Πέμη Ζούνη
Αγαπώ την αυτοπαρατήρηση. Είναι μια συνεχής ανασκαφή, παρ’ όλο που συνεχώς μου διαφεύγω. Αυτό πάντως που γνωρίζω με σιγουριά είναι ότι το «όνειρο» – απόδραση; βαθιά επιθυμία; αυτοσκηνοθεσία; αναζήτηση του κρυμμένου; – επεκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος του ξύπνιου και λιγότερο ως «ενύπνιον». Θυμάμαι, μικρούλα, να παρακολουθώ τις παραστάσεις στο θέατρο με το κεφάλι στραμμένο προς τα πίσω. […]
![Πέμη Ζούνη](https://www.tanea.gr/wp-content/uploads/2020/06/IMG_3067.jpg)