Δουλγερίδης Δημήτρης

Η Ελλάδα στον καθρέφτη των ξένων παρατηρητών και η (παρ)ανάγνωση της πραγματικότητας με δανεικά φίλτρα

Αναζητούσε μια μέθοδο μέσα στην τρέλα που ήθελε να περιγράψει. Εναν κώδικα με το περιτύλιγμα λογοτεχνικού ύφους – σουρεαλισμό ή Φανταστικό, το είπαν -, για να μεταφέρει στους «επιγόνους» τις εμπειρίες της πολεμικής φρίκης και να τοποθετήσει την Αμερική μπροστά στον καθρέφτη του πολυδιαφημισμένου ονείρου της. Ο καθρέφτης ήταν ήδη θαμπός και το όνειρο συντρίμμια. Ο […]

Η αγγλονορβηγίδα βιογράφος μιλάει για τη ζωή και το έργο του Φρίντριχ Νίτσε και το βραβευμένο βιβλίο της που κυκλοφορεί πλέον στα ελληνικά

Η έκδοση της «Κριτικής» με τέσσερα χρονογραφήματα του σημαντικού δημοσιογράφου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης

Κάθε εβδομάδα ένα πρόσωπο επιλέγει στίχους από το μεγάλο βιβλίο της ποίησης

Ο Νίκος Φωτόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μίχαλος και οι απόπειρες «συμμαχιών» του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ

Απόσπασμα από την «Επιστροφή στο Χάος», την ανάλυση για τη σπονδυλωτή ταινία των αδελφών Ταβιάνι

Κάθε εβδομάδα ένα πρόσωπο επιλέγει στίχους από το μεγάλο βιβλίο της ποίησης

Από την φιέστα της Αγανάκτησης, τον Μάιο του 2011, μας χωρίζει μία από τις κρισιμότερες δεκαετίες. Πώς επέδρασε η «κουλτούρα της οργής» και πώς εξελίχθηκε ο Μάης του Facebook;

Η αγγλίδα ιστορικός μιλάει για την ιστορική Διάσκεψη του 1945 και τις οκτώ ημέρες που άλλαξαν τον μεταπολεμικό κόσμο

Μερικές σκέψεις με αφορμή την όλο βαρύτητα και χάρη «Ανθοδέσμη για τη Μεγάλη Εβδομάδα» (εκδ. Αρτος Ζωής), όπου ο Σταύρος Ζουμπουλάκης ξαναδιαβάζει στιγμές – αθέατες και μη – από την Εβδομάδα των Παθών. Απευθύνεται, ανεξάρτητα από τη λογιοσύνη των αναγνωστών, σε «φίλους» και ανθρώπους που θέλουν να συμφιλιωθούν, ειδικά σε περίοδο ανεόρταστη. Συμπλέκει την πόρνη γυναίκα της […]

Το μοτίβο του αντιπολιτευτικού λόγου που «επενδύει» στη ρητορική της μπανανίας και της διαλυμένης κοινωνίας

Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής Λατινικής Φιλολογίας (ΑΠΘ) μιλάει για τις δύο πρόσφατες μεταφράσεις στο «Περί φύσεως» του Λουκρητίου (Gutenberg) και την «Τέχνη και τα αντίδοτα του έρωτα» του Οβιδίου (Μεταίχμιο)

Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού αναλύει βασικά σημεία του προγράμματος που εντάσσεται στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης, καθως και τις πέντε πολιτιστικές διαδρομές

Ο Δ. Ραυτόπουλος πρότεινε ως δεύτερη εκδοχή την «Αθήνα» του Κώστα Καρυωτάκη: «Ωρα γλυκιά. Ξαπλώνει ωραία δομένη/ η Αθήνα στον Απρίλη σαν εταίρα...».

Δίπλα στην αναμενόμενη ψυχολογική πίεση των πολιτών κόμματα και «αντισυστημικοί» επιχειρούν να τοκίσουν την οργή

«Εξ όλων των προχείρων θεωριών περί καλού εφάνη ημίν δεκτική πρακτικωτέρας εφαρμογής η του Αλφρέδου Μυσσέτου, δύο μόνο προσόντα θεωρούντος ικανά προς σωτηρίαν ποιήματος, το να αρέσκη εις τους πολλούς και συγχρόνως εις τους ολίγους, ήτοι τους ειδήμονας […] Αλλ’ ίδωμεν αν, εν ελλείψει εμπνεύσεως και ποιητικού πυρός, έχουσι τουλάχιστον τα έργα ταύτα τεχνικήν τινα […]

Η επιφυλακτικότητα της Αϊρις Μέρντοχ για τον «προσωπικό» Θεό και η αποδοχή εκ μέρους της του θρησκευτικού φαινομένου (το οποίο ερμήνευε εν πολλοίς και το μεγάλο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα). Η θέση της αγγλίδας φιλοσόφου Ελίζαμπεθ Ανσκομπ ότι η ψυχή δεν είναι ένα άυλο επιμέρους ον (μία υπόσταση) που μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από το σώμα (αναπτύσσεται […]

Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση, τα πολιτικά πάθη για την αισθητική της Δεξιάς και η πρόσφατη εμπειρία

