Πρώτα είπαν ότι έκαναν άριστα τη δουλειά τους και βεβαίωσαν ότι αν βρίσκονταν ξανά αντιμέτωποι με την ίδια απειλή, θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο. Υστερα επιδόθηκαν στο γνωστό σπορ να τα βάζουν με τους προηγούμενους. Οταν ένα κανάλι μίλησε για επικείμενες καρατομήσεις στην Πυροσβεστική και την Αστυνομία, κατηγόρησαν τους δημοσιογράφους για «υπονόμευση» και «προβοκάτσια».
Ηλπιζαν ότι θα πήγαιναν έτσι μέχρι τον ανασχηματισμό. Με καταγγελιολογία. Με απόδοση των ευθυνών στα αυθαίρετα και στους νεκρούς. Με προκλήσεις για επιτεύγματα που «θολώνουν» από τους καμένους και τους πνιγμένους. Με μισές συγγνώμες. Με χυδαίες επιθέσεις εναντίον του Τύπου, και αυτής εδώ της εφημερίδας. Ακόμη και με μια προσπάθεια αλλαγής της ατζέντας με τη βοήθεια του Κουφοντίνα.
Η λαϊκή κατακραυγή δεν τους το επέτρεψε. Πρώτος εγκατέλειψε ο υπουργός που δεν προστάτευσε τον πολίτη. Ακολούθησαν οι επικεφαλής των Σωμάτων που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Αλλά ο βασικός υπεύθυνος για το μοιραίο αλαλούμ – ο Πρωθυπουργός – παραμένει στη θέση του. Ελπίζει ότι με την αλλαγή μερικών προσώπων θα μπορέσει να κάνει μια νέα αρχή. Εχει την ψευδαίσθηση ότι τα αφηγήματα της «ανανέωσης» και της «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» μπορούν ακόμη να πείσουν.
Δεν μπορούν. Το αίμα είναι πολύ. Τα ψέματα είναι κατάφωρα. Η υποκρισία είναι αφόρητη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει άμεσα αντανακλαστικά για τον Μαδούρο, αποδεικνύεται όμως ανίκανος να δείξει την ίδια ευαισθησία για τους πυρόπληκτους. Το τέλος είναι μπροστά του, απλώς κάνει πως δεν το βλέπει.