΄ΤΑ ΝΕΑ

Με την έναρξη του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, στο Τάε Κβον Ντο, ξεκινάει η άνοιξη των συνεδρίων. Τα τρία κόμματα που εναλλάχθηκαν στην εξουσία τα τελευταία δέκα χρόνια καταφεύγουν και πάλι στη βάση τους, για να διαμορφώσουν το πρόγραμμα με το οποίο θα διεκδικήσουν την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος στις επόμενες κάλπες. Η συγκυρία δεν είναι […]

«Πονάει η τσέπη», λέγανε οι παλιότεροι θέλοντας να καταδείξουν με κάποια γλαφυρότητα τις επιπτώσεις της ακρίβειας στο μέσο νοικοκυριό. Σήμερα όσο ποτέ η παραπάνω ατάκα επανέρχεται λόγω της πολλαπλής κρίσης αλλά και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία που επιτείνει το όλο δυσμενές τοπίο για τον Ελληνα και προφανώς τον ευρωπαίο πολίτη. Κι όμως αυτή ακριβώς […]

Το λέει η τρέχουσα πείρα: Οι καταναλωτές στρέφονται στα βασικά. Και αυτό μεταβάλλει την ποικιλία των προϊόντων και άρα τους πολλαπλούς κωδικούς τους. Τα παραπάνω καταγράφουν ως τάση οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ και προφανώς το τέλος της «αφθονίας» έχει να κάνει με τις ανατιμήσεις, αλλά και τις επιπλοκές στην ενέργεια και τους καθημερινούς λογαριασμούς από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή. Ενα ρεύμα που προφανώς είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό και που αποτυπώνει έναν εξορθολογισμό στη μέση συμπεριφορά όπως δείχνει και το σημερινό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ». Γενικώς αν το δει κάποιος εν συνόλω, οι εξελισσόμενες κρίσεις διαμορφώνουν νέα χαρακτηριστικά στον τρόπο που μια μέση οικογένεια ιεραρχεί τα αναγκαία, αλλά και μετεξελίσσει όλη τη στάση της και αγοραστικά και στο ίδιο το πεδίο του «καλαθιού» της.

Η χθεσινή απόφαση για απέλαση των δώδεκα ρώσων διπλωματών ήταν μια κίνηση υψηλού συμβολισμού από την ελληνική πλευρά. Ηταν μια απόφαση επιβεβλημένη και αποτέλεσμα της πρόθεσης της Αθήνας να σταθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Αντιθέτως, ήταν απολύτως σύμφωνη με τη διπλωματική πρακτική που […]

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το αποκάλεσε γκρίζο κεφάλαιο. Και σωστά. Και σε αυτό το γκρίζο κεφάλαιο μπήκε τελεία. Η αναφορά είναι στην αποπληρωμή των οφειλών της χώρας μας στο ΔΝΤ, μια, όπως και να το δει κανείς, καλή είδηση.

O πόλεμος αυτός δεν είναι μόνο απρόκλητος, καταστροφικός και εγκληματικός. Είναι και παράλογος. Γιατί σπέρνει τον όλεθρο, προκαλεί ένα τεράστιο προσφυγικό κύμα και οδηγεί στη χρεοκοπία τη χώρα που τον ξεκίνησε, χωρίς η χώρα αυτή να μπορεί να προσδοκά κάποιο μεγάλο κέρδος. Η Ανατολική Ουκρανία ελεγχόταν έτσι κι αλλιώς από τη Ρωσία. Ο πρόεδρος Ζελένσκι είχε αποδεχθεί έτσι κι αλλιώς ότι η χώρα του δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ. Η απαίτηση της Μόσχας για «αποναζιστικοποίηση» ανήκε έτσι κι αλλιώς στη σφαίρα της προπαγάνδας. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η αιματοχυσία;

Το σχέδιο για την πριμοδότηση και ενθάρρυνση μέτρων για τα νέα ζευγάρια στο θέμα της στέγασης είναι μια αναγκαία πρωτοβουλία που μάλιστα επιβεβαιώθηκε από τον Πρωθυπουργό στο Forum του Οικονομικού Ταχυδρόμου. Τα υψηλά ενοίκια και παράλληλα οι απανωτές κρίσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία καθιστούν σχεδόν απαγορευτική τη μακρά διαμονή των νέων ή και τη μετεγκατάστασή τους από τα πατρικά τους σε μια νέα ζωή. Εδώ το ακόμη πιο επώδυνο είναι η ανάσχεση της κοινωνικής κινητικότητας και η διαμόρφωση αυτοδύναμης οικογένειας.

