Τα μετατάρσια και τα μάτια σου

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν μ’ αρέσει να μιλάω, αυτό είναι το κάταγμα σε δρομείς. Κυρίως όχι γιατί είναι δύσκολη η αποκατάστασή του, που δεν είναι. Αλλά γιατί σε όσους συμβαίνει είναι δύσκολο να τους πείσεις πως σύντομα θα ξανατρέξουν. Οι δρομείς κατάγματα παθαίνουν στην κνήμη και στα μετατάρσια. Ας αρχίσουμε όμως για τώρα με τα άκρα, με τα μετατάρσια. Εκεί κοντά στα δάχτυλα του ποδιού είναι αυτά τα οστά με το περίεργο όνομα.

Οταν συμβεί λοιπόν το κάταγμα στα μετατάρσια και κυρίως στο δεύτερο μετατάρσιο, ο δρομέας πονάει στο πέλμα και στα δάχτυλά του διάχυτα. Σιγά το νέο, θα πεις. Ελα μου όμως που αυτός νομίζει πως είναι απλώς κουρασμένος και πως ίσως έχει μια απλή φλεγμονή στο πέλμα. Και έτσι απλά μειώνει λίγο από μόνος του τα χιλιόμετρα και συνεχίζει. Και κάνει τέμπο και κάνει λονγκ ραν και βάζει πάγο και νομίζει πως όπου να ‘ναι θα φθάνει. Και οι μέρες περνούν ώσπου τώρα πια δεν πονάει μόνο στο τρέξιμο αλλά και στην καθημερινότητά του. Πόνος, οίδημα, αδυναμία βάδισης και ραντεβού στον ορθοπεδικό. «Κάταγμα λοιπόν», θα πει ο γιατρός, οπότε νάρθηκας για ακινητοποίηση και έπειτα από τρεις-τέσσερις εβδομάδες μπορεί να αρχίσει ήπια ενδυνάμωση και βάδιση.

Τώρα βέβαια θα αναρωτηθείς αν όποιος τρέχει παθαίνει και κάταγμα στο δεύτερο μετατάρσιο.

Οχι βέβαια, για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχουν τα εξής:

–      Μεγάλος όγκος χιλιομέτρων. Κοινώς, του άλλαξες τα φώτα του πέλματός σου.

–      Φόρτιση στις μύτες του πέλματος. Μην τρέχεις δηλαδή σαν μπαλαρίνα στις μύτες.

–      Πλατυποδία. Αφού βρε φίλε ξέρεις ότι έχεις κουσουράκι για δε φοράς σωστά παπούτσια;

–      Οστεοπόρωση ή οστεοπενία. Ακου, οι φαρμακοβιομηχανίες και οι γιατροί μπορούν να σε βοηθήσουν, οπότε καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να βρίσκεσαι με γύρους και νάρθηκες.

Αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι πως ακόμα και ένα κάταγμα στο δεύτερο μετατάρσιο δεν είναι ικανό να σ’ εμποδίσει τους επόμενες μήνες να τρέξεις ή ακόμα και να περπατήσεις με χάρη και γεμάτος σεξαπίλ στις μύτες των ποδιών σου… Ειδικά με σεξαπίλ!