Tι κι αν κάναμε 125 χλμ. για να φτάσουμε από την Αθήνα στην Επίδαυρο το βράδυ της Παρασκευής; Η εικόνα που αντικρίσαμε από το κοίλο του αρχαίου θεάτρου ήταν σαν να βρισκόμασταν στην Ηρώδου Αττικού: κορδέλες της Αστυνομίας είχαν αποκλείσει την ορχήστρα. Στο κέντρο της βρισκόταν η είσοδος του υποστυλωμένου για να μην καταρρεύσει ανακτόρου του Αργους, το οποίο με την πρώτη ματιά έμοιαζε με την πρόσοψη του Μεγάρου Μαξίμου. Δίπλα στις λινάτσες και τις λαμαρίνες, η μαυροντυμένη Ηλέκτρα (Ιωάννα Κολλιοπούλου) και κουκουλωμένος με λευκό σεντόνι σωριασμένος σε ένα ράντζο ο ομώνυμος ήρωας της τραγωδίας του Ευριπίδη, Ορέστης (Χρίστος Στυλιανού). Και βεβαίως από την εικόνα του αθηναϊκού χάους δεν θα μπορούσε να λείπει κι ένα κυβερνητικό στέλεχος, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, η οποία θέλησε να παρακολουθήσει την καθιερωμένη κάθοδο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, πόσω δε μάλλον που τη σκηνοθεσία υπέγραφε ο καλλιτεχνικός του διευθυντής, Γιάννης Αναστασάκης.

Λίγο μετά τις 21.00 κι όταν έσβησαν τα φώτα, η λιτή ερμηνεία της Ηλέκτρας με την ιδιαίτερη φωνή της Ιωάννας Κολλιοπούλου άρχισε να κερδίζει τους 4.000 θεατές (6.000 ήταν παρόντες στην παράσταση του Σαββάτου) και να τους μεταδίδει την αγωνία της για την τύχη της ίδιας και του καταβεβλημένου από τις Ερινύες αδελφού της, όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ειρωνικές νότες (παραφωνίες για ορισμένους) που σαφώς έδωσαν αρκετές φορές αφορμή για πικρά μειδιάματα τα οποία οφείλονταν στις αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα μέσω της μετάφρασης του Γιώργου Μπλάνα («Νόμιμο και ηθικό θα ήταν να εκδιωχθεί η Κλυταιμνήστρα από το σπίτι και την πόλη», «ο πολιτικός πρέπει να τηρεί αυτά που λέει»).

ΕΛΕΝΗ ΜΕ ΓΥΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑΚΟΥΝΙ.

Ηταν όμως και οι σκηνοθετικές επιλογές που προκάλεσαν το όχι και τόσο συχνό σε μια τραγωδία γέλιο (ακόμη κι αν έχει ως στόχο την αποφόρτιση) όπως η εμφάνιση της Ελένης (Δάφνη Λαμπρόγιαννη) ως σταρ του Χόλιγουντ με μαύρα γυαλιά, ασύμμετρο φόρεμα και ψηλοτάκουνα πέδιλα να αναζητεί ποιος θα κάνει χοές στον τάφο της αδελφής της, Κλυταιμνήστρας, επειδή εκείνη φοβόταν να κυκλοφορήσει στην πόλη για να μην λιντσαριστεί από τους οργισμένους κατοίκους που εξαιτίας της είχαν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους στον τρωικό πόλεμο. Η άφιξη του Μενελάου (Χριστόδουλος Στυλιανού) ως καπετάνιου (ή ναυάρχου;), που πάει το καράβι ανάλογα με τα συμφέροντά του – ειδικά όταν ο πεθερός του τον απειλεί δις λέγοντάς του «άσε να τους λιθοβολήσουν αλλιώς ξέχνα τη Σπάρτη». Η παρουσία του συντηρητικού μικροαστού Τυνδάρεω (Κώστας Σαντάς) με το καπελάκι του, το πένθος περασμένο στο μανίκι και τις μισογύνικες ατάκες του. Η είσοδος του τρώα δούλου (Χρήστος Στέργιογλου) του οποίου η τρυφηλότητα θύμιζε την προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας σε προηγούμενες δεκαετίες. Σκηνές που συνδέονταν μεταξύ τους με τα χορικά που ερμήνευσε σε σκληρό ροκ και δυνατά σόλα από την ηλεκτρική κιθάρα (μουσική Μπάμπης Παπαδόπουλος) ο γυναικείος Χορός.

Ο γρήγορος ρυθμός της παράστασης δεν επέτρεψε στους θεατές να κουραστούν, ωστόσο ο ισορροπημένος χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις Ορέστης και ο σύντροφός του Πυλάδης (Δημήτρης Μορφακίδης) δεν κατάφεραν μαζί με την Ηλέκτρα όταν ανακοίνωναν τα σχέδιά τους (να σκοτώσουν την Ελένη και να αιχμαλωτίσουν την κόρη της Ερμιόνη) να περάσουν την αγωνία τους στο κοίλο. Και ξάφνιασαν όταν πλέον στο φινάλε, βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιό τους να συλλάβουν την Ερμιόνη (Μαριάννα Πουρέγκα), εμφανίστηκαν στην οροφή του τυλιγμένου σε καπνούς ανακτόρου, ο μεν Πυλάδης να περιχύνει με πετρέλαιο από ένα πλαστικό δοχείο το κτίριο, η δε Ηλέκτρα ενώπιον των θεατών να κατασκευάζει μια μολότοφ, την ώρα που σχεδόν με επιθεωρησιακό τρόπο ο Μενέλαος παραπατούσε κι έπεφτε για να προλάβει το κακό.

Κακό που δεν πρόλαβε να γίνει όταν εμφανίστηκε στο άνω διάζωμα – με μικρόφωνο – ο από μηχανής θεός Απόλλωνας (Δημοσθένης Παπαδόπουλος) για να τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες, να κανονίσει τα προξενιά και να προβλέψει τις δικαστικές αποφάσεις, κι έτσι να σβήσουν τα φώτα μαζί με τη φλόγα που είχε ήδη προλάβει να βάλει στο στουπί η Ηλέκτρα.

Κι αν η συγκίνηση δεν περίσσεψε στα 110 λεπτά της παράστασης, ήταν παρούσα όταν ο Γιάννης Αναστασάκης από την ορχήστρα και μετά το γενναιόδωρο χειροκρότημα του κοινού, αφιέρωσε την παράσταση στο μέλος του ΔΣ του ΚΘΒΕ, Χρύσα Σπηλιώτη, που έχασε τη ζωή της στην πρόσφατη πυρκαγιά.

INFO: «Ορέστης» του Ευριπίδη από το ΚΘΒΕ, αύριο και την Τετάρτη, στο Ρωμαϊκό Ωδείο στην Πάτρα