΄ΤΑ ΝΕΑ

Ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Κουμουνδούρου δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να ακολουθήσει τη συριζαϊκή μανιέρα.

Πολύ ορθά αντέδρασε η κυβέρνηση και μπλόκαρε τις προσαγωγές δασκάλων μετά από μηνύσεις αρνητών γονέων. Η ευελιξία αυτή είναι ακόμη πιο στέρεη επειδή ακριβώς θα έχουμε σε διαβούλευση από αύριο και τις σχετικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και άρα ένα προστατευτικό και έγκαιρο δίχτυ κατά των μηνυτών που θέτουν σε διακινδύνευση τη δημόσια υγεία αλλά και την κοινωνική συνοχή.

O αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ακολουθεί ένα ιδιότυπο μείγμα πολιτικής. Από τη μια πλευρά είναι το δόγμα «Η Αμερική επέστρεψε». Και όπως τόνισε στη χθεσινή του ομιλία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, αυτό δεν σημαίνει στρατιωτική ισχύ (που θα είναι στο εξής «το τελευταίο καταφύγιο»), αλλά επίμονη διπλωματία και προώθηση των δημοκρατικών αξιών που χαρακτηρίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες: ελευθερία, ισότητα, ευκαιρίες, οικουμενικά δικαιώματα. Η δημοκρατία, είπε, «παραμένει το καλύτερο εργαλείο που έχουμε για να αναδείξουμε όλο το ανθρώπινο δυναμικό μας».

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τη λήθη, εκτός από ένα: αυτός που ξεχνάει να είσαι εσύ. Περίπου 160.000 άνθρωποι στην Ελλάδα νοσούν σήμερα με τη νόσο Αλτσχάιμερ, με το νούμερο στην Ευρώπη να ανέρχεται στα 6 εκατομμύρια και παγκοσμίως στα 26. Θεραπεία για τη νόσο δεν υπάρχει, παρότι η πρόοδος που έχει σημειώσει η επιστήμη για την αντιμετώπιση των συνεπειών της είναι σημαντική

Με την παρουσία του το περασμένο διήμερο στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε ότι δεν έχει διδαχθεί τίποτα από τη βαριά ήττα του κόμματός του στις τελευταίες εκλογές.

Το διασυνδεδεμένο περιβάλλον του κόσμου μάς κάνει συχνά με ένταση να στρέφουμε το βλέμμα σε εκλογικές μάχες άλλων κρατών και να αγωνιούμε για τα εκεί αποτελέσματα. Πολύ περισσότερο όταν το κράτος αυτό λέγεται Γερμανία, δηλαδή ο ισχυρός παίκτης και ο leader της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε μια φάση δε που κρίνεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και παράλληλα έχουν αρχίσει οι ζυμώσεις για τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ, οι προσεχείς εκλογές στη Γερμανία αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα.

Η ανάγκη επιστροφής στην οικονομική κανονικότητα, τόσο για την ελληνική κυβέρνηση όσο και για τους πολίτες, είναι μεγάλη. Οι ευρωπαϊκές προσαρμογές στους δημοσιονομικούς κανόνες διευκόλυναν την κατάσταση. Το πακέτο παροχών που εξαγγέλθηκε στη ΔΕΘ, ένα άτυπο κοινωνικό μέρισμα, θύμισε σε αρκετούς μιαν άλλη εποχή, στην οποία οι κυβερνήσεις είχαν τη δυνατότητα να «μοιράζουν» κάθε φθινόπωρο χωρίς ιδιαίτερη σκέψη ή κόστος. Αυτού του είδους η κανονικότητα, ωστόσο, αργεί ακόμα για την Ελλάδα.

Είναι κοινός τόπος πλέον πως το σύνολο των βασικών πολιτικών δυνάμεων αναζητά τη νεολαία. Από βήματος ΔΕΘ αυτό είναι προφανές για την κυβέρνηση που ήδη οργανώνει ένα πολυεπίπεδο σχέδιο προσέλκυσης της νεότερης γενιάς, αλλά και ένα σχέδιο μεταρρυθμισμού που θα τη συμπεριλαμβάνει και θα την καθιστά οργανικό μέρος μιας προοπτικής για τη χώρα.

Δεν είχε άδικο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν είπε, στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ, πως τις περισσότερες φορές οι πρόωρες εκλογές είναι πολιτικός τακτικισμός. Πρόκειται για πολύ γνώριμη πρακτική, που αξιοποιήθηκε από σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Μεταπολίτευσης με στόχο η απερχόμενη κυβέρνηση να ελέγξει τη χρονική στιγμή και άρα το αφήγημα της κάλπης. Μερικές φορές ο τακτικισμός πέτυχε τον σκοπό του και άλλες φορές απορρόφησε κάποιους από τους κραδασμούς της ήττας.

Οι μεγάλοι ηγέτες εγγράφουν στον πολιτικό τους βίο συχνά και το δικό τους mea culpa. Το θέμα όμως δεν είναι εδώ. Το θέμα είναι τι διδάγματα βγαίνουν από αυτές τις αυτοκριτικές ή και παραδοχές και πώς προσλαμβάνει ο καθείς τα λεγόμενα αυτά. Η Ανγκελα Μέρκελ φεύγει από την καγκελαρία. Και όπως ξέρουμε περιέγραψε ως δυσκολότερη […]

Στις 28 Μαΐου, πριν από τρεισήμισι μήνες δηλαδή, «ΤΑ ΝΕΑ» αποκάλυψαν ότι αναβάλλεται μια από τις βασικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης: η θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα ανομίας στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Δύο υπουργοί και η τότε κυβερνητική εκπρόσωπος είχαν σπεύσει να διαψεύσουν το δημοσίευμα, με το επιχείρημα ότι θα προκηρυσσόταν άμεσα η προκήρυξη […]

