Ζουργός Ισίδωρος

Κάθε φορά που ταξίδευα με το μετρό άλλων πόλεων, σκεφτόμουν πως όλος αυτός ο ατσάλινος συρμός είναι ένας γεωσκώληκας στο υπογάστριο της πόλης. Τα υπόγεια ποτάμια είναι οι αρτηρίες της, οι σήραγγες των καταπλακωμένων αρχαίων οικισμών είναι οι φλέβες, οι τόνοι του χώματος η σάρκα κι ανάμεσά τους ένας απρόσκλητος επισκέπτης, ένα παράσιτο της ζωής […]

Τα κτίρια τυλίγονταν σαν κισσός γύρω από την Αγίου Δημητρίου, που ξεκινάει απότο παλιό καφενείο του Καφαντάρη και φτάνει ως την Τούμπα, ένα μακρινάρι κοντά στα τέσσερα χιλιόμετρα