Πανούσης Γιάννης

Ο φόβος μυρίζει πάντα το ίδιο. Το ίδιο και η μυρωδιά του φυγάδα Λουίς Σεπούλβεδα, «Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό» Ποιοι είναι και τι πράγματι θέλουν οι κυβερνώντες; Τι γνωρίζουν και τι [υποκρίνονται ότι]αγνοούν; Ας επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τις Δέκα Εντολές της Διακυβέρνησης. – Δεν πειράζει να παγιδεύεις τη Δημοκρατία υπερβαίνοντας συνεχώς […]

Κατά διαστήματα ο Θεός εμφανίζεται στη Γη άλλοτε ως πέτρα άσημη, άλλοτε ως δέντρο υπάκουο. Ουδέποτε όμως ως στολισμένος Πατριάρχης και Πάπας με παρμπρίζ Κ. Μαρδάς, «Γυμνή Θεολογία» Επιστροφή στο μέλλον. Back to the future. Παραμονή Πρωτοχρονιάς. 1996. Ολοι πιστεύαμε πως αύριο καθετί θα είναι διαφορετικό. Θα πιάσουμε το νήμα από την αρχή, με το […]

Οι Δον Κιχώτες πάνε μπρος και βλέπουνε ώς την άκρη του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα Κ. Καρυωτάκης, «Δον Κιχώτες» Χριστούγεννα. Φτωχούγεννα. Αριστερούγεννα[;]. Οπως και να ‘χει, η περισυλλογή αυτές τις μέρες είναι αναγκαία και λυτρωτική. Οι πιστοί στον Αρχηγό και το Κόμμα και λιγότερο πιστοί στην Ορθοδοξία και τους Αγίους πρέπει να […]

Το άδικο των άσχημων πραγμάτων είν’ άδικο ανείπωτα μεγάλο. W. B. Yeats, «Το ρόδο στην καρδιά του» Είναι άραγε δύσκολο, μέχρι ακατόρθωτο, να μπορέσει να μείνει κάποιος που κινείται στον δημόσιο χώρο απόλυτα έντιμος; Είναι αδύνατο να μη μεροληπτήσει και να μην αδικήσει με πρόθεση στάθμισης οφέλους/βλάβης; Στα ερωτήματα αυτά πρέπει να κληθούν να δώσουν […]

Μη γράφεις άδικα επιστολές. Ποτέ δεν θα απαντηθούν. Οχι πως δεν γράφεις τα σωστά. Μα δεν υπάρχουν πια οι παραλήπτες Κώστας Μαρδάς, «Γυμνή Θεολογία» Πολλοί μιλάνε για το Τέλος της Εποχής, αποφεύγοντας όμως να εξειδικεύσουν σε ποια ακριβώς Εποχή αναφέρονται, ποια Εποχή εύχονται να έρθει. Ολοι επικαλούνται «καθαρές» λύσεις, αλλά ο τρόπος που χειρίζονται Σύνταγμα […]

Ο λάκκος μας βγήκε κοντός το βάθος ρηχό οπότε το κεφάλι του νεκρού ανασηκώθηκε και δεν καλυπτόταν Βασίλης Πήττας, «Το ποτάμι της σιωπής» Οι Δημοκρατίες δεν πεθαίνουν. Δολοφονούνται. Καμιά φορά, δίχως να προβάλουν ούτε καν νόμιμη άμυνα αφού είχαν ήδη υποθηκεύσει τα κυριαρχικά τους δικαιώματα [προς τα «έξω»] και είχαν ανεχθεί την υπονόμευσή τους [από […]

…σε αυτήν την ιστορία δεν πεθαίνει κανείς κι ούτε κανείς ελπίζει σε ανάσταση Κ. Ταβουλτσίδης, Η Ελιξ Πρέπει να τελειώνουμε [και] με τις αντιλήψεις/πρακτικές του Παλιού [και] με τα ιδεοληπτικά κολλήματα [ίσως, κωλύματα;] του Νέου [sic]. Απελευθερωμένοι από το αυτομάτως κακό του χθες και το αυτοδικαίως καλό του σήμερα θα πορευθούμε στον δύσβατο δρόμο του […]