Το συλλογικό πένθος για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη έχει κάτι πρωτόγνωρο. Ο καθένας έχει συνδέσει τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, που έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη το πρωί, με μια προσωπική του ιστορία. Κάποιοι βλέπουν στον Θεοδωράκη την πολιτική τους ενεργοποίηση, άλλοι την πρώτη τους μουσική γνωριμία με την Εντίθ Πιαφ, τον Ρίτσο, τον Σεφέρη και τον Ελύτη ή εκείνη τη φορά όταν, μικρά παιδιά ακόμα, παρακολουθούσαν με δέος την Τζένη Καρέζη πάνω στο ποδήλατο να τραγουδάει για μια Μαργαρίτα. Θυμούνται το συρτάκι που χορεύουν στα πολύ ελληνικά γλέντια και την αγάπη τους στον Αλ Πατσίνο. Το «Δρόμοι Παλιοί» συνόδεψε κάποια στιγμή μελαγχολίας, το «Σφαγείο» σχηματοποίησε στο μυαλό τους μια φρικτή σελίδα της ελληνικής ιστορίας και το «Μαουτχάουζεν» της παγκόσμιας.

Oι πολίτες παρακολουθούν, καταγράφουν, ελέγχουν. Οι πολίτες οργίζονται, θλίβονται, αναγνωρίζουν, καταλογίζουν ευθύνες. Οι πολίτες, επίσης, θυμούνται. Ενδεχομένως όχι όσα έγιναν πριν από δεκαετίες, σίγουρα όμως όσα έγιναν στην πρόσφατη ιστορία.

Η συζήτηση για την επέκταση του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού και σε άλλες - πλην των υγειονομικών και των εργαζομένων σε δομές πρόνοιας - επαγγελματικές κατηγορίες έχει ήδη αρχίσει. Τα κυβερνητικά στελέχη που τον παρουσιάζουν ως όπλο κατά της πανδημίας αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Οι δε επιστήμονες εισηγούνται και δημόσια την εφαρμογή του στον Στρατό και την Αστυνομία καθώς και για ορισμένους κλάδους του ιδιωτικού τομέα.

Οι υψηλοί τόνοι δεν έλειψαν από τη χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τις πυρκαγιές.

Τo μόνο που δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς στην κυβέρνηση είναι ότι υπήρξε αυστηρή με τους μη εμβολιασμένους. Τους έδωσε κίνητρα. Χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να τους πείσει. Αφησε τον χρόνο να περάσει, ενδεχομένως σε υπερβολικό βαθμό.

Τι ωραία να ήταν αλήθεια! Να συνοδευόταν δηλαδή το αμερικανικό φιάσκο στο Αφγανιστάν από την άνοδο στην εξουσία των μετανιωμένων, των μεταμορφωμένων, των «ώριμων» Ταλιμπάν, που θα σέβονταν τις δημοκρατικές διαδικασίες, θα παρείχαν πλήρη δικαιώματα στις γυναίκες, θα άφηναν τα μέσα ενημέρωσης να λειτουργήσουν ελεύθερα και θα εργάζονταν για την ανάπτυξη αυτής της πολύπαθης χώρας χωρίς τη διαφθορά που χαρακτήρισε την τελευταία εικοσαετία

Χάρις στις ηρωικές προσπάθειες των πυροσβεστών, τη συγκινητική κινητοποίηση των εθελοντών και την πολύτιμη βοήθεια των ξένων, οι φωτιές που κατέκαψαν τις τελευταίες ημέρες πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα δασικών εκτάσεων σε όλη την Ελλάδα φαίνεται να κοπάζουν. Οι καταστροφές είναι μεγάλες, συνάνθρωποί μας έχουν χάσει τα σπίτια τους, τα ζώα τους, τις περιουσίες τους. Αλλά τουλάχιστον δεν θρηνήσαμε απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Kαι οι δύο χώρες έχουν υψηλά ποσοστά εμβολιασμένων. Αλλά τα νέα που μας έρχονται από αυτές είναι διαφορετικά. Στο Ισραήλ, ο αριθμός των νέων κρουσμάτων έχει και πάλι εκτοξευθεί και οι Αρχές καλούν τους άνω των 60 ετών - και σύντομα τους άνω των 50 - να κάνουν επειγόντως και τρίτη δόση. Στη Βρετανία, όπου οι περισσότεροι περιορισμοί έχουν αρθεί από τις 19 Ιουλίου, η πανδημία δείχνει να υποχωρεί. Μια εξήγηση που δόθηκε είναι ότι η καμπύλη έφτασε στο ανώτατο σημείο της στον τελικό του Εuro, μια άλλη ότι μαζί με την άρση των περιορισμών έκλεισαν και τα σχολεία για διακοπές. Στην πραγματικότητα όμως, όπως παραδέχθηκε ένας επιδημιολόγος, «κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι συμβαίνει».

Στις εξαγγελίες όλες οι κυβερνήσεις είναι καλές. Εκεί που συχνά πάσχουν είναι στην υλοποίησή τους. Γιατί η πολιτική βούληση προσκρούει στη γραφειοκρατία. Και η κοινωνική ευαισθησία, στον βραδυκίνητο κρατικό μηχανισμό. Αυτή η φορά πρέπει λοιπόν να είναι διαφορετική.

Το 2018, οι ειδικοί προειδοποιούσαν ότι η Ιπποκράτειος Πολιτεία μπορεί να γίνει το «Μάτι της Πάρνηθας» και ζητούσαν να γίνουν σωστές αντιπυρικές ζώνες και να διευκολυνθεί η πρόσβαση στα πυροσβεστικά οχήματα. Δεν εισακούστηκαν.