Παρακολουθούμε τα διάφορα παιχνίδια που έχουν στηθεί πάνω στα αποκαΐδια για να συγκαλυφθούν οι διαχρονικές κυβερνητικές ευθύνες για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική, για να συσκοτιστεί η πραγματική αιτία που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του δεν έχουν ως προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής, θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες στον βωμό της κερδοφορίας.
Με συστηματικό τρόπο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, υφαίνουν ένα πέπλο αποπροσανατολισμού, κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι μάλλον φταίει «το κακό το ριζικό μας, φταίει ο Θεός που μας μισεί». Η τραγωδία στην Ανατολική Αττική ήταν το αποτέλεσμα ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος.
Η ανυπαρξία των υποδομών δεν είναι αποτέλεσμα της δημοσιονομικής στενότητας. Εκατοντάδες δισ. ευρώ έχουν δαπανηθεί σε υποδομές που αποτελούν προτεραιότητα του κεφαλαίου και της ΕΕ. Αλλωστε, οι υποδομές για την αντιπυρική, αντιπλημμυρική, αντισεισμική θωράκιση δεν αποτελούν επιλήψιμα έργα από την ΕΕ.
Ο διαχωρισμός της πρόληψης από τη διαχείριση των πυρκαγιών δυσκολεύει τον συντονισμό και την ύπαρξη ολοκληρωμένου εφαρμόσιμου σχεδιασμού για την αντιμετώπιση των έκτακτων φαινομένων, με την αντίστοιχη εκπαίδευση όλων των εμπλεκομένων, αλλά και του λαού. Η υποχρηματοδότηση της προστασίας των δασών και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας οξύνει το πρόβλημα, αποτελεί την αιτία των σημαντικών ελλείψεων σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα πυρόσβεσης.
Η άναρχη δόμηση είναι αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης της γης. Ο χωροταξικός σχεδιασμός είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των επιχειρησιακών συμφερόντων, όπως η ύπαρξη ειδικών χωροταξικών, για στρατηγικής σημασίας επενδύσεις.
Αποτελούν πρόκληση τα δήθεν μέτρα για τα αυθαίρετα, τη στιγμή που η κυβέρνηση παραχωρεί στην επιχειρηματική δραστηριότητα τους ορεινούς όγκους, τα δάση, τις ακτές και τον αιγιαλό.
Η λαϊκή οργή δεν πρέπει να χειραγωγηθεί από το επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, ούτε να εκτονωθεί από τα διάφορα «φιλοδωρήματα» της κυβέρνησης. Πρέπει να μετατραπεί σε οργάνωση της πάλης, για να καλυφθούν τα κενά σε υποδομές, μέσα και δυναμικό, ενταγμένα σε ένα ολοκληρωμένο και εφαρμόσιμο σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τη λαϊκή προστασία. Για άμεσα μέτρα ανακούφισης με ευθύνη του κράτους των πληγέντων. Στέγαση, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά., για αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος των εργαζομένων και των επαγγελματιών. Για άμεση αποκατάσταση των υποδομών (ύδρευση, ηλεκτροδότηση κ.λπ.) και υλοποίησης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου προστασίας από τις πλημμύρες. Για συνολική αποζημίωση στο 100% των ζημιών και αποκατάσταση με κρατική αρωγή της λαϊκής στέγης, είτε αφορά την πρώτη κατοικία, είτε εξοχική. Για να αποτραπούν φαινόμενα «αναγκαστικών» απαλλοτριώσεων και συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια.
Οσο κι αν προσπαθούν τα «παπαγαλάκια» του συστήματος, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποδεχθούν μοιρολατρικά τον κίνδυνο από τις φυσικές καταστροφές. Με βάση το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, των παραγωγικών δυνάμεων μπορούν να αντιμετωπιστούν τέτοιου είδους φαινόμενα. Αυτό απαιτεί μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας, του κράτους και της κοινωνίας, που στο επίκεντρο θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών κι όχι τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων κι αυτό μπορεί να το διασφαλίσει μόνο ο σοσιαλισμός.
Ο Νίκος Καραθανασόπουλος είναι μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