Πώς η εικόνα που πέρυσι σήμαινε τη συναίνεση εισχωρεί πλέον στην πολιτική αντιπαράθεση

Το «Φιλιατρό του πηγαδιού» είναι ένα από τα αριστουργήματα του κλασικού ιαπωνικού θεάτρου Νο. Ο συγγραφέας του Ζεάμι (1363-1443 μ.Χ.) καθιέρωσε το θεατρικό είδος Νο χαρίζοντάς του την οριστική μορφή του. Υπήρξε ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης καθώς και λαμπρός θεωρητικός του θεάτρου. Από τα περίπου 200 έργα του ρεπερτορίου του Νο αποδίδονται στον Ζεάμι περίπου τα μισά

Για έναν μαθητή δημοτικού, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο απαράβατος κανόνας ήταν ο ρομαντικός ρεαλισμός. Αφού το ποίημα της σχολικής γιορτής έλεγε «Μέριασε βράχε να διαβώ», ο νεαρός ερμηνευτής έπρεπε να αυτοσκηνοθετηθεί αναλόγως: να διαγράψει απότομη κίνηση με το χέρι του κόβοντας τον αέρα και να υποδείξει στον… βράχο τη θέση του. Ούτε […]

«Το 2021 είναι η επέτειος για τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών, η οποία μνημονεύεται στο ποίημα. Μία ήττα των πιστών στο καθήκον Ελλήνων («οι Μήδες» τελικά διάβηκαν), αλλά και αιώνιο σύμβολο για το ψυχικό σθένος και την αυτοθυσία. Ο Καβάφης έγραψε αρκετά ποιήματα για την αρχαία Σπάρτη, μια πόλη που ξεκάθαρα τον γοήτευε, αν και τα περισσότερα – όπως το συγκεκριμένο – ήταν εν μέρει πεσιμιστικά»

Μια μεγάλη συνέντευξη με τον ακαδημαϊκό και μέλος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», με αφορμή την έκδοση του «Κριτικού Λεξικού της Ελληνικής Επανάστασης» από το Harvard University Press, σε επιμέλεια Πασχάλη Κιτρομηλίδη και Κωνσταντίνου Τσουκαλά

«Θα πρότεινα επίσης το “Ράγκα - παράγκα ή όταν τα συνήθη λόγια δεν αρκούν” από την ίδια συλλογή και το “Του Αιγάγρου” από την Οκτάνα (εκδ. Ικαρος, 1980)»

Σκέψεις για ομοιότητες και μη ύστερα από το ντοκιμαντέρ «Λευκός θόρυβος» του Ντάνιελ Λαμπρόζο για την alt-right ιδεολογία

Φαντάζεται κανείς το «μικροκλίμα» πάνω από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου την τελευταία περίοδο. Παλιά τραύματα που ζητούν κάθαρση, έστω και με συνοπτικές διαδικασίες. Ενας σύλλογος σπουδαστών χωρίς δηλωμένη εκπροσώπηση (τα email που στείλαμε ως εφημερίδα, μαζί με συναδέλφους άλλων Μέσων, έχουν μείνει αναπάντητα επί ημέρες). Δηλώνει την αλληλεγγύη του στον καταδικασθέντα Κουφοντίνα – νομικώς, […]

Εντυπώσεις από το ντοκιμαντέρ «Nomad» στο online Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Η έκδοση «Η Εκκλησία πάει σινεμά» (Αρμός) του Ιωάννη Βογιατζή για μια διαχρονική σχέση

Επροχωρούσαν έξω από τα τείχη της Σιών ο  Ιησούς και οι μαθητές Του, σαν, λίγο ακόμα πριν να γείρει ο ήλιος, ζυγώσανε αναπάντεχα στον τόπο που η πόλη έριχνε χρόνια τα σκουπίδια, καμένα αρρώστων στρώματα, αποφόρια, σπασμένα αγγειά, απορρίμματα, ξεσκλίδια … Κ’ εκεί, στον πιο ψηλό σωρόν απάνω, πρησμένο, με τα σκέλια γυρισμένα στον ουρανό, […]

O όρος «ισλαμοαριστερισμός» προέκυψε από τον Πιέρ Αντρέ Ταγκιέφ, πριν από 20 χρόνια, όταν ο ίδιος αναφερόταν στη συμμαχία αριστερών και Παλαιστινίων. Οπως καταλαβαίνετε, δεν αφορούσε το Ισλάμ εκείνη την εποχή, αλλά την «ήπια» Αριστερά που υποστήριζε τις διεκδικήσεις των Παλαιστινίων εναντίον του Ισραήλ. Από την αρχή είχε αρνητική διάσταση για όσους τον χρησιμοποιούσαν. Ετσι […]

H σύνδεση αριστεριστών και ισλαμιστών δεν είναι καινούργια. Ο σπόρος του «ισλαμο-αριστερισμού» υπάρχει στους βρετανούς τροτσκιστές του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (Socialist Workers Party). Μαζί με άλλους πέρασαν τη θεωρία ότι οι λαοί του αραβικού κόσμου είχαν πέσει θύμα εκμετάλλευσης των δυτικών και οι ισλαμιστές μπορούσαν να πάρουν τη θέση των «απόκληρων». Ολα αυτά συνέβαιναν την […]