Η εικόνα του 18χρονου αριστούχου μαθητή από τη Γουινέα να παρελαύνει την 25η Μαρτίου συγκίνησε πολλούς πολίτες ανεξαρτήτως των κομματικών ή ιδεολογικών τους τοποθετήσεων. Γιατί αποτελεί μια τρανταχτή απόδειξη του ρητού πως Ελληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας. Ο Σαϊντού Καμαρά ήρθε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτο προσφυγόπουλο και κατόρθωσε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα […]

Σύμφωνα με στοιχεία, η ΕΕ για το έτος 2020 εισήγαγε το 58% της ενέργειας που κατανάλωσε, καθώς η προερχόμενη από τις χώρες - μέλη παραγωγή κάλυψε μόνο το 42% των αναγκών της. Κορυφαίος προμηθευτής της ΕΕ; Μαντέψτε. Μα η Ρωσία. Σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άνθρακα. Κι όμως οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανέδειξαν ακριβώς αυτό το πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης, αλλά και επιτάχυναν τις συζητήσεις για την επίλυσή του. Κι εδώ έρχεται η Ελλάδα ως απάντηση στην εξίσωση του θέματος. Με την προνομιακή στρατηγική μας θέση, αλλά και τις δυνατότητες που αυτή ολικά παρέχει, μπορούμε άμεσα να δώσουμε βήμα σε ένα σχέδιο που θα ανακτά αυτονομία όχι μόνο για εμάς, αλλά και για ένα σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η επανεκκίνηση ερευνών για κοιτάσματα φυσικού αερίου ακόμη και σε νέες θαλάσσιες περιοχές, η επιτάχυνση των υπαρχόντων έργων για κοιτάσματα, οι διασυνδέσεις Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα μεταφοράς της Ελλάδας, αλλά και η διασύνδεση Ελλάδας - Αιγύπτου, οι νέοι αγωγοί όπως αυτός της χώρας μας με τη Βουλγαρία είναι μερικά μόνο από τα στρατηγικά βήματα για μια πραγματικά ενεργειακή ανεξαρτησία. Μαζί με ένα σχέδιο που θα συνδυάζει τις εξορύξεις με την πράσινη οικονομία και θα είναι ελκυστικό για τις εταιρείες, το όλο μείγμα θα είναι ιδανικό και θα αναβαθμίζει προφανώς και γεωπολιτικά την Ελλάδα. Χώρος και σχέδιο υπάρχει.

Το κύμα ακρίβειας που αναμέναμε να έρθει, κυρίως μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι πια εδώ και δείχνει το απειλητικό πρόσωπό του. Κατέστη παραπάνω από σαφές και από τις δηλώσεις που έγιναν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, αλλά και από την προσπάθεια που κατέβαλαν οι χώρες της Ιβηρικής να πετύχουν τη διαχείριση των δικών τους τιμών ηλεκτρικής ενέργειας.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν το φαντάζεται ως εξής: επιβάλλουμε κυρώσεις στη Ρωσία, προμηθεύουμε με όπλα την Ουκρανία και ελπίζουμε ότι αργά ή γρήγορα ο Πούτιν θα ανατραπεί και θα επέλθει ειρήνη. Η αντίσταση των Ουκρανών είναι ηρωική, το πολεμικό σχέδιο της Μόσχας δεν βγαίνει, οι ρωσικές απώλειες είναι μεγάλες, κάποιος εχέφρων άνθρωπος θα βρεθεί λοιπόν να απαλλάξει τη Ρωσία από τον άνθρωπο που την οδηγεί στην καταστροφή. Και με την ευκαιρία, θα καταλάβει και η Κίνα ότι καλό είναι να μείνει μακριά από την Ταϊβάν.

Σε λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες θα αρχίσει το συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με αρκετές αναβολές κα μετακινήσεις, αλλά και με δυσκολίες ή σφοδρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των «συμβαλλόμενων μερών» του εσωτερικού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παύει να είναι το συνέδριο ενός πολιτικού χώρου που κυβέρνησε τη χώρα και που σήμερα είναι ο βασικός αντιπολιτευτικός πόλος.

Τώρα ξέρουμε. Αντίθετα με αυτά που υποστηρίζει η «νεορεαλιστική σχολή» της Αμερικής, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έγινε λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς: όπως είδαμε, η επέκταση αυτή προστατεύει την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής από τη ρωσική επιθετικότητα. Ο πόλεμος, όπως επανέλαβε χθες ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών, έγινε για να ανατραπεί η κυριαρχία της Δύσης στον πλανήτη. Να υπονομευθούν δηλαδή οι φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Κάθε φορά που μια υπόθεση φτάνει στα δικαστήρια, το άγχος όλων των πλευρών είναι το ίδιο: πόσον καιρό θα πάρει να εκδικαστεί, πόσον καιρό θα χρειαστεί για να απονεμηθεί δικαιοσύνη; Το ελληνικό σύστημα προσφέρεται για πολλές τέτοιες καθυστερήσεις, που καταλήγουν να αποτελούν θεσμικό πρόβλημα. Καθόλου τυχαία, μια από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις καθυστερήσεων υπήρξε αυτή […]

H Aνγκελα Μέρκελ έχει επαινεθεί θερμά, και δικαίως, για την προσφορά της τόσο στη χώρα της όσο και στην Ευρώπη. Εκανε όμως και δύο μεγάλα λάθη. Το ένα ήταν η επιμονή της στη λιτότητα, που προκάλεσε μεγάλο πόνο στις χώρες του Νότου. Το λάθος αυτό το αναγνώρισε και εν μέρει το διόρθωσε η πρώην καγκελάριος όταν συμφώνησε με τον πρόεδρο Μακρόν, και έπεισε στη συνέχεια τους «σκληρούς» της Βόρειας Ευρώπης, να δημιουργηθεί Ταμείο Ανάκαμψης με ευρωπαϊκό δανεισμό για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας.

Ηταν μια σωστή επιλογή, η οποία έγινε τη σωστή στιγμή. Το ραντεβού της Κυριακής ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έρχεται σε μια στιγμή που η Αγκυρα έχει επιλέξει τον ρόλο του μεσολαβητή στο Ουκρανικό (φιλοξενώντας ακόμα και τις σχετικές διαπραγματεύσεις στην Αττάλεια) και βασίζεται στο παιχνίδι των ισορροπιών. Η Αθήνα μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που έχει στα χέρια της: τασσόμενη με το μέρος της νομιμότητας και του διεθνούς δικαίου σε όλες τις περιπτώσεις και αξιοποιώντας το μομέντουμ, θα βγει κερδισμένη αν υπάρξει παραδοχή πως η κυριαρχία ενός κράτους δεν μπορεί να παραβιάζεται από κάποιο άλλο.

Αναμφισβήτητα η τρέχουσα πολυεπίπεδη κρίση που ανατροφοδότησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ενεργοποιεί μια σειρά επιπτώσεων στο καλάθι και την αγοραστική δύναμη του μέσου ευρωπαϊκού και ελληνικού νοικοκυριού, κυρίως στο κομμάτι των λογαριασμών, αλλά όχι μόνο. Αν σε αυτό προσθέσουμε πως είμαστε στην έξοδο της πανδημικής κρίσης, αλλά και μιας υπερδεκαετούς ύφεσης, αντιλαμβανόμαστε πόσο εύθραυστη […]

Mπορούμε να ξεκινήσουμε την ιστορική αναδρομή από το 1991. Η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου είναι διχασμένη ανάμεσα σ' αυτούς που λένε ότι πρέπει να ενθαρρυνθεί η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και σ' εκείνους που υποστηρίζουν ότι η ΕΣΣΔ πρέπει να παραμείνει ενιαία για να ελέγχει τα 35.000 πυρηνικά της όπλα. Οσο οι Αμερικανοί συζητούν, οι Ουκρανοί διεξάγουν δημοψήφισμα και αποφασίζουν με συντριπτικό ποσοστό την ανεξαρτησία τους.

«Αυτό το πρωινό υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας μόνοι. Οπως και χθες, οι ισχυρότερες δυνάμεις του πλανήτη παρακολουθούν από μακριά. Πίεσαν τη Ρωσία οι χθεσινές κυρώσεις; Απ' όσα ακούμε στον ουρανό μας και βλέπουμε στη γη μας, όχι». Με τις δηλώσεις αυτές, που μεταδόθηκαν χθες το πρωί ενώ οι ρωσικές δυνάμεις βομβάρδιζαν το Κίεβο, ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι αποτύπωσε την τραγική μοναξιά της χώρας του. Και έδειξε κατά κάποιον τρόπο το μέλλον που θα μπορούσε να έχει η Ευρώπη αν δεν αναθεωρήσει ριζικά το πλαίσιο της ασφάλειάς της.

Aν το σημερινό φύλλο κυκλοφορούσε δυο - τρεις μέρες πριν, ο τίτλος αυτού του άρθρου θα μπορούσε να είναι «Ενας απολογισμός». Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, θα γράφαμε, έγινε το επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής, έφερε στη Μόσχα ηγέτες και υπουργούς, αποσταθεροποίησε την Ουκρανία και απέσπασε από τη Δύση δεσμεύσεις τόσο για μείωση των εξοπλισμών όσο και για αναβολή επ' αόριστον της επέκτασης του ΝΑΤΟ. Κι όλα αυτά, χωρίς να ρίξει ούτε μια πιστολιά.

Η ρευστή και τεταμένη κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έχει και μια παραπέρα διάσταση σε σχέση με το ελληνικό ενδιαφέρον. Τους έλληνες ομογενείς και τους κινδύνους που διατρέχουν. Η συμπαγής ελληνόφωνη κοινότητα, πρέπει να είναι - και είναι - στα «ραντάρ» του δικού μας ΥΠΕΞ και απαιτούνται όλες οι συντονισμένες και έγκαιρες ενέργειες για την προστασία ή ακόμη και τη διευκόλυνση μετακίνησής της. Στη στρατηγική αυτή προφανώς πέραν του επιτελικού σχεδίου της ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να περιλαμβάνεται και η ενεργή συμβολή της Πρεσβείας μας στο Κίεβο και του Προξενείου μας στη Μαριούπολη, αλλά και η απόλυτη συνεννόηση με την ουκρανική κυβέρνηση, ακριβώς για να αποφευχθούν βεβιασμένες ή πρόχειρες κινήσεις.

Σε μερικά ερωτήματα οι απαντήσεις είναι δύσκολες, όμως αυτό δεν σημαίνει πως αυτά δεν πρέπει να τίθενται: Τι συμβαίνει τελικά στην ελληνική κοινωνία; Το τελευταίο διάστημα βγαίνουν στην επιφάνεια περιστατικά που ανακατεύουν το στομάχι ακόμα και του πιο ψύχραιμου: η εν ψυχρώ δολοφονία του 19χρονου Αλκη στη Θεσσαλονίκη, οι αποκαλύψεις για το γηροκομείο των Χανίων, η δολοφονία του 7χρονου στην Κυψέλη και η συγκάλυψη του εγκλήματος σκίζουν, το καθένα με τον δικό του τρόπο, λίγο από τον συνεκτικό μας ιστό.

Η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», επεξεργάζεται σενάρια για περαιτέρω μειώσεις του φόρου εισοδήματος - και μάλιστα παρεμβάσεις που θα αφορούν τα εισοδήματα από 10.000 μέχρι 40.000 ευρώ, και θα στοχεύουν στην ανακούφιση ειδικά των οικογενειών με ανήλικα παιδιά.

Το ταξίδι του Νίκου Δένδια στη Μόσχα στις 18 Φεβρουαρίου είναι εξόχως κρίσιμο από πολλές απόψεις. Κατ' αρχάς γίνεται στο φόντο μιας κρίσης μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας και σε μια στιγμή που όλα φαίνεται να καθορίζονται από μια ισορροπία του τρόμου με τον κίνδυνο πάντα ευρύτερων αναφλέξεων που θα έχουν συνέπειες για όλους.

Τα μέλη ενός Υπουργικού Συμβουλίου είναι πρώτα υπηρέτες των πολιτών κι έπειτα στελέχη των κομμάτων τους. Ο μέχρι χθες υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων φαίνεται πως ξέχασε αυτόν τον βασικό κανόνα, πρωταγωνιστώντας στο βίντεο όπου ένας πρώην υφυπουργός μιας παλαιότερης γαλάζιας κυβέρνησης του δίνει συμβουλές πελατειακών σχέσεων, ενώ εκείνος αντιδρά στην προσφορά τους σαν πολιτευτής - αποδέχεται, δηλαδή, τη χρησιμότητά τους διά της σιωπής του.

Η ιστορική χειραψία του Ρίτσαρντ Νίξον με τον Μάο Τσετούνγκ πριν από μισόν ακριβώς αιώνα, στις 21 Φεβρουαρίου 1972, άλλαξε τη γεωμετρία του Ψυχρού Πολέμου. Οι ιστορικοί μίλησαν μάλιστα για την «εβδομάδα που άλλαξε τον κόσμο», καθώς η συνάντηση εκείνη συνέβαλε και στην προσέγγιση της Ουάσιγκτον με τη Μόσχα.