η ηλικία τους τούς επιτρέπει να θυμούνται την 20ή Ιουλίου 1969. Διάβασα τις απαντήσεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς όλοι σχεδόν έδιναν ένα σκίτσο της […]

Από τη μετεκλογική Δευτέρα 8 Ιουλίου, οι διαδικτυακοί και μη «ανά την επικράτεια καφενέδες» – όπως τους έλεγε ο αείμνηστος μετρ της δημοσιογραφίας Χάρης Μπουσμπουρέλης – απέκτησαν καινούργιο παιχνιδάκι. Να περνάνε από κόσκινο την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Να την παρατηρούν εξονυχιστικά, να την αναλύουν διεξοδικά. Προτού καν αναλάβει καθήκοντα. «Μα για αυτό δεν τους βγάλαμε;» αναρωτήθηκε η ενενηντάχρονη […]

Η εφηβεία είναι η πιο ορμητική και η πιο ευάλωτη συνάμα ηλικία. Στον άνθρωπο κρατάει έξι πάνω – κάτω χρόνια. Στις χώρες, στις κοινωνίες, η διάρκειά της εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες. Συνήθως μάλιστα επανέρχεται κατά τον ρου της Ιστορίας. Σε μια εφηβεία μπήκε η Ελλάδα την άνοιξη του 2010. Απ’ τα Χριστούγεννα στο Πάσχα, εν […]

Το περιστατικό συνέβη τέτοιες μέρες πριν από τέσσερα κιόλας χρόνια. Βρισκόμασταν, μια παρέα φίλων, στο Σύνταγμα, σε ένα από τα συλλαλητήρια του «Μένουμε Ευρώπη». Μας πλησίασε ένας συμπαθής κύριος, «από ποια ΝΟΔΕ έρχεστε, παιδιά;» μας ρώτησε. Τον κοιτάξαμε με απορία – ένας μονάχα ανάμεσά μας γνώριζε ότι ΝΟΔΕ ονομάζονται οι τοπικές οργανώσεις της Νέας Δημοκρατίας. «Από […]

Παρακολουθώντας τον Παύλο Χαϊκάλη στη σκηνή, στο μουσικοχορευτικό «Το δικό μας σινεμά» που ανεβαίνει στο θέατρο Αλσος, μαγεύτηκα. Η κωμική του στόφα, ο ερμηνευτικός του οίστρος, η ιδιοφυής χρήση των εκφραστικών του μέσων τον κατατάσσουν ανάμεσα στους μεγάλους τού είδους: στον Αυλωνίτη, τον Χατζηχρήστο, τον Λογοθετίδη ακόμα ακόμα, για να αναφερθώ στους εκλιπόντες. Το θεώρησα […]

Προχθές πρωτοπήγα στης μάνας μου. Εννοώ στο μνήμα της. Από το απόγευμα της κηδείας της – ένδεκα χρόνια πριν – δεν είχα επιστρέψει εκεί, δεν είχα δει καν το όνομά της χαραγμένο στο μάρμαρο. Δεν το απέφευγα από άποψη. Δεν έβρισκα απλώς κανέναν λόγο. Τη νύχτα της Παρασκευής ονειρεύτηκα ότι ήθελα να της τηλεφωνήσω, να την καλέσω […]

Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται προς τις κάλπες της 7ης Ιουλίου, καθώς ο αρχηγός και τα στελέχη του ετοιμάζονται άκεφα, πένθιμα σχεδόν, να ριχτούν σε μια μάχη ήδη καταδικασμένη, εμείς – κι ας μην υπήρξαμε ποτέ οπαδοί ή ψηφοφόροι τους κι ας συγκρουστήκαμε σφοδρά μαζί τους και ας υβριστήκαμε κι ας συκοφαντηθήκαμε από τα φερέφωνά τους – κάθε […]

Οταν χρειάζεσαι σαράντα πέντε χιλιάδες δικαστικούς αντιπροσώπους προκειμένου να διενεργήσεις τέσσερις εκλογές ταυτόχρονα, επιστρατεύεις οποιονδήποτε διαθέτει τα τυπικά προσόντα. Οποιον φέρει τη δικηγορική ιδιότητα, ακόμα και αν δεν έχει πατήσει σε δικαστήριο από τη δεκαετία του ’90. Ετσι ακριβώς συνέβη και με εμένα. Ελαβα, αρχές Μαΐου, μπουγιουρντί απ’ τον Εισαγγελέα – παρακαλώ – του Αρείου Πάγου να […]

Πρέπει να κόβουμε τα κέρατα των αγελάδων; Πρέπει να κατασκευαστεί πλάι στον ζωολογικό σταθμό μεγάλο σύγχρονο ενυδρείο; Τα καινούργια καθίσματα στα τραμ να είναι ξύλινα ή υφασμάτινα; Τα παραπάνω διλήμματα δεν απασχόλησαν τους κατοίκους της Λιλιπούπολης ούτε τους ήρωες κάποιου από τα σπαρταριστά βιβλία του Ευγενίου Τριβιζά. Ετέθησαν σε δημόσια διαβούλευση στο καντόνι της Βασιλείας